บทที่15 ความคับแค้นที่รอวันระเบิดเสียงกระซิบจากนอกรั้ว ต่างเวทนาสงสารครอบครัวเม่ยเหอ แต่ก็พวกเขาก็ทำได้แค่มอง หลินเสี่ยวหลาน (เอ่ยแผ่วเบา) :“แม่…อย่า…อย่าเถียงกับพวกเขาเลย… เราไม่อยู่ที่นี่ก็ได้…” คำพูดนี้แม้เบาแต่แฝงอารมณ์เด็ดขาด เม่ยเหอหันมามองลูกส...