วันเวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วยิ่งนัก เย่ชิงหานลอบถอนหายใจออกมาคราหนึ่งจากนั้นยิ้มให้ผู้เฒ่าลู่แล้วหายตัวออกมายังหอเซียวเหยาโดยทันที        เมื่อออกมาปรากฏตัวภายในห้องของตนเองเย่ชิงหานมองเห็นเย่ชิงอวี่กำลังก้มหน้าจับชายกระโปรงของนางบิดเล่นไปมาอยู...