ปกติฮูหยินผู้เฒ่าแทบไม่ใส่ใจฮวาชีเยว่ แต่ไม่ได้หมายความว่าผู้อื่นจะไร้เมตตารังแกนางได้ มิคาดความละเลยของตนกลับทำให้หลานสาวต้องทนทุกข์เข้าแล้ว แต่อย่างไรเื่นี้ย่อมมิใช่ความผิดนาง เป็เพราะไม่มีใครแจ้งแก่นางสักคน
แม่นมหวางที่รับใช้อี๋เหนียงสองรีบคุกเข่าลงทันทีที่ได้ยิน “อภัยให้บ่าวด้วยเ้าค่ะ... บ่าวละโมบโลภมาก เห็นคุณหนูใหญ่ถูกผู้อื่นรังแกจึงได้ลอบดึงเงินส่วนของคุณหนูไป... บ่าวปิดบังอี๋เหนียงรอง มิคาดเื่ที่บ่าวทำจะถูกเปิดเผยวันนี้ บ่าวสมควรตาย…”
ได้ยินดังนั้น อนุรองก็ถอนใจโล่งอกเฮือกใหญ่ แล้วตบหน้าแม่นมโดยแรงทันที “นังบ่าวสารเลว! เ้าทำกับนางเช่นนี้ได้อย่างไร?”
ฮวาชีเยว่มองภาพเบื้องหน้าอย่างเ็า แม่นมกล้าขโมยเงินนางย่อมเป็เพราะอนุรองสั่งให้ทำ
แม่นมผู้นี้ค่อนข้างภักดี ดูไปแล้วหากนาง้ากำจัดอนุรองคงต้องกำจัดแม่นมเสียก่อน หรือทำให้อีกฝ่ายยอมทำงานให้นาง
“นางกล้าละเลยเพียงนี้ได้อย่างไร! ในเมื่อเ้ารับใช้ตระกูลเรามานานปี ข้าจะลงโทษเ้า เฆี่ยนยี่สิบครั้งและหักเงินเดือนครึ่งปี!”
ฮูหยินผู้เฒ่าตวาดอย่างเ็า อี๋เหนียงรองถอนหายใจโล่งอก
ฮวาเมิ่งซือคลายนิ้วลงแล้วหันมามองฮวาชีเยว่ด้วยสายตาเกลียดชัง ฮวาเสี่ยวอียืนอยู่ข้างอนุสาม นาง้าจะเอ่ยปากกล่าวอันใดบางประการ ทว่าอนุสามกลับรั้งเอาไว้
สถานการณ์ยามนี้ไม่ดีต่อนาง หากฮวาเสี่ยวอีก่อปัญหาขึ้นอีก นางจะถูกลากเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย
ฮูหยินผู้เฒ่าโกรธเสียจนบ่าวไพร่ไม่กล้าดูถูกฮวาชีเยว่อีกแล้ว พวกเขารู้สึกว่าฮวาชีเยว่เหมือนเปลี่ยนไปเป็คนละคนเมื่อกลับจากวัดหานเยว่
เมื่อกลับถึงเรือน ลู่ซินก็เริ่มระบายอารมณ์โกรธออกมา “คุณหนู แม่นมนิสัยไม่ดีผู้นั้นทำชีวิตพวกเราลำบากปานนี้ กลับถูกเฆี่ยนเพียงยี่สิบครั้งเท่านั้น ไม่ยุติธรรมเลย!”
“คุณหนูเ้าคะ ท่านว่าอนุรองเป็ผู้อยู่เื้ัจริงหรือเ้าค่ะ? หลานจูถูกคุณหนูรองตีเกือบตาย บางทีคุณหนูรองอาจเป็คนบงการก็ได้ นางเกรงอีกฝ่ายจะทราบความจริงจึงตัดสินใจสังหารคน!” โหย่วชุ่ยเองก็ไม่ยินดี
ฮวาชีเยว่หัวเราะเสียงเบา จิบชาทิกวนอิมในมือ “เราต้องรับมือพวกนั้นไปทีละขั้นทีละตอน พวกมันย่อมมิได้ตายไวนัก!”
ดวงตาของโหย่วชุ่ยและลู่ซินเปล่งประกาย
หลายปีมานี้พวกนางโดนรังแกมามากเกินไป เมื่อได้ยินว่าคุณหนูจะกำจัดคนไม่ดีออกไปก็ให้ยินดีนัก
นับแต่วันนั้น ฮวาชีเยว่ก็ฝึกฝนวรยุทธ์ในน้ำเต้าหยกเขียวทุกคืน ในตอนกลางวันก็จะร่วมมือกับบ่าวไพร่ช่วยกันทวงคืนพื้นที่สวนด้านหลัง ปลูกเมล็ดพันธุ์แปลกประหลาดลงไป
สิ่งที่ทำให้ลู่ซินและโหย่วชุ่ยตกตะลึงที่สุดคือถุงดินสีแดงที่นางได้รับมา เมล็ดพันธุ์แตกหน่อในข้ามขืน ภายในเวลาไม่นานก็เติบใหญ่แล้ว…
พืชประหลาดส่งกลิ่นหอมอ่อนจาง
ลู่ซินและโหย่วชุ่ยไม่เคยเห็นสมุนไพรแพงๆ มาก่อน พวกนางไม่ทราบว่าสิ่งนี้คือต้นหลงแดงซึ่งพบแต่ในพรรคต่างๆ ของยุทธภพเท่านั้น
ต้นหลงแดงช่วยบำรุงผิวหน้า ปอดและช่วยให้อายุยืนยาว หากผู้ฝึกตนดื่มน้ำแกงหลงแดงเข้าไปจะได้รับพลังิญญาเพิ่มขึ้น การฝึกจะยกระดับไปอีกสองขั้น เป็หนึ่งในสมุนไพรเทพแห่งผู้ฝึกยุทธ์!
นางได้รับเมล็ดพันธุ์มาจากเทียนพี่ ดินแดงก็เอามาจากภายในน้ำเต้าหยกเขียว หากนาง้าปลูกสมุนไพรเพื่อให้ร่ำรวยยิ่งๆ ขึ้น นางย่อมมิอาจปลูกเพียงในน้ำเต้าได้ นางต้องแสดงให้ทุกคนเห็นว่าพวกนางกำลังปลูกสิ่งเหล่านี้ในสวน
ดังนั้นฮวาชีเยว่จึงย้ายเอาดินแดงมาไว้ในสวน แล้วปลูกสมุนไพรเสียที่นี่
เมื่อได้รับอนุญาตจากฮูหยินผู้เฒ่าแล้ว ฮวาชีเยว่ก็ให้บ่าวไปติดประกาศในเมืองหลวง
ข่าวฮวาชีเยว่จะรับบุตรบุญธรรมก่อให้เกิดระลอกคลื่นในเมือง นางถูกคุณหนูผู้ดีทั้งหลายดูถูก คิดว่าคนเพียง้าเปลี่ยนแปลงชื่อเสียงแย่ๆ เท่านั้น
ในสายตาพวกนาง กาย่อมเป็กา มิอาจกลายเป็นกยูงงดงามเพียงเพราะล้างจุดเลอะเทอะบางจุดออก
ทว่าสกุลฮวาเองก็ยังเป็ที่เคารพอย่างสูง แม่ทัพฮวาทำาชนะั้แ่อายุยี่สิบ จึงได้รับการชื่นชมจากฮ่องเต้เป็อย่างยิ่ง ทั้งยังมีชื่อเสียงดีงาม
แม้ฮ่องเต้จะส่งแม่ทัพฮวาไปคอยเฝ้าเมืองหน้าด่าน ทว่าทุกปีก็ยังทรงพระราชทานของขวัญให้แก่สกุลฮวามากมายทุกครั้งที่มีงานสังสรรค์หรือกิจกรรมในพระราชวัง
หากเด็กคนหนึ่งได้เป็บุตรบุญธรรมสกุลฮวา เด็กคนนั้นย่อมต้องมีอนาคตสดใส ทำให้ครอบครัวภาคภูมิใจ ดังนั้นผู้คนมากมายจึงได้ส่งบุตรชายของตนให้สกุลฮวาได้เลือก
ตามปกติแล้วบุตรนอกสมรสมักไม่เป็ที่โปรดปรานนัก แต่หากลูกนอกสมรสได้ฮวาชีเยว่รับเลี้ยง เช่นนี้พวกเขาก็เอ่ยคำดีๆ ได้แล้ว ว่าเด็กคนนี้ต้องมีอนาคตสดใส ทำให้ครอบครัวภูมิใจนัก
ทันทีที่ประกาศแดงถูกแปะลงไป เช้าวันนั้นเด็กชายกว่าสามร้อยคนก็มาลงชื่อทันที
เมืองหลวงสับสนอลหม่านขึ้นมา
เมื่อไทเฮาและฮ่องเต้ทราบข่าว ก็คิดว่าคุณหนูฮวาผู้นี้เื้ัดีเกินไป ทว่าเื่นี้ไม่กระทบต่อผลกำไรของพวกตน จึงไม่ได้เอ่ยสอบถามอะไร
ในภัตตาคารตงไห่ ทางใต้ของเมือง โจวจื่อเฉิง อดีตสามีของหรงชีเยว่นั่งมองสมุดบัญชีอยู่ จู่ๆ ก็ยิ้มออกมาทันทีที่ได้กลิ่นดอกไม้หอมและเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคย เมื่อม่านบังประตูร้านถูกเลิกขึ้น
ใบหน้างดงามจึงปรากฏ