เมื่อพบว่าลูกชายดื่มยาเข้าไปได้แล้วจริงๆ ในที่สุดหลินฟูเหรินผู้เฒ่าก็เชื่อในตัวกูเฟยเยี่ยนอย่างสมบูรณ์ นางพลอยยินดีเป็อย่างยิ่ง “แพทย์หญิงน้อย เ้า…”
“อย่าส่งเสียงดัง!”
น้ำเสียงกูเฟยเยี่ยนมีความดุดัน ปฏิเสธสิ่งรบกวนทั้งหมด สถานการณ์ของท่านแม่ทัพเฉิงในตอนนี้ หากสำลักขึ้นมาเกรงว่าเรี่ยวแรงจะไอก็คงไม่มี อาจจะสำลักจนเสียชีวิตเป็ได้ นางจำเป็ที่จะต้องระมัดระวังมากยิ่งขึ้น
หลินฟูเหรินผู้เฒ่าคุณธรรมและบารมีสูงส่ง ไม่เคยมีผู้ใดกล้าดุกล่าวมาก่อน ทว่านางกลับปิดปากและแสดงเจตนาให้ผู้คนรอบข้างทั้งหมดห้ามเอ่ยอะไรออกมา
ใน่เวลาที่เงียบสงัดกูเฟยเยี่ยนป้อนยาทีละช้อนทีละช้อน จิตใจมุ่งมั่น เชี่ยวชาญชำนาญการ ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็ไม่เหมือนแพทย์หญิงตัวน้อย ตรงกันข้ามกลับเหมือนแพทย์ยาาุโผู้ที่มีประสบการณ์มากมายและชำนาญทางด้านยาอย่างลึกซึ้ง
ทุกคนยิ่งมองมากเพียงเท่าไหร่ยิ่งรู้สึกว่านางไม่ธรรมดา ความเหยียดหยามเมื่อสักครู่นี้ค่อยๆ เลือนหายไป ความปลื้มปีติยินดีและเชื่อถือเพิ่มมากขึ้นเล็กน้อย ทุกคนต่างรู้ว่าห้องยาสำนักหมอหลวง ผู้ที่มีความสามารถนั้นมีไม่มาก ทว่าหญิงสาวผู้ที่มีฝีมือและพลังความกล้าเหมือนกับกูเฟยเยี่ยนนั้นแทบจะไม่มีเลย
อาชีพแพทย์เกี่ยวเนื่องกับชีวิต ยาก็เกี่ยวเนื่องกับชีวิตยิ่งกว่า เมื่อเป็แพทย์หรือแพทย์ยา ในบางเวลาไม่เพียงแต่ต้องมีความสามารถ แต่ยังต้องมีพลังและความกล้าอีกด้วย สถานการณ์คับขันในวันนี้แม้ว่าจะเป็แพทย์ชั้นสูงหรือแม้กระทั่งอาจารย์แพทย์ที่ระดับสูงกว่าหนึ่งระดับอยู่ด้วย ก็คงไม่กล้าที่จะใช้วิธีการที่เด็ดขาดเฉกเช่นกูเฟยเยี่ยนผู้นี้หรอก!
ทุกคนล้วนให้ความสนใจกูเฟยเยี่ยน แต่ทางด้านอู๋กงกงผู้ที่ไม่เอ่ยออกเสียงกลับมองทุกอย่างด้วยความเหยียดหยาม เขาแอบลอบหัวเราะอยู่ภายในใจ แม้ว่ายาจะถูกป้อนเข้าไปแล้ว แล้วอย่างไร?
ใบสั่งยาของซูไท่อีถูกลอบวางกลอุบายไว้ เ้านายของเขากำชับมาแล้วว่ายาชุดนี้เป็ยาที่ยื้อแย่งเอาชีวิตอย่างแน่นอน อีกทั้งจำเป็ที่จะต้องมีผู้ที่ได้รับความผิด
เมื่อพบว่ายาในถ้วยชามน้อยลงทุกที มุมปากของอู๋กงกงก็ยกขึ้นด้วยท่าทางภาคภูมิใจ เขามั่นใจเป็อย่างมากว่ายาถ้วยนี้นั้นป้อนไม่หมดเสียหรอก ในไม่ช้าแม่ทัพเฉิงก็จะหมดลมหายใจ
หากทว่ายากลับค่อยๆ ถูกป้อนลงจนหมด สถานการณ์ของท่านแม่ทัพเฉิงไม่ได้เลวร้ายลงตรงกันข้ามกลับคงที่กว่าก่อนหน้านี้เสียอีก
อู๋กงกงเริ่มมีความไม่สบายใจ ได้แต่ปลอบใจตนเองว่าอาจเป็เพราะยาออกฤทธิ์ช้าก็เป็ได้
หลินฟูเหรินผู้เฒ่าทั้งตื่นเต้นตระหนกใด้วยความยินดี ทั้งตึงเครียด นางปรับเปลี่ยนทัศนคติก่อนหน้านี้น้ำเสียงและท่าทางดีขึ้น เพื่อสอบถามกูเฟยเยี่ยนอย่างระมัดระวัง “สาวน้อย ตอนนี้สามารถให้เขาล้มตัวนอนได้หรือยัง? ”
กูเฟยเยี่ยนเก็บช้อนไม้ไผ่ใบเล็กเรียบร้อยก็ระมัดระวังเป็อย่างมากในการประคองแม่ทัพเฉิงขึ้นมา ให้เขาพิงไปที่ไหล่ของหลินฟูเหรินผู้เฒ่า จากนั้นจึงตบเบาๆ บนแผ่นหลังของเขา ในไม่ช้าท่านแม่ทัพเฉิงก็เรอขึ้นมาเบาๆ
กูเฟยเยี่ยนจึงเปล่งเสียงออกมา “เรียบร้อยเ้าค่ะ ให้ท่านแม่ทัพนอนลงได้เลย ให้หญิงรับใช้จับเวลา หลังจากเวลาหนึ่งถ้วยชา [1] ให้แพทย์ทหารมาตรวจสอบชีพจร! ”
ทุกคนล้วนทำตามอย่างเชื่อฟัง กูเฟยเยี่ยนจึงถอยไปด้านข้างนวดที่ข้อมือของตนเบาๆ ภายในใจยังให้ความรู้สึกไม่สบายใจสามถึงสี่ส่วน
ถึงอย่างไรนางก็เป็เพียงแพทย์ยาไม่ใช่แพทย์
หาก้ารักษาผู้ป่วยสักคนให้รอดพ้นจากอันตราย สิ่งที่สำคัญที่สุดนั่นคือการวินิจฉัยจากแพทย์ จากนั้นจึงตามด้วยยาสมุนไพร มีเพียงแค่การวินิจฉัยที่ถูกต้องยาสมุนไพรจึงจะออกฤทธิ์รักษาให้ได้ผลตามที่้า
อีกนัยหนึ่งคือท่านแม่ทัพเฉิงจะมีชีวิตรอดได้ หัวใจสำคัญต้องดูที่การวินิจฉัยอาการของซูไท่อี
่เวลาหนึ่งถ้วยชากล่าวว่ายาวก็ไม่ยาว กล่าวว่าสั้นก็ไม่สั้น ทุกคนล้วนรอคอยอย่างตึงเครียด เมื่อถึงเวลาแพทย์ทหารรีบลุกไปตรวจสอบชีพจร เคราะห์ดีเป็อย่างยิ่งผลลัพธ์ที่ออกมาเป็ไปด้วยความปีติยินดี
“ชีพจรท่านแม่ทัพเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่ดีแล้ว! ดีขึ้นแล้ว! ซูไท่อีสมกับที่เป็ท่านหัวหน้า ยาตัวนี้ให้ผลลัพธ์เร็วมากขอรับ! ท่านแม่ทัพเฉิงหลุดพ้นจากวิกฤติอันตรายแล้ว! ยินดีด้วยกับท่านฟูเหริน ยินดีด้วยกับท่านแม่ทัพ!”
……
กูเฟยเยี่ยนพิงไปด้านข้าง ในที่สุดก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เมื่อตนเองได้มาเกิดใหม่จู่ๆ ก็ต้องมาพบเจอเื่ราวใหญ่โตเกี่ยวข้องกับความเป็ความตาย ในเวลานี้นับได้ว่าจัดการได้เรียบร้อยเสียที ไม่ง่ายเอาเสียเลย!
หลินฟูเหรินผู้เฒ่าตื่นเต้นจนยากจะปิดบัง นางใช้มือปิดบังไปที่ปากทั้งร้องไห้ทั้งยิ้มดีใจ นางแทบอยากจะกอดลูกชายแน่นๆ แต่กลับไม่กล้า นางไม่หยุดที่จะเลิกสอดผ้านวมห่มให้กับลูกชายพร้อมพึมพำกับตนเอง “ไม่เป็อะไรก็ดีแล้ว ไม่เป็อะไรก็ดีแล้ว!”
อู๋กงกงตกตะลึงไปเลย เขาในิ่งอยู่ที่เดิม การแสดงออกทางสีหน้าเรียกได้ว่ามหัศจรรย์
ยาและใบสั่งยาล้วนตรวจสอบในสถานที่เกิดเหตุแล้ว ใน่เวลาที่ต้มยาก็มีคนคอยควบคุม ไม่มีทางมีปัญหานี่นา!
แล้วเป็เช่นนี้ได้อย่างไร?
————————————
เชิงอรรถ
[1] หนึ่งถ้วยชา หมายถึง หน่วยนับเวลาของจีนสมัยโบราณ เท่ากับสิบห้านาที