บทที่ 26 ด้ายแดงขาดสะบั้น
ระดับความรู้สึกดีของคุณของกับซูเหยียนลดลง 40 ระดับความรู้สึกดีปัจจุบัน 0 ด้ายแดงขาดลงแล้ว
ไม่ใช่ด้ายแดงของเซี่ยเขอเข่ออย่างนั้นเหรอ
เย่จื่อเฉินแอบผิดหวังอยู่ในใจขึ้นมาเสียอย่างนั้น สาวโลลิต้าตัวน้อยคนนี้เย้ายวนสายตามากเลยนะ โดยเฉพาะรูปลักษณ์ที่แปลกตานั่นก็กำลังเป็ที่นิยมมากด้วย
เดี๋ยวนะ
นี่ไม่ใช่ประเด็นหลัก
ด้ายแดงของซูเหยียนขาดแล้ว
เปิดไอคอนหีบสมบัติในโทรศัพท์อย่างลนลาน จริงๆ ด้วย ในหีบสมบัติเหลือแค่ด้ายแดงของเซียวอี้เหม่ยเส้นเดียว
ด้ายแดงของซูเหยียนหายไปแล้ว
เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมอยู่ดีๆ ระดับความรู้สึกดีของซูเหยียนที่มีต่อเขาถึงลดเหลือศูนย์
หรือว่าเมื่อครู่นี้เธอจะเห็นเซี่ยเขอเข่อ...
เย่จื่อเฉินมองไปรอบๆ เพื่อ้าหาร่างของซูเหยียน และทันใดนั้น ถนนฝั่งตรงข้ามกับสถานีตำรวจ
ซูเหยียนโบกรถแท็กซี่คันหนึ่งก้าวขึ้นรถไป
"ซูเหยียน!"
เย่จื่อเฉินะโ แต่ประตูรถแท็กซี่ปิดลงแล้ว ก่อนจะขับออกไป
"ซูซูมาเหรอ?" เซี่ยเขอเข่อที่ไม่รู้เื่รู้ราวอะไรกะพริบตาปริบๆ มองไปรอบๆ "ไม่มีนี่ ทำไมฉันไม่เห็นซูซู นายหลอนแล้วหรือไง"
"ฉัน...เมื่อกี้ซูเหยียนเห็นเธอจูบฉันแล้ว ระดับความรู้สึกดีของเขาที่มีต่อฉันเหลือศูนย์แล้ว"
"ระดับความรู้สึกดีเหลือศูนย์?" เซี่ยเขอเข่อทำหน้ามึนงง เย่จื่อเฉินยีผมตัวเอง ไม่รู้ว่าควรจะเปิดปากพูดยังไง
เขาไม่สามารถบอกเธอได้ว่าฉันมีด้ายแดงของผู้เฒ่าจันทราอยู่ จึงรู้ความรู้สึกของซูเหยียน
"ช่างเถอะ กลับมหาลัยได้แล้ว"
"อื้ม"
เมื่อกลับมาถึงหอ รูมเมทก็ยังคงต่อสู้อยู่บนเลนแรกของเกมลีกออฟเลเจ็นดส์ พึ่งเข้าห้องมาได้ รูมเมทก็รีบชวนเขาเล่นเกมทันที แต่กลับโดนเขาปฏิเสธไป
เล่นเกมบ้าบออะไรเล่า
เทพธิดาไปจากฉันแล้วเนี่ย
กดเปิดห้องแชทของผู้เฒ่าจันทรา เย่จื่อเฉินส่งสติกเกอร์หน้าตาโมโหไปเป็แถวยาว
"เกิดอะไรขึ้นสหายเซียน?"
"ด้ายแดงของข้ากับซูเหยียนขาดแล้ว ท่านผู้เฒ่าจันทรา ท่านสามารถเชื่อมเราสองคนเข้าด้วยกันได้ไหม?"
"ข้าขอไปตรวจสอบดูก่อนสักครู่"
ไม่นาน ผู้เฒ่าจันทราก็ส่งข้อความมาอีกครั้ง
"ด้ายแดงขาดแล้วจริงๆ แต่ด้ายแดงนี้ข้าก็ทำได้เพียงแค่เชื่อมมันไว้ด้วยกันเท่านั้น ถ้าขาดไปแล้วแสดงว่าไม่มีวาสนาต่อกัน แตงไทยเบี้ยวไม่หวาน ข้าไม่สามารถ…"
"พอๆ เข้าใจแล้ว"
เย่จื่อเฉินหงุดหงิดจะตายอยู่แล้ว แต่ผู้เฒ่าจันทรากลับส่งข้อความหนึ่งมาอีก
"สมบัติชิ้นนั้นที่สหายเซียนส่งมาให้ข้ามันหมดแล้ว ไม่ทราบว่า..."
สแกน
กดส่ง
ผู้เฒ่าจันทราได้รับอั่งเปาของคุณแล้ว
"เอาไปสูบ แล้วเลิกกวนข้า"
เมื่อผู้เฒ่าจันทราไปแล้ว เย่จื่อเฉินก็นั่งนิ่งไม่ขยับ
กว่าจะเชื่อมด้ายแดงกับซูเหยียนได้มันไม่ใช่เื่ง่ายเลย แต่แล้วมันกลับขาดสะบั้นลงอย่างไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ
เทพธิดาได้จากเขาไปแล้ว
ตอนนี้ใจของเย่จื่อเฉินมันพังทลายไปหมดแล้ว
ในเวลาเดียวกัน ที่หอพักของซูเหยียน
เซี่ยเขอเข่อวิ่งะโโลดเต้นเข้ามาในห้อง และเห็นซูเหยียนนั่งนิ่งอยู่บนโซฟา
"ซูซู ทำอะไรอยู่?"
"กลับมาแล้วเหรอเขอเข่อ" ในตอนที่ซูเหยียนเห็นเซี่ยเขอเข่อ ดวงตาก็วาววับขึ้นมา
"ใช่แล้ว เมื่อกี้รออาเสี่ยอยู่ที่โรงพัก เหนื่อยแทบตายเลย"
เซี่ยเขอเข่อเตะรองเท้าไปข้างเตียงอย่างเคยชินแล้วล้มตัวลงบนเตียง นอนกลิ้งไปมาเล็กน้อยแล้วพูด
"เมื่อกี้อาเสี่ยบอกฉันว่าเห็นเธอที่โรงพัก เมื่อกี้เธอไปโรงพักมาเหรอ ทำไมฉันไม่เห็นเธอเลย"
"ไม่ได้ไป" ซูเหยียนส่ายหน้า
"ฉันว่าแล้วเชียว อาเสี่ยต้องหลอนไปเองแน่ๆ" เซี่ยเขอเข่อพลิกตัวบิดี้เี แล้วเดินไปนั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์ "ต้องสู้ต่อแล้ว เหลืออีกตั้งหลายด่านที่ยังเล่นไม่จบ"
"เขอเข่อ" และทันใดนั้น ซูเหยียนก็เปิดปากพูดขึ้นอีกครั้ง แต่กลับลังเลไม่ยอมพูดต่อ
เซี่ยเขอเข่อเลิกคิ้วมองเธอด้วยความสงสัย ซูเหยียนจึงกัดริมฝีปากแล้วพูด "เธอคิดว่าเย่จื่อเฉินเขาเป็คนยังไง?"
"อืม" เซี่ยเขอเข่อกะพริบตาปริบๆ แล้วทันใดนั้นก็ยิ้มออกมา "ดีมากเลย อยู่กับเขาแล้วรู้สึกปลอดภัย"
"งั้นเหรอ"
เมื่อได้ยินคำตอบของเซี่ยเขอเข่อ ใบหน้าของซูเหยียนก็ซีดขาวไปทันที มุมปากฝืนยิ้มออกมา
จะอธิบายให้ซูเหยียนฟังดีไหมนะ
เปิดแชทของซูเหยียนขึ้นมา เย่จื่อเฉินลังเลอยู่นาน แต่กลับไม่ได้ส่งไปแม้แต่คำเดียว
หงุดหงิดโว้ย!
เย่จื่อเฉินบีบคลึงขมับ นอนขมวดคิ้วมุ่นอยู่บนเตียง หลังจากที่เถียงกับตัวเองอยู่นับครั้งไม่ถ้วน เขาก็เลือกที่จะออกจากแชทไป
อธิบายไปแล้วจะทำอะไรได้ อธิบายไปก็เท่ากับว่าปิดบังกลบเกลื่อน
สมุดรายชื่อปรากฏข้อความสีแดงขึ้นมาหนึ่งข้อความ
เย่จื่อเฉินกดเปิดดู เพื่อนใหม่...
สุนัขพุดเดิ้ลขอเพิ่มคุณเป็เพื่อน
หมาตัวนี้จะมาเพิ่มเพื่อนฉันทำไม!
ไม่สนใจต่อคำขอเป็เพื่อนสุนัขตัวนี้ แต่โทรศัพท์ของเย่จื่อเฉินกลับสั่นขึ้นมา
ยี่หนึงจินกุนขอเพิ่มคุณเป็เพื่อน
นี่มันอะไรเนี่ย!
กดรับ
เพิ่งจะกดรับไป ในวีแชทของเย่จื่อเฉินก็มีข้อความปรากฏขึ้นมาทันที
ยี่หนึงจินกุน : เ้านี่ช่างอวดดีนักนะ ทิ้งให้ข้าแห้งเหี่ยวอยู่ตั้งนาน
สมองมีปัญหาหรือไง
เพิ่งจะขอก็รับเลย จะมาแห้งเหี่ยวอะไร
เมื่อมองดูระดับความสนิท
0
เ็า
และทันใดนั้น ยี่หนึงจินกุนก็ส่งข้อความมาอีก
"ได้ เมินข้าใช่ไหม เชื่อไหมว่าข้าพาหมาพุดเดิ้ลไปพังบ้านเ้าได้เชียวนะ"
...
เ้าบ้านี่เป็ผู้หญิงปากร้ายไร้เหตุผลหรือไง!
มานึกๆ ดูแล้ว แต่ก่อนเวลามีเื่ทะเลาะกันในกลุ่มก็เหมือนว่าจะเป็ยี่หนึงจินกุนที่เป็ฝ่ายเริ่มก่อนทั้งนั้น
ถ้าเป็เมื่อก่อน เย่จื่อเฉินคงกลัวหัวหดแน่นอน
แต่ตอนนี้เทพธิดาเพิ่งจากเขาไป อารมณ์เขาไม่ดีถึงขั้นมากที่สุด
"เ้ามีธุระอะไร?"
"เหอะ ไม่เมินแล้วเหรอ?"
"มีอะไรก็ว่ามา อย่ามัวแต่พล่าม ข้ายุ่งมากไม่มีเวลามาสนใจเด็กน้อยอย่าเ้าหรอกนะ"
"เ้าช่างอวดดีนักนะ บอกไอดีเซียนมา คอยดูเถอะข้าจะจัดการเ้าให้ฉี่ราดเลย"
"ประสาท"
พรึบ
เย่จื่อเฉินลบเขาไปแล้ว
ติ๊ง!
ยี่หนึงจินกุนขอเพิ่มคุณเป็เพื่อน
ใครสนนายกัน
เย่จื่อเฉินกลอกตา
มีคน@คุณ
ยังไม่ถึงหนึ่งนาที เย่จื่อเฉินก็เห็นว่ายี่หนึงจินกุนไปแอดเขาในแชทกลุ่มแล้ว
ประสาท!
ขนทุกเส้นของเย่จื่อเฉินลุกพรึบขึ้นทันที
เ้าบ้านี่ แค่ความเห็นไม่ตรงกันก็หาเื่กันเลยเหรอ
เปิดวีแชทกลุ่ม
ยี่หนึงจินกุน : @ไม่มีชื่อ เ้าหนู เ้ากล้าลบข้าอย่างนั้นเหรอ อย่ามาเมินข้านะ บอกไอดีเซียนมา
เทพสายฟ้า : ยี่หนิงจินกุนเริ่มทำการคุกคามอีกแล้ว
เ้าแม่สายฟ้า : มามุง
นางฟ้าลูกท้อ : ไอหยา เดี๋ยวข้าต้องไปดูสวนแล้ว ไม่มีเวลาอ่าน เสียดายจัง
กระต่ายอี้ทู่ [1]: ขายหัวไชเท้า แรดิช หัวไชเท้าหัวใหญ่ๆ จ้า
กลุ่มเซียนออกมากันหมด ทุกคนต่างออกมามุงดูการทะเลาะกัน
ยี่หนึงจินกุน : @ไม่มีชื่อ เมื่อครู่เ้าเพิ่งอวดดีไปไม่ใช่เหรอ มาสิ เมินข้าเหรอ จะหดหัวอยู่ทำไม? บอกไอดีเซียนมา อย่ามาเมิน!
ยี่หนึงจินกุน : @ไม่มีชื่อ
ยี่หนึงจินกุน : @ไม่มีชื่อ
จากนั้นหน้าจอก็เต็มไปด้วยข้อความที่ยี่หนึงจินกุนแอดมาหาเย่จื่อเฉิน
ได้
ยี่หนึงจินกุนกำลังหาเื่กันอยู่สินะ
เขามีชื่อเสียงในโลกของเซียนมานาน แม้แต่พระผู้เป็เ้ากับาาวานรเขาก็สู้เสมอกันมาแล้ว ด้านการต่อสู้เขาไม่เป็สองรองใคร
แต่ว่า...
ถ้าจะบอกว่าหาเื่...
เย่จื่อเฉินมีประสบการณ์การอบรมสั่งสอนจากบ้านเกิดมาตั้งยี่สิบปี แค่อ่านข้อความพวกนี้ก็รู้แล้วว่ายังเด็กอยู่ คิดว่าจะทำให้กลัวนายได้หรือไง?
ถ้าจะแกล้งกัน สู้มาเจอกันสักตั้งดีกว่า
___________________________________________________
[1] กระต่ายอี้ทู่ เทพตนหนึ่งตามความเชื่อของคนจีน เป็กระต่ายหยกที่เทพธิดาฉางเอ๋อร์เลี้ยงเอาไว้บนดวงจันทร์ โดยมีหน้าที่ตำยาอยู่บนดวงจันทร์ เพื่อเอาลงมารักษาโรคภัยให้กับชาวบ้าน
