บทที่ 27 ยี่หนึงจินกุนพ่ายแพ้
"หลานชาย จะเร่งแอดให้ข้าออกมาทำไม จะเอาเศษเงินเหรอ"
เย่จื่อเฉินไม่ปรากฏตัว เซียนทุกคนคิดว่าคงหาเื่ไม่ได้แล้ว จึงเตรียมแยกย้าย
แต่เมื่อข้อความปรากฏขึ้น คลื่นนับพันลูกก็ซัดเข้ามาทันที
ยี่หนึงจินกุน : เ้าหนู เ้าออกมาได้สักทีนะ รีบแจ้งไอดีเซียนมาเลย
ไอดีเซียนคืออะไร เย่จื่อเฉินจะไปมีได้ยังไง
เขาเบ้ปาก แล้วส่งสติกเกอร์ทำหน้าไม่สนใจไปสามอัน
"บอกไอดีเซียนแล้วมีประโยชน์อะไร ใครหมัดหนักคนนั้นก็เป็พี่ใหญ่ บอกโลเคชั่นมา เรามาเจอกันต่อหน้าเลย"
พอเย่จื่อเฉินพูดออกไปแบบนั้น เหล่าเซียนที่เข้ามามุงดูก็อึ้งกันหมด
หลวงจีน : เซียนท่านนี้เก่งกาจเกินไปแล้ว กล้านัดเจอกับยี่หนึงจินกุนด้วยเหรอ
ยี่หนึงจินกุนอึ้งไปอย่างเห็นได้ชัด เขามีชื่อเสียงในโลกของเซียนมากว่าพันปี นอกจากเ้าลิงนั่นที่กล้าประลองฝีมือกับเขาแล้ว คนอื่นที่เห็นเขาก็หลบกันทั้งนั้น
เ้าหนูนี่กล้านัดเจอเขาอย่างนั้นเหรอ
"ได้ งั้นก็มาเจอกัน"
สมญาเทพแห่งาไม่ใช่ได้มาเปล่าๆ ถ้ายี่หนึงจินกุนกลัวการนัดตีต่อไปก็ไม่ต้องเป็เทพแห่งาอีกต่อไปแล้ว
ติ๊ง!
เย่จื่อเฉินส่งแผนที่ไปให้ เมื่อแผนที่ถูกส่งออกไป ในกลุ่มก็เกิดความเงียบขึ้นมาชั่วขณะหนึ่ง
"นี่คืออะไร?"
"ไม่เข้าใจ"
"ไม่เคยเห็นเลย นี่คือที่ไหน?"
ยี่หนึงจินกุนก็อยู่ในความมึนงงเช่นกัน เส้นกากบาทไขว้กันไปมานี่มันคืออะไร เขาไม่เข้าใจ
"ที่เ้าส่งมามันคืออะไร?"
"นี่คือที่อยู่ของข้า มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีปิงเฉิง มาสิ"
"ไปยังไง?"
"ชิ ที่นี่คือดินแดนลึกลับ ข้าเองก็เข้ามาโดยบังเอิญเหมือนกัน ถ้าถามว่าข้าเข้ามาได้ยังไง ข้าจะไปรู้เหรอ"
"......" ยี่หนึงจินกุนเงียบไปนาน ก่อนจะบันดาลโทสะทันที "เ้ายั่วโมโหข้าใช่ไหม"
"ยั่วโมโหเ้าอย่างนั้นเหรอ เ้ายังไม่มีค่าขนาดนั้นนะ มาได้ก็มา มาไม่ได้ก็กลับไปป้อนข้าวหมา!"
"น่าโมโหชะมัด น่าโมโหชะมัด..."
ตู้มมม!
าประชันฝีปากกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว
ยี่หนึงจินกุนเป็มือหนึ่งในการประชันฝีปากในโลกเซียน ไม่เคยพ่ายแพ้มานานกว่าพันปี
แต่ทันใดนั้น ยี่หนึงจินกุนก็ถึงกับะเิโทสะ หน้าจอโทรศัพท์เต็มไปด้วยข้อความของเขา เย่จื่อเฉินทำเพียงแค่เหยียดยิ้มหลังจากที่เห็นมัน
มือกดส่งข้อความสั้นๆ ในอินเทอร์เน็ตส่งไป
ถึงแม้ว่าข้อความของเย่จื่อเฉินจะไม่ได้โดดเด่นด้านจำนวนคำ แต่ว่าแต่ละประโยคก็จี้ใจเข้าอย่างจัง
"เ้ามันเด็กเหลือขอ"
"เ้ามันเลี้ยงหมาบน์"
"เ้าอย่ามาอวดดีกับข้า ถ้าข้าเจอข้าจะจัดการให้ฉี่ราดเลย"
"เ้ามันเลี้ยงหมาบน์"
"เ้าแกล้งโง่อยู่หรือไง"
"เ้ามันเลี้ยงหมาบน์"
"......"
"น้องสาวเ้านอนกับมนุษย์"
"......"
"พี่สาวเ้าก็นอนกับมนุษย์"
"......"
"แม่นางฉางเอ๋อของเ้าไม่รักเ้า"
'......'
ฉางเอ๋อ : เกี่ยวอะไรกับข้า
จากตอนแรกที่ยี่หนึงจินกุนส่งมาสิบกว่าประโยคแล้วเย่จื่อเฉินตอบกลับหนึ่งประโยค ต่อมากลายเป็หนึ่งคนต่อหนึ่งประโยค จนสุดท้ายยี่หนึงจินกุนก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร
าประชันฝีปากในครั้งนี้เย่จื่อเฉินเป็ฝ่ายได้รับชัยชนะ
"หลานชาย ถ้าจะนัดตีกันก็มาตามพิกัดในรูป เื่ประชันฝีปากน่ะ เ้าไม่รอด"
เย่จื่อเฉินส่งข้อความไปด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มเยือกเย็น แถมท้ายประโยคยังส่งสติกเกอร์สีหน้าเหยียดหยามไปอีกสามอัน
ติ๊ง!
ยี่หนึงจินกุนขอเพิ่มคุณเป็เพื่อน
รับ
"หลานชาย มีธุระอะไร?"
เพิ่งได้รับชัยชนะมา เย่จื่อเฉินจึงยังอยู่ในอาการได้ใจที่ชนะ
"สหายเซียนท่านนี้ ข้าคิดว่าข้ากับเ้ามีวาสนาต่อกัน เรามาร่วมสาบานกันดีหรือไม่?"
...
อะไรเนี่ย
ร่วมสาบาน
จริงอย่างที่คิด เมื่อมองระดับความสนิทที่ต่อท้ายคำว่ายี่หนึงจินกุน
100
เป็มิตร
เ้าบ้านี่ฟั่นเฟือนหรือไง ด่าเขาไปรอบหนึ่งแล้วมาชื่นชมเขา
"ไม่"
เย่จื่อเฉินปฏิเสธทันที แต่ยี่หนิงจินกุนกลับส่งข้อความมาอีกครั้ง
"สหาย เราสองคนก็นับว่าไม่รู้จักกันถ้าไม่ใช่เพราะการประชันฝีปาก ข้าอยู่ที่โลกเซียนก็ไม่ได้เจอคู่ต่อสู้ในรอบพันปีแล้ว จึงเป็เลิศด้านความเหงา มันก็จริง ข้าอ้างว้างเกินไป ทุกครั้งที่ข้าเป็ฝ่ายเริ่มก่อนก็เพื่อ้าหาคนที่สามารถเอาชนะข้าได้ ในที่สุดวันนี้เ้าก็ปรากฏตัวออกมาแล้ว..."
"..."
"สหาย ข้าอยากร่วมสาบานเป็พี่น้องกับเ้า เ้าน่าจะรู้ดีนะว่าบน์น่ะ ข้านี่อย่างนี้เลยนะ!"
ยี่หนึงจินกุนกล่าวประโยคนี้จบ ก็ส่งรูปนิ้วหัวแม่มือต่อท้ายประโยคมา
คิดเองคนเดียวน่ะสิ
แล้วเง็กเซียนฮ่องเต้ล่ะ เอาเขาไปไว้ตรงไหน
แต่เย่จื่อเฉินก็ครุ่นคิด ถ้าเขาร่วมสาบานกับยี่หนึงจินกุนก็ดูท่าจะไม่เลว
เมื่อครู่นี้ที่เขาประชันฝีปากกับยี่หนึงจินกุน ตามจริงก็เป็เขาที่วู่วามเอง ถ้าตอนนั้นมีเซียนคนใดเจาะจงมาว่าไม่เคยเจอเขา หรือจะเอาไอดีเซียนของเขาเหมือนยี่หนึงจินกุน เขาก็คงโดนเปิดโปงไปแล้ว
ถ้าร่วมสาบานกับยี่หนึงจินกุน หลังจากนี้ต่อให้โดนเปิดโปงเขาก็สามารถแอดหายี่หนึงจินกุนได้เลย
ยี่หนึงจินกุนสามารถด่าตะเพิดคนที่ว่าเขาไปได้แน่นอน
"ได้ ข้าจะร่วมสาบาน"
ติ๊ง!
ยี่หนึงจินกุนขอร่วมสาบานกับคุณ
รับ
ติ๊ง!
ระดับความสนิทของคุณกับยี่หนึงจินกุนเพิ่มขึ้น 100 ระดับความสนิทปัจจุบันคือพึ่งพา ห่างจากการเคารพอีก 400
เย่จื่อเฉินเลิกคิ้ว
คิดไม่ถึงเลยว่าพอร่วมสาบานแล้ว ระดับความสนิทจะเพิ่มขึ้นมาตั้ง 100 นี่เป็เพราะว่าเขารวมกลุ่มอยู่ในครอบครัวเซียนมานาน
ก่อเกิดเป็การพึ่งพาครั้งแรก
"สหาย ไม่ทราบว่าเ้าชื่อว่าอะไร"
"ตัวข้านั้นไร้นาม เ้าเรียกข้าว่าสหายนิรนามก็ได้"
"สหายนิรนาม"
ยี่หนึงจินกุนเรียกด้วยความสนิทสนม เย่จื่อเฉินเองก็รู้สึกได้ถึงความมหัศจรรย์ของการพึ่งพา
"สหายนิรนาม เ้าเพิ่มสุนัข์ของข้าเป็เพื่อนหน่อยสิ ต่อไปเวลาที่เ้าหาข้าไม่เจอ เ้าส่งข่าวมาทางสุนัข์ก็ได้"
สุนัข์ขอเพิ่มคุณเป็เพื่อน
รับ
สุนัข์ : โฮ่งโฮ่งโฮ่ง...
ให้ตายเถอะ!
หมาจริงๆ ด้วย
ติ๊ง!
จู่ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา เย่จื่อเฉินเห็นว่าเป็ยี่หนึงจินกุนที่ส่งอั่งเปามาให้เขา
ยี่หนึงจินกุนคนนี้มีมารยาทมาก
เย่จื่อเฉินยิ้ม และเปิดอั่งเปา
คุณได้รับอั่งเปาของยี่หนึงจินกุน
กายล้อมเพชร x1
กายล้อมเพชร
เหมือนว่าจะเป็วิชาของซุนหงอคงนะ
"ข้าเองก็ไม่รู้ว่าควรจะส่งอะไรให้สหายนิรนามดี นี่เป็กลยุทธ์วิชาที่ก่อนหน้านี้ข้าให้สุนัข์ไปขโมยมาจากเ้าลิงตัวนั้น ข้าขอมอบให้สหายนิรนาม"
สุนัข์ตัวนี้เก่งใช้ได้เลย
สามารถไปขโมยกลยุทธ์วิชามาจากพี่ลิงได้ด้วย ดูเหมือนว่าแต่ก่อนจะมีแต่พี่ลิงที่ไปขโมยของคนอื่น
แต่จะว่าไปแล้ว เย่จื่อเฉิน้าวิชาแปลงกาย 72 กระบวนท่ามากกว่า
"สหาย กายล้อมเพชรนี้เป็กลยุทธ์วิชาของซุนหงอคง มันยากที่ข้าจะใช้ประโยชน์ได้ ไม่ทราบว่าพอจะเปลี่ยนเป็วิชาแปลงกาย 72 กระบวนท่าได้หรือไม่..."
"สหายนิรนาม ไม่ใช่ว่าข้าขี้งกหรอกนะ แต่ประเด็นคือวิชาแปลงกาย 72 กระบวนท่ามันพิเศษเกินไป..."
"โอเค ช่างมันเถอะ"
เมื่อหลอกไม่ได้ เย่จื่อเฉินก็ไม่บังคับ มีกายล้อมเพชรก็ไม่เลวแล้ว มาคิดๆ ดู เ้านี่ก็ส่งกลยุทธ์วิชามาให้เขาแล้ว เขาเหลือบมองซ้ายขวา
หนังสือเล่มหนึ่งตกอยู่ในสายตาของเขาพอดี
สแกน
ยี่หนึงจินกุนได้รับอั่งเปาของคุณ
"สิ่งนี้คือ?"
"เปิดดูสิ มันมีประโยชน์กับเ้า รู้หรือยังว่าทำไมถึงประชันฝีปากสู้ข้าไม่ได้ ข้าใช้หนังสือเล่มนี้แหละ"
"ถ้าอย่างนั้นข้าจะตั้งใจอ่าน"
ติ๊ง!
ระดับความสนิทของคุณกับยี่หนึงจินกุนเพิ่มขึ้น 50 ระดับความสนิทปัจจุบัน 250 ห่างจากระดับการเคารพอีก 350
พรูดดด!
ตัวเลขนี้...
เย่จื่อเฉินหัวเราะ จากนั้นจึงเปิดหีบสมบัติ
กายล้อมเพชร!
ถ้าฝึกวิชานี้ เขาก็จะหนังเหนียวฟันแทงไม่เข้าใช่ไหม?
