อาหารวางเต็มโต๊ะ แต่หลินหวั่นชิวคีบกินแค่ไม่กี่คำ เพราะท้ายที่สุดก็ไม่ได้กินลงท้องอยู่ดี ถูกโยนเข้ากล่องสุญญากาศในช่องเก็บของบนเสียนอวี๋หมด

        หลังทานเสร็จ หลายคนนั่งคุยกัน

        รอบตัวหลินหวั่นชิวมีคนรุมล้อม สาวน้อยสาวใหญ่ในหมู่บ้านแย่งกันคุยกับนาง บ้างก็พูดจาประชด บ้างก็ประจบ

        หลินหวั่นชิวยิ้มรับทุกคน ผู้ใดที่ประชด นางจะยิ่งโอ้อวดให้หนัก ผู้ใดประจบ นางจะตอบด้วยความถ่อมตน ผู้ใดทำให้นางอึดอัด นางก็จะทำให้คนผู้นั้นหาทางลงไม่ได้

        ชอบทำตามอำเภอใจดีนัก

        จ้าวหงฮวาเห็นหลินหวั่นชิวโดนรุมล้อมเหมือนดาวล้อมเดือนก็อิจฉาจนอยากเข้าไปข่วนหน้า

        นังจิ้งจอก!

        “หงฮวา” หลินชุ่ยกำลังช่วยจัดวางเมล็ดแตงโมและผลไม้ เห็นจ้าวหงฮวาอยู่คนเดียวก็ทักทายนาง “เ๯้ารอข้าทำงานเสร็จก่อนนะ ไปรอที่แปลงผักหลังบ้าน ข้ามีเ๹ื่๪๫จะคุยกับเ๯้าเพียงลำพัง”

        “ตกลง!” จ้าวหงฮวาพยักหน้า ทุกคนรอบข้างสนใจแต่หลินหวั่นชิว การที่หลินชุ่ยสนใจตัวเองทำให้นางดีใจมาก

        ขณะที่หลินหวั่นชิวคุยกับคนอื่นก็คอยจับตาดูความเคลื่อนไหวของพวกหลินชุ่ยอยู่ตลอด

        นางไม่รู้สึกว่าจ้าวหงฮวามีเสน่ห์มากพอให้หลินชุ่ยสนใจนางแค่คนเดียวทั้งที่มีสตรีสาวคนอื่นอีกมาก

        ผ่านไปสักพัก นางเห็นหลินชุ่ยลุกขึ้นเดินออกไปทางประตูหลังบ้านหลิน

        หลินหวั่นชิวขอตัวไปห้องสุขา ลุกขึ้นออกไปเช่นกัน

        ห้องสุรากับเล้าหมูและห้องเก็บฟืนอยู่ด้านหลังเรือนประธาน หลินหวั่นชิวมองซ้ายมองขวา หลังจากแน่ใจแล้วว่าไม่มีผู้ใดจึงเข้าไปในห้องเก็บฟืน จากนั้นเปลี่ยนมาสวมชุดกระโปรงธรรมดาอย่างรวดเร็ว ถอดเครื่องประดับออก ทั้งยังทาหน้าดำ ใช้ดินสอเขียนคิ้วแต่งคิ้วแต่งหน้า นำกระจกออกมาส่อง ดูเป็๞คนละคนกับในงานเลี้ยงโดยสิ้นเชิง หากไม่ตั้งใจสังเกตคงจำไม่ได้ว่าเป็๞นาง

        หลินหวั่นชิวที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จค่อยๆ แอบนำบันไดออกมาจากช่องเก็บของในเสียนอวี๋ นางปีนขึ้นหลังคา เก็บบันไดให้เรียบร้อยแล้วนอนหมอบบนหลังคา นางสวมชุดสีเทา หากไม่สังเกตคงมองไม่เห็นว่าบนหลังคามีคนอยู่

        จากบนนี้ หลินหวั่นชิวเห็นทุกอย่างในแปลงผักบ้านหลินได้ชัดเจน

        จ้าวหงฮวาเพิ่งเดินออกมาทางประตูหลัง หลินชุ่ยกับจางซื่อที่หลบอยู่หลังกองฟืนก็พูดขึ้นว่า

        “ท่านแม่ ข้าเห็นพี่เขยมอบของให้ท่าน เขาคุยกระไรกับท่านหรือ?”

        “ไม่ได้คุยกระไร”

        “จะไม่คุยกระไรได้อย่างไร ข้าเห็นหมดแล้ว ท่านแม่ พวกเราเพิ่งมาอยู่บ้านหลิน ท่านอย่าทำผิดเด็ดขาด”

        “ลูกคนนี้นี่ กล้าสอนแม่หรือ”

        “พี่เขยมีธุระกระไรกับท่านกันแน่?”

        “เฮ้อ…ก็ได้ แม่ยอมบอกเ๽้าก็ได้ ต่อจากนี้เ๽้าต้องระวังพี่เขยให้มาก เขาไม่ใช่คนดี”

        “เขามีกระไรกันแน่ เขารังแกท่านหรือ?” เสียงหลินชุ่ยร้อนรนขึ้นมา

        จางซื่อถอนหายใจ “เขาไม่ได้รังแกแม่ แต่อยากรังแกพี่สี่ของเ๽้า ให้ข้าใส่ยานี้ลงในน้ำที่นางดื่ม จากนั้นเกลี้ยกล่อมให้นางไปที่กระท่อมร้างท้ายหมู่บ้าน เขาอยากย่ำยีพี่สี่ของเ๽้า”

        “หา ท่านแม่ตอบตกลงหรือ?” หลินชุ่ยร้อนใจเข้าไปใหญ่

        จางซื่อพยักหน้าแล้วส่ายหน้า “ข้าตอบตกลง แต่ข้าจะไม่ทำ แค่อยากให้เขาตายใจก็เท่านั้น ไว้ผ่านวันนี้ไปแล้วข้าจะบอกท่านพ่อเ๽้า พี่เขยเ๽้าทำเช่นนี้ไม่ถูก”

        “แต่เหตุใดเขาต้องไหว้วานท่าน?”

        “คงเพราะรู้สึกว่าข้าเพิ่งมาใหม่และควบคุมง่ายกระมัง…”

        “ทำอย่างไรกับยานี้ดี?”

        “โยนทิ้งในแปลงผักเถิด”

        “อืม”

        จ้าวหงฮวาแอบฟังสองแม่ลูกคุยกัน เห็นซองกระดาษถูกโยนลงแปลงผักจากด้านหลังกองฟืน ใจนางเต้นระรัวจนแทบหลุดออกจากอก

        นางรีบไปหลบที่มุมกำแพงเมื่อได้ยินเสียงเคลื่อนไหวจากด้านหลังกองฟืน จากนั้นเห็นจางซื่อเร่งรีบจากไป

        หลินชุ่ยยืนรออยู่ข้างแปลงผักสักพัก บ่นพึมพำว่า “เหตุใดหงฮวายังไม่มาอีก” นางมองซ้ายมองขวา ท้ายที่สุดก็กลับออกไป

        จ้าวหงฮวารีบวิ่งไปเก็บซองกระดาษบนแปลงผัก…

        หลินหวั่นชิวดูถึงตรงนี้ก็ลงจากหลังคา เปลี่ยนเสื้อผ้ากลับไปใส่ชุดเดิมในห้องเก็บฟืน ใช้น้ำยาลบเครื่องสำอางเช็ดหน้าอย่างรวดเร็ว สวมเครื่องประดับ จัดการตัวเองเรียบร้อยเสร็จก็กลับออกไป

        “หวั่นชิว เหตุใดเ๯้าจึงไปนานเช่นนี้?” หวางกุ้ยเซียงถาม เดิมทีนางจะตามไปด้วย แต่หลินหวั่นชิวไม่ยอมให้ตามไป บอกว่ามีคนมาด้วยขับถ่ายไม่สะดวก

        “น่าจะกินของผิดน่ะ” หลินหวั่นชิวตอบ

        “ไอ๊หยา ท้องเสียหรือ…ต้องตามหมอหรือไม่?” หวางกุ้ยเซียนร้อนรนทันที นางรับปากเจียงต้าเกอไว้ว่าจะดูแลพี่สะใภ้ให้ดี

        หลินหวั่นชิวส่ายหน้า “วันปีใหม่จะไปเชิญหมอที่ใดเล่า อีกอย่าง เมื่อก่อนตอนข้าอยู่บ้านหลินเคยกินอาหารบูดเช่นกัน ขับถ่ายสักสองครั้งก็หาย”

        นางเงยหน้ามองจ้าวหงฮวาที่เดินเข้ามา “ข้าอยากดื่มน้ำร้อนหน่อย”

        หวางกุ้ยเซียงลุกขึ้น “ข้าจะไปเอาจากห้องครัวมาให้”

        หลินหวั่นชิวยิ้มขอบคุณ “ขอบคุณนะกุ้ยเซียง”

        นางเห็นว่าจ้าวหงฮวาตามหวางกุ้ยเซียงเข้าห้องครัวหลังจากได้ยินบทสนทนาระหว่างพวกนาง

        หลินหวั่นชิวหลุบตาลง แววตาดำมืด

        เดิมทีนางเห็นแก่ป้าสองจ้าวกับสุ่ยเซิง เตรียมจะมอบบทเรียนให้จ้าวหงฮวาแค่เ๱ื่๵๹ดอกไม้ลูกปัด…แต่ตอนนี้จ้าวหงฮวาปองร้ายนาง…

        น้ำถูกยกมาแล้ว หลินหวั่นชิวใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดปากดื่มต่อหน้าหวางกุ้ยเซียงกับจ้าวหงฮวา แน่นอนว่าน้ำในถ้วยถูกเก็บเข้ากล่องสุญญากาศในช่องเก็บของเสียนอวี๋

        “ขอบคุณนะกุ้ยเซียง” นางคืนถ้วยเปล่าให้หวางกุ้ยเซียง ขณะเดียวกันก็สังเกตเห็นว่ามือที่กำชายเสื้อแน่นของจ้าวหงฮวาคลายออก

        อีกฝ่ายแอบใส่ยาลงในน้ำตามที่นางคาดจริงๆ ทั้งยังยืมมือกุ้ยเซียง หากมีปัญหาจะได้ผลักความรับผิดชอบให้กุ้ยเซียง

        เสียแรงที่กุ้ยเซียงเป็๲เพื่อนกับนางมา๻ั้๹แ๻่เด็ก

        จิตใจคนเราช่างห้ามไม่ได้

        “หงฮวา เหตุใดปากเ๽้าแห้งเพียงนี้?” หลินหวั่นชิวลุกขึ้นเดินไปข้างหน้าสองก้าว ใช้แขนเสื้อบังถ้วยเปล่าใบหนึ่งบนโต๊ะ จากนั้นย้ายน้ำในกล่องสุญญากาศลงไปในถ้วย

        หลังจากทำเสร็จ นางถอยกลับมาด้านหลังเงียบๆ

        “หือ…งั้นข้าไปหาน้ำดื่มที่ห้องครัวก่อน” จ้าวหงฮวาตอบอย่างประหม่า อย่างไรเสียก็เพิ่งเคยทำร้ายคนอื่นเป็๲ครั้งแรก ใจเต็มโครมครามและลนลานไปหมด

        “บนโต๊ะมีน้ำอยู่ เมื่อครู่ข้าไม่ทันสังเกต” หลินหวั่นชิวพูดกับนาง

        ตอนนี้จ้าวหงฮวาคิดแต่ว่าจะหลอกหลินหวั่นชิวไปกระท่อมท้ายหมู่บ้านอย่างไรดี นางยิ่งเป็๲เช่นนี้ก็ยิ่งคล้อยตามหลินหวั่นชิวได้ง่าย ยื่นมือไปหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม

        ต้องขอบอกว่าคนที่ทำเ๹ื่๪๫ชั่วมักคอแห้งเวลาประหม่า

        เห็นจ้าวหงฮวาดื่มน้ำ หลินหวั่นชิวก็พูดว่า “ข้าอยากกลับไปพักแล้ว หงฮวา กุ้ยเซียง พวกเ๽้าจะกลับด้วยหรือไม่?”

        บ้านหลินไม่มีกระไรน่าอยู่ต่อ หวางกุ้ยเซียงพยักหน้า “ข้ากลับด้วย”

        จ้าวหงฮวารีบพูด “ข้าก็กลับด้วยเช่นกัน”

        ส่งหลินหวั่นชิวถึงบ้านเจียงเสร็จ หวางกุ้ยเซียงบอกลากลับบ้านไป แต่จ้าวหงฮวาเดินไปกับนางได้สักพักก็ย้อนกลับมาหาหลินหวั่นชิว 

        “พี่สะใภ้ กุ้ยเซียงไปแอบดูที่กระท่อมท้ายหมู่บ้านมา นางบอกว่าได้ยินคนบ้านหลินพูดว่าที่นั่นมีของสำคัญซ่อนอยู่” หวางกุ้ยเซียงเป็๲คนรินน้ำให้หลินหวั่นชิวดื่ม ตอนนี้นางเอาหวางกุ้ยเซียงออกมาอ้าง หากถึงเวลาแล้วหย่วนเกอจะหาคนมาคิดบัญชี เช่นนี้ก็มีแต่หาหวางกุ้ยเซียง

        นี่คงเป็๞การยิงหินก้อนเดียวได้นกสองตัวแบบที่ร้องกันในงิ้วสินะ