"ฟางฟางข้ายังอยากกินผูเถาอีก"

"มะ ไม่มีแล้วเจ้าค่ะ ผูเถาหมดแล้ว" ลำคอระหงหดหนีเสียงแหบพร่าข้างใบหู ก้มใบหน้างุดไม่กล้าสบสายดากับดวงตาเรียวคู่สวย

ผูเถาผลสุดท้ายถูกเขากินหมดไปพร้อมเขารังแกนางเมื่อครู่ ยามนี้จะมีผูเถาที่ใดให้เขาได้กินอีก

"ยังมีผูเถาสองลูกเล็กอยู่ตรงนี้มิใช่หรือ"

"อะ อื้ออ มะ ไม่ใช่เจ้าค่ะ" ฟางซินกระตุกกายเสียววูบ เมื่อยอดถันถูกเรียวนิ้วยาวจู่โจมเขี่ยดึง ก่อนจะบีบขยี้บางเบาแต่กระตุ้นให้นางสั่นสะท้าน

"ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะเป็นเด็กขี้งกเช่นนี้ ป้อนข้าเร็วเข้า ข้าอยากกิน"

ฟางซินไม่รู้จะวางหน้านางไว้ตรงไหน เมื่ออยู่ ๆ ถูกจับอุ้มขึ้นนั่งบนโต๊ะ เรียวขาที่หนีบมิดชิดถูกจับอ้าออกกว้างให้ร่างหนาได้แทรกกายเข้าอยู่ระหว่างกลาง มือเล็กรีบจับเสื้อเกาะอกตัวบางมิให้แหวกออก แม้จะรู้ว่ามันไม่สามารถปกปิดร่างนางได้เพียงนิดก็ตาม

ฝ่ามือเรียวลูบวนหลังมือเล็กหญิงสาวแผ่วเบา มุมปากประดับไปด้วยรอยยิ้มละมุน ให้หญิงสาวที่กำลังส่ายใบหน้าไปมาอย่างร้องขอ เขาไม่เร่งรีบบังคับนางมากนัก เฝ้ารอให้นางยินยอมปล่อยฝ่ามือออกจากทรวงอกเอง

"เด็กดี ถ้าเจ้าไม่อยากให้กิน ข้าก็ไม่ฝืนบังคับ แต่เจ้าควรรู้ไว้ ข้าไม่เคยทำให้สตรีใดมาก่อน แม้จะเป็นแขกให้หอตันเตี๋ยก็ตาม"

หัวคิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างครุ่นคิด นางทราบเรื่องข้อตกลงนั้นดี ว่านายท่านไม่ประสงค์ใช้ปากทำให้สตรีใด ไม่ว่าจะเป็นการจุมพิตหรือปลุกเร้าระหว่างเสพสังวาส

แล้วเหตุใด เขาถึงคิดอยากมาทำกับนางเล่า

ฟางซินมองใบหน้าเจ้านายอย่างใคร่สงสัย ทว่าใบหน้ารูปงามนั้นกลับก้มลงต่ำจนนางไม่เห็นรอยยิ้มอบอุ่นที่ส่งให้ก่อนหน้า พาลให้หัวใจฟางซินกระตุกวูบ ไม่คิดหาเหตุผลอีกต่อไป มือเล็กรีบจับคว้าไหล่กว้างร่างหนาที่กำลังลุกขึ้นยืนไว้แน่น

"ว่าอย่างไร"

"ข้า...ข้าจะป้อน"

นิยายเรื่องนี้เขียนจบและมีจัดทำเป็น e-book เรียบร้อยแล้ว สามารถสั่งซื้ออ่านจบก่อนใครได้ที่ meb ค่า

เนื้อเรื่องนิยายเป็นแนวนิยายสุขนิยม เนื้อเรื่องซับซ้อน คาดเดาได้ง่ายค่ะ

ไม่มีดราม่า ไม่มีน้ำตาแน่นอนจ้า เพราะนักเขียนเขียนไม่เป็นค่า ><

เหมือนเดิมบางตอนจะเปิดให้อ่านฟรี 1 วันแล้วจะติดเหรียญนะคะ หากไม่อยากพลาด อย่าลืมกดติดตามนิยายไว้น้าาา