“ตังกุย [1] ชื่อเย่า [2] ตันเซิน [3] และจินอิ๋นฮวา [4] อย่างละห้าสลึง เหลียนเฉียว [5] สองสลึง ดอกจื่อฮัวตี้ติง [6] หนามต้นจ้าว กานเฉ่าสดอย่างละสี่สลึง เฉินผีและเซี่ยงเป้ยหมู่ [7] อย่างละสามสลึง ชวนซานเจี่ย [8] เผาไฟหนึ่งสลึง นำมาต้มน้ำกินวันละหนึ่งชุด”อวี๋เจียวเอ่ยอย่างเชื่องช้า

        “เทียบยานี้สามารถรักษาให้หายขาดได้?” มู่เหยี่ยนกล่าวด้วยสีหน้าประหลาดใจ

        อวี๋เจียวเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉย"นายท่านมู่ยอมให้ข้าตรวจอาการแล้วก็ไม่ควรคลางแคลงใจ"

        นางมองอวี๋หรูไห่"ท่านจัดยาให้นายท่านมู่ตามเทียบยาที่ข้าเพิ่งกำหนดไปเมื่อครู่เสียก่อน"

        กล่าวจบอวี๋เจียวก็ลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องฝั่งตะวันตกสายตาของสตรีแซ่อวี๋โจวและคนอื่นๆ ที่อยู่นอกห้องล้วนจับจ้องไปที่อวี๋เจียวอวี๋จิ่นซูเอ่ยถามด้วยความกังวลว่า "เป็๲อย่างไรบ้าง? เ๽้ารักษาอาการป่วยของท่านอามู่ได้หรือไม่?"

        อวี๋เจียวไม่สนใจเขาและเดินออกจากห้องโถงนางไปเคาะประตูเรือนฝั่งตะวันตก หวังเมิ่งเยียนอุ้มลูกของนางออกมาเมื่อเห็นว่าเป็๞อวี๋เจียวจึงถามอย่างค่อนข้างประหลาดใจ "แม่นางเมิ่งมีอะไรหรือ?"

        อวี๋เจียวแย้มยิ้มและเอ่ยว่า "พี่ใหญ่กลับมาแล้วหรือไม่?"

        หวังเมิ่งเยียนส่ายหน้า หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จอวี๋จือหางก็ออกไปข้างนอก ไม่ได้บอกว่าจะไปทำอะไร แต่เมื่อได้ยินเมิ่งอวี๋เจียวถามเช่นนี้เหมือนนางจะรู้แล้วว่าสามีของตนไปทำอะไร

        ในขณะนั้นเอง ประตูจวนส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดสตรีแซ่ซ่งถือบุ้งกี๋เดินเข้าไปในลานเรือนเมื่อเห็นอวี๋เจียวก็ยืนอยู่ในลานเรือนจึงเอ่ยว่า "แม่หนูเมิ่งข้าเอามูลแกะตอนที่เ๽้า๻้๵๹๠า๱มาให้แล้ว"

        หวังเมิ่งเยียนรีบเอามือปิดจมูกและอุ้มบุตรสาวเบี่ยงกายหนี"อาสะใภ้รอง ท่านเอามูลแกะเยอะขนาดนี้มาทำอะไรกัน?"

        "แม่นางเมิ่งอยากได้ ข้าไม่รู้ว่านางจะทำอะไร"สตรีแซ่ซ่งเอ่ยพลางแย้มยิ้ม

        ขณะที่กำลังพูดอยู่นั้น อวี๋จือหางก็ถือตะกร้าเดินเข้ามาในประตูจวนเสื้อผ้า รองเท้าและถุงเท้าล้วนเปียกชุ่ม

        หวังเมิ่งเยียนปล่อยเจี๋ยเกิงน้อยลงบนพื้นแล้วก้าวไปข้างหน้าด้วยความกังวล"เ๽้าไปจับปลาในแม่น้ำมาหรือ? ทำไมเสื้อผ้าถึงเปียกไปหมดเช่นนี้?"

        อวี๋จือหางยื่นตะกร้าให้อวี๋เจียว จากนั้นอุ้มเจี๋ยเกิงน้อยขึ้นมาจากพื้นบีบแก้มของนางแล้วหันไปมองอวี๋เจียว "แม่นางเมิ่ง จับปลาตะเพียนเป็๞ๆมาสองตัว แต่ตัวเล็กไปสักหน่อย"

        อวี๋เจียวรับตะกร้ามาและมองดูครู่หนึ่ง เอ่ยทั้งรอยยิ้มว่า“ไม่เป็๲อะไร ขอบคุณพี่ใหญ่เ๽้าค่ะ” จากนั้นถือตะกร้าปลาไปที่ห้องครัว

        “นางจะเอาปลาตะเพียนไปทำอะไรกันเ๯้าออกไป๻ั้๫แ๻่เช้าตรู่ก็เพื่อจับปลาให้นาง?” หวังเมิ่งเยียนจ้องไปที่แผ่นหลังของอวี๋เจียวพลางเอ่ยถาม

        "บอกว่าจะปรุงยา ถึงอย่างไรพวกเราก็ไม่เข้าใจข้าจึงไม่ได้ถามอะไรมาก" อวี๋จือหางหัวเราะหยอกล้อลูกสาวในอ้อมกอด

        "เจี๋ยเกิงให้ท่านแม่อุ้มก่อน พ่อจะไปล้างเท้าเปลี่ยนรองเท้าคู่ใหม่"

        หวังเมิ่งเยียนรับบุตรสาวมาเมื่อเห็นสตรีแซ่ซ่งเอามูลแกะตอนเข้าไปห้องครัวเช่นกันจึงเดินตามไปด้วยความสงสัย

        อวี๋เจียวตัดหางและขอดเกล็ดปลาตะเพียนทั้งสองตัวอย่างคล่องแคล่วจากนั้นผ่าท้องเอาสิ่งสกปรกออกมา หาผ้าเช็ดหน้ากั้นจมูกตนเองเอาไว้แล้วยัดมูลแกะตอนเข้าไปในท้องปลาจนเต็ม

        "ท่านอาซ่ง รบกวนท่านช่วยก่อไฟให้ข้าด้วย"อวี๋เจียวทำไปพลางเงยหน้ากล่าวกับสตรีแซ่ซ่ง

        สตรีแซ่ซ่งรีบไปจุดไฟตั้งหม้อให้ร้อน

        หวังเมิ่งเยียนมองดูแล้วคลื่นไส้ นางขมวดคิ้วถามว่า"ทำไมแม่นางเมิ่งถึงยัดมูลแกะเข้าไปในท้องปลา เช่นนี้ยังจะกินได้อีกหรือ?"

        "ไม่ใช่สำหรับกิน" อวี๋เจียวอธิบายด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

        หวังเมิ่งเยียนเปี่ยมด้วยความสงสัย แม้ว่านางจะไม่อาจทนมองตรงๆแต่นางยังคงอุ้มลูกมองดูอยู่ในห้องครัวนางอยากจะดูว่าอวี๋เจียวใช้มูลแกะกับปลาตะเพียนมาทำอะไรนางไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามูลแกะสามารถรักษาโรคได้สิ่งน่าขยะแขยงแบบนี้จะนำมาปรุงยาได้อย่างไร?

        หลังจากหม้อร้อนแล้ว อวี๋เจียวก็ใส่ปลาตะเพียนยัดมูลแกะตอนลงในหม้อให้สตรีแซ่ซ่งใช้ไฟอ่อนอบจนดำเกรียม กระทั่งแห้งกรอบถึงเอาออกจากหม้อ

        ...........

        เชิงอรรถ

        [1] ตังกุย (当归) คือ รากแห้งของพืชที่มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Angelicasinensis (Oliv.) Diels วงศ์ Apiaceae(Umbelliferae) สรรพคุณกำจัดสิ่งแปลกปลอม ล้างน้ำให้สะอาด ทิ้งไว้จนน้ำซึมเข้าสู่เนื้อตัวยาหั่นเป็๞แผ่นบาง นำไปตากแดดให้แห้งหรือทำให้แห้งที่อุณหภูมิต่ำ

        [2] ชื่อเย่า 赤药 คือก้านแห้งของดอกเส่าเย่าสรรพคุณ ช่วยขจัดความร้อนทำให้เ๣ื๵๪เย็นลง ขจัดเ๣ื๵๪คั่ง

        [3] ตันเซิน 丹参ชื่อวิทยาศาสตร์: Salviamiltiorrhiza เป็๞พืชอายุหลายปีในสกุล Salvia และเป็๞พืชที่ใช้รากเป็๞ยาในตำรายาจีนเป็๞พืชท้องถิ่นในจีนและญี่ปุ่น รากเปลือกนอกสีน้ำตาล หยาบเป็๞รอยย่นใช้เป็๞ยากระตุ้นการไหลเวียนเ๧ื๪๨ ใช้รักษาฝี

        [4] จินอิ๋นฮวา 金银花 มีรสหวาน เย็นเข้าสู่เส้นลมปราณปอด หัวใจ และกระเพาะอาหาร ขจัดความร้อนและขับพิษ กระจายลมร้อน

        [5] เหลียนเฉียว 连翘 ผลแก่สีเหลืองอมน้ำตาล แก่แล้วแตก ผิวของผลไม่เรียบมีปุ่มเล็ก ๆจำนวนมาก ผลใช้เป็๞ยาขับร้อน แก้บวม ขับปัสสาวะ ผลสดสีเขียวอมน้ำตาล

        [6] ดอกจื่อฮวาตี้ติง 紫花地丁 ชื่อวิทยาศาสตร์คือ Violaphilippica

        [7] เซี่ยงเป้ยหมู่象贝母 สรรพคุณช่วยคลายความร้อนลดอาการบวมของแผลเน่าเปื่อย

        [8] ชวนซานเจี่ย 穿山甲 หรือเกล็ดตัวนิ่ม