ไป๋หย่วนฮ่าวทำให้ต้วนอวี้หรานใจนพูดอะไรไม่ออกนางเคยชินกับการถูกผู้เป็มารดาตามใจมาตลอด ไม่เคยเจอใครโมโหใส่มาก่อนเมื่อถูกไป๋หย่วนฮ่าวขัดใจจึงทำอะไรไม่ถูกแม้จะเป็เช่นนั้นแต่นางกลับรู้สึกว่าเขา ‘ช่างไม่เหมือนใคร’
เพราะไป๋หย่วนฮ่าวมีหน้าตาหล่อเหลาทั้งยังไม่ยอมตามใจนางต้วนอวี้หรานที่ไม่เคยพบเจอคนเช่นนี้มาก่อนก็ยิ่งรู้สึกถูกใจ นางจะไม่ปล่อยให้เขาหลุดมือไปเด็ดขาด!
นางอดที่จะเขินอายไม่ได้เมื่อมองไปที่ใบหน้าของอีกฝ่ายเดิมทีหากต้วนอวี้หรานเจอแบบนี้ควรจะถอยกลับไปทว่านางกลับตัดใจไม่ลงเมื่อเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของชายหนุ่ม
ต้วนอวี๋หรานกลืนน้ำลายไปหนึ่งอึกพูดตะกุกตะกัก
“พี่ไป๋... ข้าเรียกผิดตรงไหน... พวกเราเป็ญาติกัน”
ต้วนอวี้หรานท่าทีอ่อนลงที่นางเรียกเขาว่าพี่เพราะอายุใกล้เคียงกัน หรือนางเรียกผิดไป ไม่ควรจะใช้คำว่า ‘พี่ชาย น้องสาว’
ไป๋หย่วนฮ่าวได้ยินคำพูดของต้วนอวี้หรานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาพี่ชายน้องสาวงั้นหรือ
ทว่าเขาเห็นต้วนชิงิเรียกหลิวยวนอย่างสนิทสนมส่วนเขานั้นนางกลับพูดอย่างไม่ไว้หน้าเมื่อคิดถึงตรงนี้ไป๋หย่วนฮ่าวจึงหันหน้ากลับมามองต้วนอวี้หรานด้วยสายตาที่โกรธเคืองตอบนางด้วยอารมณ์ที่เ็า
“คุณหนูต้วนเรียกผิดแล้วชายหญิงอายุห่างกันหกปีก็ไม่นั่งทานอาหารด้วยกันแล้ว หญิงชายมีความแตกต่างคำว่าพี่ชายน้องสาวจะเรียกตามใจไม่ได้ครั้งนี้เห็นว่าคุณหนูต้วนอายุน้อยจึงไม่ถือสาถ้ามีครั้งหน้าข้าคงต้องบอกท่านลุงให้สอนเื่มารยาทใหม่แล้ว”
คำพูดของไป๋หย่วนฮ่าวดูเหมือนว่าตำหนิต้วนอวี้หรานที่แท้กลับตั้งใจพูดใส่ต้วนชิงิที่ไปสนิทสนมกับชายหนุ่มที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าเรียกว่าพี่ชายแล้วยังหัวเราะกันอย่างมีความสุข ต้วนชิงิคนนี้ช่างไม่มียางอายทำให้ตระกูลไป๋ขายหน้าจนหมดสิ้น
เมื่อหันกลับไปเห็นต้วนอวี้หรานยังคงยืนอยู่ใกล้ๆเขาจึงมองด้วยสายตาเย็นะเืจากนั้นหันหลังจากไป
อยู่ๆต้วนอวี้หรานก็ถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวอีกครั้ง ในใจของนางไม่อาจยินยอมเดิมทีนางชอบความสง่าของไป๋หย่วนฮ่าวจึงอยากเข้าไปใกล้ชิดสนิทสนมเพื่อที่จะแย่งอีกฝ่ายจากต้วนชิงิแต่ไม่ว่านางจะเอาใจอย่างไร เขากลับไม่สนใจแม้แต่นิดเดียว!
ต้วนอวี้หรานมองไปยังชุดของนาง “เอ๋?...แต่งตัวแบบนี้ไม่เห็นมีปัญหาอะไรเสียหน่อย”
นางจับไปที่หน้าของตัวเองตอนออกจากห้องก็ส่องกระจกดูแล้วไม่เห็นมีอะไรที่ไม่เหมาะสม...ทำไมสีหน้าท่าทางของไป๋หย่วนฮ่าวถึงมองนางอย่างรังเกียจเช่นนี้?
ต้วนอวี้หรานขมวดคิ้วใช้แรงถีบไปที่ก้อนหิน ในใจยังครุ่นคิดเหตุใดไป๋หย่วนฮ่าวจึงไม่สนใจนางเป็เพราะคำพูดไม่เหมาะสมหรือ?
เมื่อวานที่เรียกเช่นนี้เขายังดูดีใจอยู่เลยแต่ทำไมวันนี้กลับเปลี่ยนเป็คนละคน?
ต้วนอวี้หรานได้แต่ยู่ปากคิดอยู่ภายในใจไม่นานก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากด้านหน้า ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็เสียงของต้วนชิงิที่นางไม่อยากเห็นหน้าเมื่อก่อนนางมักแกล้งและเอาเปรียบต้วนชิงิอยู่บ่อยครั้งทว่าตอนนี้นอกจากเอาเปรียบนางไม่ได้แล้วยังถูกนางเอาคืนอยู่บ่อยๆเช่นนี้ต้วนอวี้หรานจะไม่โมโหได้อย่างไร?
ต้วนอวี้หรานได้รับความไม่เป็ธรรมจากไป๋หย่วนฮ่าวมาตอนนี้ยังได้ยินเสียงหัวเราะของต้วนชิงิ น่ารำคาญเสียจริง
นางหันไปจ้องต้วนชิงิอย่างเกลียดชัง!
เมื่อเงยหน้าขึ้นนางเห็นไป๋หย่วนฮ่าวหยุดนิ่ง ยืนมองไปยังทางที่มีเสียงหัวเราะด้วยสายตาที่หมดหวังไม่มีสีหน้าท่าทางเหมือนเมื่อครู่ที่สั่งสอนนางอยู่อีก
เมื่อมองตามสายตาเขาไปสิ่งที่เห็นกลับเป็ต้วนชิงิที่นางเกลียด และนางไม่ได้อยู่คนเดียวข้างกายยังมีเด็กหนุ่มรูปร่างสมส่วน สูงกว่านางหนึ่ง่หัวอยู่ด้วยเด็กหนุ่มผู้นี้ก็คือคนที่ช่วยชีวิตต้วนอวี้ที่ตกบ่อน้ำนั่นเอง!
นางเกลียด...เกลียดต้วนชิงิ แต่เกลียดต้วนอวี้มากกว่าทว่าตอนนี้นางกลับเกลียดหลิวยวนที่อยู่กับต้วนชิงิมากที่สุด เชอะ!ถ้าไม่ใช่เพราะหลิวยวน ตอนนี้ต้วนอวี้ก็คงตายไปแล้วคงไม่มีโอกาสให้หลิวยวนมายืนขวางหูขวางตาแบบนี้!
ในหัวของต้วนอวี้หรานคิดเพียงว่าเมื่อไหร่หลิวยวนผู้นี้จะจมน้ำตายไปพร้อมกับต้วนอวี้สักที...
ระหว่างที่ต้วนอวี้หรานกำลังครุ่นคิดพลันได้ยินเสียง “เหอะ!”
นางเงยหน้าขึ้นอย่างใเห็นไป๋หย่วนฮ่าวยืนมองไปทางต้วนชิงิอย่างไม่สบอารมณ์พลางกำมือแน่น
ไป๋หย่วนฮ่าวเกลียดต้วนชิงิ? หรือว่าเกลียดชายหนุ่มที่อยู่กับต้วนชิงิ?
แม้ต้วนอวี้หรานอายุยังน้อยแต่นางไม่โง่เขลาหรี่ตามองไปยังสีหน้าท่าทางของไป๋หย่วนฮ่าวทันใดนั้นเหมือนนางจะเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมา หากนางแสดงท่าทางดีๆ อีกครั้งทำไมไป๋หย่วนฮ่าวจะไม่ยินยอม นางไม่ได้เสียมารยาทหรือล่วงเกินเขาจะทำให้เขาโกรธได้อย่างไร?
ตอนนี้ดูท่าแล้วสาเหตุที่ไป๋หย่วนฮ่าวไม่มีความสุขไม่ได้เป็เพราะนางแต่เป็เพราะต้วนชิงิที่น่ารังเกียจนั่นต่างหาก มีสัญญาหมั้นหมายอยู่กับคนหนึ่งแต่กลับไปส่งสายตาให้กับอีกคนหนึ่ง ช่างเป็การกระทำที่ไม่ไว้หน้าตระกูลต้วนไม่ได้การแล้ว! เื่นี้ต้องบอกท่านพ่อให้สั่งสอนนางที่ประพฤติตัวขัดต่อศีลธรรม
คิดได้ดังนั้นนางหมุนตัวกำลังจะก้าวเท้า...พลันคิดขึ้นมาได้ว่าตอนนี้ผู้เป็บิดารักใคร่เอ็นดูต้วนชิงิมากต่อให้ลงโทษคงจะเป็การต่อว่าไม่กี่ประโยค นั่นไม่ใช่สิ่งที่นาง้า!
สิ่งที่นาง้าคือความตายเท่านั้น!
แม้ใจจะอยากให้ต้วนชิงิตายแต่ก็ไม่กล้าลงมือ แต่นางสามารถทำลายชื่อเสียงของต้วนชิงิได้ไม่ใช่หรือ?
แววตาต้วนอวี้หรานลุกวาวเ้าเล่ห์...ใช่แล้ว ต้องทำแบบนี้!
สีหน้าของต้วนอวี้หรานดูสะใจเป็ที่สุดหึ!ต้วนชิงิ เ้ากับหลิวยวนกล้าส่งสายตากันในที่รโหฐาน รอดูแล้วกันว่าข้าจะจัดการกับเ้าอย่างไร!นางกวักมือเรียกบ่าวใช้ที่ชื่อเยวี่ยหวาเดิมทีต้วนอวี้หรานอยากอยู่กับไป๋หย่วนฮ่าวจึงไล่เยวี่ยหวาไปอยู่ไกลๆแต่ตอนนี้ไป๋หย่วนฮ่าวไม่อยู่แล้ว นางจึงเรียกบ่าวรับใช้มา
เยวี่ยหวาเป็หัวหน้าบ่าวรับใช้ของต้วนอวี้หรานที่หลิวหรงตั้งใจเลือกให้ปีนี้นางอายุสิบหกปี แม้บ่าวรับใช้คนนี้จะหน้าตาธรรมดาแต่นิสัยนิ่งสงบและสามารถปรับตัวตามสถานการณ์ได้
เดิมต้วนอวี้หรานไม่ชอบท่าทางของเยวี่ยหวาที่โง่เขลาและนิ่งเงียบจนเกินไปถ้าให้คิดเื่ใดจะใช้เวลานานมากจนน่าเบื่อน่ารำคาญ นางจึงเป็บ่าวรับใช้ที่ต้วนอวี้หรานแทบไม่อยากเรียกใช้มากที่สุดแต่เพื่อแก้แค้นต้วนชิงิ นางจึงตัดสินใจใช้เยวี่ยหวาสักครั้ง
เยวี่ยหวาเมื่อเห็นต้วนอวี้หรานกวักมือเรียกจึงรีบเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วก้มหน้าลงถามเสียงเบา “คุณหนู...้าสิ่งใดเ้าคะ?”
ต้วนอวี้หรานมักจะอารมณ์ไม่ค่อยดีจึงไม่มีใครกล้าล่วงเกินนางด้วยกลัวชีวิตที่เหลือจะยากลำบากดังนั้นเยวี่ยหวาทำได้เพียงทำตามต้วนอวี้หรานสั่งเท่านั้น!
นางเห็นท่าทางที่ระมัดระวังของบ่าวรับใช้พลันรู้สึกไม่ชอบใจจึงชักสีหน้าใส่ “เ้ามานี่...” น้ำเสียงที่ดุดันของต้วนอวี้หรานทำให้เยวี่ยหวาใรีบขยับเข้าไปใกล้เพื่อฟังสิ่งที่เ้านาย้า
ต้วนอวี้หรานกระซิบข้างหูเยวี่ยหวาไม่กี่คำนางถึงกับใจนต้องเอามือขึ้นมาปิดปาก พูดออกมาอย่างใ “คุณ... คุณหนู จะทำอย่างนี้ได้อย่างไรเ้าคะ?”
ต้วนอวี้หรานเรียกให้เยวี่ยหวาไปเพื่อให้ทำลายชื่อเสียงของต้วนชิงิแต่เยวี่ยหวารู้ว่าชื่อเสียงของหญิงสาวเป็สิ่งที่สำคัญที่สุดถ้าทำเช่นนั้นชีวิตของคุณหนูใหญ่จะถูกทำลายจนหมดสิ้น!
