หลานเยว่ก้มหน้าลงต่ำ เขามองไม้กวาดในมือ มองใบไม้สีเหลืองที่ถูกลมพัดให้กระจายออกไปทั่วพลางข่มความรู้สึกทั้งหลายในดวงตาเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นความเสียใจ เจ็บปวด ผิดหวัง หรือร้อนรน ท้ายที่สุด ความรู้สึกทั้งหลายเหล่านั้นก็กลับกลายเป็นความสงบนิ่งดังเดิม...