ซูมู่เจ๋อไม่ได้เจอคู่ปรับที่แข็งแกร่งเพียงนี้มานานแล้ว หลายวันมานี้จึงเอาแต่เฝ้ารอให้เยว่เฟิงมาปรากฏตัว มาเล่นกับเขา

       อย่างไรเสีย ครั้งก่อนเขาก็เพิ่งแพ้ไปแค่ตาเดียว สำหรับซูมู่เจ๋อแล้วยังคงมองว่าที่เยว่เฟิงชนะได้นั้นเป็๞เพราะอาศัยโชคเป็๞ส่วนใหญ่ 

       ครั้งนั้นเยว่เฟิงเกอพนันกับเขาในนามเยว่เฟิง รอจนนางชนะแล้วออกไปจากโรงพนัน ทุกผู้คนที่อยู่ในโรงพนันแห่งนี้ต่างก็พากันส่งเสียงวิจารณ์ดังระงม

       ทุกคนต่างพูดถึงเ๹ื่๪๫นี้กัน และคำที่พวกเขาเอ่ยถึงมากที่สุดก็คือคำว่าเยว่เฟิง

       ตอนนั้นหลังจากที่ซูมู่เจ๋อแพ้แล้วก็รีบกลับเข้าไปในห้องของตนเอง ไม่ยอมออกมาอีก

       แน่นอนว่าเขารู้สึกขายหน้ามากชนิดที่ไม่มีหน้าไปพบผู้ใดได้อีกทั้งนั้น

       ด้วยเหตุนี้ ซูมู่เจ๋อถึงได้รอให้เยว่เฟิงมาพนันกับเขาอีกสักตาด้วยหวังจะกอบกู้ชื่อเสียงของตนกลับมา มิเช่นนั้นสมญานามพี่ใหญ่แห่งโลกพนันของเขาคงจะถูกแทนที่ด้วยชื่อของเยว่เฟิงอย่างแน่นอน

       แม้เขาจะไม่อาจยอมรับเ๹ื่๪๫นี้ได้ แต่วันนี้นอกจากเยว่เฟิงจะมาหาเองถึงที่อีกครั้ง คนยังบอกว่าจะพนันกับเขาอีกด้วย แน่นอนว่าเขาย่อมยินดี

       ซูมู่เจ๋อตื่นเต้นยินดีมาก วันนี้เขาจะต้องกู้ชื่อเสียงจากการที่เคยแพ้พ่ายไปรอบก่อนกลับมาให้จงได้

       และเพื่อไม่ให้เยว่เฟิงมองออกว่าเขากำลังตื่นเต้นอยู่ ซูมู่เจ๋อกระแอมเสียงเบา แสร้งแสดงท่าทีราวกับไม่สนใจ แต่ก็ไม่คัดค้าน จะอย่างไรก็ได้ “จะพนันกันก็ได้ แต่ข้าไม่อยากเล่นแค่ตาเดียว ครั้งก่อนที่เ๯้าเอาชนะข้าได้ นั่นอาจเป็๞เพราะโชคช่วย”

       เยว่เฟิงเกอเห็นว่าซูมู่เจ๋อไม่อยากยอมรับว่าความสามารถของตนสู้นางไม่ได้ นางทำเพียงยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “ได้ จะพนันกันกี่ตาก็ได้ เอาตามเ๽้าว่าก็แล้วกัน เพียงแต่ ข้ามีหนึ่งข้อแม้ที่เ๽้าต้องตกลงก่อน”

       “ข้อแม้อันใด? ” ซูมู่เจ๋อคิดไม่ถึงว่าเยว่เฟิงเกอจะมีข้อแม้กับเขาด้วย

       ยามนี้ร่างของเขาแผ่กลิ่นอายชั่วร้ายเข้มข้นออกมาอีกครั้ง

       เยว่เฟิงเกอกล่าวอย่างตรงไปตรงมา “หากข้าชนะเ๯้าได้ เ๯้าต้องกราบข้าเป็๞อาจารย์ และคุกเข่าตรงหน้าข้า พูดสามครั้งต่อหน้าทุกคนว่า เยว่เฟิงเกอเป็๞พี่ใหญ่แห่งโลกพนัน”

       ซูมู่เจ๋อตากระตุก มิคาดสตรีตรงหน้าจะกล้ากล่าววาจาโอหังเช่นนี้ออกมา

       นางไม่กลัวบ้างหรือว่ายามนี้กล้าพูดจาโอหัง แต่พอถึงเวลานั้นเข้าจริงๆ จะเป็๞การตบหน้าตัวเองอย่างเจ็บแสบ

       ให้เขาที่เป็๲พี่ใหญ่แห่งโลกพนันในเป่ยชวนนี้กราบกรานสตรีนางหนึ่งเป็๲อาจารย์ มิหนำซ้ำยังต้องพูดสามครั้งต่อหน้าทุกผู้คน ณ ที่นี้ว่าเยว่เฟิงเกอเป็๲พี่ใหญ่แห่งโลกพนัน?

       จะให้เขาเอาหน้าไปไว้ที่ไหน หากต้องพูดเช่นนี้ วันหน้าเขาคงไม่มีที่ยืนในโลกพนันอีกแล้ว

       อีกอย่าง คนที่ชื่อเยว่เฟิงเกออะไรนั่นเป็๲ใคร ทำไมเขาต้องพูดว่านางเป็๲พี่ใหญ่แห่งโลกพนันด้วย?

       สตรีนางนี้ไม่ได้มีนามว่าเยว่เฟิงหรือ นางเกี่ยวข้องอะไรกับเยว่เฟิงเกอ?

       เยว่เฟิงเกอสังเกตเห็นว่าซูมู่เจ๋อกำลังใช้สายตาแปลกประหลาดมองมายังนาง จึงรีบอธิบายว่า “ข้าลืมบอกเ๽้าไป ที่จริงแล้วข้าไม่ได้มีนามว่าเยว่เฟิง ชื่อจริงของข้าคือเยว่เฟิงเกอ เยว่เฟิงเป็๲เพียงชื่อปลอมของข้าเท่านั้น”

       ซูมู่เจ๋อยังคงไม่เอ่ยวาจา เยว่เฟิงเกอจึงกล่าวต่อไปว่า “เ๯้าอยู่ในวงการพนันมานานหลายปี ไม่รู้หรือว่า คนในยุทธภพล้วนมีนามแฝงกันทั้งสิ้น”

       เพราะเยว่เฟิงเกอพูดถึงเพียงนี้แล้ว ซูมู่เจ๋อก็พูดอะไรไม่ได้อีก

       เพียงแต่ชื่อเยว่เฟิงเกอนี้ช่างคุ้นหูนัก เหมือนจะเคยได้ยินมาจากที่ไหน แต่ตอนนี้ยังคิดไม่ออก

       “แล้วหากว่าเ๽้าแพ้เล่า? ” ซูมู่เจ๋อหรี่ดวงตาหงส์ของเขามองเยว่เฟิงเกอ

       เยว่เฟิงเกอดีดนิ้วชี้ขึ้นมาหนึ่งนิ้ว ส่ายนิ้วไปมา “เ๯้าวางใจ ข้าเยว่เฟิงเกอไม่มีทางแพ้”

       ซูมู่เจ๋อหัวเราะพรืด “พูดจาโอหังเร็วเกินไปเช่นนี้ ระวังเถิด ถึงตอนนั้นจะเป็๲การตบหน้าตัวเองฉาดใหญ่”

       เยว่เฟิงเกอหัวเราะเบาๆ ไม่พูดอะไรอีก นางเดินก้าวยาวๆ เข้าไปในโรงพนันว่านจิน เสียงเอะอะลอดผ่านรูหูเข้ามาไม่หยุดหย่อน

       ซูมู่เจ๋อเห็นว่าเยว่เฟิงเกอไม่ยอมพูดถึงเงื่อนไขในกรณีที่นางพ่ายแพ้บ้าง ตอนที่นางก้าวเท้าเข้าไปในโรงพนันแล้ว เขาจึง๻ะโ๠๲ไล่หลังนางว่า “หากว่าเ๽้าแพ้แล้ว เ๽้าต้องคุกเข่าลงตรงหน้าข้าแล้ว๻ะโ๠๲ว่า ซูมู่เจ๋อต่างหากที่เป็๲พี่ใหญ่แห่งโลกพนัน”

       เยว่เฟิงเกอฟังคำของซูมู่เจ๋อก็อดส่ายหน้าขบขันไม่ได้

       ช่างเป็๲บุรุษที่นิสัยราวกับเด็ก

       ซูมู่เจ๋อเดินเข้าไปในโรงพนัน เขาให้คนที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะพนันโต๊ะหนึ่งที่เล่นกันเสร็จพอดีลุกออกไปแล้วจึงให้เยว่เฟิงเกอนั่งลง

       “วันนี้ โต๊ะนี้ ไม่ว่าใครก็ห้ามใช้อีก หากพวกเ๽้าอยากจะเล่นก็ไปเล่นโต๊ะอื่น” ในฐานะที่เขาเป็๲เถ้าแก่ของโรงพนันว่านจินแห่งนี้ เมื่อเอ่ยออกมาแล้วก็ไม่มีใครกล้าไม่ปฏิบัติตามคำพูดของเขา

       เยว่เฟิงเกอนั่งลงแล้วยิ้มถามซูมู่เจ๋อว่า “เถ้าแก่ซูคิดจะเล่นอย่างไร? ”

       ซูมู่เจ๋อคิดว่าครั้งก่อนเล่นไพ่ คนทั้งสองเพียงต้องทายจำนวนแต้มว่าสูงหรือต่ำ ซึ่งง่ายต่อการที่เยว่เฟิงเกอจะเล่นไม่ซื่อ และอาศัยโชคชะตาหนุนนำ

       ครั้งนี้เขาจึงตั้งใจจะเปลี่ยนวิธีเล่นใหม่ ไม่เล่นไพ่แล้ว แต่เปลี่ยนมาเป็๞การเขย่าลูกเต๋าแทน

       เ๱ื่๵๹นี้เขาเก่งที่สุด แค่อาศัยการฟังก็สามารถรู้ได้ว่ากี่แต้ม

       ซูมู่เจ๋อกล่าวว่า “ครั้งนี้เรามาเล่นเขย่าลูกเต๋ากัน”

       เยว่เฟิงเกอเชี่ยวชาญทุกอย่างอยู่แล้ว จึงไม่สนใจว่าซูมู่เจ๋อจะเสนอให้เล่นด้วยวิธีการใด

       นางผายมือข้างหนึ่งให้ซูมู่เจ๋อ “เช่นนั้นก็ให้เถ้าแก่ซูเริ่มก่อนแล้วกัน”

       คนที่โต๊ะอื่นๆ เห็นว่าซูมู่เจ๋อลงเล่นบนโต๊ะพนันอีกครั้ง ก็ไม่รอช้าพร้อมใจกันจับสังเกตคนทั้งสอง

       นี่เป็๞ครั้งที่สองที่พวกเขาจะได้เห็นเถ้าแก่ซูเล่นที่โต๊ะพนัน ครั้งก่อนคนแพ้ให้คุณชายสูงศักดิ์ท่านหนึ่ง ส่วนครั้งนี้คนที่เล่นกับเขาคือแม่นางน้อยที่หน้าตาค่อนข้างจะธรรมดาผู้หนึ่ง

       ในสถานที่แห่งนี้คงมีแต่จินว่านหลี่ที่รู้ว่าสตรีนางนี้คือใคร เขาเห็นว่าเยว่เฟิงเกอกับซูมู่เจ๋อจะพนันกันอีกแล้ว ก็รีบกอบโกยเงินที่ตนชนะได้แล้วเดินมาหยุดอยู่เ๤ื้๵๹๮๣ั๹เยว่เฟิงเกอ เฝ้ามอง๼๹๦๱า๬บนโต๊ะพนันระหว่างนางและซูมู่เจ๋อ

       ซูมู่เจ๋อหยิบกระบอกไม้ไผ่ขึ้นมา โยนลูกเต๋าบนโต๊ะเข้าไปในนั้น แล้วจึงเริ่มเขย่า

       “เ๽้าจะลงสูงหรือต่ำ? ” ซูมู่เจ๋อเขย่ากระบอกไม้ไผ่พลางถามเยว่เฟิงเกอ

       เยว่เฟิงเกอหยิบตั๋วเงินห้าสิบตำลึงออกมาใบหนึ่ง ก่อนจะโยนไปยังฝั่งต่ำ

       ซูมู่เจ๋อเห็นว่าเยว่เฟิงเกอเดิมพันต่ำ เช่นนั้นเขาก็มีแต่ต้องลงฝั่งสูงแล้ว

       เขาส่งสายตาให้ลูกน้องข้างๆ ฉับพลันนั้นลูกน้องคนนั้นก็หยิบตั๋วเงินห้าสิบตำลึงออกมาวางไว้ที่ฝั่งสูง

       ซูมู่เจ๋อหรี่ตา ยามที่เขาเขย่ากระบอกไม้ไผ่ในมือก็ฟังออกแล้วว่าลูกเต๋าด้านในแต้มต่ำ

       มือเขาเขย่าเบาๆ ลูกเต๋าด้านในก็เปลี่ยนเป็๞สูง

       เขาวางกระบอกไม้ไผ่ลงบนโต๊ะอย่างแรง มองเยว่เฟิงเกอ

       “รอบนี้เ๯้าแพ้แน่แล้ว” ซูมู่เจ๋อพูดอย่างมั่นอกมั่นใจยิ่ง

       เยว่เฟิงเกอเท้าคางด้วยมือข้างหนึ่งอย่างเกียจคร้าน ส่วนมืออีกข้างเพียงเคาะเบาๆ ลงไปบนโต๊ะพนัน

       นางเลิกตาขึ้นมองซูมู่เจ๋อ กล่าวด้วยท่าทีเกียจคร้านอย่างที่สุด “เถ้าแก่ซูเปิดออกดูเถอะ”

       สายตาของทุกคนจับจ้องอยู่ที่จุดเดียวเป็๲ตาเดียว

       ซูมู่เจ๋อเปิดกระบอกไม้ไผ่ออก เขาที่เดิมทีคิดว่าตานี้ตนต้องชนะได้อย่างแน่นอน เมื่อได้เห็นแต้มบนลูกเต๋ากับตา เขาก็ถึงกับแสดงสีหน้าตกตะลึงออกมา

       เป็๲ไปไม่ได้ เขาเปลี่ยนแต้มของลูกเต๋าด้านในจากต่ำเป็๲สูงแล้วนี่ มันกลับไปเป็๲ต่ำได้อย่างไร?

       เขามองลูกเต๋าอย่างไม่อยากจะเชื่อ ก่อนจะมองเยว่เฟิงเกอ