ใต้เงาจันทราแห่งเผ่ามาร   

    “หากข้าขอให้ท่านยอมจำนนไปพร้อมกับเผ่าเทพ และเผ่าอื่น ๆ ท่านจะไม่ทำใช่หรือไม่” ตงหยางนิ่งเงียบเช่นเดิม

    “ทั้งที่รู้ว่าสู้ไม่ได้ เหตุใดจึงไม่ยอม” หมิงเยว่เอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ

    “หากข้ายอม ข้าจะอยู่อย่างมีความสุขได้อย่างไร ตงฟางเป็นผู้กระหายในอำนาจ เขาไม่เคยเห็นคุณค่าของชีวิตใคร ยิ่งกว่านั้น เขาจะทำทุกทางเพื่อความสุขของตัวเอง โดยไม่สนใจว่าสรรพชีวิตจะอยู่อย่างลำบากเพียงใด แค่คิด...ข้าก็ไม่อาจทนได้แล้ว จะให้ข้ามีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งใด ให้ข้าต่อสู้ขัดขวางเขาอย่างสุดความสามารถแล้วแหลกสลายกลางสนามรบจะดีกว่า” คำพูดของตงหยางทำให้น้ำตาของหมิงเยว่รินไหลไม่หยุด

    “เช่นนั้นข้าก็ร่วมต่อสู้กับท่าน จะไม่กลับเผ่าวิหค”

    “หมิงเยว่ พลังวิญญาณขั้นเจ็ด มีอำนาจมากพอจะทำลายล้างเผ่าเทพให้ราบเป็นหน้ากลอง ข้าไม่ต้องการให้เจ้าเอาชีวิตมาทิ้งเช่นนี้”

    “เมื่อข้าห้ามท่านไม่ได้ ท่านเองก็ห้ามข้าไม่ได้เช่นกัน” หมิงเยว่พูดจบ จึงเบี่ยงตัวเดินจากไป ก่อนตงหยางจะรีบใช้พลังวิญญาณดึงนางกลับมาในอ้อมกอด เขาจับจ้องมองนางด้วยสายตาสั่นไหว

    “หากเจ้าชอบข้าจริง ๆ เจ้าก็ต้องเชื่อฟังข้า”