บทที่ 43: สุสานราชันย์
สองคำนั้น... "สุสานโบราณ"...มันดังก้องอยู่ในห้องลับที่เงียบสงัด... ทำลายทุกความเป็ไปได้ที่พวกเขาเคยคาดคิดจนหมดสิ้น...
หารอิง... ทหารองครักษ์เงาผู้ไม่เคยหวั่นเกรงต่อสิ่งใด... ถึงกับขมวดคิ้วมุ่นเป็ครั้งแรก "สุสานรึ" เขากล่าวเสียงเรียบ แต่แฝงไว้ด้วยความกังขา "ตามบันทึกของราชสำนัก ไม่เคยมีสุสานหลวงใดๆ ถูกสร้างขึ้นในเขตแดนแถบนี้"
"มันไม่ใช่สุสานของราชวงศ์นี้... ท่านองครักษ์เงา" หมอกู่ส่ายหน้าช้าๆ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความยำเกรง "มันเก่าแก่กว่านั้น... เก่าแก่กว่าการก่อตั้งแผ่นดินต้าเฉินเสียอีก... ชาวบ้านแถบนี้มีตำนานเล่าขานสืบต่อกันมาถึง ราชันย์า... กษัตริย์ผู้หลงใหลในศาสตร์แห่งยาพิษและแสวงหาวิธีที่จะเอาชนะความตาย...ศิลาหยกเรืองแสง นั่นคือเครื่องบรรณาการในสุสานของพระองค์"
เขาหันดวงตาสีขาวขุ่นมาทางซูเยว่... "องค์ฮ่องเต้รัชกาลก่อน... พระองค์ไม่ได้แค่้ายืดอายุขัย... แต่พระองค์ปรารถนาที่จะองค์ความรู้ที่ถูกลืมเลือนของราชันย์าพระองค์นั้น... นั่นต่างหากคือ ความวิปริตผิดธรรมชาติ ที่พระมารดาของนายท่านของเ้าเคยกล่าวไว้"
บัดนี้นางเข้าใจแล้ว! ทุกอย่างมันสมเหตุสมผลอย่างน่าขนลุก! ความหลงใหลขององค์ฮ่องเต้... ยาพิษ... ความพยายามที่จะคิดค้นยาแก้... มันคือเื่ราวของความทะเยอทะยานที่นำมาซึ่งหายนะโดยแท้! "ภูตผี" ที่ชาวบ้านเห็น... มันคือระบบป้องกันภัยของสุสานโบราณที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น! ท่านปู่รองของนางไม่ได้แค่ปิดตายเหมือง... แต่ท่านได้ขังอสูรร้ายกลับเข้าไปในกรงของมัน! และบัดนี้...บุรุษไร้หน้ากำลังพยายามจะพังกรงนั้นอีกครั้ง!
ภารกิจของนาง... ไม่ใช่แค่การทวงคืนความยุติธรรม... แต่มันคือการหยุดยั้งหายนะครั้งประวัติศาสตร์!
วู้วววววววว!
ทันใดนั้นเอง! เสียงเขาสัตว์ที่ถูกเป่าดังกังวานมาจากบนูเา!ใบหน้าของหมอกู่ซีดเผือด! "เป็สัญญาณของนายท่านไร้หน้า! คนของมันกำลังจะกลับเข้ามาในหมู่บ้าน! พวกเ้าต้องรีบไปเดี๋ยวนี้!"
พวกเขาติดกับแล้ว! การจะต่อสู้ฝ่าวงล้อมออกไปนั้นเป็การฆ่าตัวตายชัดๆ!
"มีทางเดียว" หารอิงกล่าวอย่างรวดเร็ว "ลำธารที่เราใช้เข้ามา... มันไหลผ่านด้านหลังของร้านนี้พอดี เราสามารถใช้มันเป็เส้นทางหลบหนีออกจากหมู่บ้านได้"
"ไม่ได้! เราจะหนีไม่ได้!" ซูเยว่สวนกลับทันที นางกางแผนผังเหมืองออกบนโต๊ะ "ท่านอ๋องกำลังมุ่งหน้าไปที่เหมืองโดยที่คิดว่ามันเป็แค่การต่อสู้กับกลุ่มฏธรรมดา... เขาไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ในนั้น! เราต้องไปเตือนเขา! และเรา้างานวิจัยของท่านปู่รอง!"
นิ้วเรียวของนางชี้ไปยังจุดหนึ่งบนแผนผัง "ดูนี่สิ... มีช่องระบายอากาศถูกทำเครื่องหมายไว้ตรงนี้... เป็ทางเข้าที่สองอยู่ห่างจากทางเข้าหลัก... มันน่าจะนำไปสู่ชั้นกลางของเหมือง... ตามแผนที่นี้... ปากทางเข้าของมันควรจะอยู่ใกล้น้ำตกที่อยู่ต้นลำธารสายนี้!"
เป้าหมายใหม่ได้ถูกกำหนดขึ้น... อย่างบ้าบิ่นและท้าทายความตาย!
"เราจะไม่ถอย" นางประกาศกร้าวราวกับเป็แม่ทัพ "เราจะบุกต่อไป! หารอิง! ท่านต้องหาทางส่งข่าวไปให้นายของท่าน! บอกท่านเื่สุสาน... บอกท่านเื่ยาพิษ... และบอกท่านว่าเป้าหมายที่แท้จริงของบุรุษไร้หน้าคือการโปรยยาพิษลงแม่น้ำสายหลัก! ส่วนท่านหมอกู่... ท่านพอจะมีที่ซ่อนหรือไม่"
หมอกู่ส่ายหน้าช้าๆ พร้อมกับรอยยิ้มที่เศร้าสร้อย "การเดินทางของข้ามันจบลงแล้ว... ที่ของข้าคือที่นี่... ข้าจะพยายามถ่วงเวลาพวกมันให้ได้มากที่สุดหากพวกมันหาที่นี่พบ... ไปเถิด... ชะตากรรมของดินแดนทางเหนือ... บัดนี้อยู่ในมือของพวกเ้าแล้ว"
เขายื่นถุงผ้าเล็กๆ ถุงหนึ่งให้นาง "นี่คือบันทึกชิ้นสุดท้ายของท่านอาจารย์ซู... เกี่ยวกับยาถอนพิษที่แท้จริง... ท่านเกือบจะทำมันสำเร็จแล้ว... ส่วนผสมสุดท้าย... มันอยู่ในเหมือง... พร้อมกับร่างของท่าน"
คำพูดนั้น... ได้มอบภารกิจส่วนตัวที่นางไม่อาจปฏิเสธได้...
ซูเยว่และหารอิงลอบหนีออกจากด้านหลังของร้านหมอลงสู่ลำธารที่เย็นเฉียบ... ในจังหวะเดียวกับที่เสียงโห่ร้องของเหล่าสมุนของนายท่านไร้หน้าดังกระหึ่มขึ้นที่ลานกลางหมู่บ้าน! มันเฉียดฉิวเพียงแค่เส้นยาแดงผ่าแปด!
การเดินทาง "ทวนน้ำ" ขึ้นไปบนูเานั้นช่างทรหดและอันตรายอย่างยิ่ง พวกเขาต้องปีนป่ายไปตามโขดหินที่ลื่นและเย็นเฉียบ เสียงไล่ล่าและเสียงเป่าเขาสัตว์ดังสะท้อนก้องอยู่เื้ั... ศัตรูได้ค้นพบแล้วว่าพวกเขาหลบหนีไป!
หารอิงได้แสดงให้เห็นถึงความสามารถของหน่วยองครักษ์เงาอย่างเต็มที่ เขาคือผู้พิทักษ์และผู้นำทางที่สมบูรณ์แบบ เขามักจะล่วงหน้าไปก่อนเสมอเพื่อหาเส้นทางที่ปลอดภัยที่สุด เขาไม่เอ่ยคำพูดใดๆ... แต่ทุกการกระทำของเขาคือการปกป้องนางอย่างเงียบงัน...
ในที่สุด... ท่ามกลางเสียงน้ำตกที่ดังสนั่นหวั่นไหว... พวกเขาก็มาถึงจุดหมาย!
เื้ัม่านน้ำตกที่สาดกระเซ็นเป็ฝอย... มีช่องเปิดที่มืดมิดอยู่ในหน้าผา! ช่องระบายอากาศ!แต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้ก้าวเข้าไป...เสียงเย็นะเืก็ดังขึ้นด้านหลัง
"ดูเหมือนว่าการเดินทางของพวกเ้าจะสิ้นสุดลงตรงนี้แล้วนะ... คุณหนู"
นักฆ่าสวมหน้ากากกลุ่มหนึ่ง... นำโดยบุรุษร่างั์ผู้เป็รองหัวหน้า... ได้ปรากฏตัวขึ้นบนเส้นทางที่พวกเขาเพิ่งจะผ่านมา... ปิดกั้นทางหนีของพวกเขาจนหมดสิ้น!
"เหลือกันอยู่แค่สองคนรึ" รองหัวหน้าคนนั้นหัวเราะอย่างโเี้ "ส่งตัวนังเด็กนั่นมาให้ข้าดีๆ แล้วข้าจะไว้ชีวิตเ้า... ทหารองครักษ์เงา"
หารอิงผลักซูเยว่ไปอยู่ด้านหลังเขาทันที... พลางชักดาบออกมา...
"หนีไปขอรับคุณหนู!"
เขาคือทหารหนึ่งนาย... ที่ต้องต่อสู้กับนักฆ่าฝีมือดีอย่างน้อยห้าคน... สถานการณ์สิ้นหวังอย่างสมบูรณ์!แต่ซูเยว่ไม่ใช่คุณหนูผู้อ่อนแอที่จะวิ่งหนีไป!
ขณะที่อิงกำลังเตรียมตัวจะเข้าปะทะพลีชีพนั้นเอง... สายตาของนางกวาดมองไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว... น้ำตกที่เชี่ยวกราก... โขดหินที่ลื่น... แล้วสายตาของนางก็ไปหยุดอยู่ที่ถุงผ้าที่หมอกู่มอบให้... บันทึกชิ้นสุดท้ายของท่านอาจารย์ซู...
นางกระชากถุงผ้านั้นออก! ข้างในไม่ได้มีเพียงม้วนตำรา... แต่มันยังมีขวดดินเผาเล็กๆ ที่ถูกปิดผนึกอย่างดีอีกหลายขวด!
นางจำสัญลักษณ์ที่เขียนไว้บนขวดได้... จากบันทึกของท่านปู่รองที่นางเคยอ่านผ่านตา... ขวดหนึ่งคือสารละลายด่างเข้มข้น... ส่วนอีกขวดคือสารสกัดกรดจากพืชูเา! และนางก็รู้ดี... ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อสองสิ่งนี้ผสมกัน!
"ข้าจะถ่วงเวลาพวกมันไว้!"หารอิงะโแล้วพุ่งเข้าใส่ศัตรู!
"ไม่จำเป็!"
ในจังหวะที่เหล่านักฆ่ากำลังจะเข้าปะทะกับหารอิงนั่นเอง... ซูเยว่ก็ได้เปิดจุกขวดดินเผาทั้งสองขวด... แล้วขว้างมันลงไปในแอ่งน้ำเบื้องหน้าน้ำตก... ตรงหน้าของเหล่านักฆ่า!
ของเหลวทั้งสองชนิดผสมเข้ากับน้ำ...
แล้วมันก็... ะเิออก!
มันไม่ใช่การะเิของเปลวไฟ... แต่มันคือการะเิของ "ก๊าซ"!
กลุ่มควันสีขาวหนาทึบจำนวนมหาศาลพวยพุ่งขึ้นมาในทันที! มันขยายตัวอย่างรวดเร็วจนบดบังทุกสิ่งทุกอย่าง! มันคือปฏิกิริยาทางเคมี! คือะเิควันที่สร้างขึ้นจากปัญญาของหมอเทวดา!
"อ่อก! แค่กๆๆ! นี่มันอะไรกัน!"
เสียงร้องด้วยความเ็ปและตื่นตระหนกของเหล่านักฆ่าดังขึ้นท่ามกลางกลุ่มควันหนาทึบ พวกมันมองไม่เห็นสิ่งใดและกำลังสำลักควันที่ทั้งฉุนและแสบตา!หารอิงยืนนิ่งตะลึงกับภาพความโกลาหลที่สตรีผู้บอบบางเื้ัเขาได้สร้างขึ้น!
ซูเยว่ไม่รอช้า นางคว้าแขนของเขาไว้แน่น ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยว!
"ไปเดี๋ยวนี้!" นางะโแข่งกับเสียงคำรามของน้ำตก
"เข้าไปในสุสาน!"
ทั้งสองคนพุ่งทะลุม่านน้ำตก... เข้าไปในช่องเปิดอันมืดมิด... ทิ้งเสียงร้องโหยหวนของศัตรูไว้เื้ั...บัดนี้... พวกเขาได้ก้าวเท้าเข้าสู่ท้องของอสูรร้ายเสียแล้ว.!
