ซูหย่าถูกฉันบีบจนถึงทางตัน หากเธอไม่แข่งกับฉัน เช่นนั้น 10 นาทีหลังจากนี้เธอก็จะถูกตำรวจจับไป เื่ที่เธอฆ่าแม่ของเธอเอง แน่นอนว่าจะกลายเป็ข่าวที่ครึกโครมทันที
ซูหย่าไม่มีทางถอยกลับอีกแล้ว ทำได้แค่ต้องสู้สุดใจขาดดิ้นกับฉัน ฉันมองซูหย่าที่ตื่นตระหนกใจนทำอะไรไม่ออกแล้วแสยะยิ้ม และปริปากพูดด้วยน้ำเสียงที่เมินเฉยว่า “มาสิ ครั้งนี้ฉันก็ยังคงออกค้อน”
“เห้อ ได้สิ” ซูหย่ามองฉันพลางพูด เธอยื่นกำปั้นออกมา ดวงตาคู่นั้นจ้องฉันอย่างดุดัน หลังจากนั้นพวกเราสองคนก็ได้เริ่มเป่ายิ้งฉุบ พวกเราชูมือทั้งสองขึ้นสูง หลังจากนั้นก็เหวี่ยงลงมาอย่างกล้าหาญ
ซูหย่าแสยะยิ้ม ดูแล้วเธอน่าจะมองความคิดของฉันออกแล้ว แต่ว่าฉันกลับฉีกยิ้มอย่างเยือกเย็น เพราะฉันรู้วิธีการที่จะชนะของเกมเป่ายิ้งฉุบรอบนี้แล้วสิ! ดังนั้นฉันจะไม่แพ้เด็ดขาด
“เป่ายิ้งฉุบ!” หลังจากที่ฉันพูดจบ ทันใดนั้นซูหย่าก็ออกกระดาษ ซึ่งนี่ทำให้ฉันตะลึงเล็กน้อย เดิมทีฉันก็คิดที่จะออกค้อน แต่ว่าซูหย่าคิดพลาดแล้ว
เพราะว่าจริงๆ แล้วฉันไม่ได้ทำการโบกไม้โบกมืออะไร แต่ห้อยแขนไว้กลางอากาศและไม่ได้เหวี่ยงลง
“เดิมทีที่เธอออกคือกระดาษ งั้นฉันก็ออกกรรไกรแล้วกัน” ฉันแสยะยิ้มพูด หลังจากนั้นยื่นมือออกไปเลือกที่จะออกกรรไกรแล้วเหวี่ยงลงมาช้าๆ สีหน้าซูหย่าเปลี่ยนไปมาก พูดด้วยโกรธทันทีว่า “นี่นายขี้โกงนี่นา ไม่นับ นายออกทีหลังจะถือว่ามีฝีมืออะไรล่ะ?”
“เห้อ ฉันคิดว่าเธอพลาดไปเื่หนึ่งแล้วน่ะ เกมเป่ายิ้งฉุบแห่งความตายนี้ เหมือนว่าไม่ได้บอกว่าโกงไม่ได้” ทันใดนั้นฉันก็แสยะยิ้มพูด และมองซูหย่าที่กำลังสับสนด้วยสายตาที่โเี้
“งั้นก็นับไม่ได้ อย่างนี้ฉันก็ไม่มีทางชนะได้สิ” ซูหย่ามองฉันพลางพูดแก้ต่าง
“ไม่มีประโยชน์ เธอลองดูโทรศัพท์มือถือเธอสิ ตอนนี้เธอมีแค่ 2 ชีวิต” ฉันพูดด้วยใบหน้าที่เมินเฉย หลังจากนั้นซูหย่าก็รีบเปิดโทรศัพท์มือถือ หลังจากนั้นข้อความ้าก็ปรากฏขึ้นมาพอดี ตนเองได้แพ้ 1 รอบแล้ว ตอนนี้มีแค่ 2 ชีวิต
“ไม่ นี่มันเป็ไปไม่ได้ นายนี่มันเล่นลูกไม้อย่างหน้าด้านๆ จริงๆ ” ซูหย่ามองฉันด้วยความโกรธพลางพูด
“ไม่ผิด เล่นลูกไม้อย่างหน้าด้านๆ นั่นแหล่ะ” ฉันมองใบหน้าที่ขาวซีดของซูหย่าพลางพูด ฉันค่อยๆ พบว่าเกมเป่ายิ้งฉุบแห่งความตายนี้มีวิธีการเอาชนะ เพียงแค่ออกทีหลัง ไม่ว่าอีกฝ่ายจะออกอะไร ล้วนจะต้องชนะแน่นอน
โดยเฉพาะกติกาของเกมก็ไม่ได้บอกว่าห้ามโกง เพียงแค่ใช้วิธการนี้ อัตราที่จะชนะก็เป็ 100% เต็ม แน่นอนว่า วิธีการนี้จะใช้ได้แค่ครั้งเดียว และครั้งที่ 2 ก็จะไม่มีใครเล่นกับคุณ แต่ทว่าอยู่ใน่เริ่มต้นของเกม ทั้งสองฝ่ายล้วนมี 2 ชีวิตเหมือนกันแล้วล่ะก็ ชัยชนะแค่ครั้งเดียวก็จะสิ้นสุดลงได้ ตอนนี้ฉันมี 4 ชีวิตแล้ว และซูหย่าก็กลายเป็ 2 ชีวิตแล้ว ซึ่งกล่าวได้ว่า หากเธอไม่หาทางยึดเอาชีวิตจากฉัน 1 ชีวิต เมื่อเกมสิ้นสุดลงเธอก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยเลย
“นายช่างเลวทรามต่ำช้าเหลือเกิน” ซูหย่ามองฉันด้วยสายตาที่แดงก่ำพลางพูด ใบหน้านั้นบิดเบี้ยว
“เลวทรามต่ำช้า? เธอมีคุณสมบัติที่จะพูดว่าเลวทรามต่ำช้ากับฉันเหรอ?” ฉันมองซูหย่าอย่างดูถูกเหยียดหยาม หากไม่ใช่เพราะเธอมักจะมาหาเื่ฉันอยู่บ่อยๆ และก็้าจะเล่นงานฉันให้ถึงตายอยู่หลายครั้ง ซึ่งด้วยนิสัยของฉันคงไม่จัดการเธออย่างนี้
“ฉันรู้ว่าฉันทำผิด แค่ขอให้นายยกโทษให้ฉัน ขอร้องล่ะ นาย้าให้ฉันทำอะไรได้หมดทุกอย่าง” ซูหย่ามองฉันอย่างน่าสงสารพลางพูด แต่ฉันกลับรู้ว่า ทุกอย่างนี้ที่เธอทำล้วนเป็การแสแสร้ง
จากที่เธอสามารถวางยาฆ่าแม่ของตนอย่างไร้ซึ่งความยำเกรงได้ จึงมองออกว่าเธอต้องผู้หญิงที่โเี้อำมหิตคนหนึ่ง หลังจากที่ฉันหาความลับของเธอเจอ ที่เธอไม่ฆ่าฉันนั้นเพราะจริงๆ แล้วยังทำไม่ได้
ผู้หญิงอย่างนี้เปรียบดั่งงูมีพิษ และอันตรายเหลือเกิน จักต้องคิดหาทางกำจัดเธอ และตอนนี้เธอก็เหลือแค่ 2 ชีวิต ซึ่งกล่าวได้ว่าจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยเลย
“เห้อ จากกันตลอดกาลนะ” ฉันชำเลืองมองซูหย่าแวบหนึ่งพลางพูด หลังจากนั้นหันหลังจากไป และเวลานี้ น้ำเสียงของซูหย่าได้ดังขึ้นข้างๆ หูฉันว่า “เดี๋ยวก่อน ฉันยังอยากจะแข่งกับนายอีกรอบ”
“เธอคิดว่าฉันจะทำเื่น่าเบื่ออย่างนั้นเหรอ? เธอได้แพ้แล้ว” ฉันหันหน้ามองซูหย่าพลางพูด
“ในเมื่อฉันแพ้แล้ว เช่นนั้นชีวิตอื่นๆ ก็ไม่มีประโยชน์แล้ว สู้มอบให้นายทั้งหมด นายก็จะยังสามารถใช้มันช่วยคนได้อีก 1 คน” ซูหย่าพูดเช่นนี้
ซึ่งทำให้ฉันตะลึงงันเล็กน้อย แน่นอนว่าซูหย่าพูดไม่ผิด คนหนึ่งคนหากมี 6ชีวิต ตั้งใจจะให้แพ้ทั้งหมดก็ได้ หรือเลือกที่จะช่วยคน แต่ทว่าแม้แต่ตวนมู่เซวียนก็ยังไม่ทำเช่นนี้เลย หาก้าจะรวม 6 ชีวิตยังไงก็ถือว่ายาก
ตอนนี้ซูหย่าได้ให้โอกาสนี้กับฉันแล้ว ฉันหันมามองเธอ หลังจากนั้นพูดว่า “ไม่มีปัญหา ฉันจะแข่งกับเธอต่อ”
ซูหย่าฉีกยิ้มเล็กน้อย แล้วยื่นมือออกมา พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “งั้นนายก็ช่วยยั้งมือหน่อยแล้วกัน”
“ฉันจะยั้งมือให้แน่นอน” ฉันแสยะยิ้ม หลังจากนั้นก็แข่งเป่ายิ้งฉุบกับซูหย่าต่อ ครั้งนี้ฉันก็ยังคงใช้วิธีการเอาชัยชนะนั้น ฉันเริ่มยื่นค้อนออกไป แต่ทว่าครั้งนี้ พวกเราทั้งสองฝ่ายล้วนไม่ชูมือออก ดูแล้วซูหย่าน่าจะเรียนรู้วิธีการนี้แล้ว แต่ทว่าน่าเสียดาย เพราะวิธีแบบนี้กลับไม่สามารถทำให้เธอพลิกเกมได้
“ไม่เลวจริงๆ เธอก็เรียนวิธีการฉันเหมือนกันสินะ แต่น่าเสียดายที่ไม่มีประโยชน์ เวลาตอนนี้ห่างจาก่จบเกมไม่ถึง 20 นาทีแล้ว ฉันยังไงก็ได้ เพราะยังไงฉันก็มี 4 ชีวิตแล้ว แต่เธอสิน่าอนาถ” ฉันแสยะยิ้มพูด คิดไม่ถึงว่าซูหย่าจะโง่เขลาถึงกับใช้วิธีของฉัน
แต่ทว่าเธออย่าได้ลืมว่า เธอก็มีแค่ 2 ชีวิตเท่านั้น หากไม่หาวิธีที่จะชนะฉันแล้วล่ะก็ เธอจะต้องตายแน่นอน
“ได้ ครั้งนี้พวกเราทั้งสองฝ่ายต่างก็วางแขนไว้เบื้องหน้า หลังจากนั้นแบออกมาพร้อมกัน เช่นนี้ก็จะได้รู้แพ้รู้ชนะแล้ว” ซุหย่าพูด
“วิธีการนี้ก็ดี” ฉันพยักหน้า หลังจากนั้นออกกำปั้นต่อหน้าซูหย่า ในดวงตาของซูหย่า มีแสงกระพริบอย่างตื่นเต้นออกมาแวบหนึ่ง หลังจากนั้นตอนที่ฉันยังไม่ทันได้ตอบสนอง เธอก็ได้ออกกระดาษแล้ว
“เฮอเฮอ นายนี่น่าหลอกจริงๆ ตอนนี้ถือว่าฉันชนะแล้ว” ซูหย่ามองฉันอย่างภาคภูมิใจพลางพูด
“เห้อ ผู้หญิงโง่ รู้สึกว่าเธอเข้าใจผิดแล้ว รอบนี้เป็ฉันที่ชนะน่ะ” ฉันแค่ออกกำปั้นให้เธอเห็น จริงๆ แล้วใน่แวบหนึ่งที่เธอออกกระดาษ ฉันก็ได้ยื่นนิ้วมือ 2นิ้วที่งออยู่ออกไป
“นี่ไม่ถือว่าเป็กรรไกร ฉันต่างหากที่ชนะแล้ว” ซูหย่ารีบพูดแก้ต่าง
“เธอพูดกับฉันไม่มีประโยชน์หรอก ลองดูโทรศัพท์มือถือเธอสิ เธอเหลือแค่ 1ชีวิตแล้ว” ฉันมองซูหย่าอย่างยิ้มแย้ม ประหนึ่งว่าได้กุมชัยชนะไว้แล้ว
ซูหยารีบเช็คดูโทรศัพท์มือถือ เธอแพ้อีกรอบแล้วจริงๆ ตอนนี้เหลือแค่ 1 ชีวิตแล้ว ครั้งนี้เธอถึงกับจะยืนไม่อยู่ และตัวเธอได้ทรุดลงกับพื้นแล้ว
“จางเว่ย นายใจร้ายมาก หรือว่านายจะเล่นฉันให้ถึงตายเลยเหรอ?” ซูหย่าพูดด้วยรอยยิ้มที่เศร้าโศกเสียใจเป็อย่างยิ่ง
“นี่ไม่ใช่ว่ามันควรจะเป็เช่นนี้เหรอ? อย่าได้ลืมเื่ที่เธอเคยทำไว้กับฉันล่ะ” ฉันพูดอย่างไม่พอใจ สำหรับความน่าสงสารของเธอแล้วฉันไม่สนใจเลย นึกถึงครั้งก่อนที่เธอใช้ลูกไม้ต่ำทรามชิงเอาชีวิตไปจากมือฉัน 2 ชีวิต
“เห้อ จางเว่ย ฉันยอมรับว่าฉันดูถูกนาย จะต้องทำยังไงกันแน่นายถึงจะปล่อยฉัน?” ซูหย่ามองฉันพลางพูด
“ปล่อยเธอเหรอ? หากเธอเป็ฉันล่ะ เธอจะปล่อยฉันไหม?” ฉันถามอย่างเยือกเย็น และซูหย่าส่ายหน้า พูดด้วยสีหน้าที่ขาวซีดว่า “ใช่ เมื่อถึงเวลานั้น ฉันก็คงจะไม่ปล่อยนายเหมือนกัน”
“ตอนนี้เธอมีแค่ 1 ชีวิตแล้ว พวกเรามาแข่งกันรอบสุดท้ายเถอะ” สายตาฉันมองกราดไปที่ซูหย่าพลางพูด บุญคุณความแค้นของฉันกับซูหย่า ก็ถึงเวลาที่จะชำระให้เสร็จสิ้นแล้ว
ใบหน้าที่เปรียบดั่งเทพธิดาของซูหย่านั้น ได้บิดเบี้ยวจนถึงที่สุดแล้ว เธอมองฉันแล้วร้องะโว่า “ทำไม ทำไมขยะอย่างนายนี่ ถึงได้ชนะฉันได้?”
“ทำไมเหรอ? ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้ฉันยืนอยู่เบื้องหน้าเธอ ไม่ใช่จะยืนยันว่าฉันเก่งแค่ไหน ฉันแค่จะบอกเธอว่า ฉันคนนี้ถึงแม้จะเป็ขยะ แต่ทว่าของที่ฉันเสียไป ฉันจะต้องเอากลับคืนมาให้ได้แน่นอน!” ฉันมองซูหย่าแล้วกัดฟันพูด
เธอเคยสมคบคิดกับจ้าวเฉินเห้อ ใช้ลูกไม้ที่ต่ำทรามชิงเอาชีวิตฉันไป 2 ชีวิตแล้ว ทำให้ฉันตกจาก์ลงสู่นรก แต่ตอนนี้ฉันกลับใช้ลูกไม้ที่ยิ่งต่ำทราม ชิงเอา 2 ชีวิตกลับมาจากเธอแล้ว
ได้ยินคำพูดแบบนี้ของฉันแล้ว คล้ายกับว่าซูหย่าเพิ่งรู้จักฉันเป็ครั้งแรก ดวงตาทั้งคู่ของเธอมองฉันอย่างละเอียด หลังจากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่ยิ้มแย้มว่า “จางเว่ย นายเก่งจริงๆ ฉันคิดว่าฉันผิดแล้วจริงๆ หากตอนนั้นฉันไม่ได้เลือกจ้าวเฉินเห้อ แต่เลือกนาย ไม่แน่ว่าฉันอาจจะไม่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้”
“ไม่ต้องพูดพร่ำเช่นนี้แล้ว ซูหย่า อย่าคิดว่าผู้ชายทั้งโลกจะแอบชอบเธอสิ เธอในตอนนี้ น่าสะอิดสะเอียนจริงๆ ” ฉันมองใบหน้านี้อย่างสะอิดสะเอียนพลางพูด ซูหย่าเซ็กซี่และสูงสง่า ในทั้งชั้นเรียนก็เป็ที่รักของคนทุกคน
มีรูปร่างที่สมบูรณ์แบบ มีสะโพกงอนงาม โฉมหน้าที่ดูเป็ผู้ใหญ่ แน่นอนว่าเป็ผู้หญิงที่ทำให้ผู้ชายในชั้นเรียนล้วนเลิกไม่ได้ ในห้องเรียนซูหย่าเปรียบดั่งนางพญา
ไม่มีใครกล้าต่อต้านคำสั่งของเธอ เพราะเพียงแค่เธอเผยออกมาว่าอยากจะคบกับผู้ชายสักหน่อย เช่นนั้นผู้ชายทุกคนล้วนจะฟังคำสั่งของเธอดั่งกับเป็สุนัขรับใช้ แม้แต่จ้าวเฉินเห้อที่สูงหล่อรวยก็ไม่รอด
แต่เมื่อเผชิญหน้ากับฉัน ความได้เปรียบของเธอทุกอย่างล้วนสูญสิ้น ฉันไม่มีเงินไม่มีอำนาจ และก็ไม่เป็ที่ชื่นชอบของผู้หญิง แต่ทว่าฉันเป็ผู้ชายคนหนึ่ง เมื่อถูกบีบให้ถึงทางตัน พละกำลังภายในที่ฉันะเิออกมานั้น จึงได้เหนือความคาดหมายของซูหย่า
ณ เวลานี้ นางพญาที่เซ็กซี่อย่างซูหย่า ได้ถูกฉันบีบมาถึงจุดที่ลึกที่สุดในนรกแล้ว การแข่งรอบสุดท้าย กำลังจะมาถึง
“มาสิ ครั้งนี้ฉันจะไม่โกง เธอก็อย่าโกงแล้วกัน พวกเรามาตัดสินแพ้ชนะกัน” ฉันยื่นมือออกไปพลางพูด ซูหย่าพยักหน้า เธอรู้ว่ารอบนี้ถึงจะโกงก็ไม่มีความหมายแล้ว
เพราะว่าพอเธอโกง ฉันก็จะไม่แข่งกับเธอต่อ ถึงจะชนะ 1 รอบ คนที่มี 1 ชีวิตอย่างเธอก็ยังคงต้องตาย ยังไม่สู้ที่จะลองเสี่ยงชีวิตดู เพื่อแข่งครั้งสุดท้ายด้วยซ้ำ
ซูหย่าเตรียมพร้อมแล้ว หลังจากนั้นพวกเราทั้งสองชูมือขึ้น แล้วเริ่มเหวี่ยงลงอย่างช้าๆ ฉันยังคงออกค้อน ซูหย่าเลือกออกกรรไกร
ค้อนชนะกรรไกรแล้ว!
หนึ่งชีวิตสุดท้ายของซูหย่า ได้หายไปเรียบร้อยแล้ว และเวลานี้ตัวฉันก็มีทั้งหมด 6 ชีวิต!
“สิ้นสุดแล้ว ซูหย่า” ฉันมองเธอพลางพูด
“ไม่ เป็ไปไม่ได้ ฉันจะแพ้ให้ไอ่คนกระจอกอย่างนายได้ยังไง” ซูหย่ามองฉันด้วยความดุดันพลางพูด เวลานี้จิตใจของเธอเกือบจะพังลงแล้ว
“อย่าเอาฉันไปเปรียบกับขยะกลุ่มนั้นที่เห็นเธอแล้วก็ทำตัวอย่างกับเป็สุนัข เธอสวยมากจริงๆ แต่อย่าคิดว่าฉันเป็คนโง่ เธอคิดว่าฉันจะโง่เขลาเหมือนกับจ้าวเฉินเห้อ เหรอ” ฉันหัวเราะพลางมองเธอ
ซูหย่าช่างน่าขำเหลือเกิน เธอคิดว่าผู้ชายทุกคนล้วนเป็สุนัขของเธอมาตลอด เพียงแค่เธอเผยท่าทางที่ดูน่าสงสาร ก็จะมีผู้ชายเข้าไปปลอบใจเธอ และยอมต่อสู้เพื่อเธอ แม้แต่สูงหล่อรวยอย่างจ้าวเฉินเห้อ เพียงแค่เธอย่อมนอนด้วย เขาก็ยอมที่จะเป็หมากตัวหนึ่งแล้ว