แสงสีขาวทรงกลมนี้ คือลมปราณตัวอ่อนบริสุทธิ์ที่ดึงออกมาจากไข่ัทะเลทราย!
ลมปราณตัวอ่อนบริสุทธิ์เป็ของมีค่า พลังงานแต่ละหยดนั้นล้วนแต่แข็งแกร่ง ดังนั้น ก่อนที่จะดูดซับเข้าไปจึงต้องปิดผนึกพลังงานของมันก่อน ไม่อย่างนั้น หากมันระเหยหายไปแม้แต่หยดเดียวก็ถือว่าเสียหายอย่างมาก
ตอนนี้แสงที่ล้อมรอบลมปราณตัวอ่อนบริสุทธิ์ มีเส้นไหมสีดำเข้มเป็เส้นบางๆ เท่าเส้นผมล้อมเป็วงกลม มันคือพลังงานจากลายเส้นอักขระที่ผนึกและคุ้มกันลมปราณตัวอ่อนบริสุทธิ์เอาไว้ ทำให้พลังงานไม่สามารถระเหยหายไปได้
ในเวลานี้ ิอวี่รู้สึกตื่นเต้นมาก หัวใจของเขานั้นเต้นถี่ หากนึกย้อนกลับไปถึงอันตรายที่เจอมาในสนามรบร้างโบราณ พอมาเห็นลมปราณตัวอ่อนบริสุทธิ์เขาก็ััได้ว่าทุกอย่างมันคุ้มค่า
หากไม่ดูดซับลมปราณตัวอ่อนบริสุทธิ์ในตอนนี้ แล้วจะรอถึงเมื่อไหร่กัน?
“เฮยจี ตอนที่จะดูดลมปราณตัวอ่อนบริสุทธิ์นี่ จะต้องระวังอะไรบ้างไหม?” ิอวี่ใช้พลังจิตส่งเสียงเข้าไปในหยกโบราณ เขารู้สึกว่าตอนนี้เฮยจีมีสติดี รับรู้เื่ราวของโลกภายนอกได้
แต่ว่า เฮยจีกลับไม่ได้ให้คำตอบอะไรเลย นางยังคงเงียบอยู่เหมือนเดิม
“ ... เฮยจี?”
ิอวี่เรียกเฮยจีอยู่หลายครั้ง แต่เขากลับพบว่าไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ ในหยกโบราณเลย เฮยจีเองเหมือนจะไม่ได้คิดจะสนใจอะไรเขาเลย
แม่เสือสาวเป็อะไรไปนะ? ิอวี่รู้สึกมึนงงอย่างมาก เขาลองอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่เป็ผล ถามไปก็คงไม่ได้ความอะไร ทำได้แค่เบะปากแล้วเตรียมที่จะลองเอง
เพราะในแต่ละวินาทีมันล้วนแต่สำคัญ เขาไม่อยากจะยื้อให้เสียเวลาอีก
ิอวี่ใช้นิ้วแตะดู แสงของลมปราณก็พุ่งออกมา ทำให้ลายเส้นอักขระสีดำแตกออกเป็เสี่ยงๆ ลมปราณตัวอ่อนบริสุทธิ์อันน่าเกรงขามแผ่กระจายออกมาเต็มห้อง ลมปราณแห่งชีวิตที่แข็งแกร่ง ิอวี่แค่หายใจเข้าเบาๆ ก็ััได้ถึงอากาศที่บริสุทธิ์มาก!
แต่เขาก็ไม่ได้มึนงงจนทำอะไรบุ่มบ่าม วินาทีที่ััได้ถึงลมปราณตัวอ่อนบริสุทธิ์ เขาก็ใช้ลายเส้นอักขระปิดผนึกห้องฝึกเอาไว้มิดชิด เพื่อไม่ให้คนภายนอกััได้ถึงลมปราณที่อยู่ในห้องฝึก
หากิอวี่ไม่เปิดลายเส้นอักขระปิดผนึก ยังไม่ทันที่เขาจะได้ดูดซับพลังงาน ผู้กล้าจำนวนมากก็คงจะบุกมาที่นี่แน่ หากถูกใครพบเข้าก็คงเกิดเื่
เมื่อมองจากภายนอก ที่หอจิ้งโม่นั้นเงียบสงัด แตในห้องฝึกขนาดไม่ถึงสิบเมตร กลับมีลมปราณชีวิตที่กระจายไปทั่ว!
“คิดว่าคงต้องกลืนมันเข้าไปทั้งหมด ถึงจะสามารถดูดซับพลังงานภายในของมันได้”
ิอวี่บ่นพึมพำกับตัวเอง ในสายตาของเขา ลมปราณตัวอ่อนบริสุทธิ์ก็เหมือนกับสมุนไพร ขอแค่กินมันลงไปก็จะสามารถดูดมันได้ทั้งหมด
ิอวี่เลยไม่ได้ลังเล รีบยื่นมือขวาออกไป คิดจะจับเอาลมปราณตัวอ่อนบริสุทธิ์มาไว้ในมือ
วินาทีที่เขายื่นมือออกไป ลมปราณตัวอ่อนบริสุทธิ์ก็คิดจะต่อต้าน หลังจากที่แสงสีขาวมันหลุดออกจากพันธนาการลายเส้นอักขระสีดำ ก็กลายเป็พลังงานรูปร่างคล้ายัขนาดเท่าฝ่ามือลอยอยู่กลางอากาศ มันมองมาที่ิอวี่อย่างไม่เป็มิตร
ลมปราณตัวอ่อนบริสุทธิ์ไม่ได้แค่มีพลังชีวิตที่แข็งแกร่ง แต่มันยังมีจิตสำนึกของิญญาอสูรด้วย และมันก็เป็จิตสำนึกของสายเืัทะเลทรายที่เทียบเท่ากับิญญาั!
ตัวอ่อนที่อยู่ในไข่ัทะเลทรายได้รับลมปราณบริสุทธิ์ในการหล่อเลี้ยง จิตสำนึกมีพร์จากิญญาั เมื่อออกมาจากเปลือกนั่นแหละถึงจะถือว่าเป็ัที่แท้จริง
ดังนั้น มันจะขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปไม่ได้เด็ดขาด!
อย่าเห็นว่ามันเป็แค่ลมปราณแก่นสาร แต่มันมีจิตสำนึกโดยสัญชาตญาณ เมื่อััถึงการรุกรานจากภายนอก ิญญาัจึงครอบงำมันโดยสัญชาตญาณ เลยกลายเป็รูปร่างอย่างในเวลานี้
ลมปราณตัวอ่อนบริสุทธิ์คำรามเสียงออกมา มันเคลื่อนตัวไปตามสัญชาตญาณและพุ่งชนห้องฝึก
ิอวี่ขมวดคิ้ว ในเวลาแบบนี้เขาจะปล่อยให้ลมปราณตัวอ่อนหนีไปได้อย่างไร หากเป็ดที่ต้มสุกหนีไปได้ เขาตายไปเลยจะดีกว่า
“กลับมาเดี๋ยวนี้นะ”
ิอวี่ยื่นมือขวาออกไปและปล่อยพลังจิตเข้าไปในลมปราณตัวอ่อน ใช้พลังจิตที่กล้าแกร่งดึงลมปราณตัวอ่อนมาไว้ที่ฝ่ามือของเขา ในระหว่างนั้น ิอวี่ก็ถ่ายโอนน้ำสีดำในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ไปที่จุดเซินถิง เปิดััแห่งิญญาให้จิตสำนึกของเขานั้นมีสติมากขึ้น
ลมปราณตัวอ่อนส่งเสียงคำรามออกมาโดยไม่พอใจ มันเห็นว่าคงไม่สามารถหลุดพ้นจากมือของิอวี่ได้ ก็แสดงความโกรธออกมาตามสัญชาตญาณแล้วหันหัวพุ่งเข้าชนฝ่ามือของิอวี่แทน
ิอวี่รู้สึกว่ามีแสงสีขาวสว่างจ้าขึ้นมาตรงหน้า แล้วลมปราณตัวอ่อนก็ม้วนตัวพุ่งเข้าไปในฝ่ามือขวา
หลังจากลมปราณตัวอ่อนเข้าไปในฝ่ามือขวาของิอวี่แล้วก็ไม่ได้อยู่นิ่ง มันวิ่งพล่านไปทั่วจากแขนขวาไปอยู่ในร่างกายของเขา และเริ่มวิ่งชนไปทั่วร่างกาย
ิอวี่ใมาก เขาจะไปรู้ได้อย่างไรว่าลมปราณตัวอ่อนมันจะยุ่งยากขนาดนี้ หากปล่อยให้มันวิ่งชนอวัยวะภายในของตัวเองอย่างนี้ต่อไป ต่อให้อวัยวะในร่างกายแข็งแกร่งแค่ไหน ภายในของเขาคงทรมานไม่น้อย
“ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!” ิอวี่เองก็เริ่มโกรธลมปราณตัวอ่อนแล้ว เขาใช้จิตสำนึก สัจธรรมเพลิงในดวงจิตเทวะพุ่งออกมา และแผ่กระจายออกไปทั่วบริเวณ
เดิมทีลมปราณตัวอ่อนคิดอยากจะวิ่งปะทะภายในร่างกายของิอวี่ แต่คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะมีความร้อนมากขนาดนี้ ลมปราณตัวอ่อนส่งเสียงคำราม มันพยายามจะมุดออกมาจากสัจธรรมเพลิงไร้เทียมทานในร่างกายของิอวี่ให้ได้
จิตสำนึกของลมปราณตัวอ่อนโกรธมาก ในเวลานี้สัญชาตญาณของมันมองว่าิอวี่นั้นเป็ศัตรูตัวฉกาจ
ตอนที่ิอวี่กำลังจะดันมันออกมาจากร่างกาย มันก็พุ่งใส่ิอวี่อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ภายในร่างกายของเขา แต่เป็ที่หว่างคิ้ว
ระหว่างที่กำลังคับขันก็มีแสงสว่างจ้าขึ้นมา ลมปราณตัวอ่อนมุดเข้าไปในหัวของิอวี่และเริ่มรุกรานจิตของเขา พร้อมทั้งส่งเสียงคำรามอย่างดุดัน ในเมื่อมันไม่สามารถทำอะไรร่างกายของิอวี่ได้ มันก็จะทำให้ิญญาของเขานั้นดับสลายไป!
ลมปราณตัวอ่อนทำให้ในหัวของิอวี่นั้นปั่นป่วน ผู้ฝึกยุทธ์ปกติหากถูกลมปราณตัวอ่อนรุกรานเข้าหัวแบบนี้ คิดว่าในเวลาไม่นาน จิติญญาของเขาคงถูกกัดฉีกจนแหลกสลายไปแล้ว
แต่ว่า ิอวี่กลับยิ้มมุมปาก
เจอของแข็งก็ต้องเล่นไม้แข็ง จิติญญาลมปราณตัวอ่อนัไม่เกรงกลัวอะไรเลย มันทำให้จิตของิอวี่ถูกปลุกขึ้นมาด้วย!
“ถ้าอย่างนั้นก็มาสู้กัน!”
ในเวลานี้ ิอวี่นั่งขัดสมาธิอยู่ในห้องฝึกแล้วหลับตาลง เขารู้สึกว่ากำลังสงบ แต่ใครจะรู้ว่าในเวลานี้ ในโลกของเขานั้นไฟแห่งาได้ถูกจุดขึ้นมาแล้ว!
น้ำสีดำในบ่อศักดิ์สิทธิ์ภายใต้การควบคุมของิอวี่เดือดขึ้นมาจนหมด จากนั้นก็ค่อยๆ ก่อขึ้นเป็รูปร่างของตัวเขา จนสุดท้ายมีใบหน้าเหมือนกับิอวี่ทุกอย่าง สวมชุดสีดำ ยิ้มร้ายๆ และเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะต่อสู้
ในโลกสมาธิ จิติญญาันั้นแข็งแกร่งมาก ร่างกายของมันบิดเบี้ยว ส่ายหางฟาดไปที่หัวของเขา!
สำหรับิอวี่ที่อยู่ในโลกสมาธิแล้ว หางัก็เหมือนูเาลูกใหญ่ที่กดทับลงมา มันทำให้คนหายใจไม่ค่อยจะออก!
แต่ิอวี่ก็ไม่ได้เกรงกลัวเลย เขาปล่อยจิตสำนึกให้พุ่งไปที่จิติญญาัสีขาวที่อยู่ด้านหน้า!
หมัดเดียว ะเิ!
เสียงะเิรุนแรงดังขึ้นในสมาธิของิอวี่ ิญญาัคิดว่าิอวี่ถูกพลังมหาศาลของมันทำลายแล้ว แต่ก็ต้องใเมื่อพบว่าร่างของมันนั้นลอยไปไกลโดยที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งของตัวเองแล้ว!
“เข้าไปอีก”
จิตสำนึกของิอวี่ถึงแม้จะดูน้อยนิดแต่ก็แข็งแกร่งมาก มันยังคงมุดเข้าไปในจิตสำนึกของิญญาัอย่างต่อเนื่อง
ในโลกสมาธิ การโจมตีทุกอย่างล้วนแต่เป็การปะทะด้วยพลังจิต ดังนั้น พวกเขาทั้งสองจึงไม่ได้ใช้กำลังในการต่อสู้ ตอนนี้เขาใช้แค่พลังจิตในการปะทะ มันเป็าแห่งสติ!
จิติญญาัโจมตีเข้าใส่ิอวี่ เดิมทีมันคิดว่าเอาอยู่ แต่ระหว่างการต่อสู้มันกลับพบว่าิอวี่ยิ่งสู้ยิ่งแข็งแกร่ง จิตสำนึกของเขาก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น และเหมือนว่าจะเหนือกว่าิญญาัในเวลานี้!
ัเป็สัตว์ที่หยิ่งผยองในตัว ถึงแม้ไข่ัทะเลทรายจะมีความเป็ัแค่น้อยนิด แต่ก็ยังมีความเป็ั แต่ในเวลานี้ ิอวี่กลับมีความรู้สึกที่เหนือกว่ามัน!
มันทำให้เกิดจุดบอดที่มองไม่เห็นปรากฏขึ้นในจิตใต้สำนึกของมัน ...
จิติญญาแห่งัไม่ได้สนใจจุดบอดที่ว่านั่น มันสะบัดหางด้วยคิดอยากจะฟาดให้ิอวี่แหลก แต่หางของมันกลับถูกแขนซ้ายต้านเอาไว้ได้!
ิอวี่จับหางของัเอาไว้ ไม่ว่าจิติญญาัจะดิ้นรนแค่ไหนก็ไม่ปล่อยมือ กลับกันเขายังจับมันเอาไว้แน่นแล้วหมุนตัวสามร้อยหกสิบองศา จิติญญาัสะบัดหัว สติของมันเหมือนกำลังจะะเิ!
จิติญญาัเหมือนเริ่มอยากจะถอยแล้วจนคิดอยากจะหนี แต่ิอวี่กลับอาศัยจังหวะที่มันไม่ทันตั้งตัวะโขึ้นไปอยู่บนหัวของั แล้วจับเขาัทั้งสองข้างเอาไว้ก่อนจะหักมันออก
จิติญญาของัส่งเสียงร้องขึ้นมาด้วยความเ็ปที่ส่งมาจากส่วนลึกของจิติญญา
มันอยากจะหนี แต่ไม่มีโอกาสอีกแล้ว
เพราะิอวี่ได้ยกหมัดขวาของเขาขึ้นมา หมัดเล็กๆ นั้นทุบลงมาเหมือนดวงดาวที่ตกจากท้องฟ้าลงมาบนหัวของั
ท่ามกลางเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าที่รุนแรง หัวของัถูกทุบจนแทบะเิออก ร่างัก็สลายกลายเป็แสงสีขาวหมุนอยู่บนท้องฟ้า
หมัดของิอวี่ไม่ใช่พลังของเขา แต่เป็จิตสำนึกของเขา มันเป็การโจมตีเพื่อทำลายิญญาั
หมัดนี้ จิตสำนึกนี้ ทำให้ิญญาัสั่นะเือย่างรุนแรงและยอมแพ้!
มันรู้ดีแล้วว่า การมอบพลังทั้งหมดให้กับิอวี่นั้นเป็เกียรติอันสูงสุดของมัน
ในเวลาต่อมา จิติญญาสีขาวที่เป็สายฝนก็เริ่มโปรยปรายลงมาจากทั่วทิศ แล้วซึมเข้าสู่จิตสำนึกของิอวี่
พลังชีวิตที่น่าเกรงขามเ่าั้หลั่งไหลลงมาสู่ร่างของเขา!
ในเวลานี้ ิอวี่รู้สึกว่าิญญาของเขาสดชื่นมาก!
