ข้าหยางเฟิ่งเซียนน้องสาวฝาแฝดของพี่ชายผู้เย่อหยิ่ง และยังเป็นน้องสาวสุดรักของญาติผู้พี่ฝาแฝดแห่งตระกูลฟง ทั้งสองตระกูลต่างสายสัมพันธ์อย่างแน่นแฟ้น แม้แต่การฝึกต่อสู้ถึงจะเป็นขุนนางบุ๋น ก็มีวิชาที่เก่งกาจไว้ป้องกันตัวยามมีภัยได้
ผู้คนอยู่อย่างสงบมานานหลายปี แต่จู่ ๆ กลับมีผู้สูงศักดิ์ในแคว้นหนานหยาง ต้องการสูตรลับการทอผ้าไหมของตระกูลจิน เพื่อใช้หาเงินในการซื้อเสบียงจำนวนมาก โดยมีเบื้องหลังคือการยึดครองแคว้นเป่ยชาง
เมื่อครอบครัวได้รู้ความนัยของเรื่องดังกล่าว นางจึงคิดจะปกป้องความลับอันยิ่งใหญ่ การค้าผ้าไหมที่ไม่มีใครสามารถมาโค่นล้มได้
“ท่านแม่ลูกกับพี่ใหญ่ต้องการไปแคว้นหนานหยาง ใครที่บังอาจคิดแย่งชิงสูตรลับการทอผ้าไหมของตระกูลจิน ข้าไม่ทางยอมให้พวกมันได้สมหวังแน่เจ้าค่ะ”
“แต่มันอันตรายนะลูกพ่อ นั่นเป็นการลงมือในต่างแคว้น หากเจ้าถูกจับตัวหรือถูกทำร้ายจนบาดเจ็บจะทำอย่างไร”
“ลูกไม่กลัวเจ้าค่ะท่านพ่อ ท่านแม่สอนลูกเสมอว่าเป็นสตรีก็แข็งแกร่งเช่นเดียวกับบุรุษได้”
“หึ สมแล้วที่เจ้าเกิดมาเป็นลูกของแม่ หากเจ้าอยากไปกำราบศัตรูแม่ย่อมสนับสนุน แม่รู้ว่าเซียนเอ๋อร์สามารถเอาตัวรอดได้ ไหนจะมีพี่ชายและญาติผู้พี่ของเจ้า ยังมีองครักษ์ข้างกายติดตามไปอีกหลายคน”
[นายหญิงท่านต้องมอบอาวุธให้คุณหนูของข้าติดตัวไปด้วยนะ ท่านจะเอาระเบิดมือ ปืนสั้นหรือปืนยาวเก็บเสียง อาวุธลับอาบยาพิษจีจี้จะเตรียมไว้ให้ล่วงหน้าเจ้าค่ะ]
‘เรื่องนี้ไว้ข้าจะถามเซียนเอ๋อร์อีกที ยังมีหลานชายของข้าอย่างเสวี่ยหลินกับเหยาเหวินอีก พวกเขาต้องปกป้องน้องสาวไม่ควรขาดแคลนอาวุธเช่นกัน’
[จีจี้จะรอรับคำสั่งจากนายหญิงเจ้าค่ะ]
“ขอบคุณท่านแม่ที่สนับสนุน ท่านกับท่านพ่อรอฟังข่าวดีอยู่ที่จวนก็พอเจ้าค่ะ”
“ลูกกับน้องเล็กจะไม่ทำให้ท่านพ่อกับท่านแม่ผิดหวังขอรับ”
“กิจการอันดับหนึ่งใครก็อย่าได้คิดมายึดครอง ฮึ่ม!”
แต่การเดินทางไปแคว้นหนานหยางครั้งนี้ คงเป็นโชคชะตาของหยางเฟิ่งเซียนในเรื่องความรัก ระหว่างการเดินทางไปกำจัดศัตรู นางได้ยื่นมือช่วยเหลือบุรุษอ่อนแอผู้หนึ่งกับคนสนิทไว้
เมื่อได้ทราบภูมิหลังอันน่าสงสารของเขา นางถึงกับเอ่ยปากอย่างหนักแน่นว่า ยามที่เขาแข็งแรงและพร้อมกลับตระกูลแล้ว นางจะพาเขากลับไปเอาคืนคนร้ายอย่างสาสมด้วยตนเอง
เพราะบุรุษผู้นี้นางถูกใจตั้งแต่แรกพบ และเขาต้องเป็นบุรุษของนางเท่านั้น สตรีหน้าไหนก็อย่าได้คิดมายื้อแย่งไปจากนางเด็ดขาด นางมิใช่หญิงสาวใจดีอย่างเช่นหน้าตา ท่านแม่บอกไว้ว่าสตรีดอกบัวขาว มักซุกซ่อนความร้ายกาจไว้ใต้หน้ากากอันอ่อนหวานเสมอ
“หึ แม่เลี้ยงชั่วช้าเช่นนั้นสมควรได้รับโทษอย่างสาสม!”
“ขอบใจคุณหนูหยาง”
