“เหล่าเจี่ยง จะสองชั่วยามแล้วนะ าาัจะไม่เป็อะไรใช่ไหม” ภายในถ้ำฉี่เซียน ชายชราผู้หนึ่งถามเจี่ยงเอ๋าขึ้น
“เมื่อกี้ฉันััได้ว่าพิษหยินในตัวาาัได้หายไปแล้วล่ะไม่น่าจะมีเื่อะไรหรอก ไม่งั้นแกก็ไปดูสิ” เจี่ยงเอ๋าพูดเบาๆในใจเขาลอบคิดว่า ใครอยากไปดูก็ไปดู อย่างไรเสียฉันก็ไม่ไปหาเื่เ้าเด็กนั่นแน่
“ฉันไม่ไปหรอก าาัไม่เป็อะไรก็ดีแล้วแต่ถ้ามีคนหนึ่งไปก็ไม่เป็ไรหรอก” ชายชราพูดยิ้มๆ
“เฟยเยี่ยน จริงสิ ให้เฟยเยี่ยนไปสิ สองคนนี้อายุรุ่นเดียวกันพวกเขาคุยกันได้ไง” เจี่ยงเอ๋าพูดยิ้มๆจากนั้นซย่าเฟยเยี่ยนก็มายังตรงหน้าของคนทั้งสอง
“เฟยเยี่ยน ผ่านไปสองชั่วยามแล้ว เธอไปดูพ่อบุญธรรมเธอหน่อยเถอะถ้าไม่เป็ไรแล้วพวกเราค่อยตามไป” เจี่ยงเอ๋าและชายาุโผู้นั้นแสร้งทำเป็กำลังเดินหมากพร้อมกับพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้ม
“ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูไปดู แต่ทั้งสองคนไม่ต้องแกล้งเดินหมากแล้วล่ะกลัวหมอนั่นด่าก็บอกมาตรงๆ เถอะ ทำอย่างกับเป็เื่จริงพวกปู่เดินหมากอะไรกันเนี่ย พวกปู่เดินหมากกันแย่ขนาดนี้เลยเหรอ” พูดเสร็จซย่าเฟยเยี่ยนก็หันหลังวิ่งไป เหลือทิ้งไว้เพียงชายแก่สองคนที่มีสีหน้าแดงเถือก
“แค่กๆ เก็บมาเถอะ ดูแกคิดแผนนี้สิ น่าอายชะมัด” ชายชราพูดกับเจี่ยงเอ๋า จากนั้นชายแก่ทั้งสองก็หัวเราะลั่นขึ้นมา
“ยายหนู ยืนอยู่ข้างนอกทำไมเหรอ เข้ามาสิ” ซย่าเฟยเยี่ยนเพิ่งมาถึงหน้าประตูก็ได้ยินเสียงของาาัซย่าเฟยเยี่ยนจึงวิ่งเข้าไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้มได้ยินเสียงพ่อบุญธรรมขึ้นอีกครั้งแล้ว หมอนี่รักษาพ่อบุญธรรมให้หายดีได้จริงด้วย
“ฉันขอโทษนายเื่ในวันนี้ด้วยนะ ขอโทษ” ซย่าเฟยเยี่ยนเพิ่งจะเดินเข้ามาในห้องก็พูดขึ้นกับกัวไฮว่
“ยายหนู ตอนนั้นเธอไม่ได้บอกแล้วหรือไงว่าถ้าใครรักษาาาัได้เธอก็จะเป็ผู้หญิงของคนคนนั้น” วิชาอ่านจิตของกัวไฮว่ตกอยู่บนร่างของซย่าเฟยเยี่ยนเขาพูดขึ้นอย่างเบิกบาน ส่วนซย่าเฟยเยี่ยนสีหน้าแดงก่ำขึ้นมาเมื่อสามปีก่อนเธอพูดเช่นนั้นจริงๆ
“ฮ่าๆ พ่อหนุ่ม ตอนนั้นยายหนูทำเพราะกตัญญูต่อฉัน อย่าเอาเป็จริงสิ” าาัพูดยิ้มๆ แม้เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้จะไม่เลวเลยทว่าเื่ระหว่างชายหญิงนั้นให้พวกเขาได้จัดการกันเองไม่เช่นนั้นอาจจะทำให้เฟยเยี่ยนเสียเวลาทั้งชีวิตก็จะเป็ตราบาป
“เป็จริง ไม่เป็จริงอะไรกันล่ะ คำพูดของฉันเป็จริงทุกคำแหละนายรักษาพ่อบุญธรรมให้หายดี เพียงแค่เอาชนะฉันได้ ฉันก็จะเป็ผู้หญิงของนาย” ซย่าเฟยเยี่ยนพูดด้วยสีหน้าแดงระเรื่อ
“เฮอะๆ อันที่จริงเป็ผู้หญิงของฉันก็ไม่เลวเลยนะ อาการป่วยของเธอน่ะเพียงแค่เธอเป็ผู้หญิงฉันถึงจะกล้าวางใจรักษาให้ แต่ฉันไม่บังคับเธอหรอกนะถ้าเธอคิดดีแล้ว แล้วก็ยินยอมจะติดตามฉันจริงๆ ก็มาหาฉันที่คลินิกไม่ส่วนเื่เอาชนะเธอน่ะ เธอลืมหมัดในวันนี้ไปแล้วหรือไง” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ ซย่าเฟยเยี่ยนหน้าแดงก่ำยิ่งกว่าเดิม
“พ่อคะ พิษในตัวพ่อรักษาหายหมดแล้วจริงๆ เหรอคะ” ซย่าเฟยเยี่ยนถามด้วยความห่วงใย
“เื่นี้เธอต้องถามกัวไฮว่ เขาเป็หมอ” ซย่าอู๋ตี๋พูดยิ้มๆในเมื่อทั้งสองคนก็มีความรู้สึกต่อกันเฟยเยี่ยนอยู่กับเ้าเด็กนี่ก็ไม่เลวเลยทีเดียวาาัรู้อาการป่วยของเฟยเยี่ยนดีว่าจะช้าไปกว่านี้ไม่ได้หากกัวไฮว่รักษาเฟยเยี่ยนให้หายดีได้จริงการอยู่กับกัวไฮว่ก็เป็ทางเลือกที่ไม่เลวเลย
“พิษในตัวของาาัไม่ใช่เื่ใหญ่อะไรแล้วล่ะแต่เมื่อกี้ฉันบอกาาัไปแล้วล่ะว่าการฟื้นฟูต้องค่อยๆ ทำทีละก้าวฉันไม่ได้มียาจีนเยอะขนาดนั้นหรอกนะรอให้จัดการเื่ที่เมืองหลวงเสร็จก่อนฉันจะกลับไปทำยาให้ที่อู่เฉิงประมาณหนึ่งปีาาัน่าจะฟื้นฟูได้เกือบสมบูรณ์ผ่านไปสามปีก็ฟื้นฟูได้ในสภาพสมบูรณ์แล้วล่ะ สะสมพลังงานหลายปีแบบนั้นไม่แน่ว่าาาัอาจจะบรรลุระยะปี้กู่ก็ได้นะ ฮ่าๆ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“นายมีธุระอะไรที่เมืองหลวงเหรอเดี๋ยวพรุ่งนี้กลุ่มเป้าหลงของพวกเราจะช่วยนายจัดการเองนายตั้งใจทำยาให้พ่อบุญธรรมฉันก็พอแล้ว” ซย่าเฟยเยี่ยนพูดเบาๆ
“นี่ยายหนู เื่ของฉันให้ฉันจัดการเองดีกว่าถ้ามีปัญหาอะไรฉันค่อยมาหาพวกเธอ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ “คืนนี้ฉันจะฝังเข็มให้าาัอีกครั้งพรุ่งนี้เช้าฉันกับพี่หนิวเหมิ่งจะลงเขาไป ่สองสามวันนี้ดื่มเหล้าได้นิดหน่อยกินเนื้อน้อยๆ กินผักใบเขียวเยอะๆ แม้ระยะปี้กู่จะไม่กินอะไรเลยก็ได้แต่ถ้าจะรักษาให้แข็งแรง กินอะไรเสริมหน่อยจะดีกว่า”
ซย่าเฟยเยี่ยนอยากจะพูดอะไรเพิ่มทว่าถูกซย่าอู๋ตี๋ยื่นมือมาห้ามเอาไว้
“พ่อหนุ่ม ขอบคุณมากจริงๆมีอะไรที่ใช้ประโยชน์กลุ่มเป้าหลงได้ก็บอกมาได้เลย” ซย่าอู๋ตี๋พูดยิ้มๆ “พูดถึงเหล้าแล้ว จะเหลือเหล้ารสเลิศที่พ่อหนุ่มพกมาให้ฉันหน่อยไหม”
“ฮ่าๆ คุณปู่ตรงไปตรงมาจริงๆ ปู่ไปเอาขวดมาเถอะเดี๋ยวผมจะเทให้ปู่หน่อยหนึ่ง” กัวไฮว่พูดยิ้มๆทว่าคำพูดของาาัทำให้กัวไฮว่อดคิดในใจไม่ได้ว่า ไอ้แก่หัวหงอก
“ยายหนู ช่วยไปเอาโอ่งเหล้าหลังบ้านมาหน่อยสิ อันที่อีเฮ่าฉางส่งมาให้เมื่อสามปีก่อนน่ะ” าาัหรี่ตาพูด ซย่าเฟยเยี่ยนเบิกตาโพล่งจากนั้นก็เผยรอยยิ้มตรงมุมปากแล้ววิ่งออกไป
“พ่อหนุ่ม ยายหนูเฟยเยี่ยนไม่เลวเลยนะ ถ้าเธอชอบยายหนูจริงๆฉันจะให้ยายหนูตามเธอไป” ซย่าอู๋ตี๋พูดยิ้มๆ
“กลับไปถามเมียๆ ผมเถอะครับ ถ้าไม่มีปัญหาอะไรผมก็จะรับเอาไว้ยายเด็กนี่ไม่เลวเลย นิสัยตรงไปตรงมา ที่สำคัญคือรูปร่างดี ผมชอบ เฮอะๆ” คำพูดของกัวไฮว่ทำเอาาาัหน้าถอดสีทว่าตอนที่ซย่าเฟยเยี่ยนเดินอุ้มโอ่งเหล้าใบใหญ่ าาัก็ยิ้มขึ้นมา
“พ่อหนุ่ม บนูเาไม่มีภาชนะใส่เหลวเหรอกนะ ก็ใช้อันนี้ไปเถอะเธอเติมให้เต็มก็พอแล้วล่ะ ไม่ต้องมาหลอกฉันว่าไม่มีเลยนะถึงคนอื่นจะดูน้ำเต้าอันนั้นของเธอไม่ออก แต่ฉันรู้มาหน่อยนึงนะ” าาัพูดยิ้มๆ
กัวไฮว่ไม่พูดอะไรมากความเขาหยิบน้ำเต้าขึ้นมาเทเหล้าลงไปในโอ่งเหล้า เริ่มแรกก็ไม่เป็อะไรทว่าเมื่อเทไปประมาณครึ่งโอ่ง ซย่าเฟยเยี่ยนก็เบิกตาโพล่งน้ำเต้าเล็กขนาดนี้บรรจุเหล้าได้เยอะเช่นนี้ได้อย่างไรกัน
“ยายหนู นี่แหละน้ำเต้าที่เมื่อก่อนฉันเคยบอกเธอข้างในถูกผู้มีพลังวิเศษร่ายมนตร์่กาลไป ดูเหมือนจะไม่ใหญ่แต่ก็ใส่ของไว้เยอะเลยล่ะ พ่อหนุ่มไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย” ซย่าอู๋ตี๋พูดยิ้มๆ ทว่าเขาเองก็เคยเห็นเป็ครั้งแรก เขามองเหล้าที่ค่อยๆเติมลงไปในโอ่งจากน้ำเต้าจนเต็มด้วยสายตาประหลาดใจ
“ของดีจริงๆ ด้วย พ่อหนุ่มยังมีน้ำเต้าแบบนี้อีกหรือเปล่า” ซย่าอู๋ตี๋ถามยิ้มๆ
“คุณปู่โลภมากจริงๆ เลยนะครับ ตลอดบ่ายวันนี้ผมไม่ได้จะเอาของอะไรจากปู่เลยไม่ได้ขออะไรด้วย ช่วยรักษาปู่ให้หายดี เหลือเหล้าเอาไว้ให้ปู่อีกปู่คิดจะเอาน้ำเต้าเหล้าอันนี้ไปจากผมอีกเหรอครับ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆซย่าอู๋ตี๋หัวเราะลั่นขึ้นมาอีกครั้ง
“กัวไฮว่ เื่ด่วน มีเื่ด่วน รีบออกมาเร็ว หรือว่าจะให้ฉันเข้าไปดี” สายแปลกๆ โทรเข้ามา ทว่าปลายสายคือหนิวเหมิ่ง เขาพูดขึ้นด้วยเสียงดัง
กัวไฮว่ขมวดคิ้วมุ่น เมื่อวานก็รู้สึกแปลกๆแต่ก็เกิดเื่เร็วขนาดนี้เลยเหรอ กัวไฮว่มองซย่าอู๋ตี๋แวบหนึ่งซย่าเฟยเยี่ยนลุกพรวดขึ้นมา “ฉันจะไปพาหนิวเหมิ่งมา”