ท่านป้าสี่คิดไม่ถึงว่าเซี่ยยวี่หลัวจะมาเก็บผักด้วยรีบดึงเซียวิจู ยิ้มแก้เก้อพร้อมกล่าว “ยวี่หลัว พวกเ้าก็รู้ว่าเซียวเหลียงกำลังรับซื้อผักตี้เอ่อใช่หรือไม่? ”
เซี่ยยวี่หลัวขานตอบอย่างเรียบสงบ“เ้าค่ะ”
เซียวิจูมองไปทางเซียวจื่อเซวียนและเซียวจื่อเมิ่งด้วยความคาดหวังเด็กสองคนย่อตัวอยู่บนพื้น กำลังเก็บผักอย่างมีความสุข
ไม่เห็นเลยว่าเซียวิจูมา
“อาเซวียน อาเมิ่ง...”เซียวิจูรู้สึกอึดอัดใจนัก เอ่ยปากเรียกเด็กสองคนด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ
เด็กสองคนหันกลับมา เอ่ยเรียกพี่ิจูและท่านป้าสี่อย่างเคารพจากนั้นก็ไม่กล่าวอะไรอีก เพียงก้มหน้าเก็บผักตี้เอ่อต่อ
เด็กสองคนทำตัวห่างเหินกับนางถึงเพียงนี้สีหน้าของนางดูเศร้าหมอง แววตาเต็มไปด้วยความเศร้าโศกและอิจฉา
นางดีต่อเด็กสองคนถึงเพียงนี้เหตุใดเซี่ยยวี่หลัวใช้เวลาเพียงไม่กี่วัน ก็โดนนางซื้อใจไปได้ล่ะ?
ท่านป้าสี่เห็นเซียวิจูเอาอีกแล้วโมโหจนเส้นเืตรงขมับแทบปูดขึ้น
เื่ที่บุตรสาวของตนเองมีใจให้เซียวยวี่เซี่ยยวี่หลัวก็รู้ ใครจะรู้ว่าสตรีผู้นี้จะพูดเื่นี้ออกมาหรือไม่
นางยิ้มแก้เก้อพลางดึงเซียวิจูไป“เช่นนั้นพวกเราจะไปเก็บด้านหน้า”
กล่าวจบ จึงออกแรงดึงเซียวิจูที่ไม่อยากไป
เดินไปไม่ห่างนัก เซียวิจูก็สะบัดมือท่านป้าสี่ออก“ท่านแม่ ท่านจะหนีทำไมเ้าคะ ข้าไม่ได้ทำเื่ผิดมหันต์อะไรเสียหน่อย ท่านจะกลัวเซี่ยยวี่หลัวทำไมเ้าคะ!”
ท่านป้าสี่ “เซี่ยยวี่หลัวรู้เื่ของเ้าแล้วเ้าไม่กลัวว่านางจะพูดออกมาให้เ้าวางตัวลำบากหรือ? ”
เซียวิจูยิ้มอย่างเย็นเยียบ“นางกล้าหรือ! ”
พูดออกมาสิถึงจะดี หากตนเองออกเรือนไม่ได้ก็จะได้เกาะติดอายวี่ไปชั่วชีวิต หากอายวี่รู้ว่าเซี่ยยวี่หลัวเป็คนปากพล่อยเช่นนี้ทำลายชื่อเสียงของสตรีที่ยังไม่ออกเรือน ต้องไม่ละเว้นเซี่ยยวี่หลัวแน่
ท่านป้าสี่ไม่รู้แผนการในใจเซียวิจูนางโมโหจนแทบพูดอะไรไม่ออก “่นี้เ้าจงสงบเสียบ้าง ส่วนบ้านเซียวยวี่เ้าก็ไม่ต้องไปอีก”
"เหตุใดข้าต้องไม่ไปเ้าคะ? อาเซวียนกับอาเมิ่งอยู่บ้าน อายวี่ไม่อยู่บ้าน หากเด็กสองคนนั้นโดนเซี่ยยวี่หลัวรังแกจะทำอย่างไรเ้าคะ!" เซียวิจูกล่าวด้วยอารมณ์โมโห
ท่านป้าสี่ส่งเสียงเป็เชิงตำหนิ"แล้วเกี่ยวอะไรกับเ้าด้วย? เ้าเป็อะไรกับเซียวยวี่? เซี่ยยวี่หลัวเป็ภรรยาที่เซียวยวี่สู่ขอแต่งงานอย่างถูกต้อง จะดีหรือร้ายต่อเด็กสองคนก็เป็เื่ในครอบครัวคนอื่นเ้ามีสิทธิอะไรไปยุ่งด้วย? "
เซียวิจูถูกพูดดักจนกล่าวอะไรไม่ออกเหวี่ยงตะกร้าลงพื้นด้วยอารมณ์โมโหก่อนจะวิ่งหนีไป
ท่านป้าสี่เรียกให้นางกลับมาแต่นางกลับวิ่งไปจนไม่เห็นแม้แต่เงานานแล้ว
นางไม่มีหนทางอื่น ได้แต่ไปเก็บผักคนเดียว
ผักตี้เอ่อหนึ่งจินขายได้สามอิแปะหากเก็บได้สามถึงสี่จิน ก็เป็เงินสิบกว่าอิแปะแล้ว ในคันนามีผักตี้เอ่อขึ้นอยู่เต็มท่านป้าสี่ใช้เวลาเพียงครู่เดียวก็เก็บได้กว่าครึ่งตะกร้า ลองประมาณน้ำหนักดู คาดว่าจะมีประมาณหนึ่งจินแล้ว!
ทว่า เห็นคนที่มาเก็บผักตี้เอ่อมีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆแต่ละคนมากันเป็ครอบครัว มือหลายคู่ย่อมเร็วกว่านางที่มีมือเพียงคู่เดียวมากนัก ภายในใจท่านป้าสี่รู้สึกหงุดหงิดใจนัก
เดิมทีิจูตามนางมาแล้ว…หากไม่ใช่เพราะระหว่างทางพบเซี่ยยวี่หลัวเข้า ป่านนี้คงเก็บได้สองจินกว่าแล้ว ท่านป้าสี่ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดใจภายในใจก็พาลโกรธแค้นเซี่ยยวี่หลัว
ส่วนทางเซียวิจู หลังจากกลับบ้านด้วยอารมณ์โมโหเห็นผ้าเช็ดหน้าหลายผืนที่ตนเองปักเสร็จแล้ว เดิมทีวันนี้นางคิดจะไปในตัวเมืองเพื่อขายผ้าเช็ดหน้าเหล่านี้ท่านแม่กลับลากนางไปในนาเพื่อเก็บผักตี้เอ่ออะไรนั่น พลอยทำให้นางไม่ได้ไปในตัวเมือง
เซียวิจูรู้สึกโมโหจนทนไม่ไหวจึงนั่งลง แล้วปักผ้าเช็ดหน้าที่นางยังปักไม่เสร็จจนเสร็จสมบูรณ์ หยิบผ้าเช็ดหน้าที่นางปักเสร็จแล้วหิ้วตะกร้าไปในตัวเมือง
งานปักของนางขายให้ฮวาหม่านยีมาตลอดเมื่อถึงตัวเมืองจึงมุ่งตรงไปยังฮวาหม่านยี
มองแต่ไกล ก็เห็นว่าหน้าประตูฮวาหม่านยีมีคนยืนอยู่จำนวนไม่น้อยเหมือนกำลังพูดคุยอะไรกันอยู่
ฮวาหม่านยีมีลูกค้ามากถึงเพียงนี้ั้แ่เมื่อใดกันราวกับว่าลูกค้าทั้งหมดในตัวเมืองล้วนกรูกันมาที่นี่อย่างไรอย่างนั้น
เซียวิจูรีบเบียดเข้าไปดูที่แท้ลูกจ้างร้านฮวาหม่านยีกำลังบันทึกอะไรบางอย่างอยู่ ข้างๆ มีคุณหนูที่แต่งตัวหรูหรางดงามและสาวใช้กำลังกล่าวอะไรกับเขาอยู่ลูกจ้างผู้นั้นก็จดตาม
เซียวิจูไม่ได้สนใจอย่างไรเสียนางก็เป็ช่างปัก ปกติเพียงปักผ้าเช็ดหน้า ไม่มีปฏิสัมพันธ์อะไรกับคนที่นี่
นางหิ้วตะกร้าเดินเข้าไปในร้านขณะนี้ภายในร้านมีเด็กๆ จำนวนไม่น้อย
มีทั้งเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชาย
ด้านในเสียงดังครึกครื้นยิ่งนัก
นางยืนอยู่หน้าประตูครู่ใหญ่ก็ยังไม่มีใครมาพูดคุยกับนางนางเองไม่กล้าเข้าไป เพียงรอให้อีกฝ่ายง่วนกับงานเสร็จแล้ว จึงไปหาถงเต๋อ
ถงเต๋อดูผ้าเช็ดหน้าที่นางปักเสร็จแล้วคุณภาพไม่เลวเลย
"ร้านเรากำลังหาคนปักผ้าเช็ดหน้าฮวาหม่านยีจะเตรียมเข็มด้ายและผ้าเช็ดหน้าให้โดยไม่คิดค่าใช้จ่าย ขอเพียงเ้าช่วยปักผ้าเช็ดหน้าหนึ่งผืนให้ห้าอิแปะ เ้าอยากทำหรือไม่? "
เซียวิจูผงะไปทันที
นางไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายอะไรเลยผ้าเช็ดหน้าหนึ่งผืนจะได้รับเงินห้าอิแปะ เื่ดีเช่นนี้มีแต่คนโง่ถึงจะไม่ตอบตกลง!
เซียวิจูรีบพยักหน้าตอบรับ"อยาก อยากเ้าค่ะ ข้าอยากทำแน่นอน! "
เก็บผักตี้เอ่อหนึ่งจินเพิ่งได้เงินแค่สามอิแปะทั้งยังต้องทนลมตากแดดอยู่ข้างนอก นางนั่งปักผ้าเช็ดหน้าอยู่ในบ้าน ผ้าเช็ดหน้าหนึ่งผืนได้เงินมากกว่าผักตี้เอ่อหนึ่งจินตั้งสองอิแปะเชียว!
ถงเต๋อรีบพานางไปยังห้องข้างๆในนั้นมีหญิงชาวบ้านอีกสองสามคน กำลังยืนอยู่ข้างช่างปักของฮวาหม่านยีดูพวกนางปักผ้า
ถงเต๋อชี้ไปทางแบบลายผ้าเช็ดหน้าจำนวนหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะด้านหน้าพลางกล่าว"เราจะปักผ้าเช็ดหน้าเช่นนี้ เ้าลองดูว่าเ้าปักแบบไหนได้ ลายเ่าั้มีคนรับไปแล้วเหลือเพียงลายพวกนี้! "
เซียวิจูขยับเข้าไปใกล้เพื่อดู
ก็เห็นผ้าเช็ดหน้าบนโต๊ะปักรูปแบบลวดลายหนูแมว และสุนัขที่น่ารักไว้ ท่าทางสดใสน่ารักนั่น คล้ายกับเด็กก็มิปาน
ช่างน่ารักเสียจริง!
มิน่าล่ะ เมื่อครู่ตอนอยู่ข้างนอกถึงเห็นเด็กมากมายเพียงนั้นลวดลายเช่นนี้ อย่าว่าแต่เด็กเลย นางเองก็ชอบเหมือนกัน!
เซียวิจูเลือกมาหนึ่งลายจากนั้นจึงดูอยู่ด้านหลังช่างปักของฮวาหม่านยีครู่หนึ่ง ก่อนจะรับของกลับไปห้าชุด ตกลงไว้แล้วว่าสามวันให้หลังจะนำมาส่ง
ฮวาหม่านยี้าอย่างเร่งด่วนทั้งยังต้องรับประกันคุณภาพ
ถงเต๋ออธิบายกฎเกณฑ์ให้นางฟังด้วยสีหน้าเคร่งขรึม"คุณภาพที่เรา้านั้นสูงมาก อย่าได้ปักแบบขอไปทีเพียงเพราะวัตถุดิบเหล่านี้ไม่ใช่ของเ้าวัตถุดิบเหล่านี้มีมูลค่าสิบอิแปะ หากปักไม่ดี เราไม่เพียงจะไม่ให้ค่าแรง ทั้งยังจะเก็บค่าวัตถุดิบจากเ้าด้วยเ้าเข้าใจหรือไม่? "
เซียวิจูรีบกล่าวอย่างจริงจัง"ข้าเข้าใจ ข้าเข้าใจเ้าค่ะ ข้าจะปักให้ดีแน่นอน! "
ถงเต๋อรู้จักนาง ของที่นำมาส่งทุกครั้งล้วนเป็ที่ชื่นชอบของลูกค้าจึงให้นางไป
เซียวิจูออกจากฮวาหม่านยีด้วยความรู้สึกยินดียิ่ง
เมื่อออกมาดูข้างนอก จึงเห็นอย่างชัดเจนว่าเหล่าคุณหนูและสาวใช้ที่ยืนอยู่หน้าประตู ล้วน้าผ้าเช็ดหน้าที่นางกำลังจะปัก
มีคน้ามากถึงเพียงนี้เชียวเซียวิจูแค่คิดก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจแล้ว!