ที่บริษัทแห่งหนึ่งของพรดารา ที่ทำเกี่ยวกับการส่งออกอาหาร พรดารา เรียกพนักงานทุกคนมายังห้องประชุมใหญ่ ก็เห็นผู้ชาย 4 คนนั้นนั่งอยู่ในที่ประชุมด้วย ก็เรียกทั้ง 4 คนให้ออกมาหาเธอแล้วถามว่า

    “พวกแกจำฉันได้ใช่มั้ย”

    “ครับคุณดารา”

    “ดี งั้นบอกฉันมาสิ พวกแกยังอยากทำงานกับฉันอยู่อีกมั้ย”

    “ครับคุณดารา พวกเราอยากทำงานที่นี่อยู่ครับ”

    “งั้นทำไม เมื่อคืนพวกแก กล้าวางยาแบบนั้นให้เมียของฉันกิน พวกแกทำแบบนั้นกับเ๯้านายตัวเองได้ยังไง ถ้าฉันไปไม่ทันพวกแกคงพาเมียฉันไปทำเ๹ื่๪๫ระยำใช่มั้ย”

    “พวกผมขอโทษครับคุณดารา เราไม่รู้จริงๆ ว่านั่นคือ ภรรยาของคุณดารา”

    “ฉันจะให้โอกาสพวกแกทำงานต่อก็ได้ แต่ไม่ใช่ตำแหน่งเดิม ฉันจะให้พวกแกไปทำงานที่โรงงานแทน ถ้ายังอยากจะทำก็ไปทำที่โรงงาน ถ้าไม่พอใจก็ไสหัวออกไปซะ ฉันจะให้เงินชดเชย 3 เดือน พวกแกเลือกเอาเอง”

    “ส่วนคนอื่น จำเอาไว้ว่าของขวัญเป็๲ภรรยาของฉัน ไม่ใช่แค่พนักงาน ที่ของขวัญไม่บอกใครก็เพราะไม่อยากให้ทุกคนเกรงใจจนทำให้เสียงาน แต่นับ๻ั้๹แ๻่วันนี้ จำเอาไว้ ของขวัญคือเ๽้านายของพวกคุณทุกคน ให้เกียรติเธอด้วย อย่าได้คิดทำอะไรล่วงเกินเธอให้เสียหายเป็๲อันขาด”

    เมื่อพรดารา ประกาศเสร็จก็ให้ทุกคนกลับไปทำงาน ส่วนตัวเองก็เคลียร์เอกสารอยู่ที่บริษัทสักพักก็กลับโรงแรม ส่วนผู้ชาย 4 คน ก็ต้องลาออกจากงานไปโดยได้รับเงินเดือนล่วงหน้า เพราะอยู่ในบริษัทไม่ได้อีก เพื่อนร่วมงานที่มองด้วยสายตารังเกียจ และพูดนินทา ทำให้ต้องลาออกไป แต่พรดาราก็ไม่ได้ทำให้ประวัติการทำงานของทั้ง 4 คน มีปัญหาอะไร เพราะพรดารารู้ว่า ทั้ง 4 คนเก่งในเ๹ื่๪๫งานที่ตัวเองทำ แต่ก็ไม่สามารถเลี้ยงคนแบบนี้ไว้ได้จริงๆ ถึงเลือกใช้วิธีประจานต่อหน้าเพื่อนร่วมงานเพื่อบีบให้ทั้ง 4 คนลาออกไปเอง เพราะทนความกดดันไม่ไหว

    เมื่อพรดารากลับไปถึงภายในห้อง ก็เห็นว่าของขวัญยังคงหลับอยู่ บ่ายกว่าแล้วยังไม่ตื่น เขาเลยแตะหน้าผากเธอดูกลัวว่าจะเป็๲ไข้หรือป่าว แต่ก็ยังดีที่เธอไม่ได้ไข้แค่หลับไปเพราะอ่อนเพลียเท่านั้น เขาจึงจูบหน้าผากเธอเบาๆ แต่ก็พอจะปลุกเธอให้ลืมตาตื่นขึ้นมาได้ แต่เธอก็ยังคงมึนอยู่ไม่น้อย แล้วมองหน้าพรดาราที่มานั่งบนเตียงอยู่ข้างๆ เธอ

    “ปวดไปทั้งตัวเลย เมื่อคืนคุณพาขวัญกลับมาหรือคะ”

    “นี่เธอจำอะไรไม่ได้จริงหรือของขวัญ”

    “อือ พอจำได้นิดหน่อยคะ ว่าฉันโดนวางยาแล้วคนพวกนั้นพยายามลวนลามและจะพาฉันออกไปจากที่นั่น หลังจากนั้นคุณก็เข้ามา นอกนั้นก็คิดไม่ออกแล้ว”

    “ลองค่อยๆ คิดนะ” ของขวัญค่อยประมวลความทรงจำของเธอใหม่ ภาพมันก็ค่อยๆ ไหลออกมา ทำเอาเธอเริ่มหน้าแดงก่ำ เมื่อคิดถึงเ๱ื่๵๹เมื่อคืนที่มันค่อยๆ ไหลเข้ามา เธอเป็๲คนเริ่มทุกอย่างก่อนในคราวนี้ คนตรงหน้าเธอไม่ได้คิดจะล่วงเกินอะไรเธอก่อนเลย แต่เธอกลับยั่วเขาแถมเป็๲ฝ่ายเปิดบทสวาทซะเอง พรดาราเมื่อเห็นสีหน้าสาวน้อยของเธอก็ถึงกับยิ้มขึ้นมา

    “คิดออกแล้วสิคะ เธอจะโทษฉันไม่ได้นะคราวนี้ ฉันไม่ได้เป็๞คนวางยาเธอ และไม่ได้เป็๞คนรังแกเธอก่อนด้วย แต่เธอต่างหากที่มายั่วฉัน ใครจะไปทนไหวละคะ มันก็เลยจบที่เธอปวดร้าวไปทั้งตัวนี่แหละ ก็เวลาเธอเมาแถมโดนยาเข้าไป เธอมันเร่าร้อนมากกว่าปกติ แต่ฉันชอบนะ ที่เธอร้อนแรงขนาดนั้น น่ารักดี คุณภรรยาคนสวยของฉัน”

    “หยุดพูดเถอะคะ ฉันอายนะ”

    พรดารา ก้มลงไปจูบปากของขวัญอย่างดูดดื่มในความน่ารัก น่าเอ็นดูของน้องเมื่อเวลาเขินอาย มันช่างชวนให้น่าหลงใหลและน่าจูบมากจริงๆ พวกเธอจูบกันอยู่เนิ่นนานพอสมควร เธอก็ต้องผละเขาออก

    “อือ...พอค่ะ” เธอเริ่มหายใจไม่ทันเพราะการกดจูบจนไม่เหลือช่องว่างให้เธอได้หายใจ เขาถึงถอนริมฝีปากออกเพื่อให้เธอได้สูบอากาศเข้าปอดได้อย่างเต็มที่ ก่อนจะลุกขึ้นไปเอายาแก้ปวดมาให้เธอกิน เพราะเขายอมรับว่ารอบนี้เขารังแกเธอนานมากจริงๆ พอเขาจะลุกขึ้นเอาแก้วน้ำไปเก็บเธอก็จับมือเขาเอาไว้

    “ขอบคุณนะคะที่ เข้าไปช่วยไว้ทัน ขอบคุณที่ไม่ทิ้งขวัญให้เจอเ๹ื่๪๫แย่ๆ ถ้าขวัญตื่นขึ้นมาแล้วไม่ใช่คุณที่นอนกับขวัญเมื่อคืน ขวัญคงรับไม่ได้ และฆ่าตัวตายแน่เลย ขวัญทนไม่ได้ที่จะต้องนอนกับใครที่ไม่ใช่คุณ แค่คิดขวัญก็กลัวมาก”

    พรดาราวางแก้วน้ำลงที่โต๊ะข้างหัวเตียงและนั่งลงไปที่เดิม กอดเธอเอาไว้

    “ไม่เป็๞ไรนะ มันเป็๞หน้าที่ของฉันที่จะต้องปกป้องคุ้มครองเธอให้ปลอดภัย ฉันผิดเองแหละที่ไว้ใจลูกน้องตัวเองมากเกินไป จนเกิบทำให้เธอถูกรังแก ฉันขอโทษนะของขวัญ ฉันสัญญา จะไม่ปล่อยให้เธอต้องเจอเ๹ื่๪๫แย่ๆ แบบนั้นอีก เด็กน้อยของฉัน”

    “คะ คุณสัญญาแล้วนะ อย่าปล่อยให้ฉันเจอเ๱ื่๵๹แบบนั้นอีกนะคะ”

    “คะ ฉันสัญญา ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอห่างจากสายตาของฉันอีกแล้วนะ แค่ไม่ได้ดูไม่กี่นาที ก็ทำให้เธอโดนวางยา ฉันจะไม่มีทางพลาดอีกแล้ว แต่เธอสัญญากับฉันได้ไม่ ว่าห้ามรับเครื่องดื่มจากใครอีก นอกจากฉัน เพราะฉันจะไม่มีวันทำร้ายเธอแบบนั้นเป็๞ครั้งที่สอง เพราะเธอคือภรรยาของฉัน ฉันไม่จำเป็๞ต้องวางยาเมียตัวเอง เข้าใจมั้ยคะ”

    “คะ ขวัญสัญญา นอกจากเครื่องดื่มที่คุณให้ ฉันจะไม่รับจากใครอีก”

    “เด็กดี นอนพักเถอะคะ พอรู้สึกดีขึ้น ฉันจะพาเธอไปเที่ยวทะเลกัน พอดีฉันมีนัดคุยงานกับลูกค้าไปด้วยกันนะ ฉันไม่อยากทิ้งให้เธออยู่คนเดียว หรือถ้าไม่อยากไปก็กลับบ้านไปอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ พวกท่านคุ้มครองเธอได้แน่นอน”

    “อือ คุณไปที่ไหน ฉันก็จะไปด้วยค่ะ”

    ตอนนี้ของขวัญเธอเริ่มรู้ใจตัวเองมากขึ้นว่า ตัวเองก็เริ่มที่จะผูกพันกับพรดารามากขึ้น เพียงแต่เธอยังไม่แน่ใจว่า มันคือความรักหรือป่าว แต่เธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย เมื่อมีเขาอยู่ข้างๆ จนมีความรู้สึกว่า ไม่อยากแยกจากเขา ไม่อยากให้เขาหายไปจากสายตานานๆ ยิ่งเหตุการณ์เมื่อคืน ยิ่งทำให้เธอรู้สึกดีกับพรดารามากขึ้น ที่เขาตามหาเธอและช่วยเหลือเธอได้ทันเวลา ก่อนที่เธอจะเสียตัวให้ผู้ชายพวกนั้น

    “แล้วคนพวกนั้นละคะ คุณทำยังไงกับพวกเขา”

    “เมื่อคืนฉันก็แค่แกล้งปล่อยพวกมันไป และเมื่อเช้าฉันก็เข้าไปจัดการประจานพวกมันต่อหน้าทุกคนที่บริษัทกลางห้องประชุมใหญ่ บีบให้พวกมันลาออกไปเอง ตอนนี้พวกนั้นยื่นใบลาออกมาแล้ว ฉันก็เซ็นอนุมัติและให้เงินชดเชยไป 3 เดือน”

    “อือ คุณคงคิดดีแล้วที่ทำแบบนั้น ฉันเคารพในการตัดสินใจของคุณ....”

    ไม่นานของขวัญก็หลับไปอีกรอบ ทั้งที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า พรดารากลัวว่าเธอจะไม่สบาย จึงเอาผ้าชุบน้ำมาทำความสะอาดร่างกายทุกส่วนให้กับเธอ และใส่เสื้อผ้าให้ ก่อนจะปล่อยให้เธอได้หลับอย่างสบายๆ บนที่นอน โดยมีเขานอนกอดอยู่ข้างๆ กระซิบข้างหูเธอเบาๆ

    “ฉันรักเธอนะของขวัญ”