เช้าตรู่ของวันที่อากาศโปร่งใส ดวงอาทิตย์เพิ่งโผล่พ้นขอบฟ้า แสงสีทองค่อย ๆ ส่องผ่านยอดไม้และทุ่งหญ้ากว้างใหญ่เบื้องหน้า เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วผสมกับสายลมอ่อน ๆ ที่พัดพาเอากลิ่นหอมสดชื่นของดินหลังฝนเมื่อคืน ทำให้เช้าวันนั้นเหมาะแก่การเริ่มต้นเื่ราวใหม่ ๆ
อืม...ใครมันจะสนเื่บรรยากาศกัน เรามาเข้าเรื่อกันเลยดีกว่า
และในเช้าวันนั้นเอง ก็มีชายหนุ่มร่างหน้าตาดีคนหนึ่งกำลังก้าวเดินไปตามทางดินที่ทอดยาวมุ่งหน้าไปยังบ้านหลังหนึ่ง เขาคือ นิค ชายหนุ่มผู้มีนิสัยร่าเริง ดูฉลาด และ ดูเ้าเล่ห์ แถมเขายังมีรสนิยมที่แปลกประหลาดอยู่หลายอย่าง
ในวันนี้เขามาที่บ้านของลุคกับรูริ ก็เพราะว่า เขาได้ยินข่าวว่า ที่นี่ มีนักปรุงยาและนักเล่นแร่แปรธาตุฝีมือดีอยู่
ตัวเขาเองที่เป็ปรุงยาและนักเล่นแร่แปรธาตุฝีมือดีเช่นกัน ก็ย่อมต้องให้ความสนใจเป็ธรรมดา และที่สำคัญการที่จะได้ปรุงยาและนักเล่นแร่แปรธาตุฝีมือดี มาช่วยสนับสนุนในกลุ่มผู้กล้าของเขากับ ริค ก็คงจะช่วยให้เขาเบาแรงได้ขึ้นเยอะ เขาจะได้มีเวลาไปทำอย่างอื่นได้มากขึ้น อย่างเช่นเล่นสนุกกับพวกสาวๆ น่ารักๆ
ในที่สุด เขาก็มาหยุดอยู่หน้าบ้านของลุค บ้านไม้เรียบง่ายแต่แข็งแรง ขนาดใหญ่ปานกลาง บรรยากาศอบอุ่น มีสวนเล็ก ๆ อยู่ข้าง ๆ และมีรั้วเตี้ย ๆ ล้อมรอบ
นิค ยกมือเคาะประตู อย่างไม่รอช้า
ไม่กี่อึดใจ ประตูก็เปิดออก เผยให้เห็นชายหนุ่มรูปร่าง ท่าทางธรรมดา เขาดูประหม่าหน่อยๆ เขาคนนั้นก็คือ ลุค
"ข้าคือนิค จากกลุ่มผู้กล้า ริค ข้าได้ข่าวว่าที่นี่มีนักปรุงยาและนักเล่นแร่แปรธาตุ ฝีมือดี"
นิค พูดด้วยน้ำเสียงเรียบง่ายแต่ก็ดูจริงจัง
ทำเอา ลุค เป็กังวล เขาไม่อยากให้ รูริ ติดต่อกับกลุ่มผู้กล้าเลย แต่เมื่อเื่มาถึงหน้าบ้านแล้ว ลุค ก็คงทำอะไรไม่ได้อีกจะให้ไล่พวกผู้กล้าออกไป ก็ยิ่งจะทำให้เื่แย่ลง
ลุคจึงทำได้แค่ตอบรับ “...เข้ามาสิ”
คราวนี้ ลุค คงจะเลี่ยงไม่ให้ นิค เจอกับ รูริ ไม่ได้
ทันทีที่ก้าวเข้าไปในบ้าน นิคก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศอบอุ่นและสะอาดสะอ้าน ทุกอย่างถูกจัดอย่างเป็ระเบียบ แต่เขายังไม่ทันจะพูดอะไร สายตาก็เผลอหันไปทางมุมหนึ่งของห้อง
ตรงนั้นเอง...เขาได้เห็นเธอ
รูริ เด็กสาวผมยาวสีดำสนิท ผิวขาวนวลสดใส ดวงตากลมโตสดใส เธอกำลังนั่งอยู่ข้างโต๊ะไม้เล็ก ๆ เธอกำลังบทยาอยู่ กลิ่นยาหอมฟุ้งไปทั่วห้อง
และในวินาทีนั้นเอง หัวใจของนิคราวกับหยุดเต้น
ตึก... ตึก... ตึก...
เขามองไปที่รูริด้วยดวงตาเบิกกว้าง ปากอ้าค้าง เหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผากทันที ทั้งที่อากาศไม่ได้ร้อนเลยแม้แต่น้อย
“หืม?”
ลุคหันมามองนิคที่ยืนนิ่งไปอย่างประหลาด เขาถามไปว่า
“เกิดอะไรขึ้น”
แต่คำถามนั้นเหมือนจะไม่เข้าหูนิคแม้แต่น้อย เขากำลังจมอยู่ในภวังค์แห่งรักแรกพบ ราวกับถูกฟาดด้วยสายฟ้าแรงสูงกลางอก
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!” นิคส่งเสียงโหยหวนออกมาราวกับหมาป่าที่ถูกทิ้งกลางทุ่งหญ้า
ลุคสะดุ้งเฮือก รูริเองก็ใถึงกับเผลอทำทีบดยาตก
ไม่เพียงเท่านั้น ร่างกายของนิคก็เริ่มสั่นสะท้าน เขายกมือขึ้นมากุมอก แล้วจู่ ๆ ก็ล้มกลิ้งไปกับพื้น ก่อนจะชักกระตุกแขนขาเหวี่ยงไปมาเหมือนปลาโดนลากขึ้นมาจากน้ำ
“อ๊ากกกกก! หัวใจข้า! ข้ามัน! ข้ามัน! กะ...กำลัง...โดนพิฆาตด้วยความน่ารักขั้นสุด! โฮ่ววววววววววววววววววววววววววววววว~~~~~!!!!”
เสียงของเขากลายเป็เสียงหอนยาว ๆ คล้ายหมาโบ้กลางดึก
รูริยกมือปิดปาก ตาโตด้วยความใสุดขีด
“เอ๊ะ!? เขาเป็อะไรน่ะพี่ลุค!? เขาโดนพิษเหรอ!?”
ลุค เองก็ทำอะไรไม่ถูกเขาเริ่มมองหาไม้เพื่อป้องกันตัวแล้ว พร้อมกับถอยออกมาอยู่ข้างๆ รูริ
นิคก็ยิ่งดิ้นแรง
“ไม่! ข้าหยุดไม่ได้! นี่คือรักแท้!! รักแท้ที่ลงโทษหัวใจข้า! ข้า...ข้า...อ๊ากกกกกกก!!!”
เขาโหยหวนพลางชักกระตุกต่อเนื่อง จนกลายเป็ท่าทางประหลาดเกินบรรยาย แขนขาเหยียดออกบ้าง บิดตัวบ้าง เสียงหอนดังเป็ระยะ
“โฮ่ววววววววว~~~ อู้วววววว~~~ อ๊างงงง~~~”
ลุคถึงกับทำหน้าเครียด
“นี่มัน...บ้าไปแล้วแน่ ๆ”
รูริค่อย ๆ ก้าวถอยหลัง เธอไม่เคยเห็นใครออกอาการแบบนี้มาก่อนเลย
ในที่สุด นิคก็นอนหอบหายใจ นั่งบนพื้นเหมือนคนหมดแรง แต่ดวงตายังไม่ละไปจากรูริแม้แต่วินาทีเดียว เขายื่นมือสั่น ๆ มาทางเธอพลางเอ่ยเสียงเบาแต่ชัดเจน
“นางฟ้า... ข้าพบแล้ว...นางฟ้าของข้า...”
รูริทำท่างง
“เอ๊ะ...เอ๋...?”
ลุคขมวดคิ้วแน่น
ในที่สุดเื่ที่เขากังวลก็เกิดขึ้นจนได้ ในตอนนี้ ลุคคงทำได้แค่คอยปกป้องรูริอย่างสุดตัวเสียแล้ว