ขณะที่เสียงหึ่งๆ ดังกระทบหู ฉินโจ้วก็เข้าใจได้ทันทีว่าทำไมบอสตัวนี้ถึงยังไม่มีใครค้นพบจนถึงตอนนี้ที่นี่มีผึ้งเพชฌฆาตยั้วเยี้ยเต็มเขาทุกซอกทุกมุม จำนวนนับไม่ถ้วนหนาแน่นบินเริงร่ากลางอากาศราวกับก้อนเมฆสีดำที่เคลื่อนไหวไปเป็ก้อนๆ เสียงผึ้งฟังดูน่ากลัวไม่หยอกฉินโจ้วรู้สึกว่าหนังศีรษะของตนชาหนึบขึ้นมานิดหน่อยสถานการณ์แบบนี้ใครเห็นเข้าก็ต้องหมดความมั่นใจกันทั้งนั้นไม่ต้องพูดถึงเื่กำจัดพวกมันหรอก เอาแค่เข้าใกล้สักหน่อยเดาว่าคงเกิดความคิดอยากถอยทัพขึ้นมาแน่ๆ
ความยากในการกำจัดพวกมันสูงกว่าการฆ่างูพิษถึงสามส่วนโดยเฉพาะเมื่อผึ้งเพชฌฆาตเป็หน่วยโจมตีทางอากาศมันสำราญกับอำนาจในการควบคุมเหยื่อจากทางอากาศนักล่ะ
ผึ้งเพชฌฆาตมีธรรมชาติที่ดุร้ายสาเหตุก็เพราะสิ่งแวดล้อมในการดำรงชีวิตของผึ้งเพชฌฆาตพวกมันมีศัตรูทางธรรมชาติมากมาย ถ้าไม่เป็ฝ่ายเริ่มโจมตีก่อนก็จะถูกสัตว์อื่นจัดการท่ามกลางการดำรงชีวิตที่ยากลำบาก ผ่านการคัดสรรตามธรรมชาติฝูงผึ้งที่มีนิสัยดุร้ายโจมตีเต็มกำลังจึงอยู่รอดต่อไปได้ แพร่พันธุ์สืบลูกสืบหลานพวกมันอยู่รวมกันเป็ฝูง มีแนวโน้มจะบุกเข้าโจมตีได้ง่ายๆ สัตว์ทั้งหลายถ้าไปเจอเข้าล้วนต้องเผ่นกันป่าราบแม้แต่เสือสิงห์ก็ไม่มีปัญญาจัดการพวกมัน แค่พูดถึงก็ทำเอาผู้คนหน้าถอดสีแล้ว
ฉินโจ้วปลุกใจตัวเองให้สังเกตผึ้งเพชฌฆาตพวกนี้อย่างระมัดระวังพวกมันมีขนาดใหญ่บ้างเล็กบ้าง พวกตัวเล็กมีขนาดราวนิ้วหัวแม่โป้งส่วนพวกตัวใหญ่มีขนาดราวกำปั้น ดูเหมือนยังมีบางตัวที่ใหญ่พอๆ กับหัวคนซ่อนอยู่ในฝูงผึ้ง ทำให้เห็นไม่ค่อยชัดเท่าไรนัก มีระดับกันั้แ่เลเวล 1 ถึงเลเวล 8 ดูๆไปก็เหมือนจับฉ่ายหม้อหนึ่ง
เขาหลบฝูงผึ้งที่บินว่อนในอากาศอย่างระมัดระัิโจ้วเดินตามหลังหนานกงเสี่ยว แทบจะเดินตามรอยเท้าเธอทีเดียวเห็นหนานกงเสี่ยวดูนุ่มนิ่มอ่อนแอ แต่ใจกลับกล้าไม่น้อยเผชิญหน้ากับผึ้งเพชฌฆาตอยู่แท้ๆ แต่สีหน้ายังไม่เปลี่ยนสักนิดดูท่าทางผ่อนคลายเหลือเกิน ลำพังข้อนี้ก็ทำให้ฉินโจ้วยอมรับเธอไม่รู้จบแล้วหนานกงเสี่ยวเดินไปตามทางที่จำได้จากครั้งก่อนที่มา ตรงไปตามเส้นทางลับสุดคับแคบค่อยๆ เข้าใกล้บอสไปทีละก้าวๆ ตัวแม่ของผึ้งเพชฌฆาต ราชินีผึ้งหรือเรียกอีกอย่างว่าผึ้งนางพญาครั้งก่อนเธอไม่ได้ใช้ฝีมือมากมายอะไรก็เดินไปได้แล้วแต่ว่าครั้งนี้เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าบรรยากาศมันแปลกไปััได้ถึงอันตรายรอบด้านบางอย่าง
ขณะเดินอยู่จู่ๆ หนานกงเสี่ยวก็ชะงักกะทันหันฉินโจ้วที่เดินตามใกล้เกินไป จึงเกือบชนเธอเข้าให้ เขารีบเบรกแทบไม่ทันด้วยเกรงว่าจะทำให้ผึ้งเพชฌฆาตตื่นตัว เขาเอ่ยถามเสียงเบาสุดขีด “มีอะไรหรือเปล่า?”
“ไปต่อไม่ได้แล้วล่ะตอนนี้ผึ้งเพชฌฆาตเยอะกว่าครั้งก่อนมากเลย” หนานกงเสี่ยวขมวดคิ้วตอบ
ฉินโจ้วเงยหน้าขึ้นมองตรงนี้มีต้นไม้สูงเสียดฟ้าต้นหนึ่ง ไม่รู้ว่าถูกลมพัดจนหักหรือว่าเจอฟ้าผ่าเข้าเอาเป็ว่ามันหักกลางต้นพอดี แต่กลับไม่ขาดจากกัน ยังเชื่อมต่อกันอยู่ดังนั้นไม้ทั้งสองท่อนจึงปักลงบนพื้น กลายเป็รูปตัว v กลับหัว ช่องว่างตรงกลางมีขนาดสูงราว 2 เมตร กว้างราว 1เมตร ตัวคนเดินผ่านเข้าไปได้อย่างไม่มีปัญหา ทว่าเวลานี้เ้าช่องว่างที่ว่ากลับมีฝูงผึ้งเพชฌฆาตเกาะอยู่เต็มไปหมดเหลือเพียงช่องว่างเป็รูปวงกลมขนาดราว 40 เิเที่ยังไม่มีฝูงผึ้งเกาะ อีกทั้งยังแนบอยู่กับพื้นเหมือนช่องหมาลอดไม่มีผิดถ้าเดินเข้าไปตรงหรือต่อให้นั่งยองๆ เดินเข้าไปก็ยังไม่มีหวังถ้าปีนเอาก็ยากจะข้ามไปได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผึ้งเพชฌฆาตที่น่าสยดสยองนั่นลำพังแค่ใบไม้ที่กองทับถมกันอยู่อย่างหนาแน่น ก็พอจะทำให้สาวน้อยผู้รักสวยรักงามอย่างหนานกงเสี่ยวผงะแล้ว
แม้ผึ้งเพชฌฆาตมีนิสัยก้าวร้าวเป็ที่สุดแต่ก็เป็เฉพาะยามที่พวกมันอยู่ในสภาพตื่นกลัวหรือถูกรบกวนเท่านั้น ถ้าไม่ถูกรบกวนพวกมันก็ไม่ต่างจากซากศพ คือไม่สนใจอะไร
“ดูเหมือนจะยังพอคลานลอดไปได้นะ” ฉินโจ้วกระซิบ
“ฉันไม่มุดเข้าไปเด็ดขาดไม่ใช่ลูกหมานะ” หนานกงเสี่ยวส่ายหัว สีหน้านั่นยืนยันว่าไม่ลอดเด็ดขาด
“โจรปล้นสุสานก็ต้องเจอเื่แบบนี้อยู่บ่อยๆ น่า” ฉินโจ้วปลอบใจ
“ก็ฉันไม่ใช่โจรปล้นสุสานนี่” สีหน้าของหนานกงเสี่ยวเริ่มซีดขาว บริเวณนี้เป็ทางเดินแคบๆที่แสงแดดส่องไม่ถึง ทั้งเย็นทั้งชื้นแฉะมืดครึ้มแค่ชำเลืองทีเดียวก็รู้สึกถึงบรรยากาศวังเวงชอบกล
“เอ้อ... เอาเถอะ” ฉินโจ้วเอ่ยถาม “เธอแน่ใจนะว่าราชินีผึ้งตัวนี้โจมตีไม่ได้น่ะ”
“ครั้งก่อนฉันแค่รีบๆมองแวบเดียว ราชินีผึ้งตัวนี้ขาวๆ อ้วนๆ อย่างกับหมูตัวอ้วนตุ๊ต๊ะบอกได้ว่ามันขยับไม่ไหว ส่วนจะโจมตีได้หรือเปล่า ฉันเองก็ไม่รู้ชาวบ้านเขายังไม่เคยลองสักหน่อย” หนานกงเสี่ยวไม่กล้ารับประกัน
“ต้องเสี่ยงดวงกันแล้ว”
ฉินโจ้วตัดสินใจอย่างรวดเร็วล้วงของจำนวนหนึ่งออกจากแหวนเก็บของ เป็ผงหินเหล็กไฟ ะเิควัน คบไฟเขาส่งคบไฟให้หนานกงเสี่ยวท่อนหนึ่งพร้อมสั่งการเสียงเบา “ผมจะจุดคบเผาตรงนี้จากนั้นบุกเข้าไปฆ่าหมู ไม่ใช่ๆ ฆ่าบอส เธอคอยหาโอกาสเหมาะๆ ลงมือถ้าสถานการณ์ไม่ดีก็รีบหนีไปเลย ไม่ต้องสนใจผม เข้าใจหรือเปล่า?” เพราะว่าเสียงผึ้งเพชฌฆาตสามารถหักล้างกับเสียงฉินได้ดังนั้นหนานกงเสี่ยวจึงไม่อาจควบคุมผึ้งเพชฌฆาตโดยรอบได้เหมือนที่หุบเขางูได้แค่ทำให้มันอ่อนแอลงเท่านั้น
“เข้าใจแล้ว” หนานกงเสี่ยวตอบ
“จริงสิเธอมีม้วนเดินทางกลับกี่ม้วน?”
“2 ม้วน”
“ให้ผมม้วนหนึ่งถ้าสถานการณ์คับขันจะได้กลับเมืองโดยตรง ปลอดภัยไว้ก่อน” ฉินโจ้วแนะอีกครั้ง
หนานกงเสี่ยวแบ่งม้วนเดินทางกลับให้เขาม้วนหนึ่งลังเลอยู่ครู่หนึ่งจึงเอ่ยขึ้นเบาๆ “นายก็ระวังตัวหน่อยนะ”
ฉินโจ้วพยักหน้า จากนั้นตรวจสอบภูมิประเทศครู่หนึ่งรีบเปิดฉากลงมือ ขั้นแรกโปรยผงหินเหล็กไฟไว้รอบตัวหนานกงเสี่ยวเป็วงกลมถัดมาก็หักลูกะเิควัน หมอกหนาสีดำกระจายตัวออกไปอย่างรวดเร็ว ภายในรัศมีห้าเมตรถ้ายื่นมือออกไปก็เรียกว่ามองไม่เห็นนิ้วตัวเองแล้ว
ความเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันทำให้ฝูงผึ้งแตกตื่นเกิดความวุ่นวายขึ้นเล็กน้อย ในตอนนี้เองฉินโจ้วสาดผงหินเหล็กไฟออกไปพร้อมจุดคบไฟ
ตูม!
เพลิงกองใหญ่ลุกพรึบทันทีสูงท่วมขึ้นไปถึงสองเมตร ส่งเสียงะเิเปรี๊ยะดังลั่นความร้อนเผาฝูงผึ้งเพชฌฆาตในทันที ฝูงผึ้งร่วงกราวลงมาเป็เศษเล็กเศษน้อยบางส่วนถูกเผาตายในพริบตา บางส่วนถูกเผาแค่ครึ่งเป็ครึ่งตายพวกผึ้งเพชฌฆาตที่ตัวใหญ่กว่าถูกเผาแค่ส่วนปีก ทำให้บินไม่ขึ้น กำลังดิ้นอยู่บนพื้นอย่างทุรนทุราย
ผลการใช้ไฟยอดเยี่ยมมาก เพียงพริบตาเดียวโพรงรูปตัววีกลับหัวก็ขยายใหญ่ขึ้นฉินโจ้วกวัดแกว่งคบไฟปัดซากศพกองพะเนินของผึ้งเพชฌฆาตและก้าวข้ามไปมืออีกข้างก็คอยโยนะเิควันออกไปไกลระยะหนึ่ง สร้างความสับสนให้พวกมันหมอกควันดำลอยขึ้นกลางป่าอย่างต่อเนื่องจนพวกผึ้งเพชฌฆาตเกิดความปั่นป่วนวุ่นวายไปหมด
เพิ่งผ่านไปไม่กี่วินาทีไม่รู้ว่าพวกผึ้งเพชฌฆาตใช้วิธีส่งข่าวกันแบบไหนพริบตาเดียวทั้งผืนป่าก็เดือดพล่าน กลุ่มเมฆสีดำเป็ฝูง บินเข้าหาเสียงผึ้งดังหึ่งๆ ปะทุขึ้น ครู่เดียวหูของฉินโจ้วก็ได้ยินแต่เสียงหึ่งๆหัวหมุนวิงเวียน แยกเหนือแยกใต้ไม่ออก ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าเสียงผึ้งมีอิทธิพลต่อจิตใจของผู้คน
เสียงฉินทุ้มต่ำเสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างไม่เร่งร้อนราวกับโอเอซิสกลางทะเลทราย ท่ามกลางเสียงผึ้งหึ่งๆ น่าสยดสยองดูเหมือนเสียงฉินนี้ช่างธรรมดาเหลือเกิน แม้ฟังดูคล้ายจะถูกกลบไป แต่กลับดังไม่ขาดสายราวกับเรือน้อยกลางทะเลที่ลอยอยู่ท่ามกลางคลื่นลม
เมื่อเสียงฉินเข้าหูฉินโจ้วได้สติขึ้นมาทันที ความเร็วในการบินของผึ้งเพชฌฆาตก็ช้าลงฉินโจ้วรู้สึกว่าแรงกดดันลดลงเป็อย่างมาก เขาเดินหน้าต่ออย่างบ้าระห่ำ ก็มาถึงหน้าไหล่เขาเล็กๆแห่งหนึ่งอย่างไม่ทันรู้ตัว มีปากหลุมสีดำเขียวอยู่ใต้ฝ่าเท้า เวลากระชั้นชิดฉินโจ้วไม่มีเวลาคิดมากอีกต่อไป เขากัดฟันกรอด หลับตา และะโลงไป
“ตูม”
สองขาแตะพื้น ก็ไม่สูงเท่าไรนี่นา แค่ราวๆสองเมตรเอง ฉินโจ้วส่งเสียงร้องออกมา เขาถูกต่อยสองครั้ง เจ็บชะมัดด้านหนึ่งใช้คบไฟไล่ผึ้งเพชฌฆาต ด้านหนึ่งก็ดูสถานการณ์ ถูกต่อยไปสองที เืลดลงไป 86 จุดศักยภาพในการโจมตีโดยเฉลี่ยเป็ 43 แต้มผึ้งเพชฌฆาตเป็สัตว์ที่ใช้พิษโจมตีพลังโจมตีด้วยพิษน่าจะสูงกว่าการโจมตีด้วยกำลังราวสองเท่า ถ้าระยะเวลาส่งผลเท่ากับ 1 นาที พลังโจมตีที่ต่ำที่สุดก็เท่ากับ 4,800 แต้มแล้ว มิน่าถึงไม่มีผู้เล่นกล้ามาที่นี่พลังโจมตีแข็งแกร่งเสียเหลือเกิน
ฉินโจ้วอดดีใจไม่ได้ที่ตนใช้ผลหมื่นอสรพิษการโจมตีด้วยพิษจึงไม่มีผลกับตน ไม่เช่นนั้นยังไม่ทันถึง 8 วินาที ก็คงจบแล้ว
ภายในรังผึ้งไม่ซับซ้อนนอกจากผึ้งยามไม่กี่ตัวก็เป็ราชินีผึ้งแล้ว ตอนที่เห็นราชินีผึ้งฉินโจ้วสะดุ้งไปครู่หนึ่งอย่างเห็นได้ชัดตอนที่หนานกงเสี่ยวบอกว่ามันหน้าตาเหมือนหมู เขาก็เตรียมใจไว้แล้วแต่ว่าเ้าหมูตัวนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็ซูเปอร์หมูตัวหนึ่ง มีความยาวร่วม 7 เมตร ตัวหนาราว 2 เมตร ลำตัวยาวตรงปลายมีเหล็กใน ส่วนท้องน้อยลงไปไม่มีต่อมขี้ผึ้งปีกปกคลุมถึงแค่ครึ่งหนึ่งของส่วนท้อง นอนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนแค่ดูก็รู้ว่าบินไม่ขึ้นแน่ๆ ใต้ท้องน้อยของมันคือรังของตัวอ่อนเบียดเสียดยัดเยียดเต็มไปด้วยดักแด้ขาวโพลนเป็พืด บางส่วนเริ่มพัฒนาเป็ตัวแล้วมีจุดดำน้อยๆ ในสีขาว ทำให้ผู้พบเห็นต้องทั้งสยดสยองทั้งขยะแขยง
ราชินีผึ้งหรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าผึ้งนางพญา เป็บอส ระดับ 10 พลังชีวิต : 150,000 ไม่มีรายละเอียดด้านความสามารถ
ปกติแล้วราชินีผึ้งจะต่างจากผึ้งงานทั่วไปผึ้งงานทั่วไปจะฟักเป็ตัวอ่อนและกินนมผึ้งสามถึงสี่วันแต่ถ้าตัวอ่อนตัวหนึ่งโชคดีถูกกำหนดให้เป็ผึ้งนางพญา จะได้กินนมผึ้งไปตลอดชีวิตและกลายเป็ราชินีผึ้งในท้ายที่สุด
เมื่อคำนวณเวลาดูั้แ่เริ่มลงมือจนถึงตอนนี้ใช้เวลาเกือบ 20 วินาทีแล้ว ฉินโจ้วไม่กล้าประมาทเขาสาดผงหินเหล็กไฟลงไปบนตัวราชินีผึ้งถุงหนึ่ง จากนั้นจุดไฟเปลวไฟร้อนแรงท่วมทั่วตัวราชินีผึ้งอย่างรวดเร็วปฏิกิริยาตอบสนองของราชินีผึ้งเชื่องช้ามากกระทั่งเปลวไฟทวีความร้อนสูงขึ้นถึงรู้ว่ามีศัตรูโจมตีและรู้สึกถึงความร้อนที่กำลังโจมตีร่างของตน มันส่งเสียงร้องหึ่งๆ ด้วยความเ็ปบนร่างมีตัวเลขสีแดงลอยขึ้นมา -400 -400 -400
ผงหินเหล็กไฟ : ทำให้เืลดลง 200 จุดต่อวินาที ระยะเวลา 2 นาที
ผึ้งเพชฌฆาตกลัวน้ำกลัวไฟไฟสร้างการาเ็ได้สองเท่า พูดง่ายๆ ถ้าเป็สัตว์ชนิดอื่นป่านนี้คงวิ่งหนีไปแล้ว แต่เ้าหมูอ้วนตัวนี้ทำได้แค่บิดตัวเร่าๆ ด้วยความเ็ปรับรู้ถึงความร้อนแรงจากเปลวไฟทุกระลอกเต็มๆ
400 แต้ม ในสองนาทีเท่ากับค่าความเสียหาย 48,000 แต้ม ขอเพียงรักษาค่าความเสียหายนี้ไว้อย่างต่อเนื่อง แค่ 6.25 นาที บอสจะถูกกำจัดทันที สำหรับการฆ่าบอสนับว่าเป็อัตราเร็วที่น่าอัศจรรย์มาก ใช่แล้ว ฉินโจ้วไม่มีเวลามากขนาดนั้นหลังผ่านไป 100 วินาทีผงหินเหล็กไฟทางด้านหนานกงเสี่ยวจะมอดลง ถ้าไม่มีไฟคอยคุ้มกันหนานกงเสี่ยวก็มีแต่ต้องหนี หลังจากหนานกงเสี่ยวหนีไปพวกผึ้งเพชฌฆาตที่ขาดเป้าล่อทั้งหมดจะพุ่งมาทางฉินโจ้ว หากเกิดเหตุการณ์เช่นนั้น ฉินโจ้วก็มีแต่ตายกับตายอย่างไม่ต้องสงสัยไม่เหลือความหวังแม้สักเสี้ยว
ในใจของฉินโจ้วครุ่นคิดหาวิธีรับมือกับสถานการณ์ส่วนมือขยับไม่มีคอยท่า ทาน้ำเปลี่ยนโลหิตลงบนกริชจากนั้นหันไปปักกริชลงบนร่างของราชินีผึ้งหนึ่งมีด มีตัวเลขสองชุดลอยขึ้นมา -55 -80 ตัวเลข -80 เป็ค่าความเสียหายจากพิษ -55 เป็ค่าความเสียหายจากการโจมตีของฉินโจ้วเวลานี้พลังโจมตีของเขาเท่ากับ 255 เมื่อคำนวณอย่างนี้พลังป้องกันของราชินีผึ้งต้องสูงถึง 200 ฉินโจ้วอดเจ็บใจไม่ได้ที่ไม่มีอาวุธที่ดีกว่านี้อีกสักหน่อย
น้ำเปลี่ยนโลหิต: ทำให้เืลดลงวินาทีละ 80 แต้มระยะเวลาส่งผล 2 นาที
ราชินีผึ้งส่งเสียงร้องแหลมออกมาครั้งหนึ่งผึ้งเพศผู้ยี่สิบกว่าตัวลอกคราบออกจากดักแด้ทันที ระหว่างที่บินมาสิบกว่าตัวถูกเปลวไฟเผาร่วงไป เหลือแค่เจ็ดแปดตัวที่บินมาถึงฉินโจ้ว
ผึ้งตัวผู้ มอนสเตอร์ระดับ 9 ตัวใหญ่ขนาดหัวคน กำเนิดจากราชินีผึ้งแต่มีสิทธิ์ได้ผสมพันธุ์กับราชินีผึ้ง หลังการผสมพันธุ์อวัยวะสืบพันธุ์จะหักคาอยู่ในตัวราชินีผึ้งและตัวผู้ตัวนั้นจะตายไปอย่างรวดเร็วผึ้งตัวผู้ไม่ต้องทำงาน ถือว่าเป็หน้าที่ที่ค่อนข้างพิเศษ
พอเห็นผึ้งขนาดเท่าหัวคนเจ็ดแปดตัวบินเข้ามาฉินโจ้วก็สะดุ้งเฮือก รีบโยนผงหินเหล็กไฟออกไปสองห่อ เกิดเปลวไฟขึ้นสองกองขวางเส้นทางของผึ้งตัวผู้เอาไว้ เป็แบบนี้หลอดรวงในรังผึ้งจึงลดจำนวนลงไปมากผงหินเหล็กไฟเป็การโจมตีที่ไม่แยกฝ่าย ถ้าฉินโจ้วไม่ระวัง เหยียบเข้าไปในกองเพลิงพลังชีวิตก็ลดได้เช่นกัน ความแตกต่างเดียวก็คือความสามารถในการทนไฟขอเพียงฉินโจ้วไม่แตะโดนกองไฟก็ไม่เป็อันตราย ส่วนผึ้งเพชฌฆาตนั้นต่างออกไปขอเพียงพวกมันเข้าใกล้กองไฟในรัศมีครึ่งเมตรก็ต้องทิ้งชีวิตของมันแล้วเมื่อเจอการโจมตีจากไฟ ผึ้งตัวผู้จึงตายไปอีกหลายตัวที่เหลือความเร็วก็ลดลงไม่น้อย ช่วยลดภัยคุกคามให้แก่ฉินโจ้วลงไปอีกมาก
แสงสะท้อนเคลื่อนวูบกริชกวัดแกว่งไปมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ฉินโจ้วไม่รู้ว่าตรงไหนเป็จุดอ่อนของราชินีผึ้งกันแน่จึงได้แต่เดา เขาจ้วงมีดลงไปที่่ท้อง เพราะบริเวณนี้อ่อนนุ่มที่สุดส่วนบริเวณอื่นเป็เปลือกแข็ง เขาโจมตีได้สามครั้งในหนึ่งวินาทีแต่ว่าเวลานี้โดนผึ้งตัวผู้กับผึ้งงานตัวอื่นๆ ขัดจังหวะหนึ่งวินาทีจึงโจมตีได้แค่สองครั้ง
เสริมกับความเสียหายจากไฟและยาพิษสองนาทีจึงได้ค่าความเสียหายถึง 70,800 แต้ม พอคำนวณออกมา ต้องใช้เวลาอย่างน้อยที่สุด 4.3 นาที
ผ่านไป 1 นาที 40 วินาทีประสิทธิภาพของผงหินเหล็กไฟที่ฉินโจ้วทำไว้ให้หนานกงเสี่ยวเสื่อมลงแล้วดังนั้นเขาจึงส่งข้อความให้เธอหนีไปเสียเขาได้รับเสียงตอบกลับมาอย่างเร็วรี่แค่สองคำ ‘ตกลง’ ทว่าฉินโจ้วกลับยังได้ยินเสียงฉินดังอยู่เบาๆหนานกงเสี่ยวไม่ได้หนีไปตามที่บอกเวลานี้ดูเหมือนราชินีผึ้งจะรับรู้ได้แล้วว่าพลังชีวิตของมันกำลังถึงจุดวิกฤติมันเร่งให้กำเนิดผึ้งตัวผู้อย่างสุดชีวิต แค่ครู่เดียวกลางอากาศก็มีผึ้งตัวผู้เพิ่มขึ้นอีกหลายร้อยตัว เสียงดังหึ่งๆ พุ่งเข้าใส่ฉินโจ้ว
ฉินโจ้วรู้สึกอย่างกับมือเท้าของตนไม่พอให้ใช้งานเสียอย่างนั้นเขารีบกระโจนหลบ ใช้ประโยชน์จากไฟต้านผึ้งตัวผู้ไว้ คอยมองหาจังหวะโจมตีสวนกลับได้โอกาสก็ฆ่าตัวหนึ่ง ถ้าโอกาสไม่อำนวยก็รีบกระโจนหลบยังต้องหาจังหวะแทงราชินีผึ้งอีกหลายหน มือเท้าเป็ระวิงแต่กระนั้นในใจของเขายังคงนับเวลา พอถึงเวลา 1 นาที 59 วินาที เขารีบล้วงผงหินเหล็กไฟโยนใส่ตัวของราชินีผึ้งเปลวไฟลุกไหม้ต่อไปอย่างรุนแรง พลังทำลายจากไฟไม่ได้บวกรวมกันดังนั้นค่าความเสียหายจากผงหินเหล็กไฟห่อหนึ่งหรือสองห่อก็เหมือนๆ กัน
ผ่านไปอีกสองนาทีพลังชีวิตของราชินีผึ้งลดลงเหลือ 15,000 จิตใจของฉินโจ้วฮึกเหิมขึ้นทันทีเขาเสริมผงหินเหล็กไฟอีกห่อ ในช่องเก็บของเหลือผงหินเหล็กไฟแค่สามห่อเท่านั้นเขาอดถอนหายใจออกมาไม่ได้ นี่เป็วัสดุชั้นดีสำหรับการฆ่าวางเพลิงอีกหน่อยต้องเตรียมเอาไว้สักหลายๆ ร้อยห่อไม่ว่าจะเป็การโจมตีแบบกลุ่มหรือการดวลกันก็ใช้ได้ทั้งนั้น
ชั่วขณะที่เขากำลังสาดผงหินเหล็กไฟนั้นเองผึ้งตัวผู้ตัวหนึ่งแหกปราการป้องกันเข้ามาได้และกัดเขาไปสองทีตัวเลขลอยขึ้นมาสองชุด -105 -105 เจ็บจนเขาต้องกระทืบเท้าเต้นเร่าๆ อยู่ตรงนั้น อะไรๆในเกมเหยี่ยวั่งออนไลน์ล้วนดีหมด เสียแต่ไอ้ความเ็ปนี่แหละช่างทำให้ผู้คนไม่สบายใจเสียจริง แทบเหมือนกับการเจ็บจริงถึง 99% เขาฟาดคบไฟใส่ปีกของผึ้งตัวผู้อย่างจัง ความร้อนเผาปีกบอบบางปานปีกจักจั่นของผึ้งตัวผู้ผึ้งเพศผู้ตัวหนึ่งร่วงลงบนพื้นในสภาพย่ำแย่ ฉินโจ้วเป็พวกจดจำความแค้นขาซ้ายของเขาตวัดออก เตะมันเข้าไปในกองไฟจากนั้นได้ยินเสียงปะทุลั่นเปรี๊ยะอย่างชัดเจน แม้ไม่เสนาะหูแต่ขณะเดียวกันยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ โชยออกมาได้ยินมาว่าผึ้งทอดถือเป็ของอร่อยอย่างหนึ่ง เมื่อมาได้กลิ่นก็คงไม่ผิดนัก
ดูเหมือนท้องจะเริ่มหิวขึ้นบ้างแล้วสิ
