ธนาคารพาณิชย์สาขาใหญ่ในห้างสรรพสินค้าย่านปิ่นเกล้า
ลลินเดินออกมาจากเคาน์เตอร์ฝากเงินด้วยฝีเท้าที่เบาหวิวราวกับจะลอยได้ ในมือถือสมุดบัญชีเงินฝากเล่มใหม่ที่เพิ่งเปิดสดๆ ร้อนๆ ตัวเลข 850,000.00 บาท ที่พิมพ์อยู่ในบรรทัดแรก เป็เครื่องยืนยันว่าทุกอย่างไม่ใช่ความฝัน
ในยุคปี 2548 เงินจำนวนนี้สามารถซื้อทาวน์เฮาส์ชานเมืองได้หนึ่งหลัง หรือซื้อรถเก๋งป้ายแดงได้สบายๆ แต่ลลินไม่ได้คิดจะซื้อมัน... เธอ้าให้เงินก้อนนี้ "งอกเงย"
ก่อนกลับบ้าน ลลินแวะซุปเปอร์มาร์เก็ต ซื้อของสด เนื้อหมู ไก่ ผลไม้ และขนมเค้กเ้าดังที่แม่ชอบแต่ไม่เคยตัดใจซื้อกิน เธอหิ้วของพะรุงพะรังกลับมาถึงบ้านใน่เย็น
...
บรรยากาศในบ้านเงียบเหงา พ่อกับแม่นั่งหน้าเครียดอยู่ที่โต๊ะกินข้าว บนโต๊ะมีบิลค่าไฟและจดหมายทวงหนี้บัตรเครดิตวางอยู่
"พ่อว่า... พ่อจะไปขับแท็กซี่กะดึกเพิ่มนะแม่" เสียงพ่อพูดเบาๆ อย่างเหนื่อยอ่อน "โรงงานลดโอที เงินไม่พอค่าเทอมยัยลินเทอมสุดท้ายแน่ๆ"
"แต่สุขภาพพ่อไม่ดีนะ" แม่แย้งเสียงสั่น "เดี๋ยวแม่จะลองไปถามร้านทองหน้าปากซอยดูว่ารับจำนำสร้อยแม่เท่าไหร่..."
ลลินยืนฟังอยู่หลังประตู น้ำตาคลอเบ้า เธอสูดหายใจลึก ปั้นหน้ายิ้มแย้มแล้วเดินเข้าไปในบ้าน "พ่อจ๋า แม่จ๋า! หนูกลับมาแล้ว วันนี้เรามีฉลองกันนะ!"
"ฉลอง? ฉลองอะไรล่ะลูก?" แม่รีบปาดน้ำตา หันมามองถุงของกินเต็มมือลูกสาวด้วยความใ "ลลิน... เอาเงินที่ไหนมาซื้อของเยอะแยะลูก?"
ลลินวางถุงลง แล้วหยิบสมุดบัญชีธนาคารออกมาวางตรงหน้าพ่อกับแม่ "พ่อกับแม่ดูนี่ก่อนจ้ะ"
พ่อหยิบสมุดบัญชีขึ้นมาดู ใส่แว่นสายตาแล้วเพ่งมอง "แปด... แปดแสน ห้าหมื่น..." พ่อมือสั่นจนสมุดบัญชีแทบหลุดมือ "ลลิน! นี่มันเงินอะไรลูก! ไปทำอะไรมา! อย่าบอกนะว่า..."
หน้าพ่อซีดเผือด กลัวลูกสาวจะหลงผิดไปทำเื่ไม่ดี ลลินรีบเข้าไปกอดพ่อกับแม่ แล้วเล่า "เื่แต่ง" ที่เตรียมมาอย่างดี
"พ่อจำแจกันเก่าๆ ที่หนูซื้อมาเมื่อเช้าได้ไหมจ๊ะ? ที่จริงแล้ว... หนูไปเจออาจารย์ที่คณะมา เขาบอกว่ามันเป็ของเก่าหายาก เขาเลยพาหนูไปขายให้เพื่อนเขาที่เป็เซียนพระ... เขาให้ราคามาเท่านี้แหละจ้ะ!"
"แจกันใบนั้นน่ะนะ?" แม่ตาโตเท่าไข่ห่าน "ใบดำๆ นั่นน่ะนะ?"
"ใช่จ้ะแม่ เขาบอกว่าเป็ของราชวงศ์ชิง หนูโชคดีมากๆ เลย เหมือนถูกหวยเลยเนอะ!" ลลินยิ้มกว้าง "เงินนี้เป็เงินสะอาด พ่อกับแม่ไม่ต้องห่วงนะ"
พ่อกับแม่มองหน้ากัน แล้วโผเข้ากอดลูกสาว ร้องไห้โฮออกมาด้วยความอัดอั้นตันใจ ูเาแห่งหนี้สินที่ทับอกพวกเขามานานถูกยกออกไปในพริบตาเดียว
คืนนั้นเป็อาหารมื้อที่อร่อยที่สุดในรอบหลายปี ลลินมอบเงินให้แม่ 200,000 บาท เพื่อไปปิดหนี้ทั้งหมดและเก็บไว้ใช้จ่าย ส่วนที่เหลือ 650,000 บาท เธอขอพ่อกับแม่ไว้
"หนูขอเอาเงินส่วนนี้ไปลงทุนนะจ๊ะพ่อ หนูสัญญาว่าจะทำให้มันงอกเงย พ่อกับแม่เชื่อใจหนูนะ"
พ่อมองตาลูกสาวที่ดูมุ่งมั่นและโตเป็ผู้ใหญ่ผิดหูผิดตา แล้วพยักหน้า "เงินของลูก ลูกหามาเอง พ่อเชื่อใจลลิน... ดูแลตัวเองดีๆ นะลูก"
...
หลังจากพ่อแม่เข้านอน ลลินกลับขึ้นมาบนห้องนอน เธอล็อคประตู แล้วนั่งลงหน้าโต๊ะญี่ปุ่น เปิดคอมพิวเตอร์จอหนาเตอะ (CRT Monitor) เสียงพัดลมคอมพิวเตอร์ดังหึ่งๆ ขณะรอต่ออินเทอร์เน็ต Dial-up 56k ที่ส่งเสียง ตื๊ด-ตือ-ตื๊ด-ตือ ชวนให้คิดถึง
ระหว่างรอเน็ตต่อ ลลินเรียกหาระบบในใจ
'ระบบ เปิดร้านค้าแลกเปลี่ยนทักษะ'
[ติ๊ง!] หน้าจอร้านค้าโฮโลแกรมปรากฏขึ้น มีไอเทมและสกิลมากมายให้เลือกซื้อ แต่ส่วนใหญ่เป็สีเทาเพราะแต้มไม่พอ ลลินมีแต้มสะสม 150 แต้ม (50 จากการซื้อแจกัน + 100 จากการขาย)
สายตาของเธอกวาดหาเป้าหมายอย่างรวดเร็ว ในหมวด "การเงินและการลงทุน"
"เจอแล้ว!" ลลินดีดนิ้ว ไอเทมชิ้นนี้สามารถทำให้เธอมองเห็นกราฟหุ้นล่วงหน้าได้ 24 ชั่วโมง ต่อการใช้ 1 ครั้ง แม้จะไม่ใช่สกิลถาวร แต่เหมาะมากสำหรับการ "เก็งกำไรระยะสั้น" (Day Trade) ใน่เริ่มต้นที่ทุนยังน้อย
ลลินกดซื้อทันที <ยืนยันการซื้อ: แว่นตากราฟอนาคต x3 ชิ้น> <คงเหลือแต้มสะสม: 0 แต้ม>
เธอทุ่มหมดหน้าตัก เพราะมั่นใจว่าผลตอบแทนจะคุ้มค่า เมื่อการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตสำเร็จ ลลินเปิดเข้าเว็บไซต์ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย กราฟสีเขียวและแดงวิ่งระยิบระยับ
ในปี 2548 ตลาดหุ้นไทยกำลังคึกคัก ดัชนี SET Index กำลังไต่ระดับขึ้น ลลินหยิบ "แว่นตากราฟอนาคต" (ซึ่งในสายตาคนอื่นมองไม่เห็น) ขึ้นมาสวมทับดวงตา
วูบ!
โลกตรงหน้าเปลี่ยนไป กราฟหุ้นบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ซ้อนทับด้วย "เส้นประสีทอง" ที่ลากยาวออกไปทางขวา... นั่นคืออนาคตของวันพรุ่งนี้!
สายตาของลลินกวาดไปที่หุ้นกลุ่มพลังงานและกลุ่มเดินเรือที่กำลังผันผวนหนัก เธอเห็นหุ้นตัวหนึ่ง... "T-Ship" (นามสมมติ) บริษัทเดินเรือขนาดเล็ก ราคาปัจจุบันอยู่ที่ 12.50 บาท แต่เส้นประสีทองชี้ชัดว่า พรุ่งนี้เวลา 11.00 น. จะมีข่าวใหญ่เื่การควบรวมกิจการ ทำให้ราคาพุ่งทะยานไปแตะเพดาน (Ceiling) ที่ 16.25 บาท (+30%) ภายในวันเดียว!
"30 เปอร์เซ็นต์ในวันเดียว..." ลลินเลียริมฝีปาก ถ้าเธอลงเงิน 600,000 บาท พรุ่งนี้เธอจะมีกำไรเกือบ 200,000 บาท โดยไม่ต้องออกแรงแบกหาม
มือเรียวรัวนิ้วลงบนแป้นพิมพ์ สมัครเปิดบัญชีหุ้นออนไลน์ (ซึ่งยุคนั้นเพิ่งเริ่มมี) โดยใช้ชื่อบัญชีของพ่อไปก่อน (เพราะเธอจัดการเอกสารไว้แล้ว)
"เตรียมตัวไว้เถอะตลาดหลักทรัพย์..." ลลินยิ้มร้าย แสงจากหน้าจอคอมพิวเตอร์สะท้อนเข้าในดวงตาที่เป็ประกายโรจน์ "แมลงเม่าตัวนี้... จะกลายเป็พญาอินทรีแล้ว"
