"ถ้างั้นยืนขึ้นดีๆ แล้วปลดคอเสื้อลงหน่อย ข้าจะได้กัดง่ายขึ้น" คีย์บอกพลางพยายามควบคุมตนเองไม่ให้สติแตกและควบคุมพลังให้ได้มากที่สุด
"ครับ"
รัชทายาทยืนทำใจให้สงบและควบคุมสติให้ได้มากที่สุด ก่อนจะเดินไปใกล้ร่างสูงโปร่งแล้วก้มลงมาเพื่อทำสัญญาเือย่างที่ควรจะเป็ ริมฝีปากขยับออกเผลอให้เห็นเขี้ยวอันแหลมคมของแวมไพร์ฝังเข้าลำคอขาวอย่างแ่เบาและทะนุถนอมที่สุด มือทั้งสองข้างประคองร่างเอาไว้ไม่ให้รู้สึกใหรือขยับไปในทิศทางอื่นเพื่อไม่ให้รอยเขี้ยวนั้นมีแผลเพิ่ม เืสีขาวไหลเข้าปากอย่างช้าเพราะไม่ได้ดูดกินอย่างรุนแรงเหมือนคนกระหาย
นี่เป็เพียงการทำสัญญาเท่านั้น หากดื่มไป่ระยะเวลาหนึ่งแล้วจะต้องหยุดดื่มเป็อันสิ้นสุดสัญญาและผูกมัดเอาไว้ตลอดกาล ปฏิกิริยาเกิดขึ้นกับร่างของรัชทายาททันที สีผมและดวงตาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เหมือนเืของเทพกับัที่รวมกันเป็หนึ่งสามารถดึงพลังสูงสุดของแวมไพร์สายเืบริสุทธิ์ออกมาได้ ทำให้รูปลักษณ์เปลี่ยนไปตลอดกาล เืที่ไหลเวียนเหมือนปลุกพลังทั้งหมดที่มีออกมาให้ตื่นขึ้นเต็มที่
คีย์ไม่นึกเสียใจอย่างแน่นอนที่ใช้การผูกสัญญาของตนเองกับเด็กคนนี้ เขามองอีกคนที่สลบไปเพราะอ่อนเพลียแล้วอุ้มให้มานอนที่เตียงอย่างเบามือที่สุด แล้วเดินไปหาผ้าชุปน้ำมาเช็ดคราบเื และทำการปฐมพยาบาลเพื่อปิดแผลที่ต้นคอขาว แต่สัญลักษณ์นั้นจะคงอยู่ตลอดกาลไม่มีวันเปลี่ยนแปลงแม้จะมองไม่เห็นได้ด้วยตาเปล่าแต่ทุกคนสามารถััมันได้อย่างแน่นอน ตราสัญลักษณ์ที่มีเพียงหนึ่งเดียวในแผ่นดินจักรวรรดิ
สิ่งที่ต้องเตรียมรับมือคือการทำสัญญาก่อนที่จะแต่งงานไม่ใช่วิธีที่ดีนักแต่มันปลอดภัยที่สุดแล้วในเวลานี้ ร่างสูงเดินออกจากห้องพักเพื่อไปยังห้องประชุมอีกฟากของพระราชวังเพราะคิดว่าทุกคนน่าจะนั่งรอคำตอบอยู่ว่าเขาตัดสินใจเช่นไร ซึ่งการที่รูปลักษณ์ของเขากับเด็กคนนี้เปลี่ยนไปก็ค่อนข้างชัดเจนแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
"เข้ามาได้"
ทันทีที่ทุกคนเห็นรูปลักษณ์ของรัชทายาทเปลี่ยนไปก็เข้าใจสถานการณ์ได้ทันทีว่าเป็เช่นไร
"เ้าทำสัญญากับไวท์ไปแล้วสินะ" จักรพรรดิถามพลางกุมขมับ
"พะยะค่ะท่านพ่อ ข้าคิดมาอย่างดีแล้ว หากไม่ตัดสินใจวันนี้ก็จะมีเหตุการณ์ที่เลวร้ายลงมากกว่านี้"
"ข้าจำเป็ต้องตัดปัญหาเพื่อไม่ให้เกิดเื่แบบที่ทุกคนต้องกระหายเืกันแบบนี้อีก จากนี้ไปจะมีเพียงข้าเท่านั้นที่จะได้กลิ่นเืของไวท์" เสียงทุ้มต่ำตอบอย่างหนักแน่น เพราะเขาเองก็ไม่แน่ใจว่าใน่วันเกิดของเด็กคนนี้ในปีหน้าตนเองจะว่างมาทำสัญญาหรือไม่ ระหว่างนั้นจะเกิดปัญหาอะไรตามมาอีก ทุกอย่างควรสิ้นสุดลงได้แล้ว
"แม่เห็นด้วยที่เ้าทำแบบนั้นลงไป สถานการณ์ของพวกเราอาจมีอันตรายได้ทุกเมื่อ แวมไพร์มีแต่คนจะแย่งความเป็หนึ่ง การทำสัญญาไปก่อนเพื่อป้องกันแวมไพร์คนอื่นมากินเืไวท์จนหมด"
"แต่การทำแบบนี้มันขัดต่อวัฒนธรรมของจักรวรรดิ" ดยุคริคไม่เห็นด้วยกับวิธีการดังกล่าว
"แต่ข้ากลับคิดว่าหากช้าแม้เพียงเสี้ยววินาที ทุกคนจะพากันลุกแล้วไปบุกในส่วนวังทางฟากตรงข้าม" ดัชเชสเอ่ยเห็นด้วยกับจักรพรรดิ และจักรพรรดินีเพราะว่าทุกคนต้องใช้พลังของตนเองในการสกัดไม่ให้แวมไพร์สายเือื่นเข้าไปยุ่งบริเวณแถวนั้นกันแทบตาย มีเืบริสุทธิ์เพียงหยิบมือที่แบ่งกันไปห้ามการ กระหายเืของเหล่าแวมไพร์ที่คุ้มคลั่งมาและมันสงบลงได้เพราะสาเหตุบางอย่าง นั่นคือสัญญาเื
"ข้าในฐานะจักรพรรดิเห็นด้วยกับการตัดสินใจของรัชทายาท เพราะเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่รัชทายาทพาไวท์ไปจากที่นี่ก็ยังวุ่นวายอยู่ไม่น้อย เพราะเหมือนจะถึงขีดจำกัดของเืเด็กคนนั้นแล้ว ถ่ายทอดคำสั่งออกไปประกาศสาเหตุการทำสัญญาเืก่อนการแต่งงานออกส่งเื่เข้าสำนักพระราชวังซะมีเทน"
"พะยะค่ะ จักรพรรดิ"
คืนนั้นจักรพรรดิเปิดประชุมเื่นี้กลางดึกและหาเื่กับทุกฝ่ายเพื่อรับมือกับสถานการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น ผลลัพธ์ต่างๆ ที่อาจจะตามมาในอนาคตว่าเป็อย่างไร เพราะสีตาและสีผมไม่สามารถปิดบังได้เลยเพราะมันเปลี่ยนแปลงไปแล้ว
หลังจากนั้นสามวันมีประกาศออกมาอย่างเป็ทางการเื่พันธะสัญญาเืระหว่างองค์รัชทายาทและว่าที่คู่หมั้นก่อนที่จะมีการแต่งงาน เหตุผลในครั้งนี้คือสิ่งที่ทุกคนในจักรวรรดิทราบกันดี เพราะเืของลูกครึ่งเทพันั้นอาจทำให้เกิดการจลาจลในภายหลังได้ เพราะมีกลิ่นเืที่หอมหวาน การทำสัญญาเช่นนี้เพื่อให้เกิดความมั่นคงในจักรวรรดิสืบไป
"ไวท์เป็อย่างไรบ้าง ร่างกายเป็เช่นไร" เสียงทุ้มต่ำถามด้วยความเป็ห่วง เพราะหลังจากทำพันธะเืไป ร่างกายของอีกฝ่ายก็เปลี่ยนไปทั้งสีผมและสีตาเช่นกัน รวมถึงมีแสงสีขาวโอบล้อมตัวไว้หลายวันกว่าจะกลับเป็ดังเดิมใช้เวลานานนัก
"ไม่เป็ไรครับ แค่มึนหัวนิดหน่อย" เสียงทุ้มนุ่มตอบกลับมาแล้วสบตากับคนตรงหน้าแล้วพบเห็นสิ่งที่เปลี่ยนไปจากตอนแรก
"ทำไมสีตากับสีผมของพี่ถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ครับ มีเื่อะไรระหว่างที่ผมหลับหรือเปล่า" มือขาวรีบมาจับหันซ้ายหันขวาดูว่าเป็การย้อมผมแบบในโลกมนุษย์หรือเปล่าแต่ว่านี่คือสีผมจริง ไม่ใช่การย้อมแต่อย่างใด
"เกิดขึ้นหลังจากทำพันธะสัญญาเืกับเ้าแล้ว แม้แต่สีตาและสีผมของเ้าก็เปลี่ยนไปเช่นกัน" รัชทายาทอธิบายให้ฟังอย่างตั้งใจเพราะคิดว่าอีกคนยังอยู่ในอาการมึนงงอยู่
"จริงเหรอครับ" ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความสงสัย
"จริงสิ เพราะมันเหมือนแลกเปลี่ยนเืกันเลยมีการเปลี่ยนแปลง แต่ไม่ต้องเป็ห่วงไป" อีกฝ่ายอธิบายให้ฟังอย่างใจเย็น
"ข้าจัดการเื่ทุกอย่างให้เรียบร้อยแล้ว ไม่มีอะไรน่าห่วง" เห็นท่าทีอีกคนไม่สบายใจเลยอธิบายต่อจะได้ไม่มีการถามเพิ่มอีก เพราะเด็กคนนี้ขี้สงสัยและมักจะถามออกมาหมด การอธิบายไปทั้งหมดคือเื่ที่ดีแล้ว
"ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ไหนครับ" ยังคงมีคำถามต่อมาอยู่เพราะจากการมองไปมาแล้วเหมือนจะไม่ใช่ห้องที่คุ้นเคยสักเท่าไหร่
"ที่นี่คือวังของดยุคริคไวท์ พวกเรายังไม่ได้เดินทางไปไหนเพราะจะรอให้เ้ามีร่างกายที่พร้อมมากกว่านี้ และนี่ก็คือห้องของเ้าในเวลานี้"
"แล้วผมไม่ได้รบกวนการทำงานของพี่คีย์เหรอครับ"
"เ้านอนนานเกินไปจนลืมว่าข้าได้รับอนุญาตให้พักงานราชการหนึ่งเดือน หากเ้าไม่เป็อะไรมากแล้วก็จงอาบน้ำแล้วออกไปด้านนอก มีคนรอจะพบอยู่มากมายเชียวล่ะ" เสียงทุ้มต่ำบอกพลางลูบกลุ่มผมนิ่มด้วยความเอ็นดู
"ข้ารักเ้าและหวงเ้ามากกว่าที่เ้าคิดเอาไว้ แต่ข้าจะไม่แสดงอาการมากนักเพราะยังไม่ได้หมั้นกันอย่างเป็ทางการ แต่ตอนนี้ก็ถือว่าคบกันแล้ว เข้าใจหรือไม่" คีย์บอกด้วยน้ำเสียงจริงจังและนิ่งสงบ ซึ่งเป็นิสัยของเขาอยู่แล้วแต่มันเข้มขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อยทำให้คนอายุน้อยกว่ารู้ว่านี่คือการหวงอย่างแน่นอน
"ข้าจะออกไปรอด้านนอก"
"เฟลิกซ์ เข้ามาได้"
"พะยะค่ะ รัชทายาท" เขารอคำนี้มาหลายวันแล้วหลังจากเฝ้าอยู่หน้าห้องผู้เป็นายของตนเองมาหลายวัน
"เป็อย่างไรบ้างขอรับ มีอาการอะไรผิดปกติไหม"
"ข้าไม่เป็ไร สดชื่นมากในตอนนี้" ไวท์ตอบพลางส่งยิ้มหวานให้ ทำให้เฟลิกซ์ไอสองสามครั้งด้วยความเขินอาย ทำไมผู้เป็นายของตนถึงน่ารักแบบนี้ เข้าใจความรู้สึกขององค์รัชทายาทเป็อย่างยิ่งว่าทำไมถึงหวงแหนนัก
ร่างสูงโปร่งเข้ามาอาบน้ำดั่งเช่นทุกวัน พลันมองเห็นสีตากับสีผมของตนเองก็เผลออุทานออกมาด้วยความใ ถึงจะมีคนบอกแล้วสีผมกับสีตาจะเปลี่ยนไปแต่ไม่คิดว่าจะเปลี่ยนไปขนาดนี้ แถมหลังคอยังมีรอยสัญลักษณ์ประจำตระกูลบีเลออีกต่างหาก เขากลายเป็คนในครอบครัวไปเรียบร้อยแล้วสินะ
"ระหว่างอาบน้ำเป็อะไรหรือเปล่าขอรับ เห็นส่งเสียงดังมาก"
"ข้าในิดหน่อยที่เห็นสีผมกับสีตาเปลี่ยนไป ถึงจะรู้จากรัชทายาทแล้วก็เถอะ"
ถึงจะรับรู้มาบ้างแต่ใครเห็นสภาพตัวเองก็ต้องใกันเป็ธรรมดา ใครบ้างที่จะไม่ใกับเหตุการณ์แบบนี้ ที่นี่น่าจะมีอินเตอร์เน็ตให้บันทึกข้อมูลได้แบบโลกมนุษย์ รู้สึกคิดถึงเทคโนโลยี คงต้องบอกลาความสะดวกสบายที่แท้จริง แล้วทำใจยอมรับกับสถานการณ์ที่ไม่มีอินเตอร์เน็ตและสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ เสียที
แอ๊ด!
"ไวท์ เ้าเป็ยังไงบ้าง" ครอสรีบวิ่งมาหาด้วยสัญชาติญาณของแวมไพร์โดยไม่ได้ดูเลยว่าคนอื่นไม่มีใครทำแบบนั้น
"ผมไม่เป็อะไรมากแล้วครับพี่ครอส ไม่ต้องเป็ห่วงนะ"
"ข้าจะบ้าตายั้แ่วันที่รู้ว่าเืของเ้าควบคุมไม่ได้จนต้องรีบทำสัญญาเืกับท่านพี่แล้ว ใครจะใจเย็นได้กัน" ครอสโวยวายไม่หยุดแล้วหมุนตัวร่างสูงโปร่งไปมาเพื่อสำรวจว่าได้รับาเ็อะไรไหม
"เ้าใจเย็นๆ ก่อนครอส ไวท์เวียนหัวหมดแล้ว ใจเย็นลงหน่อย" คลาสบอกพลางจับไหล่น้องชายฝาแฝดให้ใจเย็นลงกว่านี้
"ข้าไม่ใช่ท่านพี่ ที่จะมาทำใจเย็นทั้งที่ข้างในร้อนรุ่มด้วยความเป็ห่วงหรอก"
"ครอส ไม่พูดกับคลาสแบบนั้น ขอโทษคลาสเดี๋ยวนี้" คีย์ปรามทันทีที่ครอสเริ่มพาลฝาแฝดผู้พี่ นั่นไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง
"ก็ได้ ขอโทษพะยะค่ะ ท่านพี่"
"คุณชายไวท์เป็ยังไงบ้างขอรับ ข้าเป็ห่วงมาก" มาร์แชลถามด้วยความเป็ห่วง
"ไม่เป็ไรมากแล้วครับ ขอบคุณนะครับพี่บลัฟเฟอร์" เสียงทุ้มนุ่มตอบพลางยิ้มหวานให้ รอยยิ้มเพียงหนึ่งเดียวพาแวมไพร์หนุ่มใจสั่นกันทั้งห้อง
"เ้าไม่เป็ไรมากก็ดีแล้ว ที่ข้ามาหาเพราะกังวลเื่การทำสัญญาเืก่อนแต่งงาน" สวิต บอกพลางกุมขมับเพราะไม่รู้ว่าเด็กคนนี้จะคิดยังไงกับเื่นี้
"ข้าไม่เป็ไรพี่เทรเลอร์ มีทุกคนคอยดูแลแบบนี้ ข้าจะเป็อะไรไปได้อีก"
"ขอบคุณพี่ทุกคนที่รัก เอ็นดู และช่วยกันดูแลข้ามาตลอด"
เขารู้สึกขอบคุณจริงๆ เพราะั้แ่มาอยู่ที่นี่ ไม่ได้ลำบากทั้งกายและใจเลยแม้แต่น้อย ถึงจะมีเื่เข้ามาให้วุ่นวายใจบ้าง แต่ก็ได้รับความช่วยเหลืออยู่ตลอด จะมีใครสักกี่คนที่โชคดี และได้รับโอกาสแบบนี้
โอกาสพิเศษแบบนี้มีเพียงหนึ่งในล้านเท่านั้น เขาแค่โชคดีที่ได้รับโอกาสพิเศษแบบนี้ก็เท่านั้นเอง ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะมีอะไรรออยู่ แต่คงไม่มีอะไรต้องห่วง เพราะมีรัชทายาทคอยดูแล อยู่เคียงข้าง คอยเป็ห่วงตลอดไป
สายตาคมทอดมองบรรยากาศในห้องเล่นด้วยความเพลิดเพลินที่เห็นใบหน้าหวานรู้สึกสนุกสนาน แม้จะผ่านเหตุการณ์ที่ทำให้เกือบถูกแวมไพร์คลั่งเืรุมกัดก็ตามที
คีย์ไม่รู้ว่าใครจะมองตนเองว่ายังไง ที่มาทุ่มเทดูแลลูกครึ่งเทพัแบบนี้ แต่นั่นไม่ใช่เื่ที่เขาจะต้องสนใจ เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดคือความรู้สึกของไวท์ ความรู้สึกของประชาชนที่ยอมรับเด็กคนนี้เข้าไปทั้งหัวใจ จากการช่วยเหลือในเหตุการณ์วุ่นวายที่มีการก่อฏในครั้งนั้น
ทำให้ได้รับการยอมรับในหมู่แวทไพร์และมนุษย์ของจักรวรรดิทั้งหมด ไม่ใช่แค่มีชื่อเสียงเพราะเป็ลูกหลานของตาแก่ แต่ทุกคนให้ความสำคัญเพราะคือ ริค ไวท์ บุตรชายบุญธรรมของตระกูลริคซึ่งเป็เชื้อพระวงศ์ของแวมไพร์ในจักรวรรดิแห่งนี้นั่นเอง
