แม้ว่าเขาจะรู้สึกหดหู่ เจียงเฉินยังคงตื่นเต้นที่หวงต้าทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์ได้ในเวลานี้ ไม่มีผู้ใดรู้ถึงความแข็งแกร่งของหวงต้าได้ดีไปกว่าเขา เมื่อพวกปีศาจโลหิตได้บุกโจมตี ด้วยการช่วยเหลือของหวงต้า จะสามารถที่จะกำจัดพวกปีศาจโลหิตได้อย่างง่ายดาย
"เ้าหนู ครั้งนี้ดูเหมือนว่าจะมีปีศาจโลหิตไม่ได้น้อยเลยนะ ข้าััได้ถึงพลังปราณของขุนพลปีศาจโลหิตขั้นแก่นแท้์ขั้นปลายอีกด้วย"
หวงต้าพูดขึ้น
"ฮึ่ม! ไม่ว่าพวกมันจะยกกันมาเท่าไร ข้าก็จะไม่ให้พวกมันรอดกลับไปได้ หวงต้าตามข้ามาแล้วลงมือสังหารพวกมันอย่าให้พวกมันรอดไปได้แม้แต่ตนเดียว"
เจียงเฉินแค่นเสียงเ็า ด้วยความเร็วสูง เขาได้มาถึงนอกเมืองหงหยางในทันที หวงต้าก็ตามหลังเขามาติดๆด้วยท่าทางตื่นเต้น เหล่าสัตว์อสูรต่างดุร้ายและโเี้โดยธรรมชาติ ไม่ต้องเอ่ยถึงหวงต้าที่มีสายเืกิเลนผู้ที่เป็สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ มันเหี้ยมโหดยิ่งกว่า และมันเชี่ยวชาญด้านการเข่นฆ่า การต่อสู้ชี้ตายกับเหล่าปีศาจโลหิต หวงต้าชอบที่สุด
"ขอแสดงความยินดีกับน้องเจียงที่ทะลวงผ่านเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์"
อี้จื่อฮันพูดออกมาพร้อมรอยยิ้ม
"คุณชายเจียง เ้าพวกปีศาจโลหิตอยู่ที่นี่แล้ว"
จางเจิ้นกำยุทธภัณฑ์ของเขา เผยให้เห็นถึงความตึงเครียด
"ไม่ต้องเป็ห่วง วันนี้พวกมันจะได้พบกับจุดจบเช่นเดียวกับครั้งก่อน ไม่ว่าพวกมันจะมาที่นี่มากเท่าไรก็ตาม ข้าจะกำจัดพวกมันให้หมด ฟังคำสั่งของข้า สังหารพวกมันให้สิ้น อย่าให้ปีศาจโลหิตเข้ามาที่เมืองได้แม้แต่ก้าวเดียว"
ทั่วร่างเจียงเฉินเปล่งแสงสีทองออกมา เขาดูราวกับเทพาได้ออกคำสั่ง
ชาวเมืองจะอยู่ภายในเมืองหงหยาง ดังนั้นพวกเขาจะต่อสู้กับพวกปีศาจโลหิตภายนอกเมือง
ฟ้าว!
เจียงเฉินและหวงต้าบินขึ้นไปบนฟ้าในทันที ปิดทางพวกหัวหน้าหน่วยทั้งหก เช่นเดียวกับอี้จื่อฮันที่ตามพวกเขามา เจียงเฉินได้หยุดและพูดออกมา
"จื่อฮัน เ้าไปอยู่กับเ้าเมืองและสังหารเ้าพวกปีศาจโลหิตที่อยู่บนพื้น อย่าได้แสดงความเมตตาต่อพวกมัน สังหารเท่าที่สามารถทำได้ เ้าพวกหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตพวกนี้ให้ข้าและหวงต้ารับมือเอง"
เจียงเฉินให้อี้จื่อฮันอยู่ด้านล่าง ในครั้งนี้มีปีศาจโลหิตจำนวนสองร้อยกว่าตนและมีผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์เพียงแค่สามสิบคนในเมืองหงหยาง และพวกมันมีจำนวนมากเกินไป จางเจิ้นคงจะกำจัดพวกมันทั้งหมดอย่างยากลำบากเป็แน่ และหากอี้จื่อฮันไม่ช่วยเขา ด้วยจำนวนปีศาจโลหิตที่มากมาย ผู้เชี่ยวชาญของเมืองหงหยางจะต้องพบกับหายนะ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจียงเฉิน้าเห็น
"เข้าใจแล้ว"
อี้จื่อฮันผงกหัว เขาหันกลับและบินลงไปด้านล่าง ก่อนที่เขาจะถึงพื้นเขาได้ปลดปล่อยฝ่ามือสีทองขนาดั์ต่อกลุ่มหลักของปีศาจโลหิต
ตูม...กี๊ส!!
ตามด้วยเสียงกรีดร้องอย่างน่ากลัว การลงมือของอี้จื่อฮันเพียงครั้งเดียวได้สังหารปีศาจโลหิตแก่นแท้มนุษย์ไปหกตนในคราเดียว
"สังหารพวกมันให้หมด อย่าให้มีใครรอดไปได้!"
อี้จื่อฮันะโเสียงดังก้อง แล้วเขาพุ่งตรงไปยังกลุ่มปีศาจโลหิต
"ฆ่า!"
เสียงะโ 'ฆ่า' ดังั้แ่รุ่งสาง และเกิดเสียงกรีดร้องดังขึ้นจากภายนอกเมืองหงหยาง การฆ่าฟันที่ดิบเถื่อนและโหดร้ายได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
เหนือฟ้าเจียงเฉินและหวงต้าได้ปิดทางหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตทั้งหกและได้ยืนประจัญหน้ากับพวกมัน ขุนพลปีศาจแก่นแท้์ขั้นปลายมองไปยังหนึ่งคนและหนึ่งหมาที่อยู่ตรงหน้า ดวงตาของมันฉายแววกระหายเื
"ฆ่าพวกมัน!"
ขุนพลปีศาจออกคำสั่งอย่างโเี้ เพียงแค่คำพูดนี้ออกจากปาก หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตอีกห้าตนได้ล้อมเจียงเฉินและหวงต้าในทันที และพวกมันเริ่มลงมือจู่โจมใส่
เจียงเฉินและหวงต้าต่างมองกันและกัน และเผยรอยยิ้ม พวกเขาลงมือพร้อมกัน
เป้าหมายของหวงต้าคือหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตแก่นแท้์ขั้นต้นด้วยหัวของมัน มันพุ่งกระแทกใส่หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตด้วยความเร็วดุจสายฟ้าฟาด
รวดเร็ว มันรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตไม่มีแม้เวลาที่จะตอบสนองด้วยซ้ำ ร่างกายของมันได้ะเิออกกลายเป็หมอกเื มันตายอย่างน่าสยดสยอง
ในอีกด้านหนึ่ง เจียงเฉินได้ะเิหัวของหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตแก่นแท้์ขั้นต้นด้วยหมัดที่ทรงพลัง มันรวดเร็วอย่างมาก มันไม่แม้จะมีโอกาสแม้แต่กรีดร้องออกมา
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว บรรดาหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตไม่คาดคิดว่าศัตรูของพวกมันจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้ ไม่มีผู้รอดชีวิตจากการลงมือทั้งสองครั้ง ไม่มีปีศาจโลหิตตนไหนรู้ว่ามันเกิดสิ่งใดขึ้น มันมันคิดว่าหัวหน้าหน่วยพวกมันได้ต่อสู้ก่อนที่จะถูกสังหาร แต่ในความจริงแล้ว พวกมันได้โดนเจียงเฉินและหวงต้าสังหารในทันที การที่ข้อมูลไม่เพียงพอนั้นทำให้หัวหน้าหน่วยสองตนตายในทันที
เมื่อหัวหน้าหน่วยอีกสามตนกำลังมึนงงในสิ่งที่เกิดขึ้น หวงต้าได้ใช้หัวพุ่งกระแทกกับหัวหน้าหน่วยแก่นแท้์ขั้นต้นตนสุดท้าย ทำให้มันกรีดร้องออกมาด้วยความเ็ปและตกตายอนาถทันที
เจียงเฉินรวดเร็วยิ่งกว่า ขวานสีทองได้ปรากฎขึ้นบนมือของเขา และในวินาทีถัดมาเขาได้สับขวานใส่หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตแก่นแท้์ขั้นกลางขาดเป็สองซีก และเขาได้เก็บแก่นแท้โลหิต สำหรับแก่นแท้โลหิตแก่นแท้์ขั้นต้นทั้งสาม เจียงเฉินไม่ยอมเสียเวลาที่จะไปเก็บมัน สำหรับดวงจิตอสูรและแก่นแท้โลหิตที่มีระดับเท่ากับเขานั้นล้วนไร้ประโยชน์ พลังงานที่จำเป็ต้องใช้เมื่อบ่มเพาะทักษะร่างแปลงันั้นมากมายมหาศาล เขาจำเป็ต้องดูดซับดวงจิตอสูรหรือแก่นแท้โลหิตที่มีระดับสูงกว่าเขา
"อะไรวะ?!"
หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตแก่นแท้์ขั้นกลางที่กำลังจะลงมือะโออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ มันหวาดกลัวในสิ่งที่มันเห็น และบินถอยกลับในทันทีเพื่อรักษาชีวิตตนเอง ตอนนี้กระทั่งขุนพลปีศาจโลหิตที่อยู่ระดับแก่นแท้์ขั้นปลายไม่สามารถที่จะสงบใจได้อีก ดวงตาของมันเบิกกว้างขณะที่มันมองไปยังฉากที่อยู่ตรงหน้ามัน มันไม่อยากเชื่อในสิ่งที่มันได้เห็น
การต่อสู้ยังไม่ทันเริ่ม และปีศาจโลหิตที่สี่ที่ลงมือด้วยกันกับมันได้ถูกสังหารในทันที พวกมันเป็ถึงปีศาจโลหิตแก่นแท้์ เป็กำลังที่แข็งแกร่งอย่างมาก แต่ทว่าหนึ่งคนและหนึ่งหมาที่อยู่ตรงหน้ามันเป็สัตว์ประหลาดอันใดกัน?พวกเขาสังหารหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตแก่นแท้์ทั้งสี่ตายในทันที แล้วตัวมันจะสู้กับพวกเขาได้อย่างไร?
"ให้ข้ารับมือพวกมันเอง!"
ขุนพลปีศาจโลหิตได้ก้าวออกมา พลังปราณอันรุนแรงของมันได้ปลดปล่อยใส่เจียงเฉินและหวงต้า แม้ว่าพฤติกรรมไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใดของทั้งคู่ที่อยู่ตรงหน้ามันได้ทำให้มันประหลาดใจก็ตาม แต่ในเมื่อตัวมันมีระดับการบ่มเพาะแข็งแกร่ง มันจึงไม่สนใจมากมายนัก มันมั่นใจว่าตัวมันสามารถที่จะสังหารหนึ่งคนและหนึ่งหมาได้
"เข้ามา!"
เจียงเฉินพูดออกมา ขวานในมือของเขาสับไปยังขุนพลปีศาจโลหิต
เปรี้ยง...!
อัสนีบาต มันเป็การจู่โจมที่ทรงพลังด้วยพลังทำลายล้าง การโจมตีในครั้งนี้ได้เข้าถึงตัวขุนพลในทันที พลังมหาศาลดั่งูเาได้กดลงไปยังขุนพลปีศาจโลหิต และทำให้ท่าทีของมันเปลี่ยนไปอย่างมาก การลงมือของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ทำให้มันรู้สึกถึงแรงกดดันอย่างหนักหน่วง และมันตกตะลึงอย่างมากกับการจู่โจมครั้งนี้
"ไปตายซะ!"
ขุนพลแก่นแท้์ขั้นปลายได้ะโออกมาดังก้อง ในเวลาเดียวกัน ดาบปีศาจที่ได้สร้างมาจากพลังปีศาจอันน่าสยดสยองของมันได้ปรากฎขึ้นในมือมัน และมันฟาดฟันใส่เจียงเฉิน
เปรี้ยง........
เกิดเสียงสายฟ้าฟาดดังขึ้นทำให้ฟ้าดินะเื ดาบปีศาจของขุนพลได้แหลกเป็เสี่ยงๆในทันที และมันกระเด็นไปนับสิบสองจ้างจากแรงปะทะ มันสามารถรู้สึกถึงลมปราณและโลหิตของมันปั่นป่วน รู้สึกอึดอัดอย่างอธิบายไม่ถูก
ฮ่าฮ่า....
เจียงเฉินหัวเราะออกมาอย่างพึงพอใจ พลังปราณอันกล้าแกร่งปกคลุมทั่วร่าง ความแข็งแกร่งของเขาทรงพลังขนาดปีศาจโลหิตแก่นแท้์ขั้นปลายยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา
นี่คือความแข็งแกร่งของเจียงเฉินในตอนนี้ พลังยุทธของเขาทรงพลังอย่างมากและผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ทั่วๆไปไม่สามารถเป็คู่ต่อสู้ของเขาได้ แม้แต่อัจฉริยะอย่างเฝินคุนก็ไม่สามารถขวางพลังอันทรงอำนาจของเจียงเฉินได้ มีเพียงกวนอี้หยุนหรือเหลียงเซียวถึงสามารถที่จะสู้กับเจียงเฉินได้
"คุณชายเจียงร้ายกาจจริงๆ!"
"ฮ่าฮ่า.. เ้าพวกปีศาจโลหิตไม่สามารถที่จะเป็ภัยคุกคามต่อพวกข้าได้อีก!คุณชายเจียงเพียงผู้เดียวก็เพียงพอที่จะสังหารพวกมันทั้งหมด!แล้วก็เ้าหมาเหลืองตัวนั้นเองก็เป็สิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวเช่นกัน!มันได้สังหารพวกปีศาจโลหิตจนหมดสิ้น"
เมื่อชาวเมืองได้เห็นความทรงอำนาจของเจียงเฉินและหวงต้า พวกเขาทุกคนต่างเร่าร้อนเหมือนพวกเขาได้รับการกระตุ้น และขวัญกำลังใจพุ่งถึงขีดสุด นี่เป็อิทธิพลที่มาจากเจียงเฉิน หากว่าการต่อสู้กับเหล่าปีศาจโลหิต เจียงเฉินและหวงต้าก็จะเป็ดั่งแม่ทัพที่คุมกองทหาร แม่ทัพนั้นมีอิทธิพลต่อขวัญกำลังใจของทั้งกองทัพ
"น่ากลัวเกินไปแล้ว การประลองชี้ตายในหนึ่งปี เขาอาจจะเอาชนะหนานเป่ยเฉาในหนึ่งปีได้จริงๆ!"
อี้จื่อฮันตื่นเต้น เจียงเฉินเป็สุดยอดอัจฉริยะที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมา
ว๊ะก่ะก่ะ......
หวงต้าหัวเราะออกมาด้วยความปิติยินดี มันใช้หัวของมันพุ่งเข้ากระแทกใส่หัวหน้าหน่วยแก่นแท้์ขั้นกลางที่กำลังมึนงงอยู่ หวงต้าได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์เช่นกัน การรับมือหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตแก่นแท้์ขั้นกลางนั้นง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก
เมื่อหวงต้าเตรียมตัวลงมือ เจียงเฉินก็เคลื่อนไหวอีกครั้ง ในทันใดเขาปรากฎขึ้นตรงหน้าขุนพลปีศาจโลหิตแก่นแท้์ขั้นปลาย และพูดออกมาสองคำ
"มายาเก้าร่าง"
หลังจากพูดจบ ร่างเจียงเฉินทั้งเก้าได้ปรากฎขึ้นล้อมรอบขุนพลปีศาจโลหิตแก่นแท้์ขั้นปลาย แท้จริงแล้วหากเจียงเฉิน้าที่จะสังหารมัน ไม่จำเป็ต้องใช้ทักษะมายาเก้าร่าง แต่เจียงเฉินใช้มันเพราะไม่อยากเสียเวลาไปกว่านี้
"อะไรน่ะ?"
ขุนพลปีศาจโลหิตะโออกมาด้วยความใ การปรากฎของเจียงเฉินเก้าคนทำให้มันสับสน มันไม่สามารถบอกได้ว่าเจียงเฉินคนใดเป็ตัวจริง
แต่เจียงเฉินไม่ให้เวลามันคาดเดา ภายใต้การควบคุมของเจียงเฉิน เจียงเฉินทั้งเก้าได้ยกขวานขึ้นและสับลงมาใส่ขุนพลปีศาจโลหิตพร้อมกัน ขุนพลรู้เพียงแค่การลงมือหนึ่งในนั้นเป็ของจริงและอีกแปดไม่มีพลังแต่อย่างใด
แต่โชคร้าย ขุนพลตนนี้ไม่สามารถแยกออกว่าร่างไหนเป็เจียงเฉินตัวจริง ดังนั้นด้วยความเร็วที่รวดเร็วมากของเจียงเฉิน ทำให้มันไม่มีโอกาสที่จะขัดขืนได้ นี่เป็ส่วนที่น่ากลัวที่สุดของทักษะมายาเก้าร่าง
ย้าก!!
ขุนพลปีศาจโลหิตทำได้เพียงะโออกมาและกระโจนใส่ร่างหนึ่งของเจียงเฉิน ตอนนี้มันพึ่งได้แค่โชคของมัน
วู่บ!
เจียงเฉินที่ถูกมันทำลาย เป็เพียงแค่ร่างมายาเท่านั้น ขุนพลปีศาจโลหิตรู้สึกได้ถึงลางร้ายในทันใด ถึงมันอยากขัดขืนแต่มันเป็ไปไม่ได้ ขวานของเจียงเฉินถึงหัวของมันและผ่าร่างของมันจากหัวจรดเท้า ร่างของมันได้ขาดสองส่วน เจียงเฉินได้หยิบแก่นแท้โลหิตออกมาจากขุนพลปีศาจโลหิต
อ๊าก..........
ขณะนั้นเอง ปีศาจโลหิตแก่นแท้์ขั้นกลางตนสุดท้ายไม่สามารถปกป้องตัวเองจากการโจมตีอันทรงพลังของหวงต้า มันถูกหัวของหวงต้ากระแทกตาย สามารถพูดได้ว่ามันได้ตกตายอย่างน่าสังเวช
บรรดาปีศาจโลหิตได้เตรียมการบุกเป็เวลาสองวัน พวกมันตั้งใจจะสังหารทุกชีวิตในเมืองหงหยาง แต่พวกมันไม่เคยคาดคิดว่าเพียงแค่ไม่กี่นาทีหลังจากที่พวกมันเริ่มลงมือ หัวหน้าหน่วยทั้งหมดได้ถูกสังหาร ปีศาจโลหิตที่เหลือต่างตื่นตระหนกและไม่รู้เื่รู้ราวอันใด และทันใดนั้นพวกมันได้โห่ร้องและกรีดร้องออกมา
"ฆ่าให้หมด อย่าให้เหลือรอดไปได้!"
เจียงเฉินเป็คนโเี้ เขาและหวงต้าลงมาจากท้องฟ้าและพุ่งไปยังกลุ่มของปีศาจโลหิต เหล่าปีศาจโลหิตราวกับฝูงมดเมื่ออยู่ต่อหน้าพวกเขา การที่จะสังหารพวกมันง่ายดายเหมือนกับการหั่นผัก
ในที่สุดปีศาจโลหิตทุกตนก็ถูกสังหาร ไม่มีตนไหนหลุดรอดไปได้ เมื่อพวกมันเลือกเมืองหงหยางเป็เป้าหมายแรก พวกปีศาจโลหิตคงไม่คิดว่าพวกมันได้เลือกสถานที่ฝังของตัวพวกมันเอง
เมืองหงหยางในตอนนี้มีเจียงเฉินอยู่ ไม่ว่าปีศาจโลหิตจะมามากเพียงใดก็ตาม พวกมันจักต้องตายทั้งหมด หลังจากสังหารปีศาจโลหิตไปเป็จำนวนมาก เจียงเฉิน้าที่จะพบกับราชันย์จันทราโลหิต
