ภายในหอิญญาวีรชนอันว่างเปล่าผู้พิทักษ์หอิญญาวีรชนอยู่ตรงจุดกึ่งกลางของพื้นที่กำลังจ้องมองไปที่เสาต้นกลางสุด นั่นก็เพราะเมื่อครู่แสงของเสาต้นนี้ได้เลือนรางลง และในเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่วินาทีมันก็สูญสิ้นสีสันทั้งหมดไป แล้วเสาทั้งต้นก็กลายเป็ภาพมายาราวกับว่ามันสามารถหายไปได้ตลอดเวลา
เหตุการณ์เช่นนี้ปรากฏขึ้นหลังจากพลังที่อยู่ภายในเสาได้รับการสืบทอดเท่านั้น!และเสาตรงกลางต้นนี้…หรือเป็เ้าหนุ่มนั้น นึกไม่ถึงว่าเขาจะ...
ชั่วขณะที่ผู้พิทักษ์หอิญญาวีรชนสับสนงุนงงอย่างที่สุดจากความไม่เชื่อร่างของหลิงเฉินก็ค่อยๆปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของเสาต้นกลางในวงกลมของแสงอันอบอุ่นในเวลาเดียวกันเสาต้นกลางแห่งหอิญญาวีรชนที่แบกรับพลังของเทพาก็หายไปโดยสมบูรณ์...หายไปโดยปราศจากร่องรอยใดๆ
“เ้า…”ผู้พิทักษ์หอิญญาวีรชนมองไปที่หลิงเฉินซึ่งยืนอยู่เบื้องหน้าเขาอีกครั้งเมื่อก่อนคนผู้นี้เ็าจนแทบจะไม่แสดงอารมณ์ใดๆคาดไม่ถึงว่าเขาจะตกตะลึงอย่างมากจนพูดไม่ออก
“การเลือกของผมไม่ผิด การทดสอบของเทพา ผมผ่านมันแล้ว!” หลิงเฉินยิ้มยิงฟัน และกล่าวกับผู้พิทักษ์หอิญญาวีรชน
หลิงเฉินไม่้าอธิบายใดๆการที่เขาถูกเคลื่อนย้ายมาที่นี่รวมทั้งการหายไปของเสาต้นกลางล้วนแล้วแต่เป็หลักฐานที่แ่าผู้พิทักษ์หอิญญาวีรชนเริ่มประเมินชายหนุ่มด้านหน้าเขาอีกคราจดจำรูปร่างหน้าตาและลักษณะเฉพาะของเขาไว้ในใจ ก่อนที่หลิงเฉินจะเข้ารับการทดสอบผู้พิทักษ์หอิญญาวีรชนได้ใช้วิธีการของตัวเองในการให้ความช่วยเหลือแก่หลิงเฉินและหวังว่าหลิงเฉินจะสามารถผ่านการทดสอบนี้ได้ ซึ่งไม่เคยมีใครผ่านใน่ 1,000 ปี ทว่าลึกๆ ในใจของเขา เขายังคงไม่เชื่อว่าหลิงเฉินจะผ่านการทดสอบนี้ได้จริงๆเพราะความแข็งแกร่งที่หลิงเฉินแสดงให้เห็นนั้นอ่อนแอมากเกินไปอัจฉริยะทั้งหมดที่ตกตายในการทดสอบของเทพาเมื่อครั้งอดีตล้วนเหนือกว่าเขามาก
แต่ผลลัพธ์นั้นน่าใมากหลิงเฉินปรากฏตัวขึ้นที่เบื้องหน้าเขา พลังของเทพาที่คงอยู่ในหอิญญาวีรชนมานาน1,000 ปี ท้ายที่สุดในวันนี้ก็ได้รับการสืบทอดโดยคนที่สืบทอดมันนั้นยังเป็มนุษย์จากโลกอื่นที่เพิ่งเข้ามาที่โลกแห่งนี้และเติบโตได้ไม่กี่วัน!
เมื่อนึกถึงการที่เขาได้รับการยอมรับจากพลังทั้งสิบเอ็ดเหตุการณ์ในตอนนั้นทำให้เขายังคงใจนกระทั่งถึงตอนนี้
นี่เป็ชายหนุ่มที่มีพร์และอนาคตที่น่าประหลาดใจยิ่ง!
“เ้าได้สร้างปาฏิหาริย์” ผู้พิทักษ์หอิญญาวีรชนอ้าปากพูดเขาคิดมาเป็เวลานาน แต่กลับพูดได้เพียงประโยคที่ดูงี่เงาเช่นนี้เท่านั้น
หลิงเฉินยิ้มน้อยๆ และกล่าวอย่างจริงใจว่า “นี่เป็เพราะความช่วยเหลือของท่าน ไม่อย่างนั้นข้าคงตายไปแล้วหลายครั้งในการทดสอบนี้”หลังพูดจบหลิงเฉินหยิบเกล็ดวารี์ที่ผู้พิทักษ์หอิญญาวีรชนมอบให้เขาออกมาเกล็ดวารี์ที่ใช้ในการปกป้องได้ 5 ครั้ง ถูกใช้ไปแล้ว 4 ครั้งโดยหลิงเฉินและเหลือโอกาสครั้งสุดท้ายอีกเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ในขณะเดียวกันความช่วยเหลือที่ผู้พิทักษ์หอิญญาวีรชนมอบให้หลิงเฉินนั้นไม่ได้มีเพียงเกล็ดวารี์ถ้าไม่ใช่เพราะ ‘ลูกแก้วเกราะจิติญญา’ ที่เขามอบให้หลิงเฉินก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เขาจะสามารถฟักเสี่ยวฮุยออกมาได้ และคงไม่ได้ ‘ลูกแก้วราศีธนู’มา การเอาชนะปักษาวายุก็คงจะกลายเป็เื่ที่เป็ไปไม่ได้
สายตาของชายชุดดำมองกวาดเกล็ดวารี์ และพูดอย่างช้าๆ “นี่เป็สิ่งที่ข้าได้รับมาเมื่อครั้งสังหารจักรพรรดิมัจฉาวารีมันสามารถบรรลุผลเช่นนี้ได้ก็นับว่าเป็เกียรติของมันแล้วเทพาเป็มนุษย์ที่ได้รับการยอมรับจากสาธารณะชนว่าแข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ถึงแม้ว่าความแข็งแกร่งของเ้าจะอยู่ในระดับผู้เล่นซึ่งอยู่ที่ขีดต่ำสุดของตราชั่งแต่การที่เ้าสามารถสืบทอดพลังของเขาได้นั้นข้าเชื่อว่าในวันหนึ่งเ้าจะไปยืนอยู่ที่จุดสูงสุดของทั้งทวีปหลงลืม เช่นเดียวกับตอนนี้เ้าคือผู้เล่นที่ทำภารกิจที่เหล่าอัจฉริยะนับไม่ถ้วนของทวีปหลงลืมไม่สามารถทำสำเร็จได้เป็เวลา1,000 ปีเป็ผลสำเร็จ”
เสียงของชายชุดดำหยุดชะงักลงเขามองไปที่เสาต้นกลางซึ่งได้หายไปเรียบร้อยแล้ว และกล่าว “ข้าไม่คิดว่าจะได้เห็นพลังของเทพาได้รับการสืบทอดด้วยตาตัวเองนี่นับเป็เกียรติของข้าด้วย เ้าหนุ่ม รับนี่ไว้”
ดาบใหญ่ใบมีดกว้างปรากฏขึ้นในมือของชายชุดดำเขามอบมันให้หลิงเฉิน “นี่คือดาบของเทพาครั้งหนึ่งมันเคยเป็ที่รู้จักของคนทั้งโลกมันติดสอยห้อยตามเทพามานานหลายร้อยปี และได้พัฒนาจิติญญาเรียบร้อยแล้วหลังจากเทพาเสียชีวิต มันก็ลาจากตามเทพาไปและกระจายพลังทั้งหมดของมันออกไปจนกลายเป็ดาบธรรมดาเล่มหนึ่ง รับดาบเล่มนี้ไปแล้วเดินทางไปพบกับเ้าเมืองสิ่งนี้จะเป็หลักฐานว่าเ้าได้ผ่านการทดสอบของเทพา เ้าเมืองเคยพูดไว้ครั้งหนึ่งว่าถ้ามีคนที่สามารถผ่านการทดสอบของเทพาได้ให้แจ้งเขาในทันที นอกจากนี้เมื่อเ้าไปพบกับเ้าเมือง นำบันทึกนี้ไปให้เขาด้วยตอนนี้เขากำลังทุกข์ใจกับเื่ที่ยากลำบากดาบของเทพาและบันทึกนี้อาจจะทำให้เขามั่นใจที่จะมอบหมายเื่นั้นให้กับเ้าถ้าหากเ้าทำมันได้สำเร็จจริงๆ เ้าเมืองจะจดจำความเมตตาของเ้าและจะตอบแทนเ้าอย่างมหาศาลซึ่งจะเป็การช่วยเหลือที่ยิ่งใหญ่สำหรับเ้าในทวีปหลงลืม”
หลิงเฉินรับดาบของเทพา และบันทึกมาพร้อมๆ กัน
[ดาบของเทพา]: ประเภท: ดาบสองมือ ระดับ: ขาวซีดเงื่อนไขในการสวมใส่: ไม่สามารถสวมใส่ได้ดาบของเทพาที่ครั้งหนึ่งเคยทรงพลังมากที่สุดในทวีปหลงลืมด้วยเหตุผลที่ไม่อาจทราบได้ มันได้สูญเสียความแข็งแกร่งทั้งหมดไปและไม่สามารถสวมใส่ได้ คุณสมบัติ: พลังโจมตี +5
[บันทึกของผู้พิทักษ์หอิญญาวีรชน]:บันทึกที่ถูกเขียนโดยผู้พิทักษ์หอิญญาวีรชนโปรดนำมันไปมอบให้กับเ้าเมืองนครัคราม บันทึกจะหายไปในทันทีหลังจากทิ้ง
“คนทั้งเจ็ดเ่าั้รออยู่ด้านนอกมาโดยตลอดเ้าควรจะไปพบพวกเขา และให้พวกเขาพาเ้าไปพบกับเ้าเมือง ข้าต้องปกป้องที่นี่และไม่อาจออกไปได้” ผู้พิทักษ์หอิญญาวีรชนกล่าวอย่างใจเย็น
หลิงเฉินไม่ได้พูดสิ่งใดอีกเขาเก็บดาบของเทพาและบันทึกไว้ จากนั้นเดินไปยังทางออกของหอิญญาวีรชน
ที่ประตูของหอิญญาวีรชนครูฝึกเปลี่ยนอาชีพทั้งเจ็ดคนกำลังง่วงเหงาหาวนอน
“แปลกๆ ทำไมถึงยังไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆนี่เขายังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว”
“พูดอย่างมีเหตุผล การสืบทอดพลังควรจะเร็วอย่างมากไม่ว่ายังไงมันก็ไม่น่าจะลากยาวมาจนถึงป่านนี้”
“พวกเอ็งไม่คิดว่าเขาจะเสียสติไปชั่วขณะแล้วเลือกพลังที่อยู่ตรงกลางนั่นจริงๆ หรือไง?”
“เป็ไปไม่ได้!ข้าบอกเขาชัดเจนแล้วว่าต้องไม่เลือกพลังที่อยู่ตรงกลางนั่นเป็อันขาดเว้นเสียแต่ว่าสมองของเขาถูกกระแทกจากประตู”
“การสืบทอดพลังอื่นๆ ทำสำเร็จได้ในชั่วอึดใจมีเพียงพลังของเทพาเท่านั้นที่กำหนดให้คนผู้หนึ่งฝ่าการทดสอบตอนนี้มันก็นานมากแล้ว ไม่ว่าพวกเอ็งจะมองยังไง ทุกอย่างก็เหมือนกับ…”
“บ้าเอ้ย! หัวของเ้าเด็กนั่นถูกลาเตะไปแล้วหรือเปล่า!เขาอาจมีพร์ที่น่าใ แต่การทดสอบนั่นเป็เื่ที่โง่เง่าอย่างแท้จริงอัจฉริยะสุดยอดมากมายของทวีปหลงลืมล้วนตกตายไปในระหว่างการทดสอบนั่นและด้วยความแข็งแกร่งเพียงน้อยนิดของเขา…”
เอี๊ยด...
ด้านหลังของเหล่าครูฝึกเปลี่ยนอาชีพประตูของหอิญญาวีรชนถูกผลักเปิดออกหลิงเฉินเดินออกมาจากข้างในด้วยใบหน้าที่อับจนหนทางเขาได้ยินทุกอย่างที่พวกครูฝึกเพิ่งพูดไป
เมื่อมองเห็นหลิงเฉินครูฝึกเปลี่ยนอาชีพทั้งเจ็ดคนก็พุ่งเข้าหาเขา ราวกับกลุ่มของแมลงวันที่ส่งเสียงเซ็งแซ่พร้อมกับถามถึงมรดกพลังของหลิงเฉินฉอดๆ ก่อนที่พวกเขาจะพูดจบเสียงต่ำและเ็าก็ดังออกมาจากภายในหอิญญาวีรชน “ใครก็ตามที่ทำเสียงอึกทึกครึกโครมข้างนอกหอิญญาวีรชน...ตาย!”
ครูฝึกทั้งเจ็ดคนเงียบลงในทันที พวกเขาแต่ละคนหดคอลงก่อนจะคว้าตัวหลิงเฉิน และวิ่งไปยังทิศทางของห้องโถงเปลี่ยนอาชีพ
ในที่สุดก็เดินออกมาจากพื้นที่ของหอิญญาวีรชนซะทีครูฝึกทั้งเจ็ดคนล้อมรอบตัวหลิงเฉินอีกครั้ง พร้อมกับถามเขาอย่างกระวนกระวาย “เ้าหนุ่ม เป็ยังไงบ้าง? เ้าเปลี่ยนเป็อาชีพอะไรล่ะ?”
“เฮ้ ดูแล้วเ้าน่าจะทำสำเร็จนะ เื่ที่ดีคือเ้าไม่ใช่คนโง่และไม่ได้เลือกการทดสอบของเทพา มิฉะนั้นแล้วตอนนี้เ้าคงจะไม่ได้ออกมาจากหอิญญาวีรชน แต่จบลงที่แท่นหินคืนชีพแทนนอกเหนือจากนั้นเ้ายังจะไม่มีโอกาสได้เปลี่ยนอาชีพในหอิญญาวีรชนอีกชั่วชีวิตนี้ รีบพูดสิเ้าได้พลังของใคร?”
หลิงเฉินยักไหล่ของเขา พูดอย่างสบายๆ “แน่นอน มันคือ…พลังของเทพา”
“เหลวไหล!”อึดใจที่คำพูดของหลิงเฉินหลุดออกมาจากปากของเขาครูฝึกเปลี่ยนอาชีพนักรบก็สบถออกมาในทันใด ท่าทางนั้นราวกับว่า้าะโใส่เขาหลิงเฉินก้าวถอยหลังไปสองก้าวอย่างรวดเร็ว หลบหลีกห่าน้ำลายที่กระเซ็นออกมา
“เ้าคิดว่าเ้าเป็บางคนที่ยิ่งใหญ่หลังจากได้รับมรดกที่แข็งแกร่งงั้นเหรอนึกไม่ถึงว่าจะเริ่มก่อกวนคนแก่อย่างพวกข้า! เ้าได้รับพลังของเทพา? ถุ้ย! ถ้าเ้าได้รับมรดกพลังของเทพาข้าจะเดินกลับหัวั้แ่บัดนี้ไป!”ครูฝึกเปลี่ยนอาชีพนักรบคำรามพร้อมกับกัดฟันกรอด
“เด็กน้อยเ้ารู้ไหมว่าอะไรคือสิ่งแรกที่เ้าต้องทำในการสืบทอดพลังของเทพา…มันคือการทดสอบความแข็งแกร่ง! ใน 1,000 ปีมานี้ มีคนทั้งสิ้นหกคนที่เข้ารับการทดสอบนั่นและไม่มีแม้แต่คนเดียวที่ผ่าน ทว่าพวกเขาทั้งหมดกลับตายในนั้นไม่ว่าใครในหกคนนั้นก็สามารถแทงเ้าให้ตายได้ด้วยนิ้วก้อยเพียงนิ้วเดียวเ้าได้รับมรดกของเทพา?ถ้าอย่างนั้นข้าก็เป็พ่อของเ้าเมืองแล้ว!”
“ถ้าเ้าผ่านการทดสอบของเทพาได้เช่นนั้นข้าจะตัดหัวของข้าให้เ้าใช้เป็กระโถนปัสสาวะ!”
“เด็กน้อย คนเราต้องมีความซื่อสัตย์ เมื่อจะคุยโวโอ้อวดเ้าต้องมีหลักฐาน!”
มองไปที่ใบหน้าอันดูถูกดูแคลนของเหล่าครูฝึกเปลี่ยนอาชีพไม่มีใครที่เชื่อเขาเลยจริงๆ หลิงเฉินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าใจเขากระตุกริมฝีปาก มือของเขาขยับและถือดาบของเทพาไว้ในมือของเขา
เมื่อดาบของเทพาปรากฏขึ้นท่าทางของครูฝึกทั้งเจ็ดคนก็แข็งทื่อไปแม้แต่อากาศในขณะนั้นก็แน่นิ่งไปอย่างสมบูรณ์ ดวงตาขนาดต่างๆกันเจ็ดคู่ต่างหยุดนิ่งอยู่ที่มันดวงตาของพวกเขาทั้งหมดเบิกกว้างจนสุดขีดโดยแทบจะพร้อมๆ กันและสั่นสะท้านด้วยแสงของความไม่เชื่อ
“นี่...นี่คือ…”
“ดาบของเทพา! มันคือดาบของเทพา ไม่ผิดแน่!”
“ดาบของเทพาจะมอบให้กับผู้ที่ได้รับมรดกของเทพาเท่านั้นหรือว่า...หรือว่ามันจะ…”
ดวงตาทั้งเจ็ดคู่ของครูฝึกต่างจับจ้องไปที่ร่างของหลิงฉินอีกครั้งท่าทางที่เกินจริงอย่างที่สุดนั้นราวกับมองไปที่สัตว์ประหลาดดาบของเทพาคือหลักฐานของการผ่านการทดสอบของเทพาพวกเขาเข้าใจได้อย่างชัดเจนว่าการที่หลิงเฉินได้รับดาบของเทพานั้นหมายความว่า…เขาผ่านการทดสอบของเทพาจริงๆทั้งยังได้รับมรดกพลังของเทพาอีกด้วย
ครูฝึกเปลี่ยนอาชีพนักรบเริ่มพูดตะกุกตะกัก “จะ จะ จะ เ้า…เ้าได้พลังของเทพาจริงๆ? ก่อนหน้านี้เ้ารับการทดสอบของเทพา?”
“ถูกต้อง และพวกท่านสามารถเลือกได้ว่าจะเชื่อผมหรือไม่” หลิงเฉินเก็บดาบของเทพา และไม่อยากจะพูดอะไรอีก
“พระเ้าช่วย มันจริงแท้แน่นอน!” ครูฝึกทั้งเจ็ดคนคร่ำครวญอยู่ภายในใจมนุษย์จากโลกอื่นที่อยู่ด้านหน้าของพวกเขาผู้นี้ที่เพิ่งมาถึงโลกแห่งนี้เพียงแค่ไม่กี่วันนึกไม่ถึงว่าจะสามารถผ่านการทดสอบที่ไม่เคยมีใครผ่านได้ใน่ 1,000 ปี ของทวีปหลงลืมจะมีอะไรที่เหลือเชื่อไปมากกว่านี้อีกไหม?อย่างไรก็ดีดาบของเทพานั้นเป็หลักฐานอันแ่า
คนผู้นี้...เขาเป็สัตว์ประหลาดหรือ?
“เชื่อ…เชื่อแล้ว…พวกข้าเชื่อเ้าจริงๆ” ครูฝึกเปลี่ยนอาชีพนักรบผงกหัวของเขาด้วยความงงงวยราวกับไก่น้อยที่กำลังจิกเมล็ดข้าวเห็นได้ชัดว่าเขามีความยากลำบากในการกลับมาได้สติจากอาการตกตะลึง “...เป็คนที่ปลดล็อกสกิล ‘สังเวยิญญา’ อย่างแท้จริง เ้าคืออัจฉริยะ…ไม่ใช่สิ อัจฉริยะท่ามกล่างเหล่าอัจฉริยะ”
“แค่ก แค่ก”หลิงเฉินเหล่ตาของเขาและพูดด้วยท่าทางสบายๆ “ท่านครูฝึกเปลี่ยนอาชีพนักรบผมได้ยินว่าท่านจะเดินกลับหัวั้แ่บัดนี้ไป?”
ท่าทางของครูฝึกอาชีพนักรบแข็งทื่อไปจากนั้นจ้องมองไปที่ท้องฟ้าด้วยมุม 45 องศา และลูบศีรษะของเขาพร้อมกับหัวเราะราวกับคนเสียสติ “ฮ่าๆๆ อากาศวันนี้ดี ดีสุดๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ”
“ท่านครูฝึกเปลี่ยนอาชีพทหารโล่ผมได้ยินว่าท่านเป็พ่อของเ้าเมืองเหรอ?”
ใบหน้าของครูฝึกเปลี่ยนอาชีพทหารโล่เคร่งเครียดเป็อย่างยิ่ง“เพ้อเจ้อ เ้าต้องประสาทหลอนแน่ๆ”
“ท่านครูฝึกเปลี่ยนอาชีพนักธนูผมได้ยินว่าท่านจะตัดหัวของท่านมาให้ผมใช้เป็กระโถนปัสสาวะนี่นา?”
ครูฝึกเปลี่ยนอาชีพนักธนูเบิกตากว้างอันใสซื่อของเขาและถามด้วยใบหน้าที่สับสน “อะไรคือกระโถนปัสสาวะ? เ้ากินพวกมันได้เหรอ?”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้