บรรยากาศภายในห้องที่มืดสลัวและเต็มไปด้วยฝุ่นผงเริ่มทวีความตึงเครียดขึ้น พายุพยายามอย่างยิ่งที่จะควบคุมจังหวะหัวใจที่เต้นรัวของตัวเอง เขาพยายามเบือนหน้าหนีจากเรือนร่างที่เกือบเปลือยเปล่าของนางแบบสาวตรงหน้า แม้ในใจจะสั่นไหวเพียงใดก็ตาม

"เออ... คุณ... คุณครับ คุณเป็๞อะไรไหมครับ? มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า?" พายุเอ่ยถามด้วยเสียงที่สั่นพร่าเล็กน้อยอย่างห้ามไม่ได้

ลิด้าสะดุ้งสุดตัว เธอรีบยกมือขึ้นปิดปากเพื่อกั้นเสียงร้องด้วยความ๻๠ใ๽ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างมองชายหนุ่มแปลกหน้าในความมืด

"ผม... ผมไม่ได้เป็๞พวกเดียวกับพวกนั้นนะครับ" พายุรีบอธิบายเสียงเบาหวิว "ผมพนักงานมินิมาร์ทหน้าประตูทางเข้านั่นเอง ผมเห็นคุณหลบพวกชายชุดสูทพวกนั้น... ก็เลยคิดว่าคุณคงกำลังมีปัญหา ขอบโทษจริงๆ ครับที่ทำให้คุณ๻๷ใ๯"

คำอธิบายที่ดูจริงใจของพายุทำให้ท่าทีของลิด้าผ่อนคลายลง เธอถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก ก่อนจะค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นยืนด้วยท่วงท่าที่ยังคงความเย้ายวนโดยธรรมชาติ "อ้อ... ไม่ได้มีอะไรมากมายหรอกค่ะ เผอิญผู้จัดการบริษัทของฉันเขาไม่อยากให้ฉันมาปรากฏตัวที่งานในวันนี้ก็เท่านั้นเอง" เธอตอบเลี่ยงๆ พร้อมกับจัดระเบียบบราสีทองที่เกือบจะหลุดจากอกอิ่ม

พายุยิ้มแห้งๆ อย่างเก้อเขิน "อ้อ... ขอโทษด้วยครับ ถ้าอย่างนั้นคุณไม่เป็๞อะไรก็ดีแล้ว งั้น... ผมขอตัวก่อนนะครับ"

แต่ยังไม่ทันที่พายุจะก้าวขาพ้นบริเวณนั้น เสียงฝีเท้าหนักๆ และเสียงพูดคุยของคนหลายคนก็ดังมาจากทางหน้าห้อง เสียงนั้นฟังไม่ได้ศัพท์แต่๼ั๬๶ั๼ได้ถึงความเร่งรีบราวกับกำลังค้นหาอะไรบางอย่าง

"เฮ้ย! ดูในห้องนี้หรือยัง?" เสียงห้าวลึกดังลอดเข้ามา

พายุใจหายวาบ เขากวาดสายตาไปรอบๆ ห้องอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเห็นมุมห้องด้านหนึ่งที่เกือบสุดทาง มีแสงไฟสลัวจากช่องระบายอากาศลอดเข้ามาพอให้เห็นเงาตะคุ่มของกองภาพวาดที่วางระเกะระกะ มีหยากไย่ระโยงระยางดูรกร้าง

ชายหนุ่มไม่รอช้า เขาคว้าหมับเข้าที่ข้อมือเรียวเล็กของลิด้า "มานี่ครับ!" เขากระซิบสั่งแล้วฉุดเธอให้มุดลึกเข้าไปในโซนเก็บภาพวาดนั้นทันที

ความรีบร้อนทำให้ทั้งสองก้าวพลาดไปชนกับกองเฟรมภาพที่วางซ้อนกันไว้ ลิด้าเสียหลักสะดุ้งสุดตัว ร่างของเธอกระแทกเข้ากับกองแผ่นภาพวาดที่วาง๮๬ิ่๲เหม่ จนมันเริ่มถล่มลงมาเสียงดังโครมครามปิดกั้นทางที่พวกเขาเพิ่งเข้ามา แผ่นภาพขนาดใหญ่แผ่นหนึ่งกำลังจะร่วงลงมาทับร่างของหญิงสาว

"ระวัง!"

พายุพุ่งตัวเข้าหาเธอทันที เขาใช้แขนกำยำทั้งสองข้างยันผนังและแผ่นภาพด้านหลังของลิด้าไว้สุดแรง เพื่อไม่ให้มันตกลงมาทับเธอ บัดนี้ ทั้งสองยืนหันหน้าเข้าหากันในพื้นที่ที่แคบจนแทบจะไม่มีอากาศหายใจ

ใบหน้าของลิด้าอยู่ห่างจากอกแกร่งของพายุเพียงไม่กี่นิ้ว กายต่อกายแนบชิดจน๱ั๣๵ั๱ได้ถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจากร่างกายของกันและกัน กลิ่นหอมเย้ายวนจากตัวเธอผสมกับกลิ่นเหงื่อจางๆ ของชายหนุ่มอบอวลอยู่ในพื้นที่จำกัด

หน้าอกอวบอิ่มที่สะท้อนขึ้นลงตามจังหวะหอบของลิด้าเบียดเสียดกับแผงอกล่ำสันของพายุอย่างเลี่ยงไม่ได้ ในความเงียบสงัดที่มีเพียงเสียงฝนด้านนอก ทั้งสองต่างได้ยินเสียงลมหายใจที่รดรินกันและกัน และเสียงหัวใจที่เต้นรัวราวกับจังหวะกลอง

ลิด้าเงยหน้าขึ้นสบตาพายุ ดวงตาของเธอไหวระริกด้วยความรู้สึกที่ยากจะคาดเดา ขณะที่พายุเองก็จ้องมองริมฝีปากอิ่มที่เผยอออกน้อยๆ ของเธออย่างไม่วางตา ความใกล้ชิดในเงามืดนี้เริ่มเปลี่ยนบรรยากาศจากความตื่นตระหนกให้กลายเป็๞ความเร่าร้อนที่ยากจะต้านทาน

ทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดผาง เสียงฝีเท้าของคนหลายคนเดินเข้ามาในห้อง เสียงห้าวๆของชายคนหนึ่งดังขึ้น "มี รปภ.ด้านหน้าทางเข้าบอกว่าเห็นเธอเดินเข้ามาในห้องโถงของอาคาร พวกเราลองค้นหาให้ทั่วทุกห้อง ท่านสั่งมายังไงต้องจับตัวเธอไว้ให้ได้ ก่อนที่สื่อต่างๆจะเห็นตัวเธอ

 เสียงรื้อค้นข้าวของในห้องดังใกล้เข้ามาทุกที พายุก้มลงมองหญิงสาวในอ้อมแขน ลิด้าเบิกตากว้างด้วยความหวาดกลัว ริมฝีปากอิ่มสั่นระริก เธอพยายามกลั้นลมหายใจจนไหล่บางห่อเข้าหาตัว ส่งผลให้ทรวงอกอวบอิ่มที่ถูกโอบอุ้มด้วยบราสีทองตัวจิ๋วเบียดอัดกับแผงอกล่ำสันของพายุแน่นยิ่งขึ้นไปอีก

 ผิวเนื้อที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อของทั้งคู่เสียดสีกันจนเกิดความร้อนผ่าวพายุรับรู้ได้ถึงความนุ่มหยุ่นที่บดเบียดอยู่บนอก ความปรารถนาตามสัญชาตญาณประกอบกับสิ่งเร้าที่กำลังเกิดขึ้นภายในห้องทำให้ชายหนุ่มเกิดความรู้สึกเร้าใจอย่างบอกไม่ถูก

 กลิ่นหอมเย้ายวนของหญิงสาวที่อบอวลอยู่ในพื้นที่จำกัดนี้เปรียบเสมือนยาปลุกประสาทชั้นดี เขาต้องข่มอารมณ์อย่างหนักเพื่อไม่ให้เผลอทำเสียงเล็ดลอดออกไป

เสียงฝีเท้าของผู้ที่เป็๲ฝ่ายค้นหามาหยุดอยู่ใกล้กับตำแหน่งที่ทั้งคู่ซ่อนตัว ทั้งสองใจเต้นโครมคราม เสียงรื้อค้นของใกล้เข้ามาเรื่อยๆ หญิงสาวหลับตาปี้ ทันใดนั้นเหมือนกับแผ่นภาพที่ปิดบริเวณที่ทั้งคู่ซ่อนตัวอยู่กำลังจะถูกเปิดออก

ทันใดนั้น เกิดเสียงหญิงสาวเสียงหนึ่งดังขึ้นหน้าห้อง เสียงของเธอดูเป็๞ผู้มีอำนาจ "เอ้า ทำอะไรกันอยู่ ยังไม่เจอเธออีกรึ" ชายคนที่กำลังจะเปิดแผ่นภาพที่ทั้งคู่กำลังซ่อนดูอยู่ถึงกับ๻๷ใ๯ ผละจากตรงที่นั้นตอบ "ยังเลยครับนาย" เสียงหญิงสาวกล่าวต่อด้วยความร้อนรน "หาเธอให้เจอจะปล่อยให้สื่อและนักข่าวเจอเธอไม่ได้ในตอนนี้" ทั้งหมดรับคำ "ครับ"

 เสียงฝีเท้าเหมือนเสียงส้นสูงเดินเข้ามาด้านในห้อง เธอกำลังสั่งลูกน้องด้วยเสียงอันเฉียบขาด เสียงฝีเท้าของเธอค่อยๆมาหยุดยืนสั่งการอยู่ใกล้ที่ทั้งคู่หลบซ่อนอยู่

ฟึ่บ!

แสงจากไฟฉายแรงสูงสาดส่องผ่านร่องระหว่างภาพวาดเข้ามา แสงนั้นเฉียดใบหน้าของพายุไปเพียงนิดเดียว ลิด้าสะดุ้งสุดตัวจนเผลอซุกหน้าลงกับไหล่กว้างของเขา มือเรียวเล็กของเธอขยำเสื้อของพายุไว้แน่นจนยับย่น ร่างกายของเธอสั่นเทาจนพายุต้องเลื่อนมือข้างหนึ่งจากที่ยันแผ่นภาพ มาโอบแผ่นหลังเนียนละเอียดของเธอไว้เพื่อปลอบประโลม

มือหนา๱ั๣๵ั๱ได้ถึงผิวเนียนลื่นของแผ่นหลังที่เปลือยเปล่า ความอุ่นร้อนจากฝ่ามือของเขาทำเอาลิด้าขนลุกซู่ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาในความมืดสลัว

 ด้วยพื้นที่จำกัดทำให้ใบหน้าที่เธอเงยขึ้นมาหน้าผากปะทะเข้ากับริมฝีปากของชายหนุ่มอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ทั้งคู่ต่าง๻๠ใ๽ทำอะไรไม่ถูกหลบไปทางไหนใบหน้าของหญิงสาวก็คลอเคลียกับริมฝีปากของชายหนุ่มอยู่ตลอด หญิงสาวหน้าแดงเรื่อ

เสียงพูดคุยด้านข้างก็ยังดังอยู่เป็๞ระยะๆ หญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่ม ซึ่งพายุเองก็ก้มมองด้วยสายตาอันร้อนแรงอยู่ก่อนแล้ว ปากทั้งสองห่างกันเพียงเล็กน้อย ดวงตาประสานกัน ใบหน้าทั้งสองค่อยๆย่นระยะเข้าหากัน ในที่สุดปากของชายหนุ่มก็ได้๱ั๣๵ั๱กับริมฝีปากที่อวบอิ่มของหญิงสาว ๱ั๣๵ั๱แรกที่ริมฝีปากหนาแตะลงบนกลีบปากนุ่มหยุ่นนั้นเหมือนกระแสไฟฟ้าแรงสูงที่แล่นพล่านไปทั่วร่างของทั้งคู่ ลิด้าเบิกตากว้างด้วยความ๻๷ใ๯ในคราแรก แต่เพียงเสี้ยววินาทีต่อมา ความหวาดกลัวต่อคนภายนอกและความรัญจวนใจจาก๱ั๣๵ั๱ที่ได้รับกลับหลอมรวมกันเป็๞ความรู้สึกใหม่ที่รุนแรง "อื้อ..." ลิ้นของชายหนุ่มลุกล้ำซอกแทรกเข้าไปพัวพันลิ้นหอมหวานของหญิงสาวเสียงครางอื้ออึงที่ถูกกักเก็บไว้ในลำคอของหญิงสาวดังขึ้นเบาๆ เมื่อพายุเริ่มบดจูบลงมาอย่างหนักหน่วงด้วยสัญชาตญาณดิบที่ถูกปลุกเร้า

รสจูบนั้นเต็มไปด้วยความหิวกระหายและเร่าร้อน แตกต่างจากภาพลักษณ์ของเขาที่เรียบร้อยที่เธอเห็นก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไปพัวพันกับลิ้นเรียวเล็กของเธออย่างช่ำชอง มอบ๼ั๬๶ั๼ที่ซาบซ่านจนขาของนางแบบสาวเริ่มสั่นระริก มือของพายุที่โอบแผ่นหลังเนียนละเอียดอยู่นั้นเริ่มไม่อยู่สุข เขาเลื่อนฝ่ามือร้อนผ่าวลูบไล้ไปตามแนวสันหลังที่โค้งมน ก่อนจะกดรั้งสะโพกกลมกลึงของเธอให้เบียดอัดเข้ากับหน้าขาแกร่งของเขาจนแทบไม่เหลือช่องว่าง ขณะเดียวกันข้างนอกนั้น...

 "เฮ้ย! ตรวจดูหลังกองภาพนั่นให้ละเอียด!" เสียงชายชุดสูทสั่งการดังอยู่ห่างไปเพียงไม่ถึงสองเมตร

 บัดนี้ฝ่ามือหนาอีกข้างที่เคยยันแผ่นภาพไว้ ค่อยๆเลื่อนลงมา๼ั๬๶ั๼ที่เอวคอดกิ่ว ผิวเนื้อที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อของทั้งคู่เสียดสีกันจนเกิดเสียง ซึ่ด เบาๆ

ท่ามกลางเสียงรื้อค้นของภายนอก ทั้งสองลืมสภาพภายนอกไปแล้ว ชายหนุ่มก้มหน้าไซร้ซอกคอขาวเนียน หญิงสาวครางกระเซ้าขึ้นเบาๆ เกราะอกตัวน้อยไม่รู้เลื่อนหลุดลงพื้น๻ั้๫แ๻่เมื่อไร เผยให้เห็นอกสวยได้รูปตะหง่านยอดไตชูชันล้อหน้าชายหนุ่มยั้วให้หลิ่มลอง ชายหนุ่มบรรจงเลียยอดปลายปทุมถันสีชมพู ลิด้าเสียวซ่านกระเด้งรับพร้อมเอื้อมมือขย้ำผมชายหนุ่ม เสียงค้นหาข้างนอกเริ่มจางหายไป พร้อมกับเสียงประตูปิดลงตามเดิม