ตอนที่ 37 จุดจบตระกูลซ่ง
"มันเริ่มขึ้นแล้ว ฮ่าๆๆ แผนการของท่านผู้นำช่างยอดเยี่ยมจริงๆ!"
"ข้าไม่คิดว่า ซ่งหลานหลางจะทะลวงผ่านระดับที่เก้าของอาณาจักรนักยุทธ์ช่างดีจริงๆ เมื่อโจวเฟิงได้รับาเ็เราค่อยลงมือ" ผู้นำกล่าวขึ้น
ในขณะนี้เองในอาคารบนชั้นสองหลังหนึ่ง คนกลุ่มหนึ่งได้เฝ้าดูอย่างลับ และคนกลุ่มนี้คือ คนตระกูลกู่ ผู้นำของคนกลุ่มนี้คือกู่เฉียนซานที่มาด้วยตัวเอง
"ข้า โจวเฟิง เป็คนซื่อตรงและไม่เคยทำอะไรลับหลัง สมาชิกตระกูลซ่งของเ้าที่ตายไปแล้ว มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลโจวของข้า ถ้าเ้า้าตาย! ข้าจะเติมเต็มปราถนาของเ้า!" โจวเฟิงะโอย่างเ็า และพุ่งออกไปพร้อมซัดฝ่ามือ
โจวเย่ยกยิ้มมุกปากและกล่าวว่า "สังหารให้หมดอย่าให้ใครรอดไปได้ โจวเย่นำหอกสังหาริญญาออกมา และพุ่งออกไปจัดการกับผู้ฝึกยุทธ์ที่ไม่แข็งแกร่งมาก"
โจวหลี่ โจวคุนและผู้าุโคนอื่นต่างพุ่งไปหาศัตรูที่เหมาะสม
าได้เริ่มขึ้นอย่างเป็ทางการแล้ว
"ระดับที่หนึ่งของอาณาจักรมหาคุรุยุทธ์!"
ซ่งหลานหลาง ที่เห็นระดับพลังของโจวเฟิงที่ถูกปลดปล่อยออกมาก็ตกตะลึง เขาไม่คาดคิดว่าโจวเฟิงจะทะลวงผ่านแล้ว และมีร่องรอยของความเสียใจปรากฏขึ้น แต่เวลานี้ไม่อนุญาตให้เขาคิดถึงเื่นี้ เขาควบแน่นพลังชีวิตด้วยกำลังทั้งหมดของเขา
"ท่านผู้นำระวัง!” การแสดงออกของสมาชิกตระกูลซ่งเปลี่ยนไปอย่างมากหลังจากเห็นระดับพลังยุทธ์ของโจวเฟิง"
"ปัง!"
"พรูดด!”
โจวเฟิง กระแทกฝ่ามือออกไปอย่างไร้ความปราณี และด้วยเสียงปัง ทำให้ซ่งหลานหลางกระอักเืตรงนั้น และล้มลงไปนอนกับพื้น และลมหายใจแห่งชีวิตของซ่งหลานหลางก็ค่อยๆจางหายไป!
"ท่านผู้นำ!"
เสียงะโที่ตื่นตะหนกของสมาชิกตระกูลซ่งดังขึ้นเกือบจะพร้อมกัน
พลังของโจวเฟิง ทำให้ทุกคนในตระซ่ง ตกตะลึง ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
"หืม! ซ่งหลานหลาง ถ้าข้า้าทำลายตระกูลซ่งของเ้า มันง่ายมาก! เ้ามันแสหาความตายเอง !” โจวเฟิงะโด้วยความโกรธ
ในขณะนี้สมาชิกในตระกูลซ่งเต็มไปด้วยความหวาดกลัว และพวกเขา้าที่จะหนี
โจวเย่พูดอย่างเ็า "ฆ่าพวกมันให้หมดอย่าให้รอดไปได้"
และโจวเย่ก็ได้สังหารสมาชิกตระกูลซ่งต่อไปอย่างเมามัน ไม่ว่าเขาจะผ่านไปจุดไหนจะมีคนล้มลงหนึ่งคนต่อการเคลื่อนไหวของเขาหนึ่งครั้ง
เสียงกรีดร้องของสมาชิกตระกูลซ่งดังก้อง ผู้คนที่เฝ้าดูเต็มไปด้วยความสยดสยอง
แม้แต่กูเฉียนซานที่เฝ้าดูก็ยังรู้สึกหวาดกลัวกับวิธีการที่โเี้ของโจวเย่
"โจวเฟิง ! ข้าไม่คาดคิดเลยว่าเ้าจะทะลวงผ่านอาณาจักรมหาคุรุยุทธ์" กู่เฉียนซานสายหัวและพูดด้วยความโกรธและไม่นานเขาก็จากไป เพราะแผนการของเขาล้มเหลว โจวเฟิงไม่ได้รับาเ็แถมยังทะลวงผ่านอาณาจักรมหาคุรุยุทธ์ ซึ่งเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของโจวเฟิง กู่เฉียนซานมีพลังอยู่ในจุดสูงสุดที่เก้าของอาณาจักรคุรุยุทธ์เท่านั้น
ไม่นานศพหลายร้อยศพก็นอนกองอยู่บนพื้น หน้าคฤหาสน์ตระกูลโจว ไม่มีใครรอดชีวิต
โจวเย่มองศพอย่างเฉยเมย และกล่าวว่า "ผู้าุโหลี่ ผู้าุโคุน ท่านทั้งสองนำคนไม่สังหารคนในตระกูลซ่งให้หมดร่วมถึงทายาททั้งสามของซ่งหลานหลาง แต่ยกเว้นผู้หญิงและเด็ก และนำสมบัติของตระกูลซ่งทั้งหมดกลับมา"
โจวหลี่และโจวคุน ตอบรับและนำคนออกไปทันที
โจวเย่ไม่้าทิ้งภัยพิบัติตัวเล็กๆไว้ ด้วยความทรงจำของเทพปีศาจเขารู้ดี เขาทำได้เพียงถอนลากถอนโคนเท่านั้น การปล่อยผู้หญิงและเด็กไปถือว่าเขาเมตตาเเล้ว
โจวเย่ หันไปมองโจวเฟิงและกล่าวว่า "ท่านพ่อท่านแข็งแกร่งมาก ท่านสามารถสังหารซ่งหลานหลางด้วยการโจมตีเดียว"
โจวเฟิง หันไปมองศพและพูดอย่างหดหู่เล็กน้อย "ข้าไม่อยากให้สิ่งนี้เกิดขึ้น แต่พวกเขาทำตัวเอง"
เมื่อสิ้นคำพูด โจวเฟิงก็เดินเข้าไปในคฤหาสน์ เขาไม่ได้ตอบคำชมของโจวเย่ และโจวเย่รู้ดีว่าเพราะอะไร
โจวเฟิงเป็คนอ่อนโยนและมีเมตตา
หลังจากสั่งงานกับผู้าุโคนอื่นๆให้จัดการกับศพเหล่านี้ โจวเย่ก็กลับห้องเพื่อไปผักผ่อนทันที
และไม่นานข่าวการล่มสลายของตระกูลซ่ง ทำให้ทุกคนในเมืองไป๋หนานตกตะลึง การต่อสู้ครั้งนี้กินเวลาไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง และมีหลายคนที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
-
ห้องโถง ตระกูลกู่
ใบหน้าของกู่เฉียนซานและผู้าุโคนอื่นๆน่าเกลียดมาก ไม่เพียงแต่พวกเขาล้มเหลวในการกวาดล้างตระกูลโจว แต่ยังเสียหมากไปโดยเปล่าประโยชน์
"ไอ้เวรโจวเฟิง! ไม่คาดคิดเลยว่ามันจะทะลวงผ่านอาณาจักรมหาคุรุยุทธ์!" กู่เฉียนซาน พูดอย่างดุร้าย และรัศมีจิตสังหารอันน่าสยดสยองก็แผ่กระจายออกมา ทำให้คนอื่น ๆ ในห้องโถงไม่กล้าพูดอะไร
"แตงโมแห่ง์ลูกเดียวสามารถทำให้ทะลวงผ่านอาณาจักรมหาคุรุยุทธ์ได้จริงเหรอ?" กู่เฉียนซาน พูดอย่างเ็า และความโกรธอันรุนแรงแทบจะพุ่งออกมาจากดวงตาของเขา
เมื่อก่อนความแข็งแกร่งของกู่เฉียนซาน อยู่เทียบเท่าโจวเฟิง แต่ตอนนี้เขาถูกโจวเฟิงแซงไปแล้ว เขาไม่ยากเชื่อว่าแตงโมแห่ง์ลูกเดียวสามารถทำให้โจวเฟิงทะลวงผ่านอาณาจักรมหาคุรุยุทธ์ได้ภายในครึ่งเดือน
"กู่เหลี่ยง ยาของเราล่ะ?" กู่เฉียนซานถามโดยมองไปที่กู่เหลี่ยง
"ท่านผู้นำ ยาแสงจันทรา ได้รับการปรุงและจะถูกส่งมายังตระกูลกู่ของเรา คาดว่าจะมาถึงในสามวัน!" กู่เหลี่ยง ตอบด้วยความเคารพ
"ดีมาก!" กู่เฉียนซานหรี่ตาลงเล็กน้อย ดวงตาของเขาเ็า และเขาก็ยกยิ้มเยาะเย้ย "โจวเฟิง ! วันจบสิ้นของตระกูลโจวของเ้ากำลังจะมาถึงเร็ว ๆ นี้!"
-
สามวันผ่านไปในชั่วพริบตา เมืองไป๋หนานยังคงถูกสั่นะเืกับข่าวการล่มสลายของตระกูลซ่ง และตระกูลโจวได้รับการยกย่องว่าเป็ตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดของเมืองไป๋หนาน
เมืองไป๋หนานซึ่งสั่นะเือยู่แล้ว ก็ต้องสั่นะเือีกครั้งด้วยข่าวใหญ่
หอสมบัติกำลังจะเปิดตัว ยาอันทรงพลังที่เรียกว่า วายุปราณ ซึ่งจะช่วยให้ผู้ฝึกฝนอาณาจักรนักยุทธ์ เพิ่มความเร็วในการฝึกฝนสิบเท่า
ข่าวนี้สร้างความฮือฮาไปทั่วเมืองไป๋หนาน
หอสมบัติเกือบจะเต็มไปด้วยผู้คนของเมืองไป๋หนาน มีคนถามว่าจะขายเมื่อไร และจะมีผลข้างเคียงหรือไม่ ?
ยกเว้นตระกูลโจวแล้ว อีกสองตระกูลที่เหลือล้วนตกตะลึงและมีความสนใจกับยานี้
ยาวายุปราณ เย้ายวนมากจนผู้นำตระกูลทั้งสอง ของตระกูลกู่ และ ตระกูลฮั่น ต้องไปถามถึงเื่นี้เป็การส่วนตัว แต่โม่เจียง กลับปากแข็ง ก่อนวันขายเขาไม่พูดอะไรแม้แต่ราคา !
หากยาวายุปราณ มีพลังเหมือนกับข่าวลือดั่งที่หอสมบัติกล่าว การเติบโตของตระกูลก็ไม่ใช่ปัญหาอย่างแน่นอน!
การเติบโตของตระกูล ขึ้นอยู่กับรุ่นเยาว์เป็หลัก หากคนรุ่นเยาว์แข็งแกร่งขึ้น ความแข็งแกร่งของตระกูลก็จะแข็งแกร่งขึ้นตามธรรมชาติ
ข่าวแพร่กระจายออกไปรอบนอกของเมืองไป๋หนาน และเมื่อผู้คนและตระกูลในเมืองโดยรอบรู้เกี่ยวกับเื่นี้ พวกเขาก็รีบมุ่งหน้ามาที่เมืองไป๋หนานเพื่อถามความจริงเกี่ยวกับยาวายุปราณ
ในหอสมบัติ เหมยเหมยยุ่งมาก มีคนมากเกินไป อัดแน่นไปทั้งห้องโถง
การเล่นแร่แปรธาตุของโจวหลี่ และโจวคุน ได้ไปถึงระดับที่สองแล้ว แม้แต่ยาวายุปราณที่ทรงพลังที่ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนก็สามารถปรุงได้ เป็เื่น่าชื่นชมจริงๆ โม่เจียง รู้สึกประหลาดใจอย่างลับๆ
เมื่อเห็นฝูงชนในห้องโถงใหญ่ โม่เจียงก็ไม่รบกวน เหมยเหมย เขาหันหลังกลับและกลับไปศึกษายาวายุปราณต่อ