บทที่ 22 เมื่อถึงเวลาเจ้าจะรู้เอง "ของที่ซื้อมาจะได้มีที่วางเสียที"นางเรียกทุกคนยกเว้นคนที่ต้องการจิบสุราที่ต้องนี้ยืนอ้าปากค้างอยู่ นางเดินนำเป็นคนแรกไปที่ประตูไม้เก่าๆ ผลักมันเปิดออก เสียงบานพับยังคงดังเอี๊ยดอ๊าดเหมือนเช่นเคย ทุกคนต่างมองหน้ากันไปม...