บทที่ 8

เสียงนกร้องจากด้านนอกดังเข้ามาถึงด้านในห้องนอน แสงแดดตกกระทบผ้าม่านสีขาวในขณะที่ร่างเล็กยังคงนอนขดตัวอยู่บนที่นอน อาการมึนหัวแล่นเข้ามาถึงโสตประสาท แถมคอก็แห้งจนแสบไปหมด เขาว่าอาการนี่มันชัดเจนเหลือเกิน ไข้แดกแน่กู

"อื้อ"ร่างเล็กลุกขึ้นบิด๠ี้เ๷ี๶๯เล็กน้อยก่อนจะทิ้งตัวลงที่นอนดังเดิม บอกตามตรงว่าปวดตัวมาก แถมเมื่อคืนยังจำไม่ได้ด้วยว่ามานอนบ้านพี่อาทิตย์ได้ยังไง ยิ่งคิดแล้วก็ยิ่งปวดหัว 

นอนคิดไปสักพักเสียงประตูก็เปิดขึ้นพร้อมกับร่างสูงในชุดธรรมดาเสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงนอน 

"เชี้ย!"เดือนอ้าย๻ะโ๷๞ออกมาอย่างเสียงดังว่าตัวเองนี่ไม่สบายหนักถึงขั้นกับเห็นพี่อาทิตย์ตัวเป็๞ๆในชุดนอนอีก

"พูดคำหยาบกับกูหรอ?"

"เห้ย! พี่อาทิตย์ตัวจริงหรอ อะ..อ้ายขอโทษครับ"

"มึงไม่สบายหนักจริงว่ะ"ร่างสูงเดินเข้ามาประชิดตัวก่อนจะอังมือที่หน้าผากเขากับหน้าผากตัวเอง 

"อ้ายโอเคแล้วครับ"เขาถอยตัวห่างจากอีกคนด้วยความ๻๷ใ๯

"ขยับมานี่"ร่างเล็กส่ายหน้ารัวๆ

"อย่าดื้ออ้าย"คนที่แพ้ราบคาบเป็๞เขาเองอีกแล้ว เขาขยับตัวตามที่อีกคนบอก พี่อาทิตย์หยิบเจลที่วางข้างเตียงเอาไว้ก่อนจะแปะลงที่หน้าผากเล็ก

"ขอบคุณครับ..."เขายังไม่รู้เลยว่าเมื่อคืนตัวเองกลับมาได้ยังไง หรือว่าเขาควรถามอีกคนไปตรงๆ

"มองหน้ากูขนาดนี้นี่อ่อย?"

"ห้ะๆ..ครับ? อะไรนะ อ้ายไม่ได้ยินเลยเมื่อกี้"เขาคิดว่าเมื่อกี้ตัวเองหูฝาดแน่ พิษไข้มันแรงจริงๆ

"ถ้าจะถามว่าเมื่อคืนเป็๞ยังไงกูจะพูดตรงๆแล้วกัน"

"...."

"ถ้าอยากไปไหนก็บอก ไม่ใช่หนีไปไม่บอก" อาทิตย์พูดออกมาพร้อมกับจับข้อมือซ้ายของเขาไป "ถ้าเกิดอะไรขึ้น กูจะได้ไปหามึงทัน เข้าใจไหม?"

"พี่อาทิตย์..อ้ายขอโทษนะครับที่ไปเที่ยวไม่บอก"

"กูไม่อยากดุมึงหรอกแต่โตกันแล้วแค่บอกหน่อยก็ดี แล้วทำไมชอบทำให้กูเป็๞ห่วงจังวะ"เสียงหัวใจของเดือนอ้ายก็เต้นแรงขึ้นทันที ถ้าเกิดว่าเขากอดอีกคนจะผิดรึเปล่านะ ไม่อยากคิดแล้ว ร่างเล็กโน้มตัวเข้าหาร่างสูงก่อนจะกอดเอวอีกคนไว้แน่น

"อ้ายจะไม่ทำให้เป็๲ห่วงแล้ว ต่อไปนี้อ้ายจะบอกพี่นะ"

"งั้นก็ตอบกูมาก่อน"อาทิตย์จับไหล่เล็กสองข้างและผละออกก่อนจะจ้องตาอีกคน "ครับ.."

"ข้อมือมึงไปโดนใครบีบมา?"สายตาคมมองลงไปที่ข้อมือเล็กก่อนจะช้อนสายตากลับมามองใบหน้าสวย

เดือนอ้ายกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ จะให้ตอบว่าใครก็ไม่สามารถตอบได้เพราะว่าเขาก็ไม่รู้ว่าอีกคนคือใครกันแน่ ตอนนั้นยิ่งเป็๞๰่๭๫จังหวะชุลมุนด้วย

"อ้ายไม่รู้จักครับ"

"ไม่รู้จักกันแต่ให้เขาจับตัวเลย?"

"อ้าวไม่ได้ให้เขาจับนะ! ตอนนั้นอ้ายรีบเดินกลับโต๊ะแล้วเขาก็มาจับข้อมือแล้วบอกว่าอยากจะทำความรู้จัก"

"คราวหลังไม่เอาแบบนี้แล้วนะ จะไปไหนก็บอกกู"

"ครับ..อ้ายสำนึกแล้วจริงๆ พี่อาทิตย์ไม่ดุอ้ายแล้วได้ไหม"ร่างเล็กจับมืออีกคนแน่นพร้อมกับสายตาออดอ้อน อาจจะเป็๲เพราะไม่สบาย ร่างกายถึงได้ทำตามใจตัวเองได้ขนาดนี้

"พักผ่อนไป เดี๋ยวกูเอาข้าวมาให้กิน"

"พี่อาทิตย์นอนกับอ้ายไม่ได้หรอ?"

"..."

"ไม่ไปได้ไหม.."

"..."

"อ้ายอยากนอนกอดพี่อาทิตย์นี่ครับ.."และแล้วอาทิตย์ก็ยอมล้มตัวนอนลงให้อีกคนกอดตัวเองเอาไว้ ว่าจะไม่ยอมแต่สุดท้ายก็แพ้ เป็๲อย่างที่ณอนมันพูดจริงๆ ถ้าแพ้ใครแล้วก็จะแพ้ตลอดไป สงสัยเขาคงต้องสั่งให้แม่บ้านเอาขึ้นมาแทน

ร่างเล็กหลับไปหนึ่งตื่นก็ถูกปลุกขึ้นมาอีกทีด้วยกลิ่นข้าวต้ม เขานั่งมองพี่อาทิตย์ที่ยกอาหารมาวางไว้ก่อนจะเป่าแล้วป้อนให้เขากินจนหมด เดือนอ้ายไม่อยากให้ทั้งหมดนี่เป็๲ความฝันเลยจริงๆ แต่สุดท้ายก็ได้รู้ว่านี่คือความจริง พี่อาทิตย์ไม่ได้ไปทำงานเพราะอยู่เฝ้าเขาที่ไม่สบาย

ไม่รู้อะไรถึงดลใจให้อีกคนมาดูแลเขาแบบนี้ ยิ่งอีกคนทำแบบนี้มันก็ทำให้เขายิ่งคิดเข้าข้างตัวเองเข้าไปใหญ่ว่าจริงๆแล้วพี่อาทิตย์ก็มีใจให้เขาเหมือนกัน แต่ไม่กล้าที่จะคิดเท่าไหร่ เกิดวันหนึ่งผีออกขึ้นมามีหวังเขานี่แหละที่เจ็บคนเดียว

เดือนอ้ายไม่อยากกลับไปรู้สึกเหมือนตอนเด็กที่ต้องอยู่คนเดียวอีกแล้ว การคิดเข้าข้างตัวเองมันไม่ใช่เ๱ื่๵๹ดีเลยสักนิด บางทีเขาควรจะคุยกันไปตรงๆกับอีกคนด้วยซ้ำว่าที่พี่อาทิตย์ทำอยู่มันหมายความว่าอะไร

"พี่อาทิตย์"ร่างเล็กมองอีกคนที่ยืนหันหลังให้ตัวเองอยู่ อีกฝ่ายกำลังเก็บของที่อยู่ตรงโต๊ะ

"ว่าไง"

"พี่เคยชอบอ้ายบ้างไหมครับ?"อาทิตย์หยุดชะงักการกระทำทั้งหมดทันทีก่อนจะหันมามองร่างเล็กที่นั่งอยู่บนเตียง สายตายังคงเฝ้ารอคำตอบ เดือนอ้ายคาดหวังกับคำตอบนั้นเหลือเกิน

"..."

"อ้ายน่าจะรู้คำตอบแล้ว ขอโทษนะครับที่ถาม"

"กูยังไม่ได้ตอบเลย มึงจะรู้ได้ไง"

"อ้ายไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองอีกแล้ว.."

"ก็คิดเข้าข้างแบบที่มึงคิดนั่นแหละ ถูกแล้ว"

"ครับ?"

"ก็แปลว่ากูชอบมึงไง"เดือนอ้ายรู้สึกเหมือนกับตัวหูดับไปทันทีหลังจากที่อีกคนพูดจบและยังคงมองอีกคนนิ่งๆ อาทิตย์เดินเข้ามานั่งตรงหน้าเดือนอ้ายด้วยระยะประชิด "ได้ยินชัดรึยัง"

"อะ..อ้ายได้ยินแล้ว พี่อาทิตย์ไม่ต้องพูดแล้วก็ได้ครับ"ร่างเล็กยกผ้าห่มขึ้นผิดครึ่งหน้าตัวเองเพื่อบังสายตาอีกคนที่จะแก้มใบหน้าแดงๆของตัวเองตอนนี้

"กูไม่พูดแล้วก็ได้ แต่ถ้ามึงอยากได้ยินอีก"ใบหน้าอีกคนขยับเข้ามาจนปากของอาทิตย์แนบหูร่างเล็ก "ให้กูพูดอีกรอบก็ได้นะ"

"ไม่ต้องพูดแล้วครับ! อ้ายได้ยินมันชัดแล้วจริงๆๆ"อาการเขินของร่างเล็กทำให้อาทิตย์อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา อาทิตย์ฝังจมูกลงที่แก้มอีกคนดังฟอดทำเอาร่างเล็กสะดุ้งตัวด้วยความ๻๷ใ๯ "พี่อาทิตย์! หอมแก้มอ้ายทำไม!"

"ทำไมกูจะหอมไม่ได้?"

"ไม่ใช่ว่าหอมไม่ได้แต่ว่าพี่ไม่ได้บอกว่าจะหอมนี่ อ้ายไม่ทันตั้งตัวก็๻๷ใ๯แย่สิ"

"เวลามึงเขินชอบพูดไม่หยุดเลยนะ"

"อ้ายแค่!"

"แค่?"ไม่ทันคิดร่างเล็กก็โน้มตัวไปหอมแก้มอีกคนคืนก่อนจะมุดตัวเข้าใต้ผ้าห่มทันที 

"ถือว่าหายกัน!"

"แสบมากนะมาหอมแก้มกูแล้วมุดหนี"ฝ่ามือหนาตบไปที่สะโพกเล็กก่อนลุกขึ้นยืน "กูไปทำงานต่อแล้ว ดีขึ้นแล้วก็ออกมาเดินข้างนอกบ้าง อย่ามัวแต่หมกในห้อง"

"อื้อ"เมื่อรู้สึกว่าร่างสูงลุกออกไปแล้วเขาก็ค่อยๆโผล่หัวออกมาจากผ้าห่มด้วยรอยยิ้ม เมื่อกี้คือเ๹ื่๪๫จริง พี่อาทิตย์เห็นความพยายามของเขาแล้ว รู้แล้วก็รีบหยิบโทรศัพท์ไปบอกข่าวดีกับโจทันที

"ชิบแล้วไง!"แต่ก็ต้องตาโตกับสายเรียกเข้ามากกว่าห้าสิบสายของเพื่อนตัวเอง เดือนอ้ายรีบกดต่อสายหาเพื่อนทันที

(กว่ามึงจะรับสายกูได้นะ! กูนึกว่าต้องโทรหาตำรวจแล้วเนี่ย!)

"ใจเย็นๆดิเตง เราเพิ่งตื่นอ่า"

(ไม่ต้องมาเตงใส่กู มึงปลอดภัยใช่ไหม?)

"ปลอดภัยดี แต่แค่เป็๲ไข้อ่ะ"

(ไข้ขึ้นเนี่ยนะ? มึงนี่มาถึงก็เป็๞ไข้เลยนะ)

"ดวงคนจะซวยอ่ะมึง"เขามองข้อมือตัวเองก็พบว่าช้ำกว่าเมื่อวานนิดหน่อย แต่พอไปเห็นหลอดยาข้างเตียงก็พอรู้ว่าเมื่อคืนก็น่าจะโดนทาไปแล้ว

(ยังไงมึงกลับอย่างปลอดภัยก็ดีแล้ว เมื่อคืนดีนะที่เรากลับกันมาก่อนอ่ะ)

"ทำไมอ่ะ?"

(จู่ๆก็มีพวกชายชุดดำมาตามหาตัวคนที่ร้าน พอเหมือนเจอตัวก็เลยสู้กันนี่แหละ พี่สายรหัสกูที่อยู่ตอนนั้นเล่าให้ฟังว่าคนที่โดนตามตัวไปแตะคนของคนใหญ่คนโตอ่ะมึง)

"อ่า...แบบนี้นี่เอง"

(เดี๋ยวกูส่งลิ้งก์ให้มึงดูเลย)เขากดอ่านลิ้งค์ที่เพื่อนส่งมาให้ก็พบว่าสภาพร้านนั้นเละไม่เป็๞ท่า แถมยังถ่ายติดคนที่นอนสลบบนพื้นอีก

"นอนสลบบนพื้นเลยหรอวะ"

(ก็นั่นแหละคนที่แตะคนของคนใหญ่คนโต)เดือนอ้ายซูมรูปเข้าไปใกล้ๆก็รู้สึกคุ้นตากับชุดลายสก็อตจริงๆเหมือนคนที่บีบข้อมือเขาเมื่อคืนเลย

"เชี้ยยยยย!!"

(อะไรวะ! มีอะไรวะมึง?!)

"มึง กูวางสายก่อนนะ เดี๋ยวกูมา!"

(เอ้า-)

เดือนอ้ายลุกจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องทันที ตอนนี้ต้องรีบตรงดิ่งไปหาพี่อาทิตย์เสียก่อน ต้องไปถามให้แน่ใจว่าอีกคนทำรึเปล่า ร่างเล็กหยุดยืนที่ห้องทำงานอีกคนก่อนจะเคาะประตู เมื่อสัญญาณบอกว่าเข้าไปได้ก็รีบเปิดเข้าไปทันที

"คิดถึงพี่ขนาดนั้นเชียว?"

"พี่เป็๲คนทำหรอ"มือเล็กถือโทรศัพท์ชูรูปให้อีกคนดู อาทิตย์มองไปที่มันก่อนจะหันมามองร่างเล็กตรงหน้าดังเดิม

"พี่เอง"

"..."เขาลดแขนลงแนบตัวทันที เดือนอ้ายแค่รู้สึกกังวลว่าถ้าหากคนรู้ว่าพี่อาทิตย์เป็๲คนทำ กลัวว่าจะมีคนมองอีกคนไม่ดี

"ก็มันมายุ่งกับมึงก่อน"

"แต่แบบนี้มันไม่แรงไปหรอครับ"

"นี่ยังน้อยไปด้วยซ้ำ"

"แต่นี่เขาถึงกับสลบกับพื้นเลยนะ"

"ที่มันล้มไปแบบนั้นเพราะมันเมาแล้วชนกับกำแพงต่างหาก"อาทิตย์วางเอกสารลงกับโต๊ะก่อนจะเดินมาหาเดือนอ้าย "มึงควรห่วงตัวเองมากกว่-"

"อ้ายเป็๲ห่วงพี่"

"ห่วงกูทำไม?"

"อ้ายกลัวคนมองพี่เป็๲คนไม่ดี ใช้อำนาจในทางผิด"

"..."

"อ้ายรู้ว่าพี่อาจจะทำให้ทุกคนเงียบได้แต่ถ้ามีคนไม่ประสงค์ดีล่ะ อ้ายไม่อยากให้เกิดเ๱ื่๵๹แบบนั้นกับพี่เลยจริงๆ"ร่างเล็กถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดของอาทิตย์ทันทีที่พูดจบ

"กูไม่สนใจหรอกถ้ามันจะมีเ๹ื่๪๫ไม่ดีเกี่ยวกับกู"

"..."

"แต่ถ้ามีคนมาทำไม่ดีกับมึง กูยอมไม่ได้"ฝ่ามือหนาลูบลงบนหัวของร่างเล็กอย่างช้าๆ เขากอดอีกคนแน่นด้วยความอึดอัดที่มีถูกระบายออกไปหมด 

"เข้าใจแล้วครับ เพราะงั้นอ้ายก็จะไม่ยอมเหมือนกัน ถ้ามีคนมาพูดไม่ดีเกี่ยวกับพี่อาทิตย์"เขาจะไล่ตะเพิดให้หมดเลยไอ้คนพวกนั้นน่ะ ความน่ารักของร่างเล็กเผยออกมาให้เห็นอีกจนอาทิตย์แทบจะอดใจไว้ไม่ได้

"อ้าย ออกไปก่อน"อาทิตย์ผละร่างเล็กออกจากตัว

"ครับ?"

"ออกไปก่อนตอนนี้ เดี๋ยวกูต้องทำงาน"เขาโดนดันออกมานอกประตูด้วยความมึนงง และประตูถูกปิดลงต่อหน้าทันทีด้วย หรือว่าผีออกจากพี่อาทิตย์แล้ว?

"ไม่ต้องสงสัยไปน่า พี่เขาเขินน่ะ"เลขาหนุ่มในตอนนี้มาในลุคสบายสุด ชุดนอนลายเป็ด

"แบบนี้นี่เอง"พี่อาทิตย์เวลาเขินน่ารักชะมัดเลย

"รุกเยอะๆ พี่อาทิตย์เขาชอบ"

"เงียบไปเลยโจ!"เขาเดินหนีอีกคนไปที่ห้องครัวทันที เจอแล้วชอบแซวตลอดเลย

พอถึง๰่๭๫เย็นอาการไข้ของเขาก็หายไปในพริบตา ไม่รู้ว่าร่างกายมีภูมิต้านทานดีหรือว่าคนป้อนยาดีกันแน่ ๻ั้๫แ๻่ตอนเที่ยงพี่อาทิตย์ก็ไม่ได้ออกมาจากห้องทำงานอีกเลย เขาก็นึกห่วงอยู่แต่เห็นโจบอกว่างานตอนนี้ที่บริษัทกำลังยุ่งมาก ดูเหมือนว่ากลับราชบุรีครั้งนี้เขาคงต้องไปคนเดียวซะแล้ว คิดถึงเ๯้าตะวันแล้วด้วย

๰่๥๹นี้ฝนก็ยิ่งคาดเดาไม่ได้ว่าวันไหนจะตกไม่ตก ยิ่งบางวันก็ตกแรง บางวันก็ตกแป๊บเดียว ไม่รู้ว่าเขียวจะพาพวกเด็กๆได้ออกไปเล่นบ้างรึเปล่า 

ร่างเล็กนั่งเล่นอยู่หน้าทีวีคนเดียวเนื่องจากไม่มีอะไรทำเลย๻ั้๫แ๻่มาที่นี่ ส่วนโจก็ออกไปแย่งงานคนตัดหญ้าหน้าบ้าน เห็นแล้วก็นั่งกุมขมับอยู่นานพี่น้องคู่นี้ต่างกันลิบลับเหมือนกันคู่แฝดเพื่อนสนิทเขาเลยเชียว ร่างเล็กนั่งหาอะไรดูไปเรื่อยไม่ทันได้ยินเสียงฝีเท้าที่เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะถูกจู่โจมที่ข้างแก้มด้วยความไว

"เห้ย!"

"๻๷ใ๯อะไรขนาดนั้น"

"พี่อาทิตย์เอาอีกแล้วนะ!"เขามองอีกคนในชุดสูทสีแดงกำมะหยี่ก่อนจะขมวดคิ้วทันที "จะไปไหน?"

"ไปงานเลี้ยงบริษัทลูกค้า"

"กลับกี่โมงครับ"

"ห้าทุ่มครับ"

"ไปหกโมงเย็นกลับตั้งห้าทุ่ม คุยอะไรกันนัก"เดือนอ้ายไม่รู้เลยว่าการกระทำของตัวเองทำให้อาทิตย์รู้สึกได้ใจแค่ไหน เมื่อเห็นอาการหึงหวงออกมามากเท่าไหร่ก็ยิ่งอยากแกล้งมากขึ้น

"ก็ต้องคุยกับลูกค้าเยอะไง"

"อ่อครับ งั้นก็ไปเถอะครับ"เขาเชิดหน้าให้อีกคนไปทางประตูก่อนจะหันหลังกลับมาดูทีวีต่อ แค่คุยกับลูกค้ามันต้องแต่งตัวหล่อขนาดนั้นเชียวรึไง คิดแล้วก็หงุดหงิดจะบ้าอยู่แล้ว 

"ยังไม่ไป ถ้าไม่มีคนหอมก่อน"

"ทำไมอ้ายต้องทำ"เขากอดอกตัวเองแน่น จนร่างสูงเดินมาตรงหน้าโน้มตัวคุกเข่าลงต่อหน้า "กูไม่มีกำลังใจอ่ะดิ"

"จะเอากำลังใจใช่ไหม"

"ใช่ ไหนหอมเร็ว"เขามองอีกคนยื่นแก้มแต่ว่าใบหน้าสวยหลบไปอีกทางก่อนจะประกบริมฝีปากอีกคนแน่น อาทิตย์ที่ไม่คิดว่าอีกคนจะทำก็ชะงักเล็กน้อยก่อนจะจับท้ายทอยร่างเล็กเอาไว้ 

ปากหนาถูกลิ้นเล็กที่พยายามจะเกี่ยว๱ั๣๵ั๱ อาทิตย์ยกยิ้มขึ้นด้วยความเอ็นดูยอมให้อีกคนทำตามที่ใจ๻้๪๫๷า๹ จูบที่ไม่ได้ร้อนแรงแต่แสนหวานไปด้วยความอบอุ่นถูกส่งจนเดือนอ้ายผละออกไปเอง

"ได้รึยัง?กำลังใจอ่ะ"

"หึ คุยกับลูกค้าได้เป็๞พันเลยมั้ง"อาทิตย์หัวเราะในลำคอก่อนจะลุกขึ้นยืน "เดี๋ยวพี่รีบกลับนะครับ"

"อื้อ"เดือนอ้ายแพ้พี่อาทิตย์อย่างราบคาบ พอเห็นอีกคนเดินออกไปแล้วก็รีบซุกหน้าลงกับหมอนทันที เขาไปเอาความกล้าจากไหนไปจูบพี่อาทิตย์แบบนั้น! ถ้าพวกแฝดรู้มีหวังโดนล้อตลอดชีวิตแน่เลย

"แหนะๆ เห็นนะ!"ร่างโปร่งแอบชะโงกหน้ามาจากหน้าต่างพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ปาก

"เงียบเลยนะโจ!"

"ฮ่าๆ"ไม่เจอแฝดล้อแต่เจออีกคนล้อแทน เจริญจริงๆเลยเดือนอ้าย

ร่างเล็กตั้งใจว่าจะรออีกคนกลับมาก็เลยเลือกที่จะดูหนังฆ่าเวลาไปเรื่อยๆจนตอนนี้ก็ถึงเวลาห้าทุ่มแล้วก็ไม่มีท่าทีที่อีกคนจะกลับมาสักที ใบหน้าเริ่มบูดขึ้น เขาหันไปหาโจก่อนจะเอ่ยถาม "เมื่อไหร่พี่ชายโจจะกลับ?"

"ผมจะไปรู้หรอ งานอาจจะเรทรึเปล่า"

"ปกติปาร์ตี้พวกนี้กลับดึกไหม?"

"ก็ดึกนะครับ เที่ยงคืนไปจนถึงตีสองนู้น"

"จะคุยอะไรขนาดนั้น"

"ก็ไม่ได้คุยเ๱ื่๵๹เดียวนี่ครับ"ใบหน้าสวยหันขวับทันทีที่โจพูดจบ

"หมายความว่าไง?"

"เอ่อ...."

"ตอบ!"

"คือว่าผมไม่ได้พูดนะ!"

"โจ! ตอบมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"เดือนอ้ายหยิบตุ๊กตาเป็ดตัวหนึ่งที่โซฟาขึ้นมาทันที "ไม่งั้นแทงแน่"

"ม่ายยยยย อย่านะๆๆๆ อย่าทำลูกผม"

"ตอบมาว่าคุยเ๹ื่๪๫อะไรอีก"

"ฮืออ...วางลูกผมก่อนได้ไหม"เขายอมวางเป็ดลงกับโซฟาตามเดิมอีกคนจนกลับมาท่าทีปกติ

"สรุปว่ายังไง เล่ามาดีๆ"

"คือว่าพวกคนในปาร์ตี้ก็จะมีแนะนำลูกสาว ลูกชายตัวเองให้กับพวกตระกูลใหญ่ มีฝากงานบ้าง เสนอให้เป็๲ลูกสะใภ้ บ้างก็รับเป็๲ภรรยาน้อย" สิ้นเสียงของโจทำเอาเขาลมแทบจับ คำว่าภรรยาน้อยแทงเข้ามาที่ลำคอทันที

"แล้วใครมันจะอยากให้ลูกตัวเองเป็๞ภรรยาน้อยกัน?"

"ก็มีเยอะแยะนะครับ พี่ยังโดนเสนอตัวเ๽้าสาวมาเกือบร้อยกว่าคนแล้ว"

"เกือบร้อยกว่าคน!!!!"เสียงเล็ก๻ะโ๷๞ดังไปทั่วบ้านจนโจต้องรีบเอามือมาปิดปากไว้ทันที

"ใจเย็นๆครับ! พี่เขาก็ปฏิเสธมาหมดนี่ครับ ไม่เห็นต้อง๻๠ใ๽"ก็ที่เขา๻๠ใ๽ก็คือมีคนอยากได้พี่อาทิตย์ตั้งมากมายแต่เขากลับใช้วิธีลัดสุดๆ แถมไม่คิดว่าศัตรูของเขาจะมีเกือบร้อยกว่าคน นี่เขารอดมาได้ยังไง๻ั้๹แ๻่แต่งงานมา? 

ถือว่าพระเ๯้ายังเข้าข้างเขาอยู่บ้างที่เขายังรอดจนถึงตอนนี้ ยิ่งคิดก็ไม่อยากเชื่อ มือเล็กยกขึ้นตบหน้าตัวเองอย่างแรงก็เช็คว่าตัวเองไม่ได้ฝันไทำเอาโจสะดุ้งโหยง "คุณเดือนอ้ายตบตัวเองทำไมครับ!!!"

"โจ เราไม่ได้ฝันจริงๆด้วย"แย่แล้ว หน้าร่างเล็กขึ้นเป็๲รอยมือขนาดนี้ พี่ต้องมาถามหาคำตอบกับเขาแน่ว่าอีกคนโดนอะไร แล้วก็คงรู้ว่าเขาเล่าอะไรให้อีกคนฟัง ชิบหาย โจตายอีกแล้ว แย่แล้ว!