บทที่ 9
เดือนอ้ายนั่งดูทีวีมาหลายชั่วโมงแล้วจวบจนตอนนี้เป็เวลาเกือบตีสองก็ยังไม่มีวี่แววที่จะเห็นเ้าของบ้านหลังใหญ่จะกลับมาสักที เขานั่งดูหนังกับโจจบไปหลายเื่แล้วจนอีกคนขอตัวไปนอนเรียบร้อยเพราะต้องตื่นไปทำธุระตอนเช้า จากที่ตอนแรกบอกกับเขาดิบดีว่าโต้รุ่งยังไหวสรุปว่าแค่หนังเื่แรกก็สลบไปแล้ว มีเพียงแค่ร่างเล็กที่นั่งกอดหมอนใบจิ๋วอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น สักพักก็มีแสงไฟส่องเข้ามาผ่านผ้าม่านมาถึงตัวบ้าน
ร่างเล็กรีบลุกขึ้นไปแง้มผ้าม่านดูก็เห็นว่าร่างของคนที่ตัวเองคิดถึงเดินลงมาจากรถ เรือนผมสีดำที่ตอนแรกเซตขึ้นก็ถูกเอาลงเรียบร้อยแล้ว สูทสีแดงถูกพับเก็บในแขนของอีกคนเหลือเพียงเชิ้ตสีขาวที่ถูกปลดกระดุมออกจนเห็นแผงอกนั่นจนรอยสักที่โผล่ออกมา
ดวงตาเล็กลุกวาวเป็ประกายทันที เขาเพิ่งรู้ว่าพี่อาทิตย์สักัที่หน้าอกด้วยแถมสภาพอีกคนในตอนนี้ก็ดูหล่อมากจนหัวใจดวงน้อยสั่นไหว เขารีบวิ่งไปที่หน้าประตูพอดีกับที่อีกคนเปิดประตูบ้านเข้ามาเมื่ออาทิตย์เห็นว่าเดือนอ้ายมายืนรอที่ประตูก็ทำสีหน้าดุทันที
“ทำไมยังไม่นอนอีก?”
“อ้ายยังไม่ง่วง พี่เอาสูทมาสิ เดี๋ยวอ้ายเอาไปเก็บให้นะ”เขากลัวว่าอีกคนจะดุมากกว่านี้เลยรีบฉวยโอกาสออกจากตรงนี้ก่อน มือเล็กเอื้อมจะไปเอาสูทที่อีกคนถือไว้แต่ร่างสูงเบี่ยงสูทที่ถือไว้ออกห่างจากร่างเล็ก
“อย่าเปลี่ยนเื่นะอ้าย”
“พี่อาทิตย์จะมาดุอ้ายทำไมเล่า ก็เพราะพี่กลับช้านั่นแหละถึงเป็แบบนี้ นี่อ้ายเป็ห่วงพี่นะเลยนอนไม่หลับจะมาโทษอ้ายได้ไง พี่มัวแต่คุยกับสาวอยู่ล่ะสิถึงกลับดึกแบบนี้น่ะ อ้ายน่ะ-“ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบก็ถูกมือของอีกคนปิดปากไว้ก่อน
“มึงพูดมากแบบนี้ั้แ่เมื่อไหร่วะ”
“อี่อาอิดไอ่อ้องอาอิดอากอ้ายเอยอ้ะ(พี่อาทิตย์ไม่ต้องมาปิดปากอ้ายเลยนะ)”อาจจะเป็เพราะว่าพี่อาทิตย์ดูอ่อนโยนกับเขาขึ้นมาบ้าง ทำให้ตอนนี้เขาถึงกล้าต่อปากต่อคำกับอีกคนมากขึ้น
“กูไม่ได้คุยกับสาว”อีกคนยอมปล่อยมือออกจากใบหน้าสวยก่อนจะเห็นริมฝีปากเล็กที่ยื่นออกมาแสดงถึงอาการไม่พอใจ อาทิตย์มองใบหน้าเล็กนั่นด้วยรอยยิ้มก่อนจะลูบหัวอีกคนช้าๆ
“แล้วทำไมถึงกลับช้านักล่ะ อ้ายเป็ห่วงนะ”
“พวกนั้นชวนกินเหล้านานไปหน่อยก็เลยต้องอยู่ยาว มันมีผลกับบริษัทกู”พอเห็นพี่อาทิตย์พูดแบบนั้น เขาก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ ถึงว่าได้กลิ่นแอลกอฮอล์มาจากตัวอีกคนเยอะมาก แต่ใบหน้าหล่อก็ยังดูปกติ
“อ้ายขอโทษที่บ่นเยอะนะ..”
“ไม่เป็ไร ไปนอนเถอะ”
“แล้วพี่จะไม่นอนหรอ?”
“กูก็ต้องไปนอนสิ”เขานี่ก็ถามแปลกจริง คงเป็เพราะดึกแล้วก็เลยมึนนิดหน่อย
“โอเคครับ ฝันดีนะพี่อาทิตย์”ร่างเล็กเตรียมหมุนตัวที่จะไปนอนแต่ก็ต้องชะงักฝีเท้าทันทีกับประโยคที่อีกคนพูดออกมา
“หรือมึงจะมานอนกับกูล่ะ”
“พะ..พี่อาทิตย์พูดอะไรออกมาน่ะ”เขามองใบหน้าอีกคนที่ตอนนี้ก็ยังคงเรียบนิ่งแม้จะพูดประโยคนั้นออกมาต่างจากเขาที่ตอนนี้ใบหน้าคงขึ้นสีแล้ว
“กูนอนกับมึงไม่ได้รึไง”อีกคนก้าวฝีเท้าเข้ามาใกล้เขาจนตอนนี้เดือนอ้ายติดกับผนัง
“ก็ปกติพี่จะนอนคนเดียวนี่ครับ จู่ๆมาชวนแบบนี้มัน..”เขาว่าอีกคนคงจะเมาแน่ๆ แต่เขาไม่คิดว่าอีกคนจะอ่านความคิดเขาออก
“กูไม่ได้เมา แล้วการที่สามีจะนอนกับภรรยามันแปลกตรงไหน?”
“….”เดือนอ้ายต้องกลืนน้ำลายลงคอตัวเองอึกใหญ่ ในบางครั้งพี่อาทิตย์ในตอนนี้ดูต่างกลับคนที่เขารู้จักในตอนเด็กโดยสิ้นเชิงเช่นตอนนี้ ดวงตาของอีกฝ่ายเหมือนกับเสือที่กำลังจะล่าเหยื่อชัดๆ
“อยากนอนกับกูไหม”
“อ้ายจะไปรอที่ห้องนะครับ!”มือเล็กรีบดันอกแกร่งอีกคนให้ห่างจากตัวก่อนจะรีบวิ่งขึ้นบ้านไปทันที ทำไมเขาถึงจะไม่อยากนอนกับคนที่ชอบกัน โอกาสดีๆมีก็คว้าสิวะ
ระหว่างที่พี่อาทิตย์อาบน้ำอยู่ เขาก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันทีก่อนจะทักเข้าไปในกลุ่มใหญ่ที่มีเพื่อนแฝดตัวดีเอาไว้ ด้วยความดีใจที่จะได้นอนเตียงเดียวกับสามีก็เลยไม่สนใจว่าอีกคนเดินออกมาจากห้องน้ำแล้ว ร่างเล็กยังมัวแต่เล่นโทรศัพท์อย่างเดียว
“จะนอนแล้วได้รึยัง?”เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นขณะที่เขากำลังจะบอกฝันดีเพื่อน ใบหน้าสวยเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่ยืนกอดอกอยู่ข้างเตียง
“พี่อาทิตย์แก้ผ้าทำไม!”
“ก็นี่มันห้องกู กูแก้ผ้าแล้วมันทำไม?”เขารีบยกมือขึ้นปิดตาทันทีเพราะท่อนบนของอีกคนไม่เหลือเศษผ้าสักชิ้น ดีที่่ล่างยังใส่กางเกง
“ปะ..เปล่า อ้ายแค่ใ”เอาวะ ยังไงเขาก็ต้องทำใจให้ชิน พอเห็นกล้ามเนื้อท้องของพี่อาทิตย์รวมไปถึงรอยสักัที่อยู่อกข้างซ้ายลากยาวไปถึงเอวก็ทำเอาใจเขาเป็สุขแล้ว
“ชอบก็บอก”
“ใครชอบ!”ใบหน้าเล็กหันไปมองคนที่ล้มตัวนอนข้างกายทันที
“ก็เห็นมึงมองตาเป็มันเชียวก็นึกว่าชอบ”
“อ้ายไม่ได้บอกว่าชอบสักหน่อย พี่อย่าคิดไปเองได้ไหมเนี่ย”แม้ว่าในใจจะะโว่าชอบ ชอบมากก็เถอะนะแต่ใครจะไปกล้าพูด เดี๋ยวอีกคนหาว่าเขาโรคจิตแน่
“งั้นกูไปใส่เสื้อก็ได้”
“เห้ย เดี๋ยวสิ!”เดือนอ้ายคว้าแขนอาทิตย์ไว้แน่นทันที “ไม่ต้องก็ได้..นอนเถอะ”
“ดี กูจะได้นอนสักที”เขาค่อยๆขยับตัวเล็กน้อยให้ได้ท่านอนที่สะดวก ดวงตาเหลือบไปเห็นว่าอีกคนก็นอนราบกับเตียงแล้วเขาจึงค่อยๆเอื้อมตัวไปปิดไฟลง เสียงลมหายใจของเราทั้งประสานกัน
เดือนอ้ายนอนคิดอยู่สักพักว่าจะกอดอีกคนได้ไหม สุดท้ายก็ต้องเลิกคิดเมื่อแกล้งทำเป็ละเมอดีกว่า ร่างเล็กค่อยๆหมุนตัวไปนอนตะแคงข้างและเอาแขนกอดอีกคนไว้ เพียงแค่เสี้ยววินาทีร่างเล็กได้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของร่างสูงโดยสมบูรณ์
“อยากให้กอดก็บอกกูดีๆ”เขาได้แต่ขบคิดในใจว่าแผนกูแตกั้แ่แรกเลยสินะแต่ก็ถือว่าดีแล้วที่อีกคนไม่ได้ว่าอะไร อ้อมกอดของพี่อาทิตย์อบอุ่นจนเขาผล็อยหลับไปในที่สุด
เช้าวันใหม่ของเขาเต็มไปด้วยความสดใสหลังจากตื่นนอนก็พบว่าคนที่กอดเขาอยู่ก็คือพี่อาทิตย์ อีกคนยังคงนอนหลับตาอยู่แบบนั้นคงเป็เพราะเมื่อคืนกลับดึกด้วยผสมพิษแอลกอฮอล์จึงทำให้หลับลึกแบบนี้ แต่แท้จริงแล้วที่อาทิตย์หลับลึกแบบนี้เป็เพราะเดือนอ้าย เขาพยายามขยับตัวออกจากวงแขนอีกคนแต่ก็ถูกรัดแน่นกว่าเดิม
“จะรีบลุกไปไหน“
“พี่อาทิตย์ตื่นแล้วหรอ?”
“ก็มีเด็กมันขยับตัวไง”
“อ้ายขอโทษ..ไม่ได้ตั้งใจอ่ะ”อุตส่าห์คิดว่าขยับตัวเบาสุดแล้วเชียวแต่ก็ยังทำให้อีกคนตื่นจนได้
“นอนต่อเถอะ”
“ไม่ได้นะ วันนี้อ้ายว่าจะกลับไร่แล้ว”พอพูดไปแบบนั้นอีกคนก็รีบลืมตาขึ้นมามองหน้าเขาทันที
“จะกลับไปกับใคร?”
“อ้ายกลับเอง”ทำไมพี่อาทิตย์ถึงหน้าดุขนาดนี้เนี่ย
“ไม่ได้”
“อ้าว ทำไมงั้นอ่ะ?”
“จะกลับไปคนเดียวได้ไงอ้าย ถ้าจะกลับก็ต้องไปกับกู”
“ จะให้อ้ายกลับพร้อมพี่ได้ยังไง”ใบหน้าขาวรีบขมวดคิ้วทันที “พี่อาทิตย์มีงานอีกไม่ใช่หรอ อ้ายก็มีงานที่ไร่เหมือนกัน”
“ให้คนอื่นดูแลเอา”
“อ้ายเป็เด็กฝึกงานอย่าลืมสิ ไม่งั้นก็ไม่ผ่านประเมินแน่”
“แต่กูเป็คนตัดสินว่าผ่านไม่ผ่าน”เขาไม่อยากจะเชื่อจริงๆว่าอีกคนจะเอาแต่ใจขนาดนี้กับการที่เขาจะกลับไปทำงานที่ไร่
“อ้ายไม่ทำงานเลยแต่พี่จะให้ผ่านมันก็ไม่ได้ไง เห็นแบบนี้อ้ายก็ไม่อยากโกงคนอื่นเขานะ”แค่ได้ทำงานกับคนที่รู้จักก็ถือว่าเป็อภิสิทธิ์ที่มากกว่าคนอื่นแล้ว ไหนจะมีสามีเป็คนตัดสินว่าผ่านไม่ผ่านอีก
“ให้อ้ายกลับเถอะนะ”เขามองตาอ้อนอีกคน
“นะๆ อ้ายขอนะคะ”ใบหน้าสวยซบลงที่ไหล่กว้างก่อนจะเอาหัวถูไถกับลำคออีกคนอย่างออดอ้อน เขาทำสุดแรงขนาดนี้ต้องให้แล้วนะ
“ถ้าจะกลับก็รอให้โจมันว่างแล้วค่อยกลับ ห้ามกลับคนเดียวเด็ดขาด”
“แล้วโจจะว่างตอนไหนล่ะ?”
“ไปถามมันเอา”อาทิตย์พูดก็ดึงอีกคนเข้าไปกอดแน่นก่อนจะกดจมูกลงบนผมนุ่มของเดือนอ้าย สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่สามารถลุกจากตรงนี้ได้ ตอนแรกว่าจะตื่นไปทำอาหารเช้าให้อีกคนแต่ตอนนี้คงไม่ได้กินแล้วล่ะ คงได้ไปกินอาหารเย็นแทน
ในที่สุดก็ได้รู้ว่าอีกสองวันข้างหน้าเขาจะได้กลับไปไร่แล้วก็เลยว่าจะไปปลดปล่อยสักหน่อยก่อนที่จะกลับ เพื่อนแฝดก็จะมาด้วย พวกมันบอกกับเขาว่าอาจจะพารุ่นพี่ที่บริษัทไปด้วยเพราะว่าเป็วันเกิดของอีกคน เขาก็ไม่ได้ติดอะไรอยู่แล้วเพราะได้ขออนุญาตสามีเป็ที่เรียบร้อย
เดือนอ้ายมองชุดที่วางเรียงเป็แถวก่อนจะหยิบเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนขาสั้นเหนือเข่า นานมาแล้วเหมือนกันที่ตัวเขาเองไม่ได้มีเวลามานั่งคิดเื่เสื้อผ้าแบบนี้ รองเท้าผ้าใบสีขาวถูกหยิบออกมาจากชั้นจัดไว้อย่างพอดี
เมื่อเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วก็ยืนดูตัวเองอยู่หน้ากระจก ร่างเล็กแอบแต่งหน้าเล็กน้อยแค่ทาลิปกับทาแก้มแต่โดยรวมนั้นดูดีมากจนร่างสูงที่ยืนกอดอกมองอยู่หน้าประตูคิ้วขมวด อาทิตย์ไม่ไปทำงานวันนี้เพราะคิดว่าจะอยู่กับร่างเล็กทั้งวัน แต่ใครจะไปรู้ว่าเ้าตัวจะหนีไปเที่ยว
“โป๊”
“ห้ะ นี่โป๊หรอ”เขาหันไปถามอีกคนด้วยสีหน้ามึนงง เสื้อยืดก็ปกติ กางเกงก็ปกติดีนี่
“กางเกงใส่ขาสั้นไปไหม? แล้วนั่นเสื้อหรือตาข่ายดักปลาบางขนาดนั้นทำขายมาได้ไง?”อาการหึงหวงของอีกคนแสดงออกมาอย่างชัดเจนจนร่างเล็กแอบลอบยิ้ม
“มันก็ปกตินะพี่ คนอื่นเขาก็แต่งตัวแบบนี้กันนะ”
“คนที่บริษัทกูยังไม่เห็นแต่งแบบนี้เลย”
“ก็นั่นในบริษัทนี่ อันนี้คนอื่นเขาไปเที่ยวกันก็ใส่แบบนี้กันทั้งนั้นแหละน่า”
“ไม่มีกางเกงตัวอื่นแล้ว?”
“ตัวอื่นมันไม่สวย”
“เอากางเกงกูไปใส่”
“โอ้ย! ถ้าใส่ของพี่ก็หลุดตูดอ้ายสิ!”อาทิตย์ชะงักฝีเท้าที่จะไปหยิบกางเกงตัวเองทันที ร่างสูงไม่ทันได้คิดเพราะความหึงหวงมันขึ้นตา
“งั้นเอานี่ไปใส่ ไม่งั้นก็ไม่ต้องไป”อาทิตย์รีบยื่นเสื้อฮู้ดสีดำให้เดือนอ้าย เขารับมันไว้ในมือ
“เอาไปก็ได้”
“เอาไปผูกเอวเลยนะ”เขายอมผูกเอวตามที่อีกคนว่าแต่อีกคนก็รีบมาดึงออกทันที “ไม่ต้องผูกละมันรัดเอวมึง” อาทิตย์ตาลุกเป็ไฟเพราะแขนฮู้ดเวลามัดเอวเดือนอ้ายนั่นมันทำให้เห็นเอวเล็กของอีกคน แน่นอนว่าร่างสูงไม่้าให้คนอื่นเห็น
“อะไรของพี่แน่เนี่ย อ้ายมึนหัวไปหมดแล้ว”
“แล้วมึงจะทำให้กูหวงทำไมนักล่ะ”
“…”เขานิ่งค้างกับประโยคที่อีกคนพูดมาทันที พี่อาทิตย์กำลังหวงเขา…
“ไม่งั้นก็สวมฮู้ดกูทับไปเลยนะ”
“อ่ะๆก็ได้”เขาสวมฮู้ดอีกคนทับทั้งตัว ด้วยขนาดตัวที่แตกต่างกันทำให้ปลายเสื้อนั่นปิดกางเกงขาสั้นที่เขาใส่ทันที มองดูรวมๆก็เหมือนคนใส่ฮู้ดตัวเดียวมากกว่าเพราะปลายเสื้อมันเลยเข่าพอดี
“เออ แบบนี้แหละน่ารัก”อาทิตย์มองอย่างภูมิใจที่เห็นอีกคนใส่เสื้อตัวเอง ง่ายๆก็คือการแสดงความเป็เ้าของนั่นแหละ เพราะคนตัวเล็กไม่ได้เห็นว่าด้านหลังเสื้อฮู้ดมันเขียนว่าอะไรจึงทำให้ไม่รู้เลยว่าฮู้ดสีดำตัวนี้มันไม่ใช่ฮู้ดสีดำธรรมดา
ร่างเล็กเดินลงจากรถก่อนจะหันไปโบกมือให้อีกคนที่นั่งอยู่บนรถ พี่อาทิตย์เป็คนขับมาส่งถึงที่บาร์แถมยังบอกว่าจะมารับด้วย มีหรอที่เดือนอ้ายจะปฏิเสธ ระหว่างทางอีกคนเล่นห้ามนั่นห้ามนี่ตลอดทาง เขาก็ได้แต่ตอบรับอย่างเหน็ดเหนื่อย แม้ว่าอีกคนมองว่าเขาเด็กแต่เดือนอ้ายก็อายุยี่สิบสองแล้วนะอีกไม่กี่เดือนก็จะยี่สิบสามแล้วด้วย
เท้าเล็กก้าวผ่านฝูงชนไปด้วยความลำบาก สายตามากมายต่างมองไปที่เดือนอ้าย แม้ว่าจะใส่เพียง ฮู้ดสีดำแต่ด้วยหน้าตาที่ดูสวยราวกับดารามันทำให้แต่ละคนต่างคิดว่าอยากจะเข้าไปทำความรู้จัก ซึ่งในใจของเดือนอ้ายก็คิดแล้วว่าต้องมองอยู่แล้วเพราะเขาหน้าคล้ายอิงดาวนี่ แต่ร่างเล็กไม่รู้เลยว่าในตอนนั้นไม่มีใครนึกถึงอิงดาวเลยด้วยซ้ำไป
เขามองหาเพื่อนอยู่นานสองนานจนเห็นว่ามันยืนโบกมืออยู่ที่โซนที่นั่ง พวกมันคงโทรมาจองก่อนแล้วเพราะเื่คราวก่อนทำให้เควินไม่อยากให้ไปโต๊ะยืนอีก เดือนอ้ายเดินเข้าไปหาเพื่อนก่อนจะถูกนาวินกอดหมับทันที
“คิดถึงมึงจัดๆเลยอ่ะ!”
“มึงเพิ่งเจอกูเองนะ”
“แหมก็ ปกติเราเจอกันทุกวันนี่หว่า”
“มึงก็อย่าเว่อร์”เควินผลักหัวนาวินอย่างแรง เขามองสองแฝดตีกันด้วยสีหน้ายิ้มกริ่ม มีความสุขจังเลย
“เพื่อนกูมีความสุขขนาดนี้ก็ต้องฉลองหน่อยดิ ผัวคลั่งรักชิบหายเลยอ่ะดิ้”
“เลิกแซวกูเถอะ กว่ากูจะออกบ้านมาได้”เขากำลังนั่งลงกับโซฟแต่ก็ถูกนาวินดึงไว้ก่อน “เดี๋ยวๆกูเห็นอะไรแว๊บๆมึงอย่าเพิ่งนั่ง”
“อะไรวะ”มันจับที่หลังเสื้อเขาก่อนจะพลิกให้เควินดู เขาได้แต่ทำหน้าสงสัยว่ามันดูอะไรกันที่หลังเขา หรือว่ามีขี้นก
“มึงนี่แม่ง…โครตน่าอิจฉา”
“อะไรวะ หลังกูมีไรอ่ะ”เควินหยิบโทรศัพท์มาถ่ายก่อนจะยื่นให้เขาดู ร่างเล็กทันทีที่เห็นก็อ้าปากหวอทันทีเพราะข้างหลังมันเขียนว่า ARTHIT’S WIFE
“กูเชื่อแล้วว่าคลั่งรักจริง”นาวินมันหัวเราะจนเจ็บท้อง ส่วนเขาก็รีบกุมขมับตัวเองทันทีก็ว่าอยู่เห็นอีกคนยิ้มตลอดทางเพราะแบบนี้สินะ
“กูโดนคนมองั้แ่หน้าร้านเลยเนี่ย กูไม่ลุกไปไหนละนะ ขอนั่ง”เขาจะบ้าตาย เหมือนอีกคนแก้เข็ดว่าห้ามลุกไปไหนแน่ๆถึงเอาตัวนี้มาใส่ให้เขา แล้วอีเสื้อตัวนี้อีกคนไปทำไว้ตอนไหนกันนะ
ในลานจอดรถของบาร์ที่เดือนอ้ายอยู่ มีรถหนึ่งคันที่ยังไม่ได้ดับเครื่องยนต์ อาทิตย์นั่งรออยู่บนรถ ร่างสูงไม่อยากให้อีกคนต้องกลับคนเดียวก็เลยรอแทน สักพักก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พอมองดูก็พบว่าคือเพื่อนสนิทของตัวเอง
“มีอะไร”
(เพื่อนโทรหาไม่ได้เลยรึไง)
“มึงจะโทรมาทำไมล่ะ?”เขาผ่อนลมหายใจเพราะทุกครั้งที่โทรมาก็ไม่พ้นเื่กวนประสาท
(กูจะโทรมาบอกว่าที่โกดังมีปัญหานะ)
“ปัญหาอะไร?”น้ำเสียงของอาทิตย์ตึงขึ้นมาทันทีหลังจากที่ได้รับข่าวร้าย
(มีคนพบสารปนเปื้อนในสินค้า)
“แล้วไม่ได้เช็คกล้องวงจรปิดหรอว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”
(กล้องถูกปิดมึง)
“พรุ่งนี้กูจะเข้าไปเช็ค ส่วนมึงไปแก้ระบบรักษาความปลอดภัยด้วย อย่าให้ข่าวหลุดออกไปเด็ดขาด”
(เออๆ เดี๋ยวกูจัดการให้ แล้วของขวัญที่กูให้มึงได้ใช้ยัง?)
“เสือก”
(แสดงว่าได้ใช้แล้วสินะ เสื้อฮู้ดอย่างดีเลยนะเว้ย) ร่างสูงกดตัดสายก่อนจะหยิบแท็บเล็ตที่พกติดตัวขึ้นมาทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยความเครียดเพราะ่หลังมานี้มักจะมีปัญหาเกิดขึ้นที่บริษัทบ่อยครั้ง รวมไปถึงครั้งนี้ที่เกิดขึ้นที่โกดัง อาทิตย์ยังคงตามสืบอยู่เสมอว่าใครคือผู้อยู่เื้ั)
