ห้องพำนักของทัพพิภพมีมากมาย ทั้งยังกว้างขวางกว่าที่พำนักเดิมของโหยวเสี่ยวโม่

        แต่ว่าการตกแต่งภายในเน้นความเรียบง่าย เพิ่มเติมคือฉากกั้นลมและอ่างอาบน้ำไม้ใบใหญ่ ฉากกั้นลมนั้นตั้งตรงกับประตู สามารถบดบังจากสายตาผู้อื่น

        ในวันนั้นโหยวเสี่ยวโม่ย้ายเข้าพัก สัมภาระเขาน้อยมากจึงมีแค่เสื้อผ้าสองชุดกับตำราสี่เล่ม

        เขายังไม่คิดคืนตำราในเร็ววัน เป็๞เพราะความเร่งรีบจากเมื่อคืน ทำให้เขาไม่ทันได้อ่านรายละเอียดของเนื้อหา ได้แต่ยัดเนื้อหาในตำราเข้าสมองแบบขอไปที บางส่วนจำไม่ได้แล้ว

        อีกอย่าง ตำราจากหอคัมภีร์สามารถยืมได้ครึ่งเดือน

        โหยวเสี่ยวโม่จัดวางเสื้อผ้าใส่ตู้ จากนั้นลงมือทำความสะอาด

        ห้องนี้น่าจะไม่มีคนอาศัยมาพักหนึ่ง และไม่มีใครทำความสะอาด บนพื้น โต๊ะ เตียงเลยมีแต่ฝุ่นเกาะ โหยวเสี่ยวโม่ลองใช้มือถู ฝุ่นนั้นช่างหนาเตอะ

        ในห้องมีกะละมังล้างหน้าที่ทำจากไม้วางอยู่ โหยวเสี่ยวโม่ไปตักน้ำจากด้านนอกแล้วใช้เวลาครึ่งชั่วยามในการจัดการห้องจนสะอาดเอี่ยมอ่อง

        ในเวลานี้ ตะวันก็ลับฟ้าแล้ว

        ไม่นานนัก ศิษย์พี่หลีมาเรียกไปทานข้าวพร้อมกับพรรคพวกที่มาใหม่วันนี้

        ทัพพิภพมีจัดโรงอาหารเฉพาะ วันหนึ่งสามมื้อ ศิษย์พี่ศิษย์น้องทั้งหลายต่างพากันมากินข้าว แต่ก็มีบางท่านที่อยู่ใน๰่๥๹บำเพ็ญตนที่หุบเขา จึงไม่มาทานข้าว

        กับข้าวในโรงอาหารเป็๞แบบเลือกทานตามใจ

        พ่อครัวจะจัดทำอาหารทั้งสามมื้อต่อวัน จากนั้นใส่ไว้ในกะละมังใบใหญ่ ศิษย์ทั้งหลายอยากกินอะไรก็ตักตามใจชอบ

        แต่เพื่อเป็๞การประหยัด โรงอาหารมีกฎระบุไว้ว่า กินเท่าไร ตักเท่านั้น หากพบว่าทานเหลือ จะถูกทำโทษ

        โหยวเสี่ยวโม่กับศิษย์พี่หลีไปหยิบจาน เขากินไม่เยอะจึงตักกับข้าวเพียงเล็กน้อย

        ขณะที่กำลังจะกิน ประตูก็เปิดออก

        โหยวเสี่ยวโม่แหงนหน้ามอง เห็นศิษย์พี่ใหญ่ฟางเฉินเล่อเดินมา ผู้คนมากมายต่างทักทายเขา เห็นได้ชัดว่า ชื่อเสียงของเขาในทัพพิภพคงเป็๲รองแค่อาจารย์เท่านั้น

        หลังทานข้าวเย็นเสร็จ โหยวเสี่ยวโม่เดินกลับห้อง

        นึกได้ว่ายังไม่ได้อาบน้ำ จึงหยิบเสื้อผ้าออกจากตู้วางไว้ยังเก้าอี้ไม้ข้างๆ อ่างอาบน้ำ

        สำนักเทียนซินมีบ่อน้ำร้อนแต่อยู่ค่อนข้างไกลจากที่พัก ทุกคนเลยตักน้ำร้อนมาอาบที่ห้องเสียส่วนใหญ่ กลางวันศิษย์พี่หลีได้พาพวกเขาไปดูที่ตักน้ำร้อน โหยวเสี่ยวโม่จึงจำทางได้

        กว่าเติมน้ำจนเต็มต้องเดินไปกลับทั้งหมดห้ารอบ

        โหยวเสี่ยวโม่ปาดเหงื่อพร้อมปิดประตู จากนั้นถอดเสื้อผ้า แล้วแช่ตัวลงอ่าง อุณหภูมิกำลังดี จนทำให้เขาเกือบผล็อยหลับ

        โหยวเสี่ยวโม่ดึงสติและใช้ผ้าเช็ดถูหลัง

        ในขณะที่เขาไม่ทันระวัง ๰่๭๫อกที่ถูกแช่อยู่ในน้ำ ก็มีรอยคล้ายกับปานผุดขึ้นมา เป็๞หยดน้ำสีฟ้าคราม สีสว่างขึ้นเรื่อยๆ

        โหยวเสี่ยวโม่รู้สึกร้อนตรงอกเลยก้มมองทำเอาเขาตกตะลึง

        ตรงอกเขามีปานเพิ่มขึ้นมาตั้งเมื่อไร ทั้งยังเป็๞สีฟ้าคราม สีสันสวยงามแปลกประหลาดและเหมือนจะหยดออกมาจากอกให้ได้นั้น โหยวเสี่ยวโม่อดไม่ได้ที่จะลูบมัน

        สิ้นเสียงหายใจ โหยวเสี่ยวโม่ที่ควรจะอยู่ในอ่างกลับอันตรธานหายไป

        น้ำในอ่างวนอยู่เป็๞ระลอก จากนั้นค่อยๆ นิ่งลงจนกระทั่งห้องสงบเงียบ เสมือนว่าไม่เคยมีโหยวเสี่ยวโม่อยู่ในนั้นมาก่อน