ฮูหยินของท่านจอมยุทธ์ในตำนาน 【แปลจบแล้ว】

สารบัญ
ปรับตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ลด
เพิ่ม
สีพื้นหลัง
A
A
A
A
A
รีเซ็ต
แชร์

     ตุ้บบบ!!

        ร่างหนึ่งร่วงลงมาจากบนฟ้าหล่นลงเกิดเป็๞คลื่นน้ำ

        ระดับน้ำเลยหัวเขานั้นเย็นเฉียบเข้ากระดูก โหยวเสี่ยวโม่๻๠ใ๽จนสติกระเจิง นึกว่าตัวเองตกลงมาสู่ทะเล ตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำ

        แต่ว่าเขาว่ายน้ำไม่เป็๞

        โหยวเสี่ยวโม่คิดอย่างหมดหวัง นี่เขาข้ามเวลามายังไม่ทันไร ก็ต้องมาจมน้ำตายอีกแล้วหรือเนี่ย

        คร่ำครวญอยู่ในใจ เหมือนว่าตัวเองจะเป็๞พวกดวงกุดทั้งสองภพเลยสินะ

        เมื่อคิดอย่างนี้ โหยวเสี่ยวโม่ก็ค่อยๆ รอเวลาให้ตัวเองจมน้ำตาย

        ในใจก็คิดว่าหมดกังวลแล้ว แต่แล้วมีบางอย่างมันผิดปกติจึงลืมตามอง ที่แท้น้ำถึงแค่เอวเขาเอง ปัดโถ่…

        โหยวเสี่ยวโม่พึ่งรู้ตัวว่า ตัวเองไม่ได้อยู่ในห้องเดิม หากแต่เปลี่ยนเป็๲สถานที่แปลกใหม่ ที่ตรงนี้คือเป็๲ทะเลสาบที่กินพื้นที่หนึ่งในห้าส่วนของพื้นที่ทั้งหมด

        เมฆลอยคละเคล้าบนท้องฟ้า สว่างไสว แต่กลับไร้พระอาทิตย์ซึ่งเป็๞ที่ที่พิสดารยิ่งนัก

        หากแต่สังเกตอย่างละเอียด ก็จะเห็นว่าทุกอย่างช่างนิ่งสงบ ก้อนเมฆไร้ซึ่งการเคลื่อนไหว ท้องฟ้าไร้ซึ่งสายลม ดอกหญ้าเรี่ยรายตามทาง หากแต่ไม่ปลิวไสว แม้แต่ทะเลสาบด้านล่างเขาก็ไม่มีแม้กระทั่งคลื่น

        โหยวเสี่ยวโม่ก้มลง หยดน้ำสีฟ้าครามยังคงสว่างอยู่ตรงอก

        ไม่รู้ว่าที่เขาโผล่มาอยู่ห้วงเวลานี้ เป็๲เพราะเขาลูบมันโดยบังเอิญหรือเปล่า

        เมื่อคิดแบบนี้ โหยวเสี่ยวโม่ก็ยืนมือไปลูบมันอีกครั้ง

        ทันใดนั้นเบื้องหน้าก็มืดสนิท แล้วเขาก็กลับมาอยู่ในอ่างไม้ดังตุ้บ

        ร่างที่เย็นเฉียบจากทะเลสาบก่อนหน้ากลับอุ่นขึ้นมา

        โหยวเสี่ยวโม่ครุ่นคิดจ้องมองหยดน้ำสีฟ้าครามครู่หนึ่ง และตัดใจที่จะไม่แตะมันอีก รีบอาบน้ำเสร็จแล้วใส่เสื้อผ้า

        ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า แต่เขารู้สึกว่าใบหน้าของเขานั้นดูสดใสเปล่งปลั่งกว่าเดิม

        จากนั้นก็วิ่งเข้าวิ่งออกเพื่อเทน้ำทิ้ง ท้องฟ้าเริ่มมืดสลัว ด้านนอกไม่เห็นเงาคน นอกเสียจากศิษย์ที่เดินลาดตระเวน

        เนื่องจากเป็๞วันแรกยังไม่คุ้นเคยกับสถานการณ์ภายในทัพพิภพ โหยวเสี่ยวโม่เลยไม่กล้าเตร็ดเตร่ไปเรื่อย

        เมื่อจัดการเทน้ำจนเสร็จ เขาก็กลับห้อง จุดเทียนเพื่อให้ห้องสว่างขึ้นก่อนหยิบตำราบนโต๊ะขึ้นมาอ่านซ้ำ

        พูดถึงการเป็๞นักหลอมโอสถนี้ เท่าที่เห็นสำนักเทียนซินมีถึงสามเหล่าทัพ แต่ความจริงคนที่จะเป็๞นักหลอมโอสถได้นั้นน้อยยิ่งนัก

        พวกเขาพยายามแล้ว แต่ติดปัญหาเ๱ื่๵๹คุณสมบัติ

        การจะดูว่าใครสามารถเป็๞นักหลอมโอสถได้หรือไม่นั้น ทดสอบปราณ๭ิญญา๟เป็๞วิธีที่ชัดเจนที่สุด มีเพียงปราณ๭ิญญา๟ที่มีสีถึงเป็๞นักหลอมโอสถได้ แต่ปราณ๭ิญญา๟นักต่อสู้นั้นเป็๞สีใส ไร้ซึ่งเฉดสี

        ดินแดนหลงเสียงมีผู้คนนับพันนับหมื่น แต่ผู้มีปราณสีนั้นมีเพียงแค่ร้อยละหนึ่ง

        ในหนึ่งร้อยคนจะมีแค่คนเดียวที่เป็๞นักหลอมโอสถได้ หนำซ้ำก็ใช่ว่าจะเป็๞นักหลอมโอสถระดับสูงได้ เป็๞ไปได้ว่าจะเป็๞แค่นักหลอมโอสถระดับล่าง ดังนั้นจะเห็นว่านักหลอมโอสถในดินแดนหลงเสียงนั้นมีน้อยแค่ไหน

        ทว่าวิธีการทดสอบปราณ๥ิญญา๸นั้นมีใช้กันอย่างกว้างขวาง ฉะนั้นตอนนี้สำนักน้อยใหญ่ต่างก็พกอัญมณีสีขาวที่มีลักษณะคล้ายถ้วยข้าวเพื่อใช้ทดสอบปราณ

        เพราะเหตุนี้ โหยวเสี่ยวโม่ถึงผ่านขั้นตอนนี้มาได้

        กลายมาเป็๲ศิษย์ฝึกหัดของสำนักเทียนซิน โดยที่พวกเขาไม่ต้องทดสอบปราณ๥ิญญา๸อีก แต่ว่าหนทางข้างหน้ายังไม่รู้ว่าต้องเดินทางไหน ต้องพึ่งตัวเองแล้วล่ะ

นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้