ในเวลาต่อมา

    เมื่อถึงคิวเข้าเยี่ยมของลีนา

    “เปโดร… ”

    ลีนาร้องเรียกชื่อสามี สองสัปดาห์แล้วที่หล่อนไม่ได้มาเยี่ยมเขา

    แม้ชีวิตของคนในคุกจะลำบาก หากแต่ชีวิตของคนที่อยู่นอกคุกอย่างลีนาก็ไม่ง่ายนัก หล่อนต้องผ่านแต่ละวันไปด้วยหัวใจอันเข้มแข็งและต่อสู้ ด้วยทุกวันนี้ลีนาต้องออกไปขายของเล็กน้อยๆ ที่หน้าโรงงานผลิตน้ำตาลเพื่อหารายได้ยังชีพ เสร็จจากขายของก็ต้องรีบกลับมาดูแลลูกชายที่ฝากป้าข้างบ้านให้ช่วยเลี้ยงไว้โดยจ่ายเงินค่าจ้างซึ่งไม่มากนัก

    “คิดถึงคุณจัง”

    เสียงของเปโดรเต็มไปด้วยความรู้สึก ช่องกลมเล็กๆ ที่เจาะเอาไว้พอให้เสียงลอดผ่าน ไม่อาจทำให้มือของหล่อนกับเขาเอื้อมมาจับกันได้ ทั้งที่ลีนาคิดถึงสามีใจจะขาด

    ครั้นเมื่อได้มาเจอ ได้มาเห็นหน้า ก็เกิดความรู้สึกถวิลหา๱ั๣๵ั๱ของบุรุษเพศที่หายไปจากชีวิตของหล่อนนานนับปี หลังจากสามีต้องเข้ามาอยู่ติดอยู่ในคุกด้วยข้อหาร้ายแรงถึงฆ่าคนตาย

    ด้วยมีเวลาจำกัด ทั้งสองพูดคุยกันได้ไม่นานก็ต้องจาก ด้วยยังมีญาติคนไข้รายอื่นๆ ต่อแถวยาวรออยู่ และกฎของการเข้าเยี่ยมก็ระบุไว้ชัดเจน ว่าผู้ต้องขังออกรับการเยี่ยมญาติได้คนละหนึ่งครั้งต่อวัน ครั้งละสิบนาทีเท่านั้น

    “ฉันกลับก่อนนะคะ”

    หล่อนยกมือ แตะมือเขาผ่านกระจกกั้น

    “ลีนา… ไม่ต้องมาบ่อยก็ได้ สองเดือนมาครั้งก็ได้ ดูแลตัวเองนะ”

    มีความกังวลในน้ำเสียงของเปโดร

    “ทำไมคะ… คุณไม่คิดถึงฉันหรือยังไง?”

    ลีนาสงสัย

    “มันไม่ใช่อย่างนั้น”

    เปโดรรู้สึกได้ถึงความไม่ชอบมาพากลของผู้คุ้มนักโทษชุดใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้ามาแทนที่ชุดเดิม เป็๲ผู้คุมชุดใหม่ที่ดูจะเลวร้ายกว่าเก่า

    “ที่นี่ไม่ปลอดภัย… ถ้าเลือกได้ผมก็ไม่อยากให้คุณมา”

    สีหน้าของเปโดรเป็๲กังวล ลีนาเดาว่าเขาคงรู้เห็นอะไรมาสักอย่าง จึงไม่อยากให้หล่อนเข้ามาเยี่ยม

    “อย่าคิดมากเลยนะ ฉันคิดถึงคุณ ถ้าสะดวกเมื่อไรฉันจะมาเยี่ยมอีกนะคะ”

    ลีนาข่มน้ำตาไม่ให้ไหล กลั้นใจบอกลาแล้วนั่งเรือออกมาจากเรือนจำที่ตั้งอยู่บนเกาะกลางทะเล รอบๆ มีกำแพงอิฐสีเทาทะมึนโอบล้อมคุกที่ซ่อนอยู่ภายใน รอบๆ เป็๲ผืนน้ำสีครามกว้างไกลสุดหูสุดตา

    ตอนเย็นของวันเดียวกันนั้น

    ที่ห้องผู้คุมนักโทษ ภายหลังจากหมดเวลาเยี่ยมแล้ว ด้วยห้องขังของเปโดรอยู่ติดกับห้องพักผู้คุมนักโทษ ทำให้เขาแอบเห็นเหตุการณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นข้างในห้องนั้น

    “โอ้ว… ซี้ด… โอ้ว… ซี้ด… ”

        ‘เสียงอะไร’

    หัวใจของเปโดรเต้นแรง รีบขยับลงจากเตียงนอนแล้วเดินมาที่มุมด้านขวา แนบดวงตากับกรงขัง ชำเลืองไปมองในห้องพักของผู้คุมที่กำลังมีเสียงครางครวญดังออกมา ประตูที่เปิดอ้าเอาไว้เพราะความรีบร้อนของคนข้างใน ทำให้เปโดรเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นข้างใน