อีกด้านหนึ่งที่ห่างออกไปราวๆ สิบลี้ของผืนป่าอันกว้างใหญ่ กำลังมีคนกลุ่มหนึ่งเดินย่องอย่างช้าๆ อยู่ภายในป่า
กลุ่มของพวกเขามีจำนวนคนประมาณยี่สิบคน คาดว่าพวกเขาคงจะเป็บัณฑิตจากตระกูลใดตระกูลหนึ่ง โดยผู้นำกลุ่มก็คือเด็กหนุ่มอายุราวๆ สิบแปดปีสวมใส่ชุดคลุมสีน้ำเงิน ใบหน้าหล่อเหลาโดดเด่น
กลุ่มของพวกเขาทำการกระจายตัวออกจากกันเพื่อลาดตะเวน โดยเว้นระยะห่างเอาไว้อย่างพอเหมาะ
เด็กหนุ่มผู้หนึ่งถือกระบี่เล่มยาวขณะเดินไปข้างหน้าด้วยความระมัดระวัง ไม่ไกลจากกันนักคือสหายกลุ่มเดียวกันกับเขา
ยามนี้ไม่มีใครสังเกตเห็นเลยว่าบนต้นไม้โบราณขนาดใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลมากนัก มีรูม่านตาแนวตั้งกำลังจับจ้องมาที่พวกเขาซึ่งกำลังเดินเข้าไปใกล้มันด้วยดวงตาวาววับ
เมื่อเด็กหนุ่มผู้นั้นเดินเข้าใกล้ต้นไม้โบราณต้นในรัศมีสิบเมตร เขาก็พลันรู้สึกว่ามีกระแสลมพัดเข้าปะทะใบหน้าของเขา และในเสี้ยววินาทีนั้นเอง คมเขี้ยวที่อยู่ในแอ่งเืขนาดใหญ่ก็กัดลงบนร่างของเด็กหนุ่มอย่างรวดเร็ว
“อ๊าก…”
สัญชาตญาณของเด็กหนุ่มร่ำร้องเพียงว่ามีร่างขนาดมหึมากระโจนลงมาจากบนต้นไม้ใหญ่ ก่อนที่โลกของเขาจะมืดลงอย่างฉับพลัน
งูั์สีเขียวกระโจนลงจากต้นไม้พุ่งเข้ามากัดศีษระของเด็กหนุ่มผู้นั้นโดยตรง จากนั้นร่างอันใหญ่โตของมันก็รัดพันร่างของอีกฝ่ายเอาไว้แน่น
มือของเด็กหนุ่มยังคงพยายามดิ้นรนอย่างเต็มที่ แต่หลังจากที่งูั์กัดศีรษะของเขาแล้วมันก็สะบัดไปมาอีกสองครั้งจนศีรษะของเขาขาด เืสดๆ ไหลทะลักออกมา ก่อนที่ร่างไร้ศีรษะจะถูกโยนไปตรงหน้าของเด็กหนุ่มอีกคน
แน่นอนว่าภาพของเด็กหนุ่มที่ไร้ศีรษะและมีเืพุ่งกระฉูดออกมาจากลำคอนั้น มองดูแล้วช่างน่าสยดสยองเป็อย่างยิ่ง
“มีอสูรร้าย...”
เด็กหนุ่มอีกคนตะเบ็งเสียงออกมา เสียงนั้นดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันที แต่ทันใดนั้นงูั์ก็พุ่งเข้ามากัดที่ไหล่ของเขาอย่างแรง ร่างขนาดใหญ่ั์ของมันรัดเข้าที่เอวของเด็กหนุ่มอย่างรวดเร็ว
กร๊อบ กร๊อบ กร๊อบ กร๊อบ...
จากนั้นกล้ามเนื้ออันแข็งแกร่งของมันก็เริ่มหดตัว แรงบีบมหาศาลบดขยี้กระดูกที่อยู่ภายในร่างของเด็กหนุ่มจนแหลกละเอียด ทำให้เขาเสียชีวิตทันที
และในเวลาเดียวกันนั้น คนอื่นๆ ภายในกลุ่มที่อยู่ไม่ไกลจากกันนักก็เห็นร่างของงูั์แล้ว ใบหน้าของพวกเขาพลันซีดลงในทันที
งูั์ตัวนี้มีเกล็ดสีเขียวทั่วทั้งร่าง และมีความยาวมากกว่ายี่สิบเมตร ส่วนขนาดตัวของมันก็เทียบได้กับถังน้ำขนาดใหญ่ เป็ร่างกายที่ใหญ่โตจนชวนให้สยดสยอง
“โฮก...!”
งูั์ส่งเสียงคำรามออกมาขณะกวาดตามองผู้คนที่อยู่รอบๆ แววตาของมันแสดงถึงความเหี้ยมโหดออกมาอย่างชัดเจน
“โอ้์ นั่นมันงูั์เกล็ดเขียว"
“ขนาดตัวของมันใหญ่มาก ขนาดใหญ่แบบนี้เกรงว่าพลังของมันคงอยู่ระดับจื่อฝู่ขั้นเก้าแล้ว”
“หลี่ว์ผิง...อสูรร้าย!"
กลุ่มของเด็กหนุ่มมองไปยังงูั์เกล็ดเขียวด้วยความตื่นตระหนก แต่เมื่อพวกเขาเห็นว่ามีสองคนในกลุ่มถูกสังหาร สีหน้าของพวกเขาก็พลันเปลี่ยนเป็ขุ่นเคืองขึ้นมาทันที
“พี่หยาง มันคืองูั์เกล็ดเขียวขอรับ”
เด็กหนุ่มกลุ่มนั้นมองไปทางเด็กหนุ่มอีกคนที่สวมใส่ชุดคลุมสีน้ำเงิน
หลี่ว์หยางในชุดคลุมสีน้ำเงินจ้องมองไปที่งูั์เกล็ดเขียวด้วยสีหน้าหวาดกลัว แต่สิ่งที่มีมากกว่านั้นคือความทะนงตน
“พวกเ้าจะใอะไรกัน มันก็แค่หนอนที่ตัวยาวกว่าปกติเท่านั้น อย่าได้ตื่นตระหนกไป ไป ไปสังหารอสูรร้ายตัวนั้นด้วยกัน”
ดวงตาของหลี่ว์หยางเปลี่ยนเป็เ็า พลังอันแข็งแกร่งพลันปะทุออกมาจากร่างกายของเขา จากนั้นเขาก็ทะยานร่างพุ่งเข้าหางูั์เกล็ดเขียวตัวนั้นทันที
“ฆ่ามัน…!”
เหล่าศิษย์ตระกูลหลี่ว์แผดเสียงคำรามออกมาอย่างดุดัน จากนั้นก็พุ่งทะยานเข้าหางูั์เกล็ดเขียวพร้อมกัน
งูั์เกล็ดเขียวส่งเสียงคำรามออกมา ก่อนร่างที่กำลังเลื้อยพันของมันจะดีดตัวออกไปข้างหน้าราวกับลูกธนู จากนั้นคมเขี้ยวอสรพิษก็กัดเข้าที่ร่างของศิษย์ตระกูลหลี่ว์ผู้หนึ่ง
ศิษย์ตระกูลหลี่ว์ผู้หนึ่งถือกระบี่ในมือเอาไว้แน่น เขาแผดเสียงคำรามก่อนจะวาดกระบี่ออกไปปลดปล่อยพลังปราณกระบี่สีน้ำเงินที่มีความยาวกว่าหนึ่งเมตรใส่งูั์เกล็ดเขียวตัวนั้นโดยตรง
ปัง…!
ปราณกระบี่กระแทกเข้ากับหัวของงูั์เกล็ดเขียวอย่างแรง ทว่ามันกลับถูกเกล็ดอันแข็งแกร่งของอีกฝ่ายต้านทานเอาไว้ได้ ทำให้เ้างูั์เกล็ดเขียวไม่ได้รับาเ็แต่อย่างใด
สีหน้าของศิษย์ตระกูลหลี่ว์ผู้นั้นพลันเปลี่ยนไปในทันที เมื่อเห็นว่างูั์เกล็ดเขียวกำลังจะโต้กลับ เขาก็รีบบิดฝ่าเท้าถอยห่างออกไปราวเจ็ดถึงแปดเมตร หลบหลีกการกระโจนเข้าใส่ของมันได้อย่างเฉียดฉิว ทำให้ร่างของงูั์เกล็ดเขียวพุ่งกระแทกต้นไม้ใหญ่จนหักโค่นลงมาแทน
แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้โล่งใจ หางของงูั์เกล็ดเขียวก็เหวี่ยงมาทางเขาอย่างแรง ยิ่งไปกว่านั้นหางของมันยังถูกห่อหุ้มไว้ด้วยพลังปราณสีเขียวอันทรงพลังจนน่าทึ่งเป็อย่างยิ่ง
ปัง...!
ศิษย์ตระกูลหลี่ว์ผู้นั้นถูกหางของงูั์เกล็ดเขียวฟาดใส่ร่างโดยไม่ทันตั้งตัว เขารู้สึกราวกับว่าถูกของที่มีน้ำหนักหลายพันจินฟาดลงบนร่างอย่างแรง เด็กหนุ่มกรีดร้องโหยหวนออกมาอย่างเ็ป ร่างของเขาปลิวกระเด็นไปไกลกว่าสิบเมตรก่อนจะกระแทกเข้ากับต้นไม้ใหญ่ดังโครม ก่อนจะเสียชีวิตลงในทันที
และในขณะเดียวกัน บรรดาศิษย์ตระกูลหลี่ว์คนอื่นๆ ต่างก็รุมโจมตีไปที่ร่างของงูั์เกล็ดเขียว ทว่าพวกเขากลับไม่อาจสร้างาแให้กับมันได้เลยแม้แต่น้อย
“เกล็ดของมันหนาเกินไป ปราณกระบี่ไม่อาจสร้างาแให้มันได้ ต้องสังหารมันในระยะประชิด”
ศิษย์ตระกูลหลี่ว์ผู้หนึ่งเอ่ยออกมา
จากนั้นการต่อสู้ระหว่างเด็กกลุ่มหนึ่งกับงูั์ก็เริ่มทวีความรุนแรงมากขึ้น
สีหน้าของหลี่ว์หยางเย็นะเื ทันใดนั้นร่างของเขาก็พุ่งทะลวงออกไปราวกับคมกระบี่ ก่อนจะเข้าสู่วงล้อมของการต่อสู้ระหว่างศิษย์ตระกูลหลี่ว์กับงูั์เกล็ดเขียวอย่างรวดเร็ว เมื่อเข้าไปใกล้ในรัศมีเจ็ดถึงแปดเมตรแล้ว หลี่ว์หยางก็รวบรวมพลังควบแน่นเป็ตราฝ่ามือสีน้ำเงินออกมา จากนั้นก็ซัดตราฝ่ามืออันทรงพลังไปข้างหน้าทันที
“เบิกคลื่น!”
หลี่ว์หยางคำรามออกมาอย่างดุดัน พร้อมกับตราฝ่ามือสีน้ำเงินขนาดหนึ่งเมตรที่ถูกส่งออกไปด้วยพลังมหาศาลของผู้ฝึกยุทธ์ระดับจื่อฝู่ขั้นเก้า
ปัง...!
ตราฝ่ามือนี้ฟาดลงไปบนร่างของงูั์เกล็ดเขียวอย่างแรง ก่อนที่พลังจะะเิออกทันที ในที่สุดเกล็ดงูแผ่นหนึ่งก็แตกออกเป็เสี่ยงๆ ทำให้ร่างของมันมีเืไหลทะลักออกมา
งูั์เกล็ดเขียวแผดเสียงคำรามขณะมองไปที่หลี่ว์หยางอย่างโกรธจัด มันไม่แยแสศิษย์คนอื่นในตระกูลหลี่ว์อีกต่อไป และพุ่งไปสังหารหลี่ว์หยางทันที ฉับพลันนั้นมันก็ฟาดหางที่เหมือนกับแส้ั์ออกมาอย่างรวดเร็ว
หลี่ว์หยางะโร่างขึ้นไปในระดับความสูงราวๆ เจ็ดถึงแปดเมตร เพื่อหลบหลีกหางของงูั์ที่กำลังพุ่งเข้ามาโจมตีอย่างรวดเร็ว หางขนาดใหญ่จึงฟาดเข้ากับต้นไม้ั์จนหักโค่นลงมาแทน เพียงแต่ปฏิกิริยาของงูั์เกล็ดเขียวเองก็รวดเร็วมากเช่นกัน มันสะบัดหางฟาดไปยังทิศทางของหลี่ว์หยางต่อในทันที
เมื่อหลี่ว์หยางต้องเผชิญหน้ากับการจู่โจมที่ว่องไวเช่นนี้ เขาก็ไม่สามารถหลบหลีกมันได้ทัน แต่ทันใดนั้นกระบี่ยาวสีขาวเล่มหนึ่งก็พลันปรากฏขึ้นในมือของเขา เด็กหนุ่มไม่รอช้ารีบตวัดกระบี่ในมือทันที
เปรี้ยง!
คมกระบี่เจาะผ่านเกล็ดงูที่เป็ชั้นป้องกันและฟันเข้าที่หางของงูั์เกล็ดเขียวจนหางของมันเกือบขาดกระเด็น ทว่าในขณะเดียวกัน ปลายหางของงูั์เกล็ดเขียวก็ฟาดมาโดนร่างของหลี่ว์หยางด้วยเช่นกัน
ปัง...!
ร่างของหลี่ว์หยางลอยกระเด็นไปชนเข้ากับต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งจนเขากระอักเืออกมาเต็มปาก ทว่าไม่นานหลังจากนั้นดวงตาอันคมกริบของเขาก็เปล่งประกายขึ้นมา เด็กหนุ่มยกกระบี่ขึ้นมาอีกครั้ง จากนั้นก็ฟาดกระบี่ไปทางงูั์เกล็ดเขียวด้วยความเร็วอันน่าตื่นตะลึง
“เคล็ดกระบี่พันวารี”
พลังปราณหลั่งไหลเข้าสู่ตัวกระบี่ ก่อนที่หลี่ว์หยางจะฟาดกระบี่ออกไป ปราณกระบี่สีน้ำเงินอันคมกริบจำนวนหลายเล่มปรากฏขึ้นและพุ่งไปทางงูั์เกล็ดเขียวอย่างรวดเร็ว
ฉึก! ฉึก! ฉึก...!
ปราณกระบี่หลายเล่มที่เต็มไปด้วยอานุภาพอันน่าตื่นตะลึงเจาะทะลวงเข้าไปในร่างของงูั์เกล็ดเขียวทันใด ทำให้เกิดาแที่เป็รูเหวอะหวะขนาดใหญ่ ก่อนที่เืจะไหลทะลักออกมา
หลี่ว์หยางทะยานร่างเข้าหางูั์เกล็ดเขียวต่อในทันที มือทั้งสองข้างของเขากุมกระบี่เอาไว้แน่น จากนั้นก็ฟาดกระบี่ลงไปอย่างดุดัน
ฉึก!
คมกระบี่เจาะทะลุหัวของงูั์เกล็ดเขียวอย่างแรง จนมันแผดเสียงร้องออกมาอย่างเ็ป ไม่นานร่างกายอันใหญ่โตของมันก็นอนแน่นิ่งไปพร้อมกับเืที่ไหลนองทั่วพื้น
ศิษย์คนอื่นของตระกูลหลี่ว์ต่างก็ลอบถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก พวกเขามองไปยังหลี่ว์หยางอย่างเทิดทูน
ศิษย์ผู้หนึ่งของตระกูลหลี่ว์รีบเข้าไปผ่าร่างของมันในทันที จากนั้นก็หยิบผลึกอสูรสีเขียวออกมาและมอบมันให้กับหลี่ว์หยางด้วยความเคารพ
หลี่ว์หยางรับมันมาพลางกล่าวด้วยเสียงราบเรียบว่า “พวกเ้านำร่างของพวกเขาสามคนไปฝัง ส่วนคนอื่นๆ ค้นหาอสูรร้ายและสมุนไพรต่อไป”
“ขอรับ!”
ทุกคนตอบรับอย่างรวดเร็ว บางส่วนทำการขุดหลุมเพื่อฝังศพของสหายร่วมตระกูล ก่อนที่พวกเขาจะรีบตามหลี่ว์หยางไปล่าอสูรร้ายและค้นหาสมุนไพรต่อทันที
ตามที่ผู้าุโเจิ้งเคยกล่าวเอาไว้ก่อนหน้านี้ว่า ภายในเทือกเขาเทียนอวิ่นแห่งนี้เต็มไปด้วยอันตราย เพียงวันแรกก็มีคนเสียชีวิตแล้ว และกว่าการประเมินนี้จะจบลง ก็ไม่รู้เลยว่าจะมีบัณฑิตเสียชีวิตไปอีกกี่คน แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อทักษะวิชาระดับนิลกาฬกับคะแนนเ่าั้เป็สิ่งที่หอมหวาน ไม่ว่าใครก็้าที่จะมันกันทั้งนั้น
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้