วัดต้าฉือเป็หนึ่งในสามวัดที่มีชื่อเสียงแห่งดินแดนเสวียนคง เป็ที่ประดิษฐานของพระพุทธรูปอาจารย์แห่งยารักษาโรค ผู้ที่มีแสงรัศมีสีน้ำเงินดั่งแก้วไพฑูรย์ เซียมซีของที่นั่นศักดิ์สิทธิ์เป็อย่างมาก!
หลังคำว่ามิฉะนั้น หม่านกงกงไม่ได้พูดออกมา ทว่าองค์หญิงหวายหนิงก็เกิดความตื่นตระหนกใ
ภายในใจของนางคิดว่า หากนางยืนกรานที่จะพากูเฟยเยี่ยนออกไป ถ้าเกิดเสี่ยวหม่านไม่พบแพทย์หญิงที่มีดวงชะตาวันเกิดตรงกับท่านพี่จิ้งหวางขึ้นมา ในระยะเวลาภายในสามเดือนนี้ หากท่านพี่จิ้งหวางเกิดเื่อะไรขึ้นมา ความผิดทั้งหมดมันจะไม่มาตกอยู่บนหัวนางหรือ? เื่แบบนี้อย่าว่าแต่นางเลย ต่อให้เป็องค์ชายทั้งหลายก็แบกรับไว้ไม่ไหว! สำหรับเทียนเหยียนแล้วท่านพี่จิ้งหวางมีความสำคัญเป็อย่างยิ่ง จนเรียกได้ว่าเหนือกว่ารัชทายาทน้อยเสียอีก!
เมื่อเห็นว่าองค์หญิงหวายหนิงเกิดความลังเล หม่านกงกงจึงเอ่ยอีกครั้งอย่างจริงจัง “องค์หญิง นู๋ไฉปฏิบัติการตามรับสั่ง จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยยังทรงรออยู่ที่จิ้งหวางฝู่ ท่านว่า…”
“เื่ของท่านพี่จิ้งหวางสำคัญที่สุด ข้าเพียงแค่ขาดแคลนคนรับใช้เท่านั้น รอท่านพี่จิ้งหวางเลือกเรียบร้อยแล้วข้าค่อยเลือกก็ไม่สายเกินไป”
แม้ว่าองค์หญิงหวายหนิงจะทรงไม่พอใจ แต่กลับทำได้เพียงยอมถอย นางชำเลืองมองกูเฟยเยี่ยนอย่างเหยียดหยามแล้วก้าวเท้าเดินไปประทับที่เก้าอี้ศิลาด้านข้างอย่างใจเย็น นางไม่เชื่อว่าดวงชะตาวันเกิดของกูเฟยเยี่ยนนังคนชั้นต่ำแบบนี้ จะคู่ควรกับท่านพี่จิ้งหวาง!
กูเฟยเยี่ยนไม่มีเวลามาใส่ใจกับความเหยียดหยามขององค์หญิงหวายหนิง นางได้ไปยืนอยู่ในแถวของแพทย์หญิงเรียบร้อยแล้ว ในเวลานี้ในหัวของนางกำลังค้นหาถึงดวงชะตาวันเกิดของเ้าของร่างเดิม แม้ว่านางไม่กล้าที่จะคาดหวัง ทว่าเป็เื่บังเอิญมากที่ได้พบเจอกับเื่ราวเช่นนี้ นางจึงอดไม่ได้ที่จะเพ้อฝันขึ้นมา ความเพ้อฝันต้องมีเสียบ้าง ถ้าหากดวงชะตาตรงกับนางล่ะ!
ต้องรู้ไว้ว่า การมีจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยเป็ผู้หนุนหลังนั้นมันแข็งแกร่งยิ่งกว่าทุกอย่างเสียอีก! นายก้อนน้ำแข็งเหม็นนั่นก็เทียบไม่ได้!
ในไม่ช้าศาสตราจารย์แพทย์หนานกงชิงอวิ๋นก็ได้รีบมาพร้อมกับซ่างกวนยิงหง หลังจากที่ได้ยินข่าว แม้ว่าจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยจะไม่ได้เสด็จมาด้วยพระองค์เอง แต่ว่าเื่ราวที่ใหญ่โตเช่นนี้ ทำให้ศาสตราจารย์แพทย์ตกอกในับว่าเป็เื่ปกติ
ศาสตราจารย์แพทย์หนานกงชิงอวิ๋นมีอายุห้าสิบต้นๆ จอนผมทั้งสองข้างได้แปรเปลี่ยนเป็สีขาว เขาสวมใส่เสื้อคลุมยาวจันทร์เสี้ยวสีขาว ไว้เครายาว มีลักษณะเหมือนแพทย์มากทีเดียว
ก่อนที่เขาจะมาก็เข้าใจถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว หลังจากที่เขาโน้มตัวแสดงความเคารพ องค์หญิงหวายหนิงก็ได้รีบร้อนพูดกับหม่านกงกง “หม่านกงกง การคัดเลือกแพทย์หญิงของจิ้งหวางเป็เื่ใหญ่ เชิญเข้าไปห้องด้านในพูดคุยรายละเอียดกัน”
เมื่อเปรียบเทียบการเผชิญหน้ากับองค์หญิงหวายหนิง และในขณะที่เผชิญหน้ากับศาสตราจารย์แพทย์ อากัปกิริยาของหม่านกงกงไม่เคารพนอบน้อมอีกต่อไป เขาวางมาดของหัวหน้าผู้ดูแลจิ้งหวางฝู่ขึ้นมา แล้วพูดอย่างจริงจัง "ใต้เท้าหนานกง แพทย์หญิงที่กำลังจะออกไปท่านล้วนต้องสกัดกั้นเอาไว้ก่อน เื่นี้คับขันมาก ก่อนมืดค่ำในวันนี้ข้าพเ้าจำเป็ต้องนำตัวผู้ที่ได้รับคัดเลือกกลับไป ในคืนนี้จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยประทับที่จวนพอดี ในค่ำคืนนี้ก็จะสามารถตัดสินเลือกผู้ที่ได้รับเลือกคนสุดท้ายออกมาได้! ไม่จำเป็ต้องพูดเื่ไร้สาระให้มากความ ท่านโปรดดูดวงชะตาวันเกิดนี้"
หม่านกงกงหยิบถุงปักดิ้นหนึ่งอันออกมาจากแขนเสื้อ ทุกคนจึงได้หันไปมอง เพราะนี่คือ่เวลาที่ดวงชะตาวันเกิดจะตัดสินโชคชะตาเชียวนะ!
ดวงชะตาวันเกิดที่จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ย้าจะเป็อย่างไรกันนะ?
หม่านกงกงหยิบใบเซียมซีหนึ่งแผ่น ออกมาจากถุงปักดิ้นแล้วถือไว้ในมือ
ในตอนนี้ทุกคนก็เกิดความตึงเครียดขึ้นมา องค์หญิงหวายหนิงก็ทรงเครียดเช่นกัน นางอยากจะยืนขึ้นไปดู ทว่ากังวลในศักดิ์ศรีจึงได้นั่งลงอย่างเดิม เซวียกงกงลอบเขยิบชิดศาสตราจารย์แพทย์โดยหวังว่าจะแอบดูได้ อย่างไรก็ตามหม่านกงกงกลับจ้องตาเขม็งไปที่เขา ทำให้เขาจำเป็ต้องเป็เด็กดีถอยออกไป
“ใต้เท้าหนานกง ด้านหลังของใบเซียมซีแผ่นนี้เขียนถึงดวงชะตาวันเกิดที่จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยทรง้า เพียงแค่มีแพทย์หญิงที่มีดวงชะตาวันเกิดตรงทุกประการกับสิ่งนี้ ข้าพเ้าก็จะพากลับไปให้จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยทรงคัดเลือกด้วยพระองค์เอง! ”
หม่านกงกงพูดพร้อมกับนำใบเซียมซียื่นให้กับศาสตราจารย์แพทย์ ในเวลานั้นสายตาของทุกคนล้วนรวมตัวกันจับจ้องไปที่ศาสตราจารย์แพทย์ ทำให้ศาสตราจารย์แพทย์เกิดความตึงเครียดเล็กน้อย เขาจงใจเดินไปด้านข้างก่อนที่จะเปิดใบเซียมซีมาดูอย่างจริงจัง
ก็ไม่รู้ว่าดวงชะตาวันเกิดนั้นคืออะไร ศาสตราจารย์แพทย์นั้นมองไปมองมาสีหน้าท่าทางนั้นเรียกได้ว่าค่อนข้างซับซ้อน!
ผู้คนทั่วทั้งสถานที่แห่งนี้ต่างก็เงียบลงเรื่อยๆ ทุกคนล้วนเครียดขึ้นมา
กูเฟยเยี่ยนขมวดคิ้วเป็ปมเล็กน้อย นอกเหนือจากการที่นางอยากรู้อยากเห็นเื่ดวงชะตาวันเกิดแล้ว นางอยากรู้อยากเห็นอีกเื่หนึ่งมากกว่า
เื่ราวของการขอเซียมซีนั้นมีข้อห้ามมากมาย และยังเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยอีก มันไม่ควรที่จะเปิดเผยเช่นนี้สิ หม่านกงกง้าจะคัดเลือกคนก็ต้องบอกกล่าวกับศาสตราจารย์แพทย์อย่างลับๆ ให้ศาสตราจารย์แพทย์ลอบดำเนินการไปสิ! เขาเปิดเผยถึงการคัดเลือกคนเช่นนี้ไม่เกรงกลัวว่าหากเื่ราวแพร่กระจายออกไป แล้วจะก่อให้เกิดคำนินทาต่อจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยหรือ?
อีกอย่างหนึ่งคือเื่นี้คับขันขนาดนั้นเลยหรือ?
ศาสตราจารย์แพทย์ยังคงจ้องมองไปที่ใบเซียมซี หากว่ามีใครเขยิบเข้ามาดูใกล้ๆ ก็จะพบว่าจอนผมของเขาล้วนปรากฏถึงชั้นเหงื่อบางๆ อย่างแน่นอน
ในไม่ช้าหม่านกงกงก็ได้เร่งรัด “ใต้เท้าหนานกง ท่านเห็นชัดเจนหรือไม่? ”
“ชัดเจนขอรับ” ใต้เท้าหนานกงรีบร้อนนำใบเซียมซีกุมไว้บนมือ แล้วออกคำสั่งต่อผู้ใต้บังคับบัญชา “เร็วเข้า ให้ทางด้านของห้องนำส่งระงับภารกิจด้านนอกทั้งหมดชั่วคราว นอกเสียจากเื่เร่งด่วนแพทย์หญิงทุกคนล้วนห้ามออกไปด้านนอก แล้วรีบส่งมอบดวงชะตาวันเกิดของแต่ละคนขึ้นมา”
เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นรีบร้อนหันไปพูดกับซ่างกวนยิงหง “นำสมุดรายชื่อออกมาดูว่าผู้ที่ไปทำภารกิจด้านนอกและแพทย์หญิงผู้ที่ถูกโยกย้ายไป มีใครบ้างล้วนรีบตามกลับมาให้หมด”
เดิมทีทุกคนก็เกิดความประหม่าแล้ว เมื่อเห็นศาสตราจารย์แพทย์ดำเนินการเช่นนี้ ทุกคนจึงประหม่ามากกว่าเดิมอีก
กูเฟยเยี่ยนครุ่นคิดถึงใบเซียมซีแผ่นนั้น ไม่น่าจะมีเขียนเพียงแค่ดวงชะตาวันเกิดที่จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยทรง้าเท่านั้น แต่จะต้องมีอะไรบางอย่างที่ไม่สามารถเปิดเผยออกมาได้ มิฉะนั้นแล้วศาสตราจารย์แพทย์คงไม่ประหม่าเช่นนี้ หรือว่าหากในวันนี้ไม่พบเจอกับคนที่มีดวงชะตาตรงกัน ผลลัพธ์จะร้ายแรงมาก? กูเฟยเยี่ยนไม่ได้คิดอะไรมาก จึงเดินตามเหล่าแพทย์หญิงกลับเข้าไปในห้อง เพื่อเขียนดวงชะตาวันเกิด
หม่านกงกงยืนอยู่ที่เดิมไม่ได้เข้าไปนั่งด้านในห้อง ศาสตราจารย์แพทย์จึงคอยอยู่เป็เพื่อน ศาสตราจารย์แพทย์ดูเหมือนว่ามีอะไรอยากจะพูดกับหม่านกงกง เพียงแต่ว่าเห็นถึงองค์หญิงหวายหนิงจับจ้องมาที่พวกเขาโดยตลอด เขาจึงทำได้เพียงยกเลิกไป
เพียงครู่เดียวซ่างกวนยิงหงก็ได้นำสมุดรายชื่อมามอบให้ ห้องยาสำนักหมอหลวงมีแพทย์หญิงทั้งหมดห้าสิบเจ็ดคน โดยในนั้นมีเจ็ดคนถูกยืมตัวไป สี่คนออกไปส่งมอบยา ยังไม่ได้กลับมา ที่เหลือมีสี่สิบหกคน
หม่านกงกงเหลือบมองดูแต่ไม่ได้พูดอะไร
ผ่านไปครู่หนึ่งแพทย์หญิงทั้งหมดก็ได้กลับมา แต่ละคนนำดวงชะตาวันเกิดเขียนลงไปบนกระดาษแล้วมอบให้หม่านกงกง โดยหนึ่งคนหนึ่งแผ่น สี่สิบหกแผ่นได้ซ้อนรวมกันเป็ชั้นใหญ่ๆ
หม่านกงกงวางมาดอย่างเอาจริงเอาจังแล้วเอ่ยว่า “ใต้หนานกง ท่านประกาศดวงชะตาวันเกิดนั้นออกมาเสียก่อนเถอะ เมื่อถึงเวลานั้นจะได้ไม่ต้องมีคนพูดว่าข้าเซี่ยเสี่ยวหม่านรับผลประโยชน์ของคนอื่นเพื่อประโยชน์ของตนเอง”
ดูเหมือนว่าศาสตราจารย์แพทย์ก็เกรงกลัวที่จะก่อให้เกิดคำนินทา ใบหน้าของเขามีความระมัดระวัง พูดขึ้นมาอย่างจริงจัง “ทหาร พู่กันและหมึกเตรียมให้พร้อม ไม่ว่าจะเป็ดวงชะตาวันเกิดของผู้ใดล้วนต้องตรวจสอบต่อหน้าทุกคน! ”
องค์หญิงหวายหนิงไม่เชื่อว่ากูเฟยเยี่ยนจะมีความสามารถในการปลอมแปลง เมื่อได้ยินศาสตราจารย์แพทย์เอ่ยมาเช่นนี้นางก็วางใจแล้ว
ในไม่ช้าพู่กัน แท่งหมึก กระดาษ และที่ฝนหมึกก็ถูกส่งมาวางไว้บนโต๊ะศิลาภายในลาน ลานที่เดิมทีก็เงียบสงัดอยู่แล้ว กลายเป็เงียบเป็เป่าสาก เซวียกงกงก็ได้เงียบตัวลงเช่นกัน
ภายใต้การจับตามองของทุกคน ศาสตราจารย์แพทย์หยิบพู่กันขึ้นมาแล้วเขียนว่า “เกิงหยิน” สองคำนี้แล้วให้ซ่างกวนยิงหงแสดงใบให้ทุกคนได้ดู
ทันทีที่ซ่างกวนยิงหงแสดงใบออกมา เหล่าแพทย์หญิงก็ล้วนตึงเครียด
เกิงหยินคือสัญลักษณ์ตัวแทนของปีเกิด! แพทย์หญิงที่มีอายุน้อยที่สุดคือสิบปี อายุมากที่สุดคือสี่สิบปี ตามระบบแผนภูมิ์หกสิบปีสามารถกล่าวได้อีกนัยหนึ่งคือหากว่าแพทย์หญิงที่เกิดในปีเกิงหยินนั่นก็คือ ผู้ที่มีอายุสิบแปดปี!
แพทย์หญิงที่อายุสิบแปดปีมีไม่น้อย ในเวลานี้ทุกคนล้วนดีอกดีใจขึ้นมา มีหลายคนเลยที่ยิ้มไม่หุบ กูเฟยเยี่ยนอายุสิบแปดปีเช่นกัน ทว่านางไม่ได้ยิ้มออกมา ใจดวงหนึ่งของนางลอยอยู่ภายใต้ความเพ้อฝันและคาดหวัง ้าของความคาดหวังมีเพียงแค่ความเครียด…
