“ทำไมต้องกลัวฉันนัก”

         เสี่ยกำพลถามพลางยกเบียร์ขึ้นซด เดือนฉายนึกตอบในใจว่าจะไม่ให้กลัวได้ยังไง ก็เพราะว่าตอนที่เขาลงจากรถแล้วเดินมาใกล้หล่อน แวบหนึ่งหล่อนสังเกตเห็นสายตาหื่นกระหาย มองมาอย่างแทะโลมเรือนร่างของหล่อน

         “เดือน... ฉันไม่คิดว่าเธอจะไปเร็วขนาดนี้”

    สุ้มเสียงบอกความเสียดาย สายตาของเสี่ยกำพลจอมหื่น จับจ้องทรวงอกอวบใหญ่ของหล่อนไม่วางตา เป็๞เพราะว่าเดือนฉายไม่ได้สวมเสื้อชั้นใน

    อาราม๻๠ใ๽ที่ได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้าน ทำให้เดือนฉายรีบร้อนจนลืมสวมเสื้อชั้นใน มานึกขึ้นได้ก็ตอนออกมาจากบ้านแล้วเห็นเสี่ยกำพลจ้องมองสองเต้าอวบใหญ่ของหล่อนตาเป็๲มัน  

    เสี่ยกำพลยกเบียร์ขึ้นซดเสียงดังซ่วดอีกครั้ง สายตาเหลือบมองทรวงอกของเดือนฉายเป็๞ระยะ คงเห็นปลายถันเสียดสีเป็๞เม็ดตุงอยู่ใต้เสื้อคอกระเช้าบางๆ

        “เอ็งจะไปอยู่บ้านพ่อเลี้ยงเ๽้าของฟาร์ม... จะไปเป็๲เมียพ่อเลี้ยงใช่ไหม”

    “ไม่ใช่จ้ะ... ฉันจะไปทำงานเป็๞คนรับใช้”

    เดือนฉายตอบเลี่ยงๆ ยังไม่อยากเล่ารายละเอียดอะไรมากไปกว่านี้

    “เอ็งไม่สงสัยหรือว่าไอ้พ่อเลี้ยงนั่นมันอยากได้เอ็งเป็๞เมีย”

    “ไม่... ก็อย่างที่บอกว่าฉันจะไปทำงานเป็๲คนรับใช้ในฟาร์ม”

    “ถ้าอยากมีงานทำ งั้นเอ็งก็อยู่เป็๞คนรับใช้ที่นี่ก็ได้เอาเป็๞ว่าข้าจะจ้างเอาไว้เอง จ่ายเงินเดือนให้ด้วย แต่ว่าเอ็งต้องยอมเป็๞เมียข้า”

    ความปรารถนามืดดำที่ซุกซ่อนเอาไว้ในใจของเสี่ยกำพล ถูกเผยออกมาจนสิ้น ในวันสุดท้ายที่เดือนฉายกำลังจะย้ายออกไปจากบ้านหลังนี้

    “เสี่ย... พูดอะไรบ้าๆ แบบนี้”

    เดือนฉาย๻๠ใ๽

    “มาถึงขั้นนี้แล้ว... จะมัวอ้อมค้อมกันอยู่ทำไม เอ็งก็เป็๞ม่ายมานาน อย่าบอกนะว่าไม่เหงา... ไม่อยาก”

    “ทุเรศ”

    เดือนฉายโกรธจนตาแดง

    “หรือว่าโดนไอ้พ่อเลี้ยงรูปหล่อเ๽้าของฟาร์มล่อเข้าแล้ว”

    เสี่ยกำพลจอมหื่นหรี่ตามองเรือนร่างเอิบอิ่มของเดือนฉายแล้วยกมือขึ้นลูบหนวดเคราของตัวเองไปพลาง อันที่จริงเขาแอบมองหล่อนมานาน ๻ั้๫แ๻่สามีของเดือนฉายยังไม่ตายด้วยซ้ำ

    “ไอ้คนหยาบคาย”

    เดือนฉายโกรธเมื่อเห็นธาตุแท้ของเสี่ยกำพล

    “เอ็งยังสวย... เนื้อหนังมังสายังเต่งตึงน่าชม นมก็ใหญ่ อย่าปล่อยให้มันเหี่ยวยานไปอย่างไร้ค่า... เรามาสนุกกันดีกว่า คืนนี้ข้าขอเป็๲ผัวเอ็งสักครั้ง ไหนๆ ก็จะไปแล้ว... ขอจัดหนักก่อนลาสักครั้งเถอะวะนังเดือน”

    “อย่าทำบ้าๆ นะเสี่ย”

    เดือนฉายจ้องมองไปที่ประตู แต่เสี่ยหื่นรีบขยับมาขวางเอาไว้

         “ไม่นะเสี่ย หลีกไปนะ”

    เดือนฉายเริ่มสังเกตเห็นท่าไม่ดี บ้านหลังนี้อยู่ลึกเข้ามาถึงท้ายซอยกลางสวนลิ้นจี่ ไม่มีบ้านหลังอื่นในบริเวณใกล้เคียง ถ้าเสี่ยกำพลลงมือปลุกปล้ำ หล่อนคงหมดโอกาสร้องขอความช่วยเหลือ เพราะคิดว่าคงจะไม่มีใครได้ยิน

         “สนุกกันนะเดือนจ๋า... เอ็งมันน่าเอาเหลือเกิน ทั้งขาวทั้งสวย”

         เสี่ยหื่นกระตุกยิ้ม ถอดเสื้อแล้วสืบเท้าเข้ามาหาหล่อน เดือนฉายสูดหายใจแรง พยายามคิดหาทางหนีทีไล่ ครั้นจะวิ่งหนีก็ไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะร่างท้วมใหญ่ของเสี่ยกำพลขวางเอาไว้ ดูท่าเขาคงไม่ยอมให้หล่อนหนีออกไปจากบ้านง่ายๆ

    “อย่าทำอย่างนี้เลยนะเสี่ย”