ชายหนุ่มทั้งสองคนคนแรกเป็หลานชื่อจู้จือ ส่วนอีกคนชื่อหลิวฉวน เป็ญาติห่างๆ ของแม่นมหนิง เมื่อแม่นมหนิงกลับไปหาต่างก็ขอร้องที่จะติดตามนางมาด้วย
จริงๆแล้วแม่นมหนิงไม่อยากจะพาเขามาด้วยแต่ชายหนุ่มเล่าว่าบิดาของเขาเคยทำงานที่จวนต้วนหลายปีเคยเป็คนสนิทของฮูหยินติงโหรวหลังจากฮูหยินเสียชีวิตก็ถูกหลิวหรงหาข้ออ้างตีจนตาย สุดท้ายมารดาจึงแต่งงานใหม่แต่ความทรมานของนางและการเปลี่ยนแปลงที่เหลือไว้เพียงความจำอันแสนโหดร้าย จนถึงวันนี้เขายังไม่ลืมที่จะหาทางแก้แค้นให้กับผู้เป็บิดา
แม่นมหนิงเป็คนที่สายตาเฉียบแหลมชายหนุ่มเล่าความคิดของเขาอย่างละเอียดโดยไม่ปิดบังให้แม่นมหนิงฟังเดิมทีนางตั้งใจจะไม่พากลับมาด้วย แต่คิดๆ ดูแล้ว ต่อให้นางไม่เอาชายหนุ่มมาด้วยเขาก็ตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะต้องเข้าจวนต้วนให้ได้หากไม่พาไปด้วยเขาอาจจะใช้วิธีการที่สุดโต่งเพื่อเข้ามาก็เป็ได้
แม่นมหนิงเล่าเื่ราวทั้งหมดให้ต้วนชิงิฟังนางเองก็เห็นด้วย ดังนั้นจึงทำตามแผนเดิมโดยนำสองคนนี้ไปฝากไว้และยัดเงินให้ยาผอ[1]ที่ต้องส่งบ่าวรับใช้ให้กับจวนต้วน โดยให้เข้าฝึกสัก่หนึ่งแล้วค่อยให้ยาผอส่งเข้าจวนต้วน
เวลานี้เมื่อนับดูแล้วหลิวฉวนและจู้จือเรียนรู้ได้พอสมควร ถึงเวลาส่งเข้าจวนต้วนแม่นมหนิงจึงเข้ามาถามต้วนชิงิว่าจะวางแผนกับสองคนนี้อย่างไรเพื่อทางด้านแม่นมหนิงจะได้รายงานถูก
คำพูดของแม่นมหนิงทำให้ต้วนชิงิวางหนังสือที่กำลังอ่านอยู่ลงนางยกมือขึ้นวนไปที่คิ้ว ครุ่นคิดครู่เดียวก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงเนิบช้า
“ทำตามที่เคยพูดไว้ ให้หลานแม่นมหนิงอยู่กับต้วนอวี้ส่วนอีกคนส่งไปอยู่กับหลิวหรง” แม่นมหนิงก้มหน้าตอบรับในใจชื่นชมการตัดสินใจของต้วนชิงิ
หลานชายคนนั้นของแม่นมหนิงฐานะครอบครัวใช้ได้และยังเคยร่ำเรียนมาบวกกับนิสัยกระฉับกระเฉงมีไหวพริบ จิตใจกว้างขวางไม่มีด้านมืดชายหนุ่มแบบนี้ถ้าได้อยู่กับต้วนอวี้คงดีไม่น้อย
ส่วนญาติห่างๆอีกคนอายุยังน้อยต้องระหกระเหินมามาก ทั้งยังเต็มไปด้วยความแค้นกับหลิวหรง เหมาะสำหรับส่งเข้าไปในฝ่ายตรงข้ามเพื่อจัดการอีกฝ่ายไม่เหมาะที่จะเก็บไว้ใกล้ตัว
แม่นมหนิงก้มตัวพูด “คุณหนูจัดการได้ดีเ้าค่ะ”
ต้วนชิงิครุ่นคิด “ส่วนแม่นมของต้วนอวี้... ดูแล้วแม้ร่างกายอ่อนแอ แต่นิสัยยังใช้ได้อยู่งั้นก็เก็บนางไว้ก่อนแล้วกัน”
แม่นมของต้วนอวี้คนนี้อย่างน้อยตอนที่ไม่มีใคร ยังสอนให้ต้วนอวี้ระวังตัวจากคนอื่นอีกทั้งยังสอนให้เข้าหาต้วนชิงิ จากจุดนี้ทำให้นางปกป้องแม่นมของต้วนอวี้ไว้แม่นมหนิงตอบรับ ต้วนชิงิเอ่ยต่อ
“นางก็แค่นิสัยอ่อนแอและมักจะชอบฉวยโอกาส ให้คนคอยดูเอาไว้ก็พอ” แม่นมหนิงตอบรับอีกครั้ง
เดินไปพูดคุยกันไปจนมาถึงเรือนของต้วนอวี้
เพราะบ่าวรับใช้ในเรือนของต้วนอวี้ถูกส่งออกไปหมดทำให้บรรยากาศภายในเรือนจึงดูเงียบเหงา แม่นมรีบเดินออกมารับต้วนชิงิยังไม่ทันได้พูดอะไรน้ำตาก็ไหลอาบหน้าแล้ว ถ้าไม่ใช่นางช่วยไว้ต่อหน้าต้วนเจิ้งเกรงว่าตอนนี้ถ้าไม่ถูกตีตายก็ถูกตีจนพิการไปแล้วจะมีหน้ามาสุขสบายอย่างตอนนี้หรือ ต้วนชิงิจึงส่งสายตาไปยังเซี่ยฉ่าวเอ๋อร์ บ่าวรับใช้รู้งานจึงรีบไปเฝ้าอยู่ด้านนอกประตู
ต้วนชิงิจึงเข้าไปพยุงแม่นมขึ้นมาช้าๆพูดโดยมีสีหน้าแววตาจริงจังระคนดุดัน
“ข้าช่วยเ้าก็เพราะเ้าคู่ควรกับการปกป้อง” คำพูดนี้ทำให้แม่นมร้องไห้หนักขึ้นจนทำให้แม่นมหนิงดุอย่างรำคาญ
“เ้าเป็คนเก่าคนแก่ของจวน คุณหนูยังอยู่นี่จะร้องทำไม” เมื่อได้ยินคำพูดของแม่นมหนิง แม่นมจึงเช็ดน้ำหูน้ำตา
“เป็ความผิดของบ่าวเองเ้าค่ะ” ต้วนชิงิเห็นแม่นมหยุดร้องไห้แล้วจึงหัวเราะออกมา
“เ้ามีจิตใจที่ดีต่อต้วนอวี้เื่นั้นข้ารู้ดีสำหรับคนที่ภักดีต่อต้วนอวี้ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ข้าจะไม่ทอดทิ้ง...” พูดไปได้แค่เพียงครึ่งจู่ๆ ต้วนชิงิก็พูดอย่างดุเดือดรุนแรง
“แต่ถ้ามีใครทรยศหรือสมรู้ร่วมคิดทำเื่ชั่วข้าจะเอาคืนเป็ร้อยเท่าพันทวี!” ต้วนชิงิไม่ได้พูดเสียงดังแต่แม่นมที่ได้ยินกลับเหงื่อแตกท่วมตัว
คุณหนูใหญ่ดูแล้วไม่เหมือนกับเด็กอายุเก้าขวบแต่เหมือนเป็ผู้ใหญ่ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก!
เมื่อคิดถึงวิธีการที่ช่วยปกป้องเมื่อครู่แม้แต่แม่นมหลิวยังได้แต่กัดฟันกรอดอย่างช่วยอะไรไม่ได้ส่วนเื่ที่เกิดในเรือนของต้วนชิงิ นางก็พอจะได้ยินได้ฟังมาบ้างแต่เื่ที่เกิดขึ้นในวันนี้ดูแล้วมีลับลมคมในยังไม่ต้องพูดถึงเื่ที่ต้วนอวี้ตกน้ำเอาแค่เื่จุดจบของบ่าวรับใช้นั้นเมื่อแม่นมเห็นก็รู้ได้เลยว่าคนที่ปกติคอยเสี้ยมสอนสิ่งไม่ดีหรือกลั่นแกล้งคุณชายสุดท้ายต่างอเนจอนาถกันหมดส่วนคนที่ทำตามหน้าที่ของตนก็แค่ย้ายออกไปเห็นได้ชัดว่าคุณหนูรู้เื่ในเรือนคุณชายและบ่าวรับใช้ทั้งหมด
จนถึงตอนนี้แม่นมจึงรู้ว่านางโชคดีมากแค่ไหน ที่เลือกอยู่ฝั่งเ้านายถูกคน
ต้วนชิงิยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย “ต้วนอวี้อายุยังน้อยและยังให้ความเคารพแม่นม ดังนั้นเื่ต่างๆข้าฝากแม่นมด้วย ถ้าต้วนอวี้ได้ดี แม่นมก็จะได้ดีตามเช่นกัน”
คำพูดนี้บอกเป็นัยกับแม่นมว่าถ้าปฏิบัติอย่างดีต่อต้วนอวี้ในฐานะคุณชายคนเดียวของจวนต้วนจะต้องส่งผลดี แต่ถ้าปฏิบัติไม่ดีก็จะเป็เหมือนบ่าวรับใช้ในเรือนเ่าั้
คำพูดเหล่านี้ทำให้แม่นมครุ่นคิดอยู่นานจนเหงื่อแตกทั่วตัวนางได้ยินแต่เื่ความเก่งกาจของคุณหนูใหญ่ใน่นี้มาบ้างวันนี้ได้พบแล้วจึงรู้ว่าคุณหนูใหญ่เก็บทุกอย่างไว้จนดูไม่ออกวันข้างหน้าเื่ในเรือนนางจะต้องระมัดระวังมากขึ้น
แม่นมเห็นต้วนชิงิมีเื่จะพูดกับต้วนอวี้จึงขอตัวหันหลังกลับออกไป
“ข้าน้อยหลิวยวน ขอขอบคุณที่คุณหนูใหญ่ช่วยชีวิตเอาไว้” หลิวยวนเดินเข้ามาทำความเคารพต้วนชิงิ
เื่ที่หลิวยวนได้ประสบทำให้คนที่ได้พบเห็นต่างเห็นอกเห็นใจเขาทำเงินหายและโดนคนที่ขโมยทุบตีอาการสาหัส อากาศร้อนยิ่งทำให้ไข้ขึ้นสูงตอนที่แม่นมหนิงไปพบเข้า เขาไม่ต่างจากคนใกล้ตาย แม่นมหนิงจึงพาไปหาหมอสุดท้ายจึงบอกว่าเพราะคุณหนูเห็นหลิวยวนได้รับาเ็ แต่เพราะคุณหนูเป็สตรีไม่สะดวกที่จะออกหน้าเลยส่งนางมาแทน
เมื่อเห็นเขาแสดงความเคารพต้วนชิงิจึงเข้าไปรับ เดิมทีต้วนชิงิช่วยชีวิตเขาไว้จึงควรได้รับความเคารพยิ่งไปกว่านั้นถ้าเขาทำตัวเหนือกว่าเกรงว่าจะไม่กล้าพูดในสิ่งที่อยากจะพูด
ต้วนชิงิรีบเข้าไปจับหลิวยวนให้ลุกขึ้นพลางหัวเราะเบาๆ
“ท่านแม่ของข้าตอนยังมีชีวิตมักสอนข้าว่าจะต้องมีความสุขในการช่วยเหลือผู้อื่น สถานการณ์ของคุณชาย หากใครได้พบเห็นเชื่อว่าจะต้องช่วยเหมือนกัน ข้าไม่ได้หวังให้ท่านมาตอบแทนใดๆคุณชายเป็คนที่เคยร่ำเรียนมา กลับลดตัวมาเป็ซูถงให้ต้วนอวี้หวังว่าคุณชายจะไม่ถือสา”
แท้ที่จริงหลิวยวนนั้นนอนหมดแรงอยู่นอกเมืองถึงสามวันสามคืนแล้วกลับไม่มีใครสนใจเขาแม้แต่คนเดียว!
น้ำเสียงที่จริงใจและท่าทีที่จริงจังของต้วนชิงิทุกการกระทำนั้นราวกับทำออกมาจากใจ ทำให้คนที่ได้ยินได้ฟังไม่กล้าปฏิเสธแต่หลิวยวนเมื่อได้ฟังกลับอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
“คุณหนูใหญ่เกรงใจเกินไปทำให้หลิวยวนรู้สึกละอายใจตอนที่หลิวยวนเข้าเมืองมาตามหาท่านพ่อคิดไม่ถึงว่าจะถูกโจรขโมยเงินและโดนทำร้ายปางตายพูดได้ว่ายามนั้นเหมือนเป็ฝันที่เลวร้ายที่ไม่รู้คืนวันยามที่อับจนหนทางที่สุดมีแต่คนรังเกียจกลับได้แม่นมหนิงช่วยเอาไว้ โชคดีที่จวนต้วนรับข้าน้อยไว้ หลิวยวนซาบซึ้งยิ่งนัก จะถือสาได้อย่างไรกัน”
ต้วนชิงิยิ้มออกมาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ผ่านเื่ร้ายๆ มาได้ จะต้องพบเจอแต่เื่ดีๆเกรงว่าเื่ดีของคุณชายคงใกล้มาถึงแล้ว... ใช่แล้วไม่ทราบว่าคุณชายกำลังตามหาท่านพ่อใช่หรือไม่? ท่านพ่อของข้าพอมีเส้นสายอยู่บ้างบางทีอาจจะช่วยสืบข่าวมาให้อีกทาง”
…...
[1]ยาผอ คือ หญิงค้ามนุษย์ที่จะจัดหาคนทั้งชายและหญิงเพื่อขายเป็แรงงานทาสหรือเมียน้อย
