เพิ่งกินอาหารเช้าเสร็จก็มีชาวบ้านมาขายผักตี้เอ่อแล้ว
เซี่ยยวี่หลัว ท่านปู่เซียวและเซียวจื่อเซวียนแบ่งงานกัน ต้อนรับคนแรกที่มาขายผักตี้เอ่อ
คนที่มาเป็คนแรกคือท่านป้าสี่
เดิมทีเซียวิจูไม่อยากมาแต่พอคิดว่ามารดาตนเองต้องมาแต่เช้าก็ลำบาก ไม่ว่าอย่างไร นางก็เป็ลูกกตัญญู จึงตามมาด้วย
เมื่อวานนางเก็บผักตี้เอ่อมาได้หนึ่งตะกร้านำมาขายแต่เช้า ได้เงินแล้วนางก็จะไปเก็บต่ออีก!
เซียวิจูคิดไม่ถึงว่าจะได้พบเซี่ยยวี่หลัวที่บ้านท่านปู่เซียวตกตะลึงจนอ้าปากค้าง
ท่านป้าสี่ก็คิดไม่ถึงว่าจะพบเซี่ยยวี่หลัวนางตกตะลึงมาก
ความจริงนางกลัวการพบเซี่ยยวี่หลัวเสียยิ่งกว่ากระไรและรู้สึกหวาดระแวงอยู่ตลอด ด้วยเกรงว่าเซี่ยยวี่หลัวจะพูดเื่ที่ภายในใจิจูมีเซียวยวี่ออกมา
อย่างไริจูก็เป็สตรีที่ยังไม่ได้ออกเรือนหากให้คนอื่นรู้ว่าภายในใจนางแอบชอบคนที่แต่งงานแล้ว ก็จะกลายเป็เื่ยุ่งยาก
บุรุษล้วนแต่รักศักดิ์ศรีหากรู้ว่าก่อนผู้หญิงของตนเองจะแต่งงานเคยชอบบุรุษอื่น เช่นนี้ก็เหมือนกับสวมเขาให้เขาไม่ใช่หรือ?
ท่านป้าสี่กังวลใจ แต่อีกฝ่ายไม่ได้เงยหน้าด้วยซ้ำเทผักตี้เอ่อทั้งตะกร้าเข้าไปในถังใหญ่ ดูตราชั่ง ขานตัวเลข
เทผักตี้เอ่อที่ล้างสะอาดแล้วหนึ่งตะกร้าลงไปในถังใหญ่ชั่งน้ำหนัก รวมถังใหญ่ทั้งหมดสิบจิน ถังใหญ่มีน้ำหนักห้าจิน เช่นนั้นผักตี้เอ่อที่ท่านป้าสี่นำมาก็หนักห้าจินจินละสามอิแปะ ห้าจินเป็สิบห้าอิแปะ
ท่านปู่เซียวนับเงินเสร็จแล้วยื่นส่งให้เซี่ยยวี่หลัวที่อยู่ข้างๆหลังจากเซี่ยยวี่หลัวนับอีกครั้ง จึงยื่นให้ท่านป้าสี่
คนหนึ่งนับ อีกคนนับซ้ำกันพลาดสองชั้น ข้างๆ มีคนจดตัวเลขอีกหนึ่งคน
เมื่อท่านป้าสี่เห็นสองคนนี้ทำงานร่วมกันก็รู้สึกประหลาดใจนัก
ท่านปู่เซียวไม่พอใจเซี่ยยวี่หลัวมากไม่ใช่หรือ?
เหตุใดดูจากท่าทาง เหมือนว่าทั้งสองคนจะเข้ากันได้ดีทีเดียว
เซียวจื่อเมิงไม่มีอะไรทำจึงเล่นอยู่ข้างๆ ตอนเซียวิจูเข้ามาเพียงเอ่ยเรียกท่านป้าสี่ ก็ไปเล่นคนเดียวแล้วไม่ได้โผเข้ากอดอย่างสนิทสนมเหมือนเคย
เซียวจื่อเซวียนมีงานต้องทำเพียงเอ่ยเรียกด้วยความเคารพก็ก้มหน้าทำงานต่อแล้ว
เด็กสองคนไม่สนใจใยดีนางเื่นี้ทำให้เซียวิจูรู้สึกเ็ปนัก
ท่านป้าสี่ดึงนางไว้แน่นตลอดไม่อย่างน้้น นางคงพุ่งออกไปเพื่อคุยกับเซียวจื่อเมิ่งแล้ว
นางเอ่ยเรียกอาเซวียนและอาเมิ่งทั้งสองคนเพียงกล่าวทักทาย ต่างไม่ได้มาหานาง
เซียวิจูจ้องเด็กสองคนเขม็งแต่เด็กสองคนต่างก็เล่นของตัวเองไป ไม่ได้สนใจนางแม้แต่น้อย เซียวจื่อเมิ่งรินน้ำหนึ่งถ้วยะโโลดเต้นไปข้างกายเซี่ยยวี่หลัว “พี่สะใภ้ใหญ่ ดื่มน้ำเ้าค่ะ...”
เซี่ยยวี่หลัวย่อตัวลงดื่มน้ำตามมือของเซียวจื่อเมิ่งที่ป้อนให้ จากนั้นจึงลูบศีรษะเซียวจื่อเมิ่ง กล่าวขอบคุณเซียวจื่อเมิ่งดีใจยิ้มจนคิ้วโก่งโค้ง จากนั้นจึงวิ่งไปรินน้ำอีกหนึ่งถ้วยให้ท่านปู่เซียว
เซียวจื่อเซวียนที่อยู่ข้างๆเห็นแล้วก็อยากดื่มบ้าง “จื่อเมิ่ง ไม่เทให้พี่รองสักหนึ่งถ้วยหรือ? ”
จื่อเมิ่งกล่าวเสียงใส“มาแล้ว มาแล้วเ้าค่ะ...”
เซียวิจูเห็นแล้วดวงตาแทบพ่นไฟได้!
จื่อเมิ่งสนิทกับใครที่สุดย่อมรินน้ำให้คนนั้นเป็คนแรก!
ทั้งที่เมื่อก่อนจื่อเมิ่งสนิทกับนางที่สุด!
พอคิดถึงตรงนี้ เซียวิจูยิ่งคิดยิ่งรู้สึกเสียใจจ้องเซี่ยยวี่หลัวด้วยความไม่พอใจ เซี่ยยวี่หลัวไม่มีแก่ใจจะสนใจสตรีผู้นั้นมากนักขณะนี้นางมีงานต้องทำมากมาย
มีเวลาสนใจอารมณ์ยินดียินร้ายของคนอื่นอย่างไรกัน
เวลานี้ มีคนทยอยกันนำผักตี้เอ่อมาขายมีคนที่ขายปริมาณมาก ขายทีเดียวสามถึงสี่ตะกร้า ตะกร้าละห้าจินกว่า สามตะกร้ามีสิบห้าจินสิบห้าจินก็เป็เงินเกือบห้าสิบอิแปะแล้ว
ท่านป้าสี่เห็นแล้วรู้สึกอิจฉายิ่งนัก
หากิจูไปกับนาง เมื่อวานคงไม่ใช่แค่เก็บได้ตะกร้าเดียวน่าจะเก็บได้สองตะกร้าแล้ว
เซียวิจูมองเซี่ยยวี่หลัวที่กำลังยุ่งพร้อมส่งเสียงเย็นในลำคอทีหนึ่ง
เซี่ยยวี่หลัวไม่ได้มองนางด้วยซ้ำ
มนุษย์ก็เป็เช่นนี้ เ้ากำลังโมโหกำลังอิจฉา อีกฝ่ายกลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เปรียบเสมือนเอามีดมาทิ่มแทงหัวใจก็มิปาน
เซียวิจูทั้งอายทั้งโมโหเห็นเด็กสองคนไม่สนใจนาง จึงเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามองด้วยซ้ำ
ท่านป้าสี่รับเงินมา ก็รีบหิ้วตะกร้าตามเซียวิจูไป
เซี่ยยวี่หลัวดูตราชั่งต่อดูตราชั่งเสร็จจึงบอกตัวเลขให้เซียวจื่อเซวียน เซียวจื่อเซวียนจดบันทึกตาม
ไม่เกิดข้อผิดพลาดแม้แต่ครั้งเดียว
เถียนเอ๋อย่อมเก็บผักตี้เอ่อมาไม่น้อยเหมือนกัน
เห็นเซี่ยยวี่หลัวอยู่ในบ้านเซียวเหลียงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย หลังจากแปลกใจ ภายในใจก็คิดเื่อื่น ให้ใครช่วยก็ไม่ให้เหตุใดต้องเจาะจงให้เซี่ยยวี่หลัวช่วย ใครจะรู้ว่าระหว่างพวกเขามีความสัมพันธ์อื่นหรือไม่!
เถียนเอ๋อครุ่นคิดเื่เลวทรามอยู่ในใจ
ครั้งก่อนเซี่ยยวี่หลัวทำให้นางและหลัวซื่อถูกขังอยู่ในศาลบรรพชนหนึ่งวันหนึ่งคืนกลับไปสามีของนางก็ทะเลาะกับนางยกใหญ่ บอกว่านางทำให้เขาไม่มีหน้าจะพบผู้คนในหมู่บ้านขายหน้าแทบตาย
ต้าหมินก็เช่นกัน เพื่อนเล่นของเขาหัวเราะเยาะว่าแม่เขาถูกขังในศาลบรรพชนกลับมาต้าหมินก็ชักสีหน้าใส่นาง เถียนเอ๋อโมโหจนเพลิงโทสะโหมไหม้อยู่เต็มอก วันนี้เห็นเซี่ยยวี่หลัวมาช่วยงานที่นี่ไม่รู้ว่าภายในใจแอบคิดแผนอะไรอยู่
ชาวบ้านบางส่วนย่อมเห็นเหมือนกันแต่พวกเขาไม่คิดเป็อื่น จึงเอ่ยถามตามตรง
ท่านปู่เซียวยิ้มพร้อมกล่าว"เซียวเหลียงอยู่ในตัวเมืองมีงานยุ่ง ของที่เขา้า ข้าที่เป็พ่อย่อมต้องช่วยหาให้เขาแต่ข้าก็ทำไม่ไหว จึงได้แต่เรียกภรรยาอายวี่และเด็กสองคนมาช่วย! "
เมื่อกล่าวถึงภรรยาอายวี่ท่านปู่เซียวไม่ได้มีท่าทางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเหมือนแต่ก่อน เื่นี้ทำให้ชาวบ้านจำนวนไม่น้อยต่างทอดถอนใจดูท่าว่าเซี่ยยวี่หลัวจะกลายเป็คนดีแล้วจริงๆ
แม้แต่ท่านปู่เซียวที่เกลียดชังคนชั่วร้ายมาตลอดก็มองเซี่ยยวี่หลัวต่างจากเดิมแล้ว
เพราะท่านปู่เซียวบอกไว้ว่าจะรับเฉพาะผักตี้เอ่อที่เก็บก่อนยามเฉิน คนส่วนใหญ่จึงนำมาขายก่อนถึงเวลาดังกล่าวชาวไร่ชาวนามักจะตื่นค่อนข้างเช้า นอกจากนั้น พวกเขายังต้องตื่นแต่เช้า เพราะอีกสักครู่ก็จะไปเก็บผักตี้เอ่อต่อหากเสียเวลาก็จะไม่ได้เงิน
เถียนเอ๋อหิ้วตะกร้าเปล่าขึ้นมองดูท่านปู่เซียวนับเงินเสร็จแล้วยื่นส่งให้เซี่ยยวี่หลัว เซี่ยยวี่หลัวนับอีกครั้งหนึ่งแล้วจึงยื่นส่งให้เถียนเอ๋อ
สีหน้าของนางเรียบสงบ ราวกับว่าเื่ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไม่เคยเกิดมาก่อน
เถียนเอ๋อโมโหแทบตาย เซี่ยยวี่หลัวย่อมสามารถทำราวกับไม่เคยเกิดอะไรขึ้นคนที่โชคร้ายคือนาง!
เซี่ยยวี่หลัวจะรู้ได้อย่างไรว่าภายในใจเถียนเอ๋อมีอารมณ์มากมายขนาดนั้นอย่างไรเสียผักตี้เอ่อของใครนางก็รับหมด ผักตี้เอ่อหนึ่งจินนางได้กำไรสองอิแปะ คนอื่นนำมาขายมากนางก็ได้กำไรมาก เื่ดีเช่นนี้มีเหตุอันใดให้ไม่ทำกัน!
นางยุ่งเต็มที ย่อมไม่ทันสังเกตเห็นว่าก่อนเถียนเอ๋อจะไปได้มองใบหน้าของนางและท่านปู่เซียวด้วยแววตาแฝงประกายชั่วร้ายทีหนึ่ง!