อันหนิงสตรีขี้อิจฉาโมโหร้ายทั้งร้ายกาจในคนเดียวกัน นางมีปมในใจมากมายในวัยเด็กจึงเติบโตมาอย่างบิดเบี้ยว บิดา มารดาให้ความรักความสนใจน้องสาวตัวน้อย นางผู้เป็นพี่สาวกลับถูกทิ้งขว้างไร้การโอบกอด บิดาก็เอาแต่ตำหนิต่อว่า ซ้ำร้ายถูกลงโทษด้วยการตี ยิ่งเห็นน้องสาวถูกพ่อแม่เอาใจปลอบประโลมมากเท่าไร อันหนิงก็ยิ่งรู้สึกเกลียดชังอันเล่อผู้เป็นน้องสาวมากขึ้นทวีคูณ
ก่อนจะถึงงานพิธีไม่กี่วันนางวางแผนยัดเยียดสตรีอื่นให้หวังเหล่ยว่าที่น้องเขย หวังสร้างความเจ็บช้ำน้ำใจให้อันเล่อ ทว่ากลับกลายเป็นตัวนางเองที่ตื่นขึ้นมาบนเตียงกับหวังเหล่ยคนรักของอันเล่อ หลังจากนั้นเรื่องราวกลับตาลปัตรจากน้องสาวกลายเป็นพี่สาวต้องแต่งออก
เพราะทุกอย่างไม่เป็นดั่งใจนางจึงกระทำร้าย ๆ อีกนับไม่ถ้วน กว่าจะรู้ตัวว่าผิด กว่าจะรู้ถึงรักและหวังดีจากคนรอบข้าง ก็เมื่อทุกอย่างมันได้สายไปเสียแล้ว
ข้าอันหนิง ขอวิงวอนต่อฟ้า
ขอให้สตรีร้ายกาจผู้นี้ได้กลับไปแก้ไขเรื่องราวเลวร้ายทั้งหมดได้หรือไม่ การกระทำอันหยาบช้าที่ได้กระทำหยามเหยียดบุคคลอันเป็นที่รัก ลูกจะขอชดใช้ทั้งหมดด้วยตัวเอง
.
.
.
อันหนิงกวาดตามองสิ่งรอบกายก่อนจะยิ้มออกมาราวกับคนบ้า พร้อมกับหยิกไปตามเนื้อตัวตนเองเพื่อพิสูจน์ว่าตอนนี้นางมิได้ฝันไป
สวรรค์ ท่านให้โอกาสข้า
“คิดถึงชู้รักเจ้าอยู่หรืออย่างไร ถึงได้เอาแต่นอนยิ้มไม่พูดไม่จา หน้าตาก็ช่างน่าเกลียดนักหุบยิ้มเถอะข้ากลัว”
สวรรค์ท่านให้โอกาสข้าแก้ตัวก็จริง แต่ท่านส่งข้ามาผิดเวลาหรือไม่ เหตุใดไม่ส่งข้าไปก่อนแต่งงานเล่า
**เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ เป็นเพียงสิ่งที่สมมุติขึ้น ทุกตัวละครทุกเหตุการณ์ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น**
