“หนีรึ?”
เนี่ยเทียนยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น มองดูตู้คุนหมุนกายบินหนีไป ยังไม่ทันได้ตั้งตัว
เขาไม่รู้ว่าสำหรับลูกศิษย์สำนักภูตผีแล้ว การประสบอุปสรรคทางจิติญญานั้นร้ายแรงยิ่งกว่าอาการาเ็ทางกายมากนัก
วิธีการที่สำนักภูตผีถนัดมากที่สุดก็คือโจมตีจิตสำนึกของคู่ต่อสู้ อาศัยพลังจิตที่แข็งแกร่งกว่าอีกฝ่ายมาก ทำให้พวกเขาได้เปรียบเวลาสู้รบ
แต่หากการโจมตีทางจิตไร้ผล เผชิญกับคู่ต่อสู้ที่มีพลังจิตแข็งแกร่งกว่าพวกเขา วิธีการต่อสู้ของพวกเขาหลังจากนั้นมักจะไม่ได้ผลมากเท่าไหร่นัก
และตู้คุนก็แน่ใจแล้วว่าพลังจิตของเนี่ยเทียนทรงพลังกว่าเขามากมายนัก
เขาไม่สามารถใช้ข้อได้เปรียบของเขาโจมตีให้เนี่ยเทียนได้รับาเ็ ทั้งตัวเองยังถูกพลังโจมตีกลับ จิติญญาเสียหายไปไม่น้อย
เพื่อรักษาชีวิตเอาไว้ เขาจึงไม่คิดจะต่อสู้โรมรันกับเนี่ยเทียนต่อไป คิดแค่เพียงต้องหนีไปให้เร็วที่สุดเพื่อรักษาอาการาเ็ของจิติญญาให้หายดี
“ฟู่!”
ตู้คุนที่ใจคิดแต่จะหนีไปกลายร่างมาเป็เงารุบรู่ล่องลอยไม่อยู่นิ่ง ความเร็วรวดนั้นก็เร็วถึงขีดสุด
“เ้าหนีไม่พ้นหรอก”
เนี่ยเทียนที่มีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมาแค่นเสียงเ็าหนึ่งครั้ง ร่างของเขาราวกับกลายมาเป็รุ้งเส้นยาว ถลาพรวดไล่ตามไป
เวลานี้เขาไม่รู้สึกถึงความเ็ปตรงหน้าอกอีกต่อไปแล้ว าแที่ถูกแสงนิ้วทั้งสิบของตู้คุนทำร้ายก็ไม่มีเืไหลออกมาอีก
พลังงานที่ยังคงก่อเกิดในช่องท้องแผ่กระจาย ไหลเวียนไปทั่วร่างกายของเขา ทำให้พละกำลังของเขาเต็มเปี่ยม คล้ายไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
กลางทะเลทรายร้าง ตู้คุนดึงเอาพลังิญญาออกมาจากมหาสมุทริญญาอย่างต่อเนื่องเพื่อเพิ่มความเร็ว
ส่วนเนี่ยเทียนกลับใช้พลังจิตรับััรอบด้านตลอดเวลา เมื่อร่างของตู้คุนหายไปจากเส้นสายตา ถูกเนินทรายแต่ละลูกบดบัง เขาจึงยังคงสามารถจับทิศทางการหนีของอีกฝ่ายได้อย่างแม่นยำ
ความสามารถในการรับััที่เฉียบคมของเนี่ยเทียนเป็เหมือนกับเข็มทิศโลหิตในมืออวี๋ถงแห่งสำนักโลหิตที่มีประสิทธิภาพด้อยกว่าเล็กน้อย ซึ่งเขาสามารถััการเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตในรัศมีร้อยเมตรได้
ด้วยเหตุนี้ ตู้คุนจึงไม่สามารถยืมใช้ภูมิศาสตร์ของพื้นที่แห่งนี้ซ่อนตัวอยู่ตามเนินทรายเพื่อให้เนี่ยเทียนตามรอยเขาไม่ได้
ไม่ว่าเขาจะร่ายคาถาอย่างไร ใช้ภูมิศาสตร์ได้เป็ประโยชน์มากแค่ไหน เนี่ยเทียนก็สามารถหาตำแหน่งของเขาได้ใหม่อยู่ดี
เวทลับพรางตัวมากมายของสำนักภูตผี ศิลปะการหลบหนี ถูกตู้คุนเอามาใช้อย่างชำนาญ แต่กลับทำให้เขาเผาผลาญพลังงานเพิ่มขึ้นไปโดยเปล่าประโยชน์
เมื่อตู้คุนสังเกตได้ว่าทั้งๆ ที่เขาหายไปจากเส้นสายตาของเนี่ยเทียนแล้ว ทว่าเนี่ยเทียนยังคงหาเขาเจอ เขาก็เริ่มร้อนใจ
เขาเปลี่ยนลูกไม้ในการหลบหนี ไม่ได้หนีเป็เส้นตรง แต่วิ่งห้อวนเวียนเป็เส้นโค้ง
นี่เป็การเผาผลาญพลังิญญายิ่งกว่าตอนที่เขาห้อตะบึงเป็เส้นตรงเกือบสองเท่าตัว เมื่อเขาพบว่าเนี่ยเทียนตามมาทันครั้งแล้วครั้งเล่า พลังิญญาในร่างของเขาจึงเผาผลาญไปถึงหกส่วนโดยที่เขาไม่รู้ตัว
เมื่อตระหนักได้ว่าลูกไม้เ่าั้ของเขาไม่มีประโยชน์เมื่อนำมาใช้กับเนี่ยเทียน ในที่สุดเขาก็ไม่คิดให้เปลืองสมองอีกต่อไป
เขาเริ่มห้อตะบึงเป็เส้นตรง ตรงไปยังทิศทางที่โม่ซีและอวี๋ถงจากไปอย่างสุดพลัง หวังว่าความเร็วที่เนี่ยเทียนไล่กวดมาจะตามไม่ทันเขา
“เ้ายอมรับชะตากรรมเสียเถอะ” เงาร่างของเนี่ยเทียนมาปรากฏอยู่เื้ัห่างจากเขาไปห้าเมตรอีกครั้ง เนี่ยเทียนไล่กวดพลางโจมตีไปด้วยและพูดว่า “ข้ามองออกว่าเ้าสูญเสียพลังิญญามากมาย จากดวงตาของเ้าข้าก็มองออกแล้วว่าพละกำลังเ้าไม่พอ นี่หมายความว่า... จิติญญาของเ้าได้รับาเ็ไปด้วยใช่หรือไม่?”
“หึ! มหาสมุทริญญาเสียหาย สูญเสียพลังิญญามากเกินไป เ้าเอาแต่หนีอยู่อย่างนี้ ผลสุดท้ายก็ต้องถูกข้าไล่ตามจนพลังหมดและตายทั้งเป็อยู่ดี”
“จะทำแบบนี้ก็สู้เ้าหยุดลงแล้วมาต่อสู้กับข้าอย่างเปิดเผยจะดีกว่า”
“อย่างน้อยเ้าก็ยังได้ตายอย่างมีเกียรติ”
เนื่องจากก่อนหน้านี้กินเนื้อสัตว์วิเศษไปเป็จำนวนมาก ตอนที่เขาไล่ตามตู้คุนจึงยังเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องแคล่ว
เพราะว่าพลังงานทั้งหมดที่เขาใช้ไล่ล่าตู้คุนล้วนมาจากพลังงานที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของเขา
พลังงานเ่าั้มีต้นกำเนิดมาจากเนื้อสัตว์วิเศษ ไม่ได้ถูกดึงมาจากมหาสมุทริญญา
เขาไล่กวดมานานขนาดนี้ พลังิญญาในมหาสมุทริญญาจึงไม่ได้ถูกเอามาใช้มากเท่าไหร่นัก
“สหายสำนักภูตผีและสำนักโลหิตของข้าอยู่ข้างหน้าไม่ไกลนี้!” ตู้คุนเองก็ไม่เหลียวหลัง ห้อตะบึงพลางโจมตีเนี่ยเทียนกลับ “เ้าตามต่อไปเถอะ! อีกครู่เดียวเ้าก็จะพบว่าเ้ากำลังรนหาที่ตาย! รอพวกเรารวมตัวกันแล้ว ไม่ว่าบนตัวเ้าจะมีความมหัศจรรย์มากมายแค่ไหน สุดท้ายเ้าก็ต้องถูกอวี๋ถงหลอมเืทั้งกายจนหมดสิ้น!”
“อวี๋ถงแห่งสำนักโลหิตหมายหัวเ้าเอาไว้แล้ว! ขอแค่เ้าปรากฏกายต่อหน้านาง เ้าก็จะถูกกำหนดให้ถูกนางใช้เวทหลอมโลหิตดึงเอาเืจนหมดตัว กลายเป็ซากศพตนหนึ่ง!”
ตู้คุนกล่าวข่มขวัญ
“อย่างนั้นหรือ?” เนี่ยเทียนสีหน้าเฉยเมยไม่เปลี่ยน “ตามความเห็นของข้า สำนักภูตผีและสำนักโลหิตของเ้าต่างก็กำลังเร่งรีบเดินทางไม่หยุดพักเพื่อไล่ตามผู้ประลองของหอหลิงเป่าและสำนักหลิงอวิ๋นให้ทัน ข้าแยกกับพวกเขามาหลายวันแล้ว พวกเขาน่าจะใกล้ออกจากทะเลทรายร้างเต็มที คนของพวกเ้าก็น่าจะตามไปวันสองวันแล้วกระมัง?”
“เ้าแยกตัวมาเพียงลำพัง กว่าจะหาข้าเจอก็คงใช้เวลาหนึ่งวันกระมัง? ตอนที่เ้ามา พวกเขายังคงไล่ตามไปเช่นเดิม ไปๆ มาๆ เ้าก็สูญเสียพละกำลังไปมากแล้ว”
“ข้าลองคำนวณดูแล้วก็รู้ว่าหากเ้าคิดจะรวมตัวกับพวกเขา อย่างน้อยยังต้องใช้เวลาอีกหนึ่งวัน”
“เวลานานขนาดนี้มากพอที่จะเผาผลาญพลังิญญาทั้งหมดของเ้า และก็เพียงพอให้ข้าสังหารเ้าได้”
เนี่ยเทียนพูดวิเคราะห์อย่างไม่อนาทรร้อนใจ
ตู้คุนที่หันหลังให้เขา พอได้ยินการวิเคราะห์นี้สีหน้าก็ดำคล้ำลงทันที
เขารู้ชัดอยู่แก่ใจดีว่าเนี่ยเทียนพูดได้ถูกต้องอย่างยิ่ง หากเขาคิดจะไล่ตามพวกโม่ซีและอวี๋ถงให้ทัน อย่างน้อยยังต้องใช้เวลาอีกหนึ่งวัน
นั่นยังต้องเป็สถานการณ์ที่จิติญญาของเขาไม่ได้รับาเ็ เต็มเปี่ยมไปด้วยพละกำลังด้วย
ด้วยสภาพร่างกายของเขาในตอนนี้ เขาไม่สามารถรักษาการบินทะยานได้นานนัก ตอนนี้เขาจำเป็ต้องพักผ่อนอย่างแท้จริง เพื่อใช้เวทลับของสำนักภูตผีมาปรับความผิดปกติของจิติญญาของเขาให้มั่นคง
แต่เขาก็รู้เช่นกันว่าหากเขาหยุดลงก็ต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีที่บ้าคลั่งราวพายุฝนของเนี่ยเทียนทันที
เนี่ยเทียนไม่มีทางให้โอกาสเขาได้ฟื้นตัวแน่นอน!
เขาที่จิติญญาได้รับาเ็ สูญเสียพลังิญญามากเกินไป ไม่เหลือความมั่นใจใดๆ อีกแล้วว่าจะเอาชนะเนี่ยเทียนที่ราวกับคนไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อยได้
ไม่ได้สนใจคำพูดเหน็บแนมของเนี่ยเทียน เขาหลับตาปี๋ เอาแต่ก้มหน้าก้มตาห้อตะบึงอย่างบ้าคลั่ง ไม่อยากจะเสียเวลามารับฝีปากกับเนี่ยเทียนอีก
เนี่ยเทียนที่ตามติดไม่ปล่อย ในใจก็เริ่มร้อนรน เวลานี้เขามองออกมานานแล้วว่าตู้คุนเป็เหมือนที่อันอิ่งบอกไว้ วิชาประจำกายของเขามีจุดที่เป็เอกลักษณ์
ตู้คุนที่หนีสุดชีวิต ร่างกายราวกับไม่มีน้ำหนัก ล่องลอยว่องไวอย่างมาก
ภายหลังเขาเริ่มใช้พลังิญญาก็แล้ว ทว่ายังคงไม่สามารถเข้าไปใกล้ตู้คุนได้มากกว่าเดิม ได้แต่ไล่ตามหลังเขาไปไกลๆ
ยิ่งเข้าไปใกล้สำนักภูตผีและสำนักโลหิตมากเท่าไหร่ อันที่จริงแล้วเขาก็ยิ่งรู้สึกไม่ปลอดภัยเท่าใดนัก ตู้คุนสามารถเจอตัวเขาได้อย่างแม่นยำ นั่นหมายความว่าทางฝ่ายของสำนักภูตผีและสำนักโลหิตมีคนที่มีความสามารถพิเศษหรือไม่ก็มีวัตถุมหัศจรรย์ที่สามารถสืบหาความผิดปกติของสิ่งมีชีวิตได้
เวลานี้หากทางฝ่ายของสำนักโลหิตััได้ถึงการไล่ล่าของพวกเขา แล้วส่งคนให้มาตรวจสอบดู นั่นจะอันตรายต่อเขาอย่างมาก
“ไม่ได้! จะมามัวเสียเวลาและพละกำลังกับคนผู้นี้มากเกินไปไม่ได้ ข้ายังจำเป็ต้องยืมใช้เนื้อสัตว์วิเศษพวกนั้นฝ่าทะลุขอบเขตหลอมลมปราณใน่ระยะเวลาสั้นๆ อยู่!”
เนี่ยเทียนแอบกัดฟัน ั์ตาโชนแสงคมกล้า กำลังครุ่นคิดว่าควรจะจัดการตู้คุนให้เร็วที่สุดได้อย่างไร
“จิติญญาของเขาได้รับาเ็...”
“การถูกโจมตีกลับทางจิติญญาแน่นอนว่าย่อมเกิดมาจากข้า หรือว่า... เป็เพราะกะโหลกผีเจ็ดตนในหัวสมองข้าถูกมีดที่แปลงมาจากพลังจิตของข้าสังหารเลยทำให้เขาถูกพลังโจมตีกลับ?”
“เขาสามารถใช้พลังจิตแปลงมาเป็กะโหลกผีรุกรานเข้ามาในสมองของข้า ข้าจะสามารถใช้วิธีการเดียวกันต่อกรกับเขาได้หรือไม่?”
“เขาอยู่ห่างจากข้าหกสิบเมตร เกินขอบเขตที่พลังิญญาของข้าจะโจมตีได้ แต่ระยะห่างหกสิบเมตรนี้กลับอยู่ในขอบเขตการรับััของพลังจิตข้า! ข้าสามารถใช้พลังจิตโจมตีเขาได้หรือไม่?”
“อีกอย่างจิติญญาของเขาก็าเ็ด้วย!”
คิดมาถึงตรงนี้ เนี่ยเทียนที่ไล่กวดอย่างบ้าคลั่งมาตลอดทางพลันหยุดฝีเท้าลง
เขาหรี่ตา มองตำแหน่งที่ตู้คุนหนีไปด้วยสายตาเ็า พลังจิตมหาศาลถูกปลดปล่อยออกมา!
ความเร็วในการแผ่ขยายของพลังจิตเหนือล้ำเกินกว่าการห้อทะยานของตัวเขาเอง เพียงแค่ประเดี๋ยวเดียว พลังิญญาของเขาก็เล็งไปที่ตู้คุนอย่างแม่นยำ!
“สังหาร!”
เนี่ยเทียนตวาดเสียงต่ำ
ในจินตนาการของเขา พลังจิตของเขาที่เล็งตัวของตู้คุนเอาไว้พลันกลายมาเป็มีดคมกริบมากมายหลายเล่มแล้วฟันฉับลงไปที่ตู้คุนอย่างแรง
วินาทีที่เอ่ยคำว่า “สังหาร” ออกมา เขาเกิดความรู้สึกมหัศจรรย์อย่างหนึ่ง มีดพลังจิตคมกริบของเขา แทงทะลุเข้าไปในสมองของตู้คุนทันใด!
“ตุ้บ!”
ตู้คุนที่หนีห่างออกไปแปดสิบเมตรราวกับถูกระแทกด้วยของหนัก ร่างกายที่เป็ดั่งเงารุบรู่ฝีเท้าไม่แตะพื้น ร่วงตุ้บลงมา!
หลังจากร่วงลงสู่พื้น ปากของตู้คุณก็มีฟองขาวฟูมเต็มปาก ร่างชักกระตุก ั์ตาไร้ซึ่งชีวิตชีวาอีกต่อไป!
“อ๋า!”
หลังจากโจมตีไปหนึ่งครั้ง เนี่ยเทียนที่ได้รับผลลัพธ์ที่ประหลาดน่าตะลึงก็อดไม่ได้ที่จะร้องอุทานออกมาเบาๆ
เมื่อสมาธิคลายตัวลง กระแสพลังจิตบ้าคลั่งที่เขารวบรวมขึ้นมาจึงกระจายหายไปอย่างไร้ร่องรอย
ทว่าตู้คุนที่นอนกองอยู่ด้านหน้าเขากลับไม่ได้ลุกขึ้นมายืนอีกเลย
-----