เรียมดีใจที่ได้แซมมาเป็นลูกเขย…
“หล่อ… ใจดี… และรวยมาก… ”
เป็นคำพูดที่เรียมเอ่ยถึงลูกเขยฝรั่งคนนี้อยู่ในใจบ่อยๆ
เรียมรู้จักกับแซมผ่านมาทางเพื่อนคนหนึ่งที่ได้สามีฝรั่ง หลังจากได้เจอแซมเรียมก็อยากได้มาเป็นลูกเขยในทันที เพราะรู้มาจากการบอกเล่าของเพื่อนว่าแซมเป็นคนดี เป็นฝรั่งที่มีฐานะร่ำรวยมากเพราะเพิ่งได้รับมรดกของครอบครัวมาหมาดๆ
เรียมกับเพื่อนของหล่อนวางแผนให้แซมกับน้ำขิงได้เจอกัน และแซมก็ตกหลุมรักน้ำขิงในทันทีที่ได้เห็น เพียงไม่นานจากนั้นการแต่งงานก็ตามมา
เรียมคิดว่าชีวิตคู่ระหว่างลูกสาวหล่อนกับเขยฝรั่งสุดหล่อคนนี้น่าจะดำเนินไปได้ด้วยดี
แต่ทว่า…
เพียงคืนแรกของการเข้าหอ เรียมก็รู้สึกสงสารลูกสาวของหล่อนขึ้นมาจับใจ เพราะเสียงที่ลอดผ่านฝาผนังห้องตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาทำให้เรียมรู้ว่าลูกสาวของตนไม่มีความสุขกับสามีฝรั่ง
เพราะเสียงนั้น…
ประโยคเหล่านั้นที่ได้ยิน… เรียมคิดว่ามันน่าจะเป็นเสียงของความเจ็บปวดทรมานมากกว่าจะเรียกว่าเป็น ‘ความสุข’
คืนนี้ก็เช่นกัน…
เรียมคิดว่าจะต้องได้ยินเสียงนั้นอีก เสียงที่มันทำให้หล่อนรู้สึกอึดอัดและเจ็บปวดแทนลูกสาวทุกครั้งเมื่อได้ยิน
เสียงนั้น…
ทำให้เรียมรู้สึกผิดที่เป็นคนเจ้ากี้เจ้าการจัดแจงให้น้ำขิงผู้เป็นลูกสาวแต่งงานกับเขยฝรั่งคนนี้… ทั้งที่ลึกๆ ในใจของเรียมก็รู้ว่าน้ำขิงไม่ได้รักแซม
น้ำขิงไม่ได้ชอบฝรั่ง…
กลับกลายเป็นว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นนี้ล้วนเป็นความต้องการของเรียมเองทั้งสิ้น ที่อยากให้บ้านหลังใหญ่ อยากจะมีผู้ชายไว้คอยปกป้องดูแลเพราะว่าเรียมเป็นแม่หม้ายมาห้าปีแล้ว
หลังจากสามีตายจากไป หล่อนก็อยู่กับลูกสาวเพียงลำพังโดยไม่คิดจะแต่งงานใหม่ทั้งที่ก็มีผู้ชายพยายามมาแจกขนมจีบกันมากมาย
