เสิ่นจือเหวิน นายอำเภอประจำอำเภอเฉาเกิดในครอบครัวยากจน สอบเข้าขุนนางได้เป็ลำดับสุดท้าย ไม่มีเส้นสายในราชสำนัก ถูกส่งมาเป็นายอำเภอในพื้นที่ห่างไกลอย่างอำเภอเสียน เขาเป็คนละโมบและขี้ขลาด ขณะเดียวกันก็ให้ความสำคัญกับการสร้างผลงานมาก
ที่ซุนเคอกล้าฆ่าเฮ่อตงเวยก็เพราะรู้ซึ้งถึงเื่นี้
เพราะให้ความสำคัญกับการสร้างผลงาน อีกฝ่ายไม่อยากให้คดีง่ายๆ ต้องซับซ้อนเป็แน่
ท้ายที่สุด คดีของเฮ่อตงเวยโดนสรุปว่าเป็แค่อุบัติเหตุ
และก็เป็ไปตามคาด เมื่อเ้าหน้าที่ชันสูตรรายงานผลเข้าไป เสิ่นจือเหวินก็ลงนามปิดคดีทันที
ลักลอบได้เสียกับผู้อื่น ถูกจับได้แล้ววิ่งหนีเตลิดและหนาวตาย เรียบง่ายเช่นนี้แหละ!
ผู้ช่วยนายอำเภอเฮ่อออกจากสถานศึกษาจิ่วไท่ด้วยสีหน้ามืดมน อาจารย์ใหญ่กับเ้าของโรงเรียนรับปากแล้วว่าจะช่วยจัดการเื่นี้ สั่งคนให้ไปประกาศว่าผู้ใดคุยเื่การตายของเฮ่อตงเวยจะถูกไล่ออกจากสถานศึกษาต่อหน้าเขา
แต่จะมีประโยชน์กระไร?
เื่นี้กระจายไปทั่วทั้งสถานศึกษาแล้ว
ไม่ใช่แค่ในสถานศึกษา แต่ยังกระจายสู่ภายนอกด้วยเช่นกัน
พากันพูดว่าเฮ่อตงเวยลักลอบได้เสียกับภรรยาผู้อื่นแล้วถูกสามีจับได้ ต้องวิ่งหนีแบบใส่กางเกงไม่ทัน ทว่าสุดท้ายกลับหมดแรงหน้าประตูสถานศึกษา นอนหนาวตายทั้งอย่างนั้น
ทั้งยังมีคนบอกอีกว่าเฮ่อตงเวยสมควรตายแล้ว วันๆ เอาแต่ลวนลานสาวน้อยสาวใหญ่บนท้องถนน ได้ยินว่าเคยไปขืนใจสตรีสาวหลายบ้าน มีครอบครัวหนึ่งมาแจ้งความกับหยาเหมิน แต่เพิ่งตีฆ้องร้องกลองก็ถูกสวีเต๋อเซิ่งผู้เป็พี่เขยของเขาปิดปากยัดเข้าห้องขังและตายในนั้น
ได้ยินว่าลูกสาวบ้านนั้นผูกคอตายเช่นกัน พี่ชายกับพ่อถูกสวีเต๋อเซิ่งทรมานในคุกจนตาย ส่วนแม่ก็กลายเป็บ้า
ทั้งครอบครัวถูกเขาทำลาย
เมื่อมีคนเปิดประเด็นคนก็ยิ่งพูดกันไปต่างๆ นาๆ เพราะเฮ่อตงเวยไม่ใช่คนดี ไม่มีพวกเที่ยวหอนางโลมคนใดเป็คนดี เขามีพ่อเป็ผู้ช่วยนายอำเภอช่วยคุ้มกะลาหัว มีพี่เขยช่วยเป็อันธพาล ด้วยเหตุนี้จึงมีแค่ไม่กี่คนในอำเภอเฉาที่กล้ามีเื่กับเขา
เป็เหตุผลที่ปาหลีว์จื่อจึงเลือกให้เขาเป็คนขุดหลุมพรางให้เจียงหงหย่วนเช่นกัน
ปาหลีว์จื่อใจแคบ เจียงหงหย่วนขวางทางเขา เขาไม่เพียงอยากไล่เจียงหงหย่วนออกจากย่อน แต่ยังอยากให้เจียงหงหย่วนถูกคนบ้านเจียงตีขาหัก…ถ้าให้ดี…ก็เอาให้ตายไปเลย
เจียงหงหย่วนไม่เคยคาดคิดว่าจะจบเช่นนี้
เจตนาเดิมของเขาคือให้ซุนเคอเป็ศัตรูกับบ้านเฮ่อโดยสมบูรณ์ ถึงตอนจบแล้วซุนเคอจะได้ไม่ช่วยผู้ช่วยนายอำเภอปกปิดความผิด หากซ้ำเติมให้ผู้ช่วยนายอำเภอหลุดจากตำแหน่งจะยิ่งดีมาก
ตัดไฟต้องตัดั้แ่ต้นลม ต้องให้บ้านสวีสูญเสียคนหนุนหลังโดยสมบูรณ์ เขาจึงจะวางใจให้ภรรยาตัวน้อยอยู่หมู่บ้านเค่าซาน
นึกไม่ถึงเลยว่าระดับความโหดและวิธีการของซุนเคอจะเกินกว่าที่เขาคาดขนาดนี้
เที่ยงวันนั้น ซุนเคอส่งคนมาเรียกเขาไปกินข้าวด้วยกัน
เจียงหงหย่วนเดาออกว่ามีเื่กระไร เมื่อคืนเขามีพิรุธมาก ซุนเคอต้องสงสัยว่าเป็แผนของเขาเป็แน่
ถูกต้อง นั่นเป็แผนของเขาเอง แต่เขามีวิธีทำให้ซุนเคอสงสัยผู้อื่น
เจียงหงหย่วนไปตามนัดหมายด้วยสีหน้าราบเรียบ
บนโต๊ะอาหาร หลังจากดื่มสุราไปหลายจอก ซุนเคอก็พูดเื่การตายของเฮ่อตงเวย เขาพูดอย่างสบายๆ พร้อมกับสังเกตสีหน้าเจียงหงหย่วนไปด้วย
แววตาเขาเปลี่ยนไปเมื่อเห็นสีหน้าเจียงหงหย่วนย่ำแย่ลงเรื่อยๆ หากเหตุการณ์เมื่อคืนเป็แผนของเจียงหงหย่วน เช่นนั้นเขาคงต้องตรวจสอบภูมิหลังของเจียงหงหย่วนก่อนจึงจะตัดสินใจได้ว่าจะแก้แค้นหรือไม่
เจียงหงหย่วนเป็นายพราน ต่างจากเฮ่อตงเวยที่ไม่มีแม้แต่แรงจะฆ่าไก่ รับมือไม่ง่ายขนาดนั้น
“น้องเจียง เ้าสนิทกับเฮ่อตงเวยหรือ? เหตุใดพูดเื่การตายของเขาแล้วสีหน้าเ้าย่ำแย่ถึงเพียงนี้?”
เจียงหงหย่วนยิ้มขมขื่น ถอนหายใจว่า “น้องกำลังจะเสียเงิน ต้องรู้สึกไม่ดีอยู่แล้วขอรับ” พูดจบก็หยิบสัญญากู้เงินหนึ่งแผ่นออกมาให้ซุนเคอดู
ซุนเคอเปิดอ่าน พบว่าเป็สัญญากู้เงินจากบ่อนของเฮ่อตงเวย
“เ้าหมอนี่เป็ลูกค้าประจำของบ่อนเรา” เจียงหงหย่วนพูด “วันนั้นเขาเสียพนันหมด อยากกู้เงินไปเล่นต่อ เดิมทีข้าไม่อยากปล่อยกู้ให้เขา เพราะถึงเวลาทวงก็ทวงได้แค่เงินต้น ในสัญญามีอัตราดอกเบี้ยระบุก็จริง แต่พวกข้าไม่มีทางกล้าเก็บเงินกับผู้ช่วยนายอำเภอ ทางบ่อนไม่อยากทำเื่เสียเวลาและไม่ได้เงินประเภทนี้ ตอนนั้นข้าไม่อยากให้กู้จึงเตือนเขา บอกว่ากู้เงินไปก็ใช่ว่าจะชนะ แต่เขายืนยันจะกู้ให้ได้ ข้ามองว่าตัวเองเพิ่งเข้ามาทำงาน ไม่อยากมีเื่ ด้วยเหตุนี้จึงให้เขากู้ไป ข้าเป็คนอนุมัติเงินกู้ฉบับนี้ ทว่าตอนนี้เ้าตัวกลับตาย จะให้ไปทวงจากผู้ช่วยนายอำเภอก็คงไม่เหมาะใช่หรือไม่ขอรับ? เงินก้อนนี้จึงต้องรับผิดชอบเอง… ซุนต้าเกอ สองสามเดือนมานี้ข้าได้เงินจากทางบ่อนแค่ไม่เท่าไร จู่ๆ กลับต้องมาเสียเงินสองร้อยตำลึง…นี่มันเื่กระไรกัน!”
สีหน้าซุนเคอซับซ้อนเมื่อได้ยินเจียงหงหย่วนพูดเช่นนี้ หรือเขาจะคิดมากไปเอง?
สัญญากู้ไม่มีทางเป็ของปลอม และแค่ไปถามจากทางบ่อนก็จะรู้ว่าใช่เื่จริงหรือไม่ เจียงหงหย่วนไม่มีทางโกหกเื่นี้ได้
เงินสองร้อยตำลึง เมื่อเฮ่อตงเวยตาย ทางบ่อนจะทวงเงินก้อนนี้ไม่ได้ เพราะผู้ช่วยนายอำเภอไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดาที่ไปถึงบ้านแล้วยึดข้าวของได้เลย
หมายความว่า ต่อให้จะมีผู้ใดอยากให้เฮ่อตงเวยตายก็ไม่มีทางใช่เจียงหงหย่วน
“ร้านที่พวกเรากินข้าวเมื่อคืนไม่เลวเลย เ้ารู้จักได้อย่างไร?” ซุนเคอยกจอกสุราถามเหมือนไม่ตั้งใจ
เจียงหงหย่วนตอบว่า “ปาหลีว์จื่อแนะนำให้ข้า บอกว่าถ้าก่อนปีใหม่ได้เป็ผู้คุมเล็กจะพาพวกเรามาเลี้ยงที่นี่ เขาชมร้านนี้ยกใหญ่ บอกว่ามีครั้งแรกแล้วอยากมีครั้งที่สอง… แต่เมื่อคืนข้าพาท่านไปกินกลับรู้สึกว่าธรรมดา ไม่มีกระไรพิเศษ ไม่รู้ว่าเหตุใดเขาต้องเอาแต่พูดกรอกหูข้า ท่านว่าเขาแอบชอบเถ้าแก่เนี้ยร้านนั้นหรือไม่ อยากช่วยเรียกลูกค้า?”
“เกรงว่าจะใช่” ซุนเคอตอบ ปาหลีว์จื่อ…เขาพิจารณาคำพูดของเจียงหงหย่วน เกิดความสงสัยในใจ
“จริงสิ ปิ่นทองอันนั้นสวยมาก สตรีของข้าชอบมาก” เขาพูดว่าสตรี เจียงหงหย่วนเข้าใจทันทีว่าหมายถึงบ้านเล็ก ย่อมรู้ว่าความสงสัยของซุนเคอยังไม่หมดไป
เจียงหงหย่วนยิ้ม “พี่สะใภ้เล็กชอบก็ดีแล้วขอรับ หากวันหน้านี้มีของสวยๆ อีก ข้าจะให้ที่บ่อนเก็บไว้ให้เหมือนคราวก่อน” เขาไม่ได้เจาะจงว่าผู้ใดหาปิ่นอันนี้มาให้ เื่บางเื่ยิ่งพูดมากยิ่งเหมือนโกหก เจียงหงหย่วนอยากรอให้ซุนเคอไปสอบถามที่บ่อนด้วยตนเอง
ซุนเคอรู้ว่าเื่ที่เจียงหงหย่วนมารับ่ต่อจากเหลียงหู่ยังไม่ประกาศในบ่อน ปาหลีว์จื่อคนนี้คิดจะนั่งตำแหน่งผู้คุมเล็กจึงยืมมือผู้อื่นมากำจัดเจียงหงหย่วนหรือไม่?
เพราะเจียงหงหย่วนมารับ่ต่อจากเหลียงหู่ ปกติเหลียงหู่ต้องดูแลเขามากกว่าผู้อื่นเป็แน่ ถูกเข้าใจผิดได้ง่ายว่าเหลียงหู่อยากมอบตำแหน่งผู้คุมเล็กให้เจียงหงหย่วน
ซุนเคอไม่ค่อยสงสัยว่าเจียงหงหย่วนเป็คนขุดหลุมพรางแล้ว เขาไม่สอบถามกระไรอีก ร่วมดื่มกับเจียงหงหย่วนอย่างสบายใจ จังหวะที่เจียงหงหย่วนจะจ่ายเงินมื้อนี้กลับถูกซุนเคอห้ามไว้
หลังจากกลับไปก็ให้คนไปถามจากพนักงานที่บ่อน ได้รับการยืนยันว่าที่เจียงหงหย่วนพูดเป็ความจริง
ไม่ใช่แค่นั้น คนของพวกเขายังรู้อีกว่าเมื่อไม่กี่วันก่อน ปาหลีว์จื่อหาปิ่นปักผมทองที่สวยมากมาให้เจียงหงหย่วน ได้ยินว่าราคายี่สิบตำลึงเป็อย่างน้อย…