บทที่ 163 ให้โทรศัพท์หานเซียงจื่อ     พริบตาเวลาก็ผ่านไปสามวันแล้ว     “ลายเซ็นของซุนหงอคง แต่ว่าลายมือของซุนหงอคงขี้เหร่มากเลย”     เซี่ยเขอเข่อหัวเราะร่าเล่นกับบัตรในมือ เย่จื่อเฉินแอบมองผู้หญิงคนนี้เล็กน้อย แล้วพูดขึ้น     “เขอเข่อ เธอไม่แปลกใจสัก...