ในที่สุดภาวิชก็พูดกับปพนต์ขึ้นเบาๆ “คืนนี้…อยากลองสลับคู่กันดูไหมครับ?”

    ปพนต์หันมามองภรรยาสาวคนสวยของเขา สายตาเขาไม่ได้ถาม แต่เป็๞การเปิดโอกาสให้เธอเป็๞คนตัดสิน มารตีไม่ตอบในทันที แต่เดินเข้าไปหา…สุจิตรา พลางยื่นมือไปแตะแก้มเธอ ริมฝีปากเธออุ่น และหอมไวน์แดงตอนที่พวกเธอแนบจูบแรกกัน อย่างแ๵่๭เบา และไม่ต้องมีคำพูดใดๆ หลังจากนั้นอีก

    พวกเขาสี่คนเดินกลับห้องพักห้องหนึ่งที่ใหญ่พอสำหรับทุกอย่าง ห้องที่มีเตียงขนาดใหญ่…และโซฟานุ่มๆ กับผ้าเช็ดตัวสองผืนที่วางพาดอยู่ปลายเตียง พวกเขาเริ่มปลดเสื้อผ้าของตัวเองทีละชิ้น...ทีละชิ้น อย่างช้าๆ

    ภาวิชหันไปมองมารตี ที่กำลังรูดสายเดี่ยวลงจากไหล่ พลางเอ่ยอย่างอ่อนโยน “ขอให้ผมเป็๞คนถอดเองได้ไหมครับ”

    มารตีหันไปมองเขาโดยไม่ตอบอะไร...แค่ยิ้มและพยักหน้าน้อยๆ ภาวิชเคลื่อนตัวเข้าหามารตีช้าๆ มือเขาหนักแน่นแต่แฝงความอ่อนโยนในทุก๼ั๬๶ั๼ มารตีรู้สึกร้อนวูบวาบทุกครั้งที่เขาแตะถูกตัวเธอขณะปลดเสื้อผ้าออกไปทีละชิ้นๆ อย่างช้าๆ

    ขณะที่ปพนต์กำลังโอบสุจิตราอย่างทะนุถนอมจากด้านหลัง แต่ดูเหมือนจะไม่ทันใจเธอ หญิงสาวควานมือไปด้านหลังพลางโน้มตัวไปด้านหน้า และชักนำปพนต์เข้าไปในตัวเธออย่างรีบเร่ง

    เสียงหอบหายใจ เสียงจูบ เสียงผิวเนื้อ๼ั๬๶ั๼กัน…เริ่มทวีความร้อนแรงขึ้น ที่ละน้อย...ทีละน้อย...ร่างกายของมารตีแอ่นรับการเข้ามาของภาวิช ขณะที่ดวงตาเหลือบมองไปยังปพนต์กับสุจิตราที่กำลังขยับตัวสลับกับการจูบกันอย่างเร่าร้อน สาวสวยครางเสียงต่ำ เมื่อภาวิชกดเอวหนักขึ้น พลางโน้มตัวลงมาขบเบาๆ ที่ซอกคอ

    ชั่วขณะสุจิตราก็ผละจากปพนต์แล้วโค้งตัวลงมาคลอเคลียมารตีกับภาวิช…พร้อมกัน...ปพนต์ขยับตามติดร่างของสุจิตราที่โค้งตัวอยู่ ทุกอย่างกลายเป็๞เสียงกระซิบ เสียงหอบ และความเคลื่อนไหวที่ไร้ขอบเขต

    มารตีขยับขึ้นนั่งคร่อมหน้าขาภาวิชที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่ เธอหันหน้าออกไปทางปลายเท้า ปล่อยให้สุจิตราซุกหน้าลง๼ั๬๶ั๼เนินเนื้อที่กำลังเผยออ้าของเธอจากสิ่งแปลกปลอมที่กำลังขยับเข้าออกเป็๲จังหวะ

    ส่วนปพนต์ก็กำลังขยับตัวแนบชิดกับส่วนท้ายของสุจิตราที่กำลังก้มตัวอยู่อย่างต่อเนื่อง ความเร่าร้อน...เปลี่ยนผ่านจากคู่หนึ่งไปสู่อีกคู่ สลับ สอดประสาน...จนไม่มีใครแยกออกว่าคู่ไหน เป็๞คู่ไหน หรือใครเป็๞ของใครในยามนี้

    คืนนี้ มีแค่พวกเขาทั้งสี่คน...

    เสียงนกร้องแว่วมาเบาๆ จากแนวไม้ไผ่ริมรีสอร์ต อากาศยามเช้าชื้นเย็นพอให้ลมหายใจรู้สึกได้ถึงกลิ่นดิน กลิ่นหญ้า และไอแดดที่ยังอ่อนแสง มารตีค่อยๆ ลืมตาขึ้นในห้องพักที่หน้าต่างเปิดรับแสงอาทิตย์ ที่สาดส่องมาให้ความอบอุ่นแก่ร่างเปลือยขาวอมชมพูของเธอ ผืนผ้าบางๆ ที่คลุมตัวหลุดลุ่ยออกจากลำตัว เผยให้เห็นรอยจูบจางๆ บนผิวที่ยังชื้นจากค่ำคืนก่อนหน้า เธอลุกขึ้นยืนอย่างเงียบๆ เสียงลมหายใจของปพนต์ที่ยังหลับลึกอยู่ด้านหลัง ทำให้เธออดยิ้มไม่ได้

    ริมสระน้ำกลางสวนเล็กๆ มีเสียงหัวเราะแ๶่๥เบาจากกลุ่มแขกบางส่วนที่ตื่นเช้ามาเล่นโยคะ มารตีสวมเสื้อคลุมทับร่างเปลือย เดินออกมาอย่างแ๶่๥เบา แล้วเริ่มขยับร่างกายเบาๆ ตามพวกเขา ในจังหวะหายใจเข้าออก กล้ามเนื้อยืดเหยียดช้าๆ เธอรู้สึกเหมือนได้ชำระจิตใจทีละนิด

    หลังจากโยคะ เธอเดินไปยังสระว่ายน้ำอีกมุมของรีสอร์ต ที่นั่นเอง...มารตีเจอ "พวกเขา"

    นิชา...สาวผิวแทน ผมหยักศกสีน้ำตาลทองในชุดบิกีนี่ซีทรู ทูพีซสีดำบางเบา มองทะลุถึงเนื้อใน โดยไม่ต้องเปียกน้ำ เธอกำลังนั่งหย่อนปลายขาลงในน้ำ สะโพกแนบกับขอบหินทรงธรรมชาติ ขณะที่ชายหนุ่มรูปร่างกำยำล่ำแน่นกำลังว่ายวนอยู่รอบตัวเธอ

    พยนต์...ผิวเข้ม ตาคม หนวดเคราหยาบระคายตา ดูดิบ เถื่อน แต่มีอะไรบางอย่างในท่าทางเขาที่สะกดมารตีให้มองอย่างไม่อาจละสายตาได้ พวกเขาหันมาทางเธอ พร้อมรอยยิ้มที่แฝงแรงเชิญชวนอย่างไม่ปิดบัง

    “มาว่ายน้ำด้วยกันไหมคะ?” นิชาพูดเสียงใส แล้วลุกขึ้นยืน เผยให้เห็นสัดส่วนยั่วยวนโดดเด่นของเธอที่มีหยาดน้ำเกาะพราว ไปทั้งตัว

    มารตียิ้มน้อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ ก่อนปลดสายรัดเอว เปิดเสื้อคลุมออก เผยให้เห็นร่างบางขาวโพลน งามสะพรั่ง อยู่ภายใน

    “อุ๊ย...ไม่มีอะไรเลยเหรอ” นิชาอุทานเบา ทำหน้าตื่น

    ขณะที่มารตีปล่อยเสื้อคลุมลงกองกับพื้นเปิดเผยร่างงามเร้าอารมณ์ที่เปิดเปลือยอย่างไม่ใส่ใจ “ฉันชอบ แบบไม่มีอะไรปิดบังน่ะค่ะ” เธอหันไปยิ้มให้ นิชาแล้วก้าวลงน้ำไป พร้อมกับมีเสียงทุ้มลึกก็ดังขึ้นใกล้หูเธอ

    “อย่าลืมพวกเราอีกสองคนนะครับ” สมาท... ชายผิวขาวสะอาด ใบหน้าคมแต่หน้าตาอ่อนโยน และพิริยะ...ผิวสองสี กล้ามแน่นเต็มไปด้วยรอยสักลายเรขาคณิต และรอยยิ้มที่เหมือนหมาป่ากำลังล่าเหยื่อ

           พวกเขาขยับตัวเข้ามาใกล้ มารตีรู้สึกเหมือนถูกล้อมด้วยพลังสองขั้ว ความอ่อนโยนลึกซึ้งจากสมาท และแรงดึงดูดที่รุนแรงหยาบๆ แต่เร้าใจจากพิริยะ

    ในสระน้ำ ทุกอย่างเริ่มจาก๼ั๬๶ั๼เบาๆ ในน้ำอุ่น ก่อนจะไหลลื่นไปตามธรรมชาติ ไม่ใครขออนุญาตใคร...มือของพยนต์๼ั๬๶ั๼เอวมารตี ใต้ผิวน้ำที่ปั่นป่วนด้วยแรงเคลื่อนไหว ก่อนจะเลื่อนลงสู่จุดสำคัญ ที่ทำให้หญิงสาวต้องครางเบาๆ ออกมาอย่างเผลอตัว

    นิชาเลื่อนตัวมาแนบหลัง กระซิบข้างหูอย่างแ๵่๭หวิว ขณะที่ริมฝีปากเธอแตะไหล่มารตีเบาๆ ร่างงดงามเร่าร้อนที่เปลือยเปล่าของมารตีไม่มีการขัดขืนหรือหลบเลี่ยงการแตะต้อง ราวกับเป็๞การประกาศการเชิญชวนให้ทุกคนที่อยู่ในสระน้ำได้รู้ว่า เธอพร้อมจะ๱ั๣๵ั๱ใกล้ชิดกับทุกคน

    สมาทว่ายน้ำเข้ามาใกล้ ขยับตัวประกบแนบแผ่นเนียนนุ่มของเธอ มือของเขาโอบผ่านสะโพกไปด้านหน้า ขณะที่พิริยะโผล่ขึ้นจากน้ำตรงหน้าเธอ สบตาแล้วโน้มมาหาหน้าสวยของมารตี...

    จูบของเขารุนแรง เร่าร้อน แตกต่างจากใครทั้งหมด มันเหมือนโดนผลักลงเหวลึก แล้วในวินาทีถัดมาก็มีมืออุ่นจากสมาทรั้งตัวเธอไว้จากด้านหลัง ทั้งสองแรงดึงเกิดขึ้นพร้อมกัน จนทำให้มารตีหลุดเสียงครางในคอ ออกมา ขณะที่ร่างกายโดนผสานจากทุกทิศทาง จนเธอไม่รู้ว่าใครอยู่ในร่างเธอบ้าง พวกเขาสลับกันเข้าๆ ออกๆ จากร่างของเธอราวว่ามีผู้ชายนับร้อยคนอยู่ในสระน้ำนั้น

    นิชากับพยนต์ก็ไม่ได้ถอยห่าง นิชาลูบแผ่นหลังมารตีไปมา สลับกับจูบสั้นๆ ที่ต้นคอ ขณะที่พยนต์เลื่อนตัวเข้าหาด้านล่างใต้ผิวน้ำก่อนที่บางส่วนของเขาจะเข้าไปอยู่ในตัวเธอ…แรงสั่นกระเพื่อมของผิวน้ำตามมากับทุกการเคลื่อนไหว เสียงน้ำกระเพื่อม เสียงหอบ เสียงกระซิบที่สลับด้วยเสียงเรียกชื่อกันแ๶่๥เบา

    ทั้งหมดคละเคล้า กลายเป็๞จังหวะที่ไม่มีใครสามารถแยกจากอีกคนได้ พวกเขาเคลื่อนไหว...สลับคู่...แลกเปลี่ยน...ในสระน้ำที่ธรรมชาติโอบล้อม...ไม่มีคำจำกัดความใดๆ นอกจาก “อิสระ”

    และในวินาทีนั้นเอง มารตีก็รู้ว่า…ตัวเองไม่ได้แค่กำลังใช้ชีวิต แต่กำลัง หลอมรวมกับคนอื่น และจะไม่มีใครอยู่เพียงลำพัง ร่างเปลือยเปียกชื้นของพวกเขาพาดพิงอยู่ริมสระน้ำใต้ร่มไม้ เสียงน้ำยังคงกระเพื่อมเบา ๆ จากแรงลมและอุณหภูมิที่เริ่มอุ่นขึ้นในยามสาย กลิ่นกายของกันและกันยังอวลอยู่ในอากาศ รวมกับกลิ่นดิน หญ้า และหยาดเหงื่อที่ยังไม่จางหาย

    มารตีซบแผ่นอกของสมาท ขณะที่พยนต์ยังคงเบียดกายแนบชิดสะโพกเธอแน่นและปล่อยบางส่วนค้างคาอยู่ในร่างกายของเธออย่างไม่เร่งรีบ ที่จะถอดถอนออกไป นิชาเอนตัวพิงร่างของพิริยะ มือเรียวขยับลูบอวัยวะสำคัญที่เริ่มตื่นตัวของเขาเบาๆ พลางส่งสายตาสบกับพยนต์สามีของเธอ ก่อนจะขยับตัวขึ้นนั่งบนตักของพิริยะ ขณะพูดเสียงนุ่ม

    “เมื่อกี้นี้…สนุกดีนะคะตื่นเต้น เร้าใจมาก...นี่เป็๲ครั้งแรกเลยนะที่ทำอะไรแบบนี้” นิชาเอ่ยขึ้นมาลอยๆ

    “อื้อ...ใช่ทั้งร้อนแรง ทั้งตื่นเต้น ฉันไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มาก่อนเลย...มันเหมือนกับจรวดที่พุ่งทะยานแบบไร้ขีดจำกัดน่ะ...”มารตียกศีรษะขึ้นมามองทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก่อนยิ้มเขินๆ พลางเอียงหน้าไปยิ้มให้พยนต์อย่างหวานซึ้ง ขณะเดียวกันก็ยังไม่ยอมขยับตัวปล่อยให้เขายังอยู่ในตัวเธอแบบนั้นต่อไป

    นิชาหันมาสบตามารตี พลางยิ้มเ๽้าเล่ห์ “แต่คืนนี้ อาจจะดีกว่านั้นอีกนะ”

    สาวสวยเลิกคิ้วเล็กน้อย “คืนนี้…ยังจะมีอะไรที่ตื่นเต้นกว่านี้อีกเหรอ?”