เสียงลมพัดวูบไหวดังแทรกผ่านยอดกล้วยในค่ำคืนอันเงียบสงัด บรรยากาศโดยรอบเต็มไปด้วยความเยียบเย็นและความวังเวงที่ชวนขนลุก กรวิชญ์ ชายหนุ่มหน้าตาคมคาย ผู้เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ยืนมองบ้านทรงไทยหลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านท่ามกลางป่ากล้วย เสียงเล่าลือของชาวบ้านยังดังก้องในหัว

"บ้านนี้ผีดุ...จะอยู่ได้หรือพ่อหนุ่ม?"

และนั่น...ที่เขาเห็นเธอ

หญิงสาวในชุดไทยโบราณ ผิวขาวซีด แต่กลับงดงามเกินต้านทาน ดวงตาของเธอจับจ้องเขาด้วยประกายที่บอกไม่ออกว่าเป็นความอาฆาตหรือความเศร้า กรวิชญ์ตัวแข็งทื่อ จนกระทั่งเธอเดินเข้ามาใกล้ ร่างกายของเขากลับสั่นสะท้านด้วยความรู้สึกประหลาด

เธอยิ้ม...ยิ้มที่เหมือนจะสะกดจิตเขาไว้ แล้วเอ่ยเสียงกระซิบที่ชวนให้หัวใจของชายหนุ่มสั่นไหว

"กรวิชญ์…กรวิชญ์….” น้ำเสียงที่เธอเรียกชื่อของเขานั้นมันเป็นน้ำเสียงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเย้ายวนและความปรารถนา

ชายหนุ่มสายตาหยุดนิ่งอยู่ที่เรือนร่างอันเย้ายวนของเธอ ยิ่งมองยิ่งไม่อาจถอนสายตาได้ เสียงหัวใจของเขาเต้นแรงจนแทบระเบิด เขาไม่รู้ว่ามันคือความหวาดกลัวหรือความปรารถนาเขากันแน่