หวงเทายิ่งพูดอะไรไม่ออกเข้าไปใหญ่ ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เคยเจอผู้หญิงที่หน้าหนามาก่อน แต่ว่าเธอคนนี้สำหรับเขาแล้วค่อนข้างจะหน้าหนาเกินไปแล้ว...ไม่คิดจะถ่อมตัวสักนิดเลยหรือ?

        ถงซินยังคงรอคอยเบอร์โทรศัพท์ของเขาอยู่ กลุ่มคนที่อยู่รอบๆ เดิมทีก็คิดว่ามาล้อมวงแล้วจะได้เห็นคนทะเลาะกัน คิดไม่ถึงว่าสุดท้าย กลับได้เจอกับสาวไล่ตามจีบหนุ่มไปซะอย่างนั้น

        หวงเทาดูทีท่ารอบๆตัวแล้ว นี่มันเป็๲งานปาร์ตี้คนมุงชัดๆ!

        มีคนเริ่มที่จะร้องโห่เชียร์เสียงลั่นขึ้นมา

        ในเวลาแบบนี้ทุกคนต่างเทใจไปทางฝั่งคนที่จู่โจมก่อน ผู้ชายเป็๲คนสารภาพรักทุกคนก็ทำแบบนี้ แต่ว่าพอผู้หญิงเป็๲คนสารภาพก็จะยิ่งเชียร์มากขึ้นไปอีก

        หวงเทารู้สึกเสียใจที่ตอนโดนชนท้ายรถดันโมโหจนพุ่งเข้าไปเจรจากับถงซิน ไม่อย่างนั้นก็คงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นแน่ เ๱ื่๵๹เบอร์โทรศัพท์ ถ้าหากเขาตอบรับไป ภาพลักษณ์ของเขาในสายตาทุกคนก็จะเป็๲ผู้ถูกกระทำที่อ่อนแอ ความแข็งแกร่งและความสูงส่งของลูกผู้ชายอย่างเขาคงจบสิ้นแล้ว ถ้าหากเขาไม่ตอบรับคิดว่าในกลุ่มคนมุงเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์จะต้องคิดว่าเขากำลังเก๊ก อีกหนึ่งเปอร์เซ็นต์ก็คิดว่าเขาหูหนวกหรือตาบอด

        จู่ๆ หวงเทาก็เปิดประตูที่นั่งข้างคนขับของตัวเองออก จากนั้นก็รีบโยนถงซินลงไปอย่างรวดเร็วก่อนจะรีบเดินเข้ามานั่งตรงที่นั่งคนขับ สุดท้ายในตอนที่รถขับออกไปแล้วกว่าชาวมุงจะได้สติกลับมาก็เห็นเพียงกระจกท้ายรถแตกๆ ที่อยู่ไกลออกไปเท่านั้น

        ถงซินที่นั่งอยู่ข้างคนขับกลับลูบรถของเขาด้วยความตื่นเต้น เธอลูบไปทั่วทุกที่ของรถเหลือเพียงแค่ตัวของหวงเทาเท่านั้นที่เธอยังไม่ลูบ หลังจากพอใจแล้วเธอถึงหยุด

        พอคิดถึงตอนที่ตัวเองถูกเขาโยนขึ้นมาบนรถเมื่อครู่แล้วก็รู้สึกว่าเขาโคตรหล่อและยังไม่ทิ้งมาดร้ายนั้นไปด้วย แต่ก่อนเนี่ยเซิงเสี่ยวบอกว่าเธอเป็๲พวกมาโซคิสม์แต่เธอไม่เชื่อ มาวันนี้เธอเชื่อหมดใจแล้ว

        “คุณหวงคะ ค่าซ่อมรถของคุณฉันจะชดใช้ให้เองค่ะ” เพราะว่าครั้งที่แล้วเคยนั่งรถของเขาครั้งหนึ่ง ทำให้เธอจำป้ายทะเบียนรถและสีรถได้อย่างแม่นยำ เมื่อครู่พอเห็นรถของเขาถึงได้ขับรถไล่ตามมาอย่างสิ้นคิด

        ความจริงเธอพยายามควบคุมตัวเองแล้ว แต่เพราะตื่นเต้นเกินไปหน่อยเลยทำไม่ได้

        “คุณถง อีกเดี๋ยวผมจะให้เลขาของผมส่งบิลค่าซ่อมไปให้คุณ ถึงตอนนั้นคุณก็จ่ายเงินตามบิลนั้นก็พอ” หวงเทาพูดประโยคนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงเท่บาดใจ

        ถงซินครุ่นคิด สุดท้ายก็สรุปออกมา “อืม ถึงแม้คุณจะขี้งกมาก แต่ฉันไม่คิดเล็กคิดน้อยหรอกนะ”

        มือที่กำพวงมาลัยรถของหวงเทาก็สั่นขึ้นมา จากนั้นภายในรถก็มีบรรยากาศไม่ดีขึ้นมานิดหน่อย

        เขาหมดหนทางที่จะพูดคุยกับผู้หญิงคนนี้แบบปกติแล้ว

        ตลอดทางดวงตาของถงซินแทบไม่เคยย้ายออกไปจากใบหน้าของเขาเลย ถ้าหากถามหวงเทาในตอนนี้ว่าสิ่งแรกที่เขาทำหลังจากกลับบ้านไปแล้วจะทำอะไร เขาก็คงจะตอบว่า ส่องกระจก

        ว่าบนใบหน้าของเขามีดอกไม้งอกออกมาหรือเปล่า

        สุดท้ายหวงเทาก็ทนกับสายตาของเธอต่อไปไม่ไหวแล้ว “คุณถง ช่างมันเถอะ คุณไม่ต้องจ่ายค่าซ่อมให้ผมแล้ว”

        คุณไม่ต้องชดใช้แล้ว และคุณก็ไม่ต้องมาจ้องผมตาปริบๆ แบบนี้อีก

        ถ้าหากไม่ใช่เพราะคอนโซลรถไม่สูงพอนะ ถงซินคงจะลุกขึ้นตบคอนโซลรถไปแล้ว แถมรถไม่ได้เป็๲แบบเปิดประทุนเธอจึงทำได้แค่ยื่นมือไปตบลงที่พวงมาลัย “คุณดูถูกฉันใช่ไหม!”

        หวงเทาถูกการกระทำนี้ของเธอทำให้๻๠ใ๽จนขวัญกระเจิงเกือบจะขับไปเหยียบหญ้าข้างทางอยู่แล้ว สุดท้ายเขาจึงกัดฟันพูดว่า “คุณถง ระวังภาพลักษณ์หน่อย”

        ทั้งชีวิตของผู้หญิงเกลียดอะไรมากที่สุด? นั้นก็คือคนอื่นพูดว่าเธอไม่สวย ภาพลักษณ์ไม่ดี แต่ที่เกลียดยิ่งกว่าก็คือถูกคนที่ตัวเองชอบบอกว่าตัวเองภาพลักษณ์ดูไม่ดี!

        ถงซินเกือบจะไม่เชื่อมั่นในความรักแล้วพลางปรายตามองเขาด้วยความโกรธ “เฮ้ คุณไม่คิดจะมองฉันแม้แต่นิดเดียวเพราะกำลังสนใจเซิงเสี่ยวอยู่ใช่ไหม?”

        หวงเทาปรายตามามอง “คุณถง ผมมองคุณบ่อยมาแล้ว อย่าบอกนะว่าคุณไม่รู้”

        “นั่นไม่ได้เรียกว่ามอง แต่มันคือถลึงตา!”

        หวงเทารู้สึกเหนื่อยมาก

        “ถ้าอย่างนั้นคุณถงคิดว่าแบบไหนถึงเรียกว่าดูล่ะครับ?”

        “ก็แบบที่คุณทำกับเซิงเสี่ยว”

        หวงเทาอยากจะเอามืออุดปากเธอจริงๆ “นั่นเป็๲ผู้หญิงของท่านประธาน ผมไม่กล้าหรอก”

        ถงซินเกาหัว “แบบนั้นไม่ใช่ว่ากลับรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นไปอีกหรือ?”

        เอี๊ยด…หวงเทาจงใจเบรกกะทันหันจนทำให้ถงซินที่มัวแต่พูดจนไม่ได้สนใจจะคาดเข็มขัดตัวกระเด็นไปด้านหน้า หลังจากที่ทำให้เธอกระเด็นสำเร็จ เขากลับรู้สึกพอใจกับการแกล้งคนคนนี้อยู่นิดหน่อย

        ชายหนุ่มกระแอมออกมาเบาๆ เพื่อบังคับให้ตัวเองรักษาความนิ่งสงบเอาไว้ หวงเทาไล่เธอลง “ถึงแล้วครับ ลงจากรถได้!”

        “อา ถึงไวจัง” ถงซินมองตัวอักษรใหญ่สี่ตัวตรงหน้า ที่แท้ตอนที่อยู่กับผู้ชายที่ตัวเองชอบเวลามักจะผ่านไปไวเสมอ อัลปาก้าแสนตัวได้วิ่งหนีออกไม่โดยไม่มีวันกลับมาแล้ว

        “แต่รถของฉันล่ะจะทำอย่างไร? จอดเอาไว้ที่นั่นจะมีตำรวจมาลากไปนะ”  ทันใดนั้นถงซินก็คิดถึงปัญหาสำคัญมากเ๱ื่๵๹หนึ่งขึ้นมาได้ เขานั้นยังดี เพื่อหน้าตาของตัวเองก็จับเธอโยนเข้ามา รถของเขาจึงป็นเหมือนทหารที่ส่งไปตายเอาดาบหน้า

        “รถคันนั้นชนท้ายรถของผมจนกลายเป็๲แบบนี้ คุณคิดว่านอกจากถูกตำรวจยกไปแล้วจะทำอย่างอื่นได้หรือ?” หวงเทาพูดจบก็เห็นว่าเธอร้อนใจจริงๆ จึงพูดออกมาด้วยท่าทางไม่ใส่ใจ “รถที่ลากออกจากถนนสายนั้นมักจะไปจอดเอาไว้ข้างๆ ตึกเฉินตง ถึงตอนนั้นคุณก็ค่อยไปขับออกมาก็จบเ๱ื่๵๹แล้ว”

        คำพูดนี้ช่วยให้เธอเบาใจขึ้นมาก ถงซินรู้สึกซาบซึ้งใจขึ้นมาอีกจนเกือบจะพุ่งเข้าไปจับมือของหวงเทาเอาไว้ เพียงแต่หวงเทาไม่ยอมให้ความร่วมมือ เธอจึงทำได้แค่พาดตัวอยู่หน้าต่างรถของเขา “คุณหวงคะ ไม่ไปเยี่ยมเหนี่ยวเหนี่ยวกับฉันหรือคะ คุณเป็๲ผู้มีพระคุณช่วยชีวิตเขาเอาไว้ เขายังจำคุณได้นะ”

        ตอนที่ช่วยเนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวที่สวนสาธารณะ ตอนนั้นเด็กน้อยได้สลบลงไปแล้ว จะไปจำเขาที่เป็๲ผู้มีพระคุณได้อย่างไร? ยังจำได้ไม่ลืม? หวงเทารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ควรกินยาเขย่าขวดด้วย

        “ไม่ไปหรอก ผมยังมีเ๱ื่๵๹ให้จัดการอีก” พูดจบก็เริ่มหมุนพวงมาลัยรถในมือ

        เพียงแต่เพิ่งจะหมุนพวงมาลัยได้แค่เล็กน้อยเท่านั้น เหยียนจิ่งจื้อก็โทรเข้ามา

        ถงซินรู้เพียงว่าตอนนั้นหวงเทาได้รับสายในรถ จากนั้นพูดเพียงไม่นานก็วางสายและก้าวลงจากรถ…ก่อนจะตามเธอเข้าโรงพยาบาลแต่โดยดี

        “ไม่ใช่บอกว่ามีเ๱ื่๵๹ที่ต้องทำหรือคะ?” ถงซินที่เดินจนเกือบจะวิ่งถึงจะตามหลังเขาจนทัน

        “นี่ก็คือเ๱ื่๵๹ที่ต้องจัดการเหมือนกัน” หวงเทาตอบกลับไปเสียงเรียบ ธุระนี้เป็๲เ๱ื่๵๹ที่สำคัญมาก อนาคตและชีวิตของเขาได้รวมอยู่ในนี้แล้ว

        “คุณเดินเร็วขนาดนั้นไปเพื่ออะไรคะ?”

        “ทำธุระ” หวงเทาตอบซ้ำอีกครั้ง

        สมองของถงซินครุ่นคิด จู่ๆ เธอก็คิดว่าโทรศัพท์ที่โทรเข้ามาเมื่อครู่จะต้องเป็๲เหยียนจิ่งจื้อเป็๲แน่

        เธอจึงรีบแอบโทรติดต่อหาเนี่ยเซิงเสี่ยว แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูดอะไรโทรศัพท์ก็ถูกหวงเทาแย่งไปก่อน หลังจากที่เขากดปุ่มวางสายแล้วถึงจะโยนคืนให้เธอ “จะมาโทรบอกตอนนี้ก็สายไปแล้ว”

        พูดจบเขาก็เดินนำไปอีกหลายก้าว ตอนที่หันกลับมาอีกครั้งก็ยังอยากจะตีผู้หญิงตรงหน้า “แล้วทำไมคุณจะต้องโทรไปหาด้วย ท่านประธานอยากจะพบพวกเธอแม่ลูก ก็คงเพราะคิดจะเอาไขกระดูกมาให้”

        ถงซินครุ่นคิดแล้วเหมือนจะเห็นด้วยกับที่เขาพูด

        เนี่ยเซิงเสี่ยวในตอนนี้เพิ่งจะกล่อมเหนี่ยวเหนี่ยวหลับ ในตอนที่เธอเตรียมตัวจะออกไปสูดอากาศเพื่อครุ่นคิดว่าจะออกไปพบเหยียนจิ่งจื้อดีหรือไม่ พอเปิดประตูออกไปเจอหวงเทากับถงซินอยู่ด้านนอก

        “พวกเธอสองคน…” เนี่ยเซิงเสี่ยวชี้นิ้วมาทางพวกเขา การที่พวกเขาสองคนมาปรากฏตัวที่นี่พร้อมกันนั้นทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้ง่าย

        ใบหน้าของถงซินแดงระเรื่อ

        แต่หน้าของหวงเทากลับขาวซีด

        “คุณเนี่ย พาลูกย้ายโรงพยาบาลเถอะ ประธานเหยียนเขาสั่งมา” เพียงครู่เดียวหวงเทาก็ทำท่าทางเป็๲งานเป็๲การ ซึ่งเป็๲ภาพลักษณ์ที่เหมาะกับเป็๲ผู้บังคับบัญชาของเฉินตง

        เนี่ยเซิงเสี่ยว๻๠ใ๽กับคำเชิญที่มาอย่างกะทันหัน ถึงแม้เหยียนจิ่งจื้อจะเป็๲คนที่คิดจะทำอะไรก็ทำอย่างเลยนั้น แต่ว่าเ๱ื่๵๹นี้…เธอกัดฟันพูด “ได้ค่ะ พวกเราจะย้ายโรงพยาบาล”

        “ประมาณอีกครึ่งชั่วโมงจะมีรถมารับ” หวงเทาในตอนนี้ได้เดินเข้าไปในห้องผู้ป่วยแล้วมองใบหน้าด้านข้างของเนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยว

        เพียงแต่เนี่ยเซิงเสี่ยวคิดไม่ถึงว่าคนขับรถที่มารับพวกเธอนั้นจะเป็๲ตัวเหยียนจิ่งจื้อเอง!