จุนห่าวกำหมัดและสูดหายใจเข้าลึก ๆ พลางคิดในใจว่า ทำเื่ที่ต้องทำก่อน รอให้เื่ใบสั่งยาเรียบร้อย แล้วค่อยมาจัดการหลิวสือก็ยังไม่สาย หากวันนี้เขาไม่ได้จัดหลิวสือสักหมัด ก็คงยากที่จะขจัดความโกรธในใจเขาได้ ก่อนหน้านี้จุนห่าวไม่คิดสนใจหลิวสือ ลูกผู้ลากมากดีไม่ได้เื่คนนี้เท่าไหร่นัก แต่ทว่าเ้าหลิวสือนี้ เคยทำไม่ดีกับร่างเดิมเอาไว้มาก หากไม่ใช่เพราะร่างเดิมเคราะห์ดี คงถูกหลิวสือทำร้ายจนตายไปแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ได้ผ่านประสบการณ์นั้นด้วยตัวเอง แต่เมื่อหวนนึกถึงความทรงจำของร่างเดิมนั้น เขาก็ยิ่งเดือดดาล ยามที่หลิวสือเกิดโทสะ ก็มักจะมาระบายกับร่างเดิมที่ไม่ทางสู้ สำหรับร่างเดิมนั้นเพื่อหญิงสาวที่ดูถูกเขาแล้ว แม้แต่ศักดิ์ศรีและชีวิตก็ไม่้า
“น้องชาย ในร้านของพวกเ้ามีใบสั่งยาอะไรบ้าง และคิดราคาอย่างไรรึ” จุนห่าวเอ่ยถาม ตอนนี้เขาค่อนข้างสนใจเื่ยาิญญา นี่อาจจะเป็บ่อเงินก้อนใหญ่ของเขา ก่อนหน้านี้เขาตัวคนเดียว กินอิ่ม และมีเงินใช้จ่ายเพียงพอ แต่บัดนี้เขามีภรรยาแล้ว และอีกสองเดือนข้างหน้าก็จะมีลูกที่น่ารักทั้งสองด้วย เพื่อพวกเขาแล้ว เขาต้องดิ้นรนหาเงิน จุนห่าวไม่อาจให้ภรรยาและลูกของตนเองไม่มีปัญญาซื้อของใช้จำเป็ในการบำเพ็ญเพียร เพียงเพราะไม่มีเงิน การฝึกตนนั้นเป็ตัวผลาญเงินยิ่งนัก ในโลกแห่งการบำเพ็ญเพียร มีคำกล่าวว่า ความมั่งคั่งร่ำรวยอยู่เหนือกฏหมาย ความมั่งคั่งอยู่อันดับแรก จึงเห็นได้ชัดว่าเงินนั้นสำคัญเพียงใด
พนักงานห่อยาบำรุงกำลังให้หลิวสือเรียบร้อย จึงยื่นให้คนรับใช้ที่อยู่ข้างกายหลิวสือ พร้อมรับเงินมา เมื่อครู่จุนห่าวยอมถอย เพราะถือว่าหาทางออกที่ดีให้กับพนักงาน ดังนั้นพนักงานจึงอธิบายจุนห่าวอย่างตั้งอกตั้งใจว่า “ใบสั่งยาในร้านของเราค่อนข้างมีครอบคลุม มีทั้งใบสั่งยาฟื้นฟูพลังิญญา ใบสั่งยารักษาอาการาเ็และล้างพิษ ใบสั่งยาเสริมสร้างพลังปราณ ใบสั่งยาบำรุงกำลัง และใบสั่งยาเลื่อนขั้น ราคาของใบสั่งยาจะแตกต่างกันไป ที่ถูกที่สุดก็คือ ใบสั่งยาฟื้นฟูพลังิญญา หนึ่งใบราคา 8,000 ตำลึงเงิน ส่วนที่แพงที่สุดคือ ใบสั่งยาเลื่อนขั้น หนึ่งใบราคา 5,000,000 ตำลึงเงิน”
"ใบสั่งยาเลื่อนขั้นราคาแพงเสียจริง!" จุนห่าวกล่าว หลังจากฟังคำแนะนำของพนักงาน เวลานี้แม้แต่ใบสั่งยาที่ถูกที่สุด เขาก็ยังไม่มีปัญญาซื้อ เมื่อเทียบกับใบสั่งยาแล้ว ยาิญญาถือว่าเป็ของถูกไปเลย แต่ทว่าใบสั่งยาก็เหมือนกับแม่ไก่ คงทำเงินได้อย่างไม่หยุดหย่อน พอคิดเช่นนี้ ถ้าราคาจะแพงเสียหน่อย ก็ถูกต้องแล้ว จุนห่าวฉุกคิด เขาควรปลูกหญ้าิญญาล้ำค่าสักหน่อยแล้ว หญ้าิญญาธรรมดาได้เงินช้าเหลือเกิน
“นายท่านเป็หนึ่งในผู้ฝึกปราณ ท่านคงเข้าใจโลกแห่งการบำเพ็ญเพียร ของใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการเลื่อนขั้นนั้น แพงยิ่งนัก เป็สมบัติล้ำค่าที่ประเมินราคามิได้ ท่านอย่าคิดว่าใบสั่งยาเลื่อนขั้นแพงเช่นนี้เลย เพียงท่านสามารถฝึกปรุงยาิญญาสำหรับเลื่อนขั้นได้หนึ่งขวดก็คุ้มทุนแล้ว เย้าซือทั่วไปไม่อาจปรุงยาเลื่อนขั้นได้ ร้านของพวกเรามีใบสั่งยาเลื่อนขั้น แต่ไม่มียาเลื่อนขั้น ได้ยินมาว่ายาเลื่อนขั้นนี้ มีขายแค่ในเมืองหลวงของสามอาณาจักรเท่านั้น และที่ร้านของเรามีใบสั่งยาเลื่อนขั้นที่ล้ำค่าเช่นนี้ เพราะว่าร้านค้าสาขาใหญ่ของเราอยู่ในเมืองเย่ว์เซียน หอหยุนเซียวในเมืองอวี้หวาเป็เพียงหนึ่งในสาขาของร้านค้าใหญ่เท่านั้น ได้ยินมาว่าเ้าของร้านของเราเป็ผู้ยิ่งใหญ่ในเมืองเย่ว์เซียนน่ะ” พนักงานเห็นจุนห่าวฟังอย่างตั้งตกตั้งใจ จึงเล่าเื่ที่เขารู้ทั้งหมดให้จุนห่าวฟังอย่างไม่รู้ตัว
เมื่อจุนห่าวได้ฟังพนักงานแล้ว ก็คิดคำนวณอยู่ในใจ พลางครุ่นคิดว่า ภูมิหลังของหอหยุนเซียวแห่งนี้ ลึกล้ำมาก จากนี้ไปเขาต้องระวังให้มากขึ้น ตอนนี้ตัวเองไม่ได้มีความสามารถที่จะไปเทียบกับผู้มีอำนาจคนใด จุนห่าวเป็คนมีสติปัญญาและเขารู้แจ้งได้ด้วยตนเอง อย่างตอนนี้ที่เขาไม่ได้มีพลังยิ่งใหญ่ สร้างมิตรภาพได้ก็ควรสร้าง มีเพื่อนเพิ่มมาหนึ่งคน เท่ากับเพิ่มอีกหนึ่งหนทาง ความจริงข้อนี้จุนห่าวเข้าใจดี
หลิวสือแย่งยาบำรุงกำลังของจุนห่าวไปแล้ว พร้อมเยาะเย้ยถากถางจุนห่าวไปหนึ่งยก ก็เดินกลับเข้ามาในร้านอย่างพออกพอใจ ก็มาได้ยินตอนที่จุนห่าวพูดว่าใบสั่งยานั้นแพงมากพอดี “ไอ้ยาจก เ้าคนบ้านนอก ทำไมยังไม่ไปอีก ไม่มีปัญญาซื้อยาิญญา ยังคิดเพ้อฝันจะเป็เย้าซืออีกรึ นี่เ้าคิดว่าคนอย่างเ้าปรุงยาิญญาที่ล้ำค่าออกมาได้รึ? ฮ่าๆๆๆ......”
พนักงานไม่กล้ากับหลิวสือ เขาเป็ดั่งผีดุร้าย แถมไม่ได้มีความสามารถอะไร แต่เพราะมีท่านพ่อที่ดี ผู้คุ้มกันทั้งสี่คนที่อยู่ด้านหลังเขาล้วนเป็นักพรตและนักรบ เพราะฉะนั้นพนักงานจึงทำได้เพียงยืนอยู่ห่าง ๆ และยิ้มให้จุนห่าวอย่างฝืน ๆ พลางคิดในใจ หลิวสือ ตัวหายนะนี่ทำไมถึงยังไม่ไปอีก นายท่านที่อารมณ์ดีท่านนี้ ดูท่าจะโชคร้ายเป็แน่
จุนห่าวเข้าใจแจ่มชัดในเื่ที่เขาอยากรู้แล้ว เวลานี้จึงมีเวลาจัดการหลิวสือ เขาไม่อยากอดกลั้นอีกแล้ว เสี่ยวไป๋ะโในหัวเขาว่า เ้าคนบ้านนอก นี่มากพอแล้วนะ เ้าหลิวสือใหญ่มาจากไหนถึงกล้ามาพูดใส่เขาเช่นนี้
“กล่าวขอโทษข้า มิเช่นนั้นข้าจะไม่ไว้หน้าเ้า ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเห็นแก่ตระกูลหลิวหรอกนะ ผู้อื่นกลัวเ้า แต่ข้าหาเกรงกลัวไม่ หากวันนี้เ้าไม่คุกเข่าขอโทษข้า ข้าจะให้เ้าออกจากที่นี่อย่างสง่า แต่สลบกลับไป” จุนห่าวพูดอย่างแค้นเคือง เขาไม่เกรงกลัวหลิวสือเลยสักนิด ยามนี้เขาได้อำพรางตัวแล้ว เมื่อบังเอิญเจอมันแล้ว ก็อย่าให้เสียเปล่า ต่อให้เขาไม่ได้อำพรางตัว เขาก็กล้ากับมันอยู่ดี แม้ว่าตระกูลจุนและตระกูลหลิวจะเป็หนึ่งในห้าตระกูลใหญ่ของเมืองอวี้หวา แต่ตระกูลจุนเป็ตระกูลอันดับหนึ่ง ส่วนตระกูลหลิวนั้นอยู่อันดับสุดท้าย พูดถึงหลิวหว่าน หากได้แต่งงานกับร่างเดิมก็ถือได้ว่าเป็การยกฐานะ แต่ที่หลิวหว่านดูถูกร่างเดิม ประการแรก คือ ร่างเดิมไม่ได้เป็ที่โปรดปรานของตระกูลนัก ขนาดคนในตระกูลตนเองยังไม่เห็นความสำคัญ คนอื่นจะเคารพเขาได้อย่างไร นี่ก็เป็เื่น่าเศร้าของร่างเดิม ประการที่สอง คือ ร่างเดิมเอาใจนางจนเสียคน ร่างเดิมให้ความสำคัญกับหลิวหว่านมากเกินไป สาเหตุที่ร่างเดิมติดสอยห้อยตามหลิวหว่านมานานนับปี หากไม่ใช่ว่ามีกฎห้ามตระกูลหลิวทำร้ายตระกูลจุน มิเช่นนั้นคนไม่มีชาติกำเนิดก็คงจะถูกตระกูลหลิวเล่นงานไปแล้ว
“นี่เ้ากล้าให้ข้าคุกเข่าขอโทษเ้าเชียวรึ แหกตาหมา ๆ ของเ้าให้ข้าดูชัด ๆ หน่อยว่า เ้าเป็ใคร” หลิวสือกล่าวอย่างเดือดดาล บนแผ่นดินชางหลานจะมีสักกี่คนที่ไม่ไว้หน้าเขา เ้าคนป่าเถื่อนที่มาจากไหนไม่รู้ ทำไมถึงกล้าทำให้เขาอับอายเช่นนี้
จุนห่าวก็ไม่อยากเก่งแต่ปาก เมื่อครู่ที่ให้หลิวสือคุกเข่าขอโทษ ก็แค่จะยั่วให้เขาเกิดโทสะ จุนห่าวไม่ได้้าทำลายข้าวของในร้าน ดังนั้น เขาจึงเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร เดินเพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงถนน และเขารู้ว่าหลิวสือจะตามมาทันในไม่ช้า
“เ้าจะไปไหน ทำให้ข้าขุ่นเคืองแล้ว ยังกล้าเดินหนีอีกนะ ดูซิว่า วันนี้ข้าจะต่อยเ้าจนตายไหม” หลิวสือตามไปพูดด้านหลังจุนห่าวอย่างแข็งกร้าว เมื่อผู้คุ้มกันทั้งสี่ของหลิวสือเห็นหลิวสือพุ่งพรวดออกไป ต่างก็ตามไป ส่วนพนักงานร้านเมื่อเห็นคนทั้งหมดออกไป ก็ถอนหายใจพลางโล่งใจ
ครั้นจุนห่าวหยุดนิ่ง หลิวสือก็จู่โจมเข้าที่หน้าผากของเขาไปหนึ่งหมัด จุนห่าวเงยศีรษะหลบได้ทัน จากนั้นจึงใช้เท้าถีบหลิวสือจนลอย หลังจากนั้นเขาก็เหยียดเท้าออก และตั้งใจถีบไปตรงจุดที่ทำให้หลิวสือเจ็บ เมื่อผู้คุ้มกันของหลิวสือตามมาทัน จุนห่าวก็ถีบหลิวสือจนกระดูกหักไปหลายจุดแล้ว หลิวสือเจ็บจนมึนไปหมด ในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีจุนห่าวเล่นงานหลิวสือไปได้หนึ่งยก พอผู้คุ้มกันมาถึงทุกอย่างก็สายไปเสียแล้ว เมื่อพวกเขาเห็นนายน้อยถูกทำร้ายจนสลบ ทั้งหมดจึงพุ่งเข้าหาจุนห่าว พวกเขา คือ นักพรตลมปราณขั้นที่หนึ่งและนักรบระดับต้น ๆ จะเป็คู่ต่อสู้ของจุนห่าวได้อย่างไร ฝีมือการต่อสู้ของจุนห่าวนั้นเก่งกาจอยู่แล้ว อีกทั้ง ณ บัดนี้ยังมีพลังปราณช่วยประคอง เพียงแค่ไม่กี่หมัดก็ทำให้ทั้งหมดลงไปกองกับพื้น
จุนห่าวต่อย 5 คนนั้น ล้มไปหนึ่งยก เขาไม่สนใจพวกนั้นที่ถูกต่อยจนนอนกลิ้งอยู่บนพื้นและร้องโอดครวญอย่างเ็ป จุนห่าวเดินจากไปอย่างไม่หันหลังกลับ ผู้คนบนถนนที่เห็นหลิวสือถูกทำร้าย แม้จะไม่กล้าพูดอะไร แต่ทว่าในใจต่างก็แอบสะใจ