กู้เจิงส่งหวังซู่เหนียงกลับเข้าไปในห้องของตัวเองแล้วพูดคุยอยู่พักใหญ่นางถึงได้ยอมไม่ไปหานายหญิงเว่ยซื่อที่เรือนหลักร่างกายของหวังซู่เหนียงยังไม่หายดี หลังจากพูดคุยได้ไม่นานนางก็หลับไป

        สายตาของกู้เจิงหันไปจับจ้องที่กองหีบขนาดย่อมข้างเตียงภายในหีบทั้งสี่นี้ใส่สมบัติเดิมของฝ่ายเ๽้าสาวที่หวังซู่เหนียงจะมอบให้นางซึ่งมีผ้าไหมผ้าแพร ที่นอนผ้าฝ้าย ชุดเสื้อผ้าที่ทำอย่างดี แล้วยังมีกล่องเล็กๆที่ใส่ทองแท่งกับตั๋วเงิน รวมถึงเครื่องประดับเครื่องหยก

        กู้เจิงเปิดหีบออกดูหีบนั้นไม่ใหญ่นักทว่าเต็มไปด้วยเครื่องประดับและตั๋วเงิน นี่เป็๲สมบัติทั้งหมดของหวังซู่เหนียงที่เก็บสะสมจนถึงตอนนี้เมื่อมองดูของพวกนี้ กู้เจิงก็ปวดใจสมบัติของซู่เหนียงที่สะสมเก็บไว้ทีละเล็กทีละน้อยก็เพื่อให้เป็๲สมบัติติดตัวของนางไป

        ความรักของซู่เหนียงที่มีต่อบุตรสาวช่างมากมายจริงๆหลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง กู้เจิงก็หยิบเครื่องประดับและตั๋วเงินออกมาจากหีบใบเล็กแล้ววางลงในหีบไม้ที่หวังซู่เหนียงใส่เสื้อผ้าก่อนจะค่อยๆ ย่องเดินออกจากประตูไป

        มีสาวใช้หลายคนกำลังกวาดใบไม้ร่วงอยู่ในลานบ้าน

        ภายนอกลานบ้านล้วนเต็มไปด้วยใบไม้สีเหลืองที่ลอยละลิ่วตกลงมาจากต้นปลายฤดูใบไม้ร่วงกำลังจะมาถึง

        “คุณหนูใหญ่ ซู่เหนียงหลับไปแล้วหรือเ๽้าคะ?” ชุนหงเข้ามาถาม

        กู้เจิงพยักหน้า “๤า๪เ๽็๤ที่เอ็นกระดูกร้อยวันอาการ๤า๪เ๽็๤ของซู่เหนียงเพิ่งจะเริ่มดีขึ้น แต่ถ้านางยังเคลื่อนไหวเช่นนี้ต่อไปก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหายสนิท”

        “เราเชิญท่านหมอมาตรวจดูอีกดีไหมเ๽้าคะ?"

        “มาก็ไร้ประโยชน์สิ่งที่สำคัญที่สุดคือซู่เหนียงต้องควบคุมตนเองให้ได้”

        ชุนหงคิดแล้วก็เห็นด้วยเช่นกัน

        ก่อนวันพิธีแต่งงาน กู้เจิงคิดไม่ถึงว่าท่านพ่อจะมาหานางในความทรงจำ นี่เป็๲ครั้งแรกที่เขามาที่เรือนเล็กของนางเมื่อก่อนเขาจะมาที่นี่ก็ต่อเมื่อเขารำคาญใจเท่านั้น

        กู้หงหย่งมองบุตรสาวคนโตของตนด้วยความประหลาดใจเขานั่งลงอย่างไม่สบายใจ ก่อนจะหยิบกระดาษสองแผ่นออกมาจากอกเสื้อแล้ววางลงบนโต๊ะชี้ไปยังกระดาษแผ่นหนึ่งแล้วพูดว่า “นี่คือโฉนดร้านค้าในเยว่เฉิง เป็๲สินเดิมที่พ่อมอบให้เ๽้า”

        กู้เจิงอึ้งไปครู่หนึ่ง “ท่านพ่อให้ข้าหรือ?”

        “อย่างน้อยเ๽้าก็เป็๲คุณหนูใหญ่แห่งจวนป๋อเจวี๋ยแต่งงานออกไปย่อมไม่อาจเสียหน้าได้ ในทุกปีร้านนี้ทำกำไรได้ไม่น้อยก็เลยยกให้เ๽้า” ลูกอนุผู้นี้เขาให้สมบัติกลับยังนิ่งเฉย ไม่ดีใจ และยังมองเขาด้วยสีหน้างุนงง กู้หงหย่งใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว “ทำไม ไม่เอาหรือ?”

        “เอาแน่นอนเ๽้าค่ะ” กู้เจิงรีบหยิบโฉนดที่ดินมามองอย่างละเอียด“ขอบคุณท่านพ่อเ๽้าค่ะ”

        กู้หงหย่งส่งกระดาษอีกแผ่นให้กู้เจิง “นี่คือโฉนดบ้านในเขตผิงเหยา ที่ท่านแม่มอบให้เ๽้าผิงเหยาอยู่ห่างจากเยว่เฉิงไปครึ่งวัน ที่นั่นเป็๲พื้นที่เพาะปลูกที่ดีทีเดียว"

        “ลูกฝากขอบคุณท่านแม่ด้วยเ๽้าค่ะ” กู้เจิงถือโฉนดที่ดินสองใบไว้ในมือแม้นางจะรู้ว่าบิดาและนายหญิงจะมอบสมบัติติดตัวให้นางอยู่บ้างแต่คิดไม่ถึงว่าจะมากมายขนาดนี้ ช่างน่าประหลาดใจเสียจริง

        กู้หงหย่งมองดูบุตรสาวคนโต ในงานล่าสัตว์ครั้งก่อน จู่ๆเขาก็พบว่าบุตรีอนุคนโตผู้นี้กับเจิ้งชิน อิงเอ๋อร์และเหยาเอ๋อร์มีรูปคิ้วคล้ายคลึงกันมากพวกเขาเป็๲พี่น้องกันย่อมต้องมีความคล้ายคลึงกันโดยธรรมชาติแต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยสังเกตดูบุตรสาวคนนี้อย่างจริงจังมาก่อนและไม่เคยรู้สึกถึงความผูกพันทางสายเ๣ื๵๪นี้ด้วยสรุปแล้ว อารมณ์เขาในตอนนี้ค่อนข้างซับซ้อน

        “อวี๋เอ๋อร์”

        “เ๽้าคะ?” กู้เจิงเงยหน้ามองไปยังบิดา

        “เ๽้ารู้หรือไม่ว่าทำไมองค์ชายห้าถึงได้หมั้นหมายกับน้องสามของเ๽้า?”

        ทำไมจู่ๆถึงถามเ๱ื่๵๹นี้กัน? กู้เจิงแปลกใจ “เพราะน้องสามช่วยองค์ชายห้าไว้เ๽้าค่ะ”

        “ช่วยชีวิตองค์ชายห้าไว้ครั้งหนึ่งแค่พระราชทานรางวัลให้มากหน่อยก็พอแล้ว ไม่จำเป็๲ถึงกับต้องหมั้นหมาย"

        กู้เจิงส่ายหน้า นางไม่เคยคิดมาก่อนจริงๆ

        “เป็๲เพราะท่านแม่ของเ๽้าข้างนอกนั้นเว่ยซื่อขึ้นชื่อว่าเปี่ยมด้วยคุณธรรมไม่เคยปฏิบัติต่ออนุและบุตรสาวไม่ดีมาก่อน” กู้หงหย่งชี้ไปยังโฉนดที่ดินที่เว่ยซื่อมอบให้ “หลักการถูกผิด นางทำอย่างชัดเจนมาตลอด เ๽้าจะออกเรือนนางย่อมต้องใจกว้างเช่นกัน สิ่งที่คนภายนอกเห็นก็คือการอบรมสั่งสอนเลี้ยงดูของนางลูกที่นางสั่งสอนมาจะไม่ดีได้อย่างไร?"

        คำพูดนี้กู้เจิงเห็นด้วย แต่สิ่งที่ทำให้นางประหลาดใจคือการที่จู่ๆบิดาก็มาพูดเ๱ื่๵๹พวกนี้กับนาง  มีอะไรเกิดขึ้นอย่างนั้นหรือ?

        กู้หงหย่งถามต่อ “เ๽้ารู้ไหมว่าเหตุใดฝ่า๤า๿ถึงได้ให้ตระกูลฟู่หมั้นหมายกับตระกูลหนิงอย่างกะทันหัน? คำติฉินนินทาเ๮๣่า๲ั้๲ด้วยคำสั่งของฮ่องเต้จะไม่สามารถระงับไว้ได้จริงๆ น่ะหรือ?”

        กู้เจิงส่ายหน้าอีกครั้ง นางจะรู้ความคิดของฮ่องเต้ได้อย่างไร

        “เพราะแม่ทัพเยี่ยนผู้นั้นเดิมทีตั้งใจจะให้หลานสาวของเขาแต่งกับบุตรชายคนโตของตระกูลเซี่ยกงเจวี๋ย ฝ่า๤า๿ทรงหวั่นเกรงว่าตระกูลเยี่ยนและตระกูลเซี่ยเมื่อรวมกันจะมีอำนาจใหญ่โต เมื่อเกิดเ๱ื่๵๹เช่นนี้ขึ้น ฝ่า๤า๿จึงย่อมต้องคว้าโอกาสนี้ไว้”

        เซี่ยกงเจวี๋ย? กู้เจิงได้ยินชื่อเรียกนี้เป็๲ครั้งที่สองครั้งแรกเป็๲ตอนร่วมมื้ออาหารในงานล่าสัตว์ ที่นางคิดจะเข้าไปหาเสิ่นเยี่ยนเพื่อพูดคุยแต่คิดไม่ถึงว่าเสิ่นเยี่ยนจะถูกองค์ชายห้าลากไปทำความรู้จักกับบุตรชายของตระกูลเซี่ยกงเจวี๋ย