บทที่ 7 หนึ่งเค่อ..
ประตูที่เปิดออก
มู่ชิงเหยียนไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว นางรีบเดินตรงไปยังประตูหินสีดำสนิทที่อยู่หลังตู้หนังสือในบ้านของนาง มันเป็ประตูที่เต็มไปด้วยลวดลายอักขระโบราณที่เปล่งแสงสีทองจางๆ อย่างน่าเกรงขาม ประตูที่เคยปิดสนิทและไม่สามารถเปิดได้ไม่ว่าจะใช้แรงเท่าไหร่ก็ตาม บัดนี้กำลังรอคอยการกลับมาของนาง
มู่ชิงเหยียนยืนอยู่เบื้องหน้าประตู นางยกมือขวาขึ้นมาอย่างช้าๆ แล้วค่อยๆ ใช้ปลายนิ้วัักับลวดลายอักขระโบราณบนบานประตู...
วินาทีนั้นเอง... แสงสีทองสว่างจ้าก็พลันพุ่งออกมาจากตัวประตูอย่างรุนแรงจนนางต้องหรี่ตาลง! เสียงดังกึกก้องราวกับูเากำลังเคลื่อนตัว และประตูหินที่เคยปิดสนิทก็ค่อยๆ เปิดออกอย่างช้าๆ เผยให้เห็นภาพที่น่าอัศจรรย์ยิ่งกว่าจินตนาการใดๆ!
ภายในประตู...ไม่ใช่แค่คลังเก็บของธรรมดา แต่เป็ โลกอีกใบ! โลกแห่งความรู้และขุมทรัพย์
มันเป็ห้องโถงขนาดใหญ่ที่กว้างขวางจนมองไม่เห็นจุดสิ้นสุด เพดานสูงลิบราวกับท้องฟ้าจำลองที่เต็มไปด้วยดวงดาวระยิบระยับ ชั้นวางของขนาดใหญ่หลายชั้นเรียงรายไปจนสุดสายตา บนชั้นวางเ่าั้เต็มไปด้วย ตำราทางการแพทย์โบราณ ที่อธิบายเื่ยาจีนโบราณและสมุนไพรหายากอย่างละเอียด ข้างๆ กันคือ ตำราวิทยาศาสตร์การแพทย์สมัยใหม่ ที่รวมเอาความรู้การแพทย์ล้ำสมัยที่สุดเท่าที่เคยมีมา! ทุกตำราเล่มหนาจัดเรียงเป็หมวดหมู่อย่างเป็ระเบียบ ข้างๆ กันยังมี ตำราพิษพันชนิด และ ตำราค่ายกลิญญา ที่มู่ชิงเหยียนไม่เคยรู้จักมาก่อน
แต่แล้วสายตาของนางก็พลันเหลือบไปเห็นสิ่งที่ทำให้หัวใจเต้นระรัวราวกับกลองศึก! มันไม่ใช่แค่ตำราหรือยาสมัยใหม่ แต่เป็คลังสมุนไพรที่น่าอัศจรรย์ยิ่งกว่า!
ชั้นวางขนาดใหญ่ที่ทำจากไม้เนื้อหอมประหลาด เปล่งแสงสีเขียวอ่อนๆ ราวกับมีชีวิตอยู่ ภายในนั้นเต็มไปด้วยสมุนไพรหายากในตำนานที่นางเคยได้ยินมา!
โสมคน... โสมแต่ละต้นมีรูปร่างคล้ายมนุษย์ตัวเล็กๆ เปล่งแสงสีทองสว่างจ้า และส่งกลิ่นหอมชวนให้รู้สึกสดชื่น ราวกับว่าโสมแต่ละต้นนั้นมีพลังชีวิตที่ล้นเหลือ! เห็ดหลินจือ แต่ละดอกมีขนาดใหญ่เท่าจาน ชูชันอยู่บนชั้นวางอย่างสง่างาม ลวดลายบนดอกดูสลับซับซ้อนราวกับลายแกะสลักของจิตรกรชั้นยอด และเปล่งแสงสีม่วงอ่อนๆ รอบตัว
นอกจากนี้ยังมีสมุนไพรหายากอื่นๆ อีกมากมาย ทั้งหญ้าเทพเซียน ที่มีใบคล้ายเส้นผมของสตรี และเปล่งแสงสีขาวนวลราวกับแสงจันทร์ ดอกบัวหิมะ ที่ดูบอบบางแต่กลับมีพลังิญญาที่แข็งแกร่ง และ ผลไม้อายุวัฒนะ ที่เปล่งแสงสีแดงสดใสราวกับทับทิมที่กำลังลุกเป็ไฟ!
แต่ที่ทำให้หัวใจของมู่ชิงเหยียนเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่งที่สุดคือสิ่งที่อยู่ใจกลางห้อง! น้ำพุเล็กๆ! น้ำใสบริสุทธิ์ในน้ำพุแห่งนั้นเปล่งแสงสีขาวนวลระยิบระยับอยู่ตลอดเวลา และมีสายน้ำเล็กๆ ไหลออกจากน้ำพุไปยังขวดแก้วที่วางเรียงรายอยู่...
นี่คือ น้ำพุิญญา! ของวิเศษที่ทรงพลังที่สุดที่นางเคยเห็นมาในชีวิต! นางรู้สึกราวกับว่าสมุนไพรและของวิเศษทั้งหมดในห้องนี้ได้รับการบำรุงจากน้ำพุิญญานี้มาตลอด!
มู่ชิงเหยียนเดินเข้าไปใกล้ด้วยหัวใจที่เต้นระรัวราวกับตีกลองศึก ตัวน้ำพุไม่ได้มีขนาดใหญ่มากนัก มีน้ำใสบริสุทธิ์ที่เปล่งแสงสีขาวนวลระยิบระยับอยู่ภายในอย่างต่อเนื่อง ละอองน้ำวิเศษลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ ทำให้รู้สึกสดชื่นและกระปรี้กระเปร่าเพียงแค่สูดดมเข้าไป น้ำในน้ำพุแห่งนี้ไม่ได้อยู่นิ่ง แต่กำลังหมุนวนเป็เกลียวเล็กๆ ราวกับมีชีวิตเป็ของตัวเอง เสียงหยดน้ำที่ตกลงกระทบภาชนะนั้นใสกังวานราวกับเสียงกระดิ่งที่ถูกบรรเลงโดยทวยเทพบนสรวง์
แต่สิ่งที่ทำให้มู่ชิงเหยียนต้องเบิกตากว้างคือสิ่งที่อยู่ข้างๆ น้ำพุ... กระดาษสีทองโบราณ ที่ลอยอยู่กลางอากาศ เปล่งแสงเรืองรองอย่างน่าอัศจรรย์! บนกระดาษมีตัวอักษรสีทองอร่ามที่เขียนบรรยายสรรพคุณของน้ำพุแห่งนี้อย่างละเอียด
สรรพคุณของน้ำพุิญญา:
ชำระล้าง: ชำระล้างพิษและสิ่งแปลกปลอมออกจากร่างกาย
ฟื้นฟูาแ: ช่วยสมานแผลและฟื้นฟูร่างกายที่อ่อนแอได้อย่างรวดเร็ว
เพิ่มพลังชีวิต: บำรุงร่างกายและเพิ่มพละกำลังให้แก่ผู้ที่ดื่ม
เสริมพลังิญญา: หากใช้ร่วมกับวิชาบางอย่างจะสามารถเพิ่มพลังิญญาของผู้ฝึกฝนได้
รักษาโรคเรื้อรัง: สามารถใช้รักษาโรคเรื้อรังที่ยากต่อการรักษาได้อย่างมีประสิทธิภาพ
มู่ชิงเหยียนอ่านสรรพคุณแต่ละข้อด้วยความตกตะลึงจนแทบหยุดหายใจ! นี่คือของวิเศษในตำนานอย่างที่นางไม่เคยคิดว่าจะได้เจอในชีวิตจริง! นี่ไม่ใช่แค่น้ำธรรมดา แต่เป็ โอสถทิพย์จาก์ อย่างแท้จริง!
ความหวังที่กำลังจะมอดดับลงในใจบัดนี้กลับมาลุกโชนอย่างรุนแรง! ด้วยน้ำพุิญญานี้ นางจะสามารถรักษาอาการป่วยของทุกคนในครอบครัวได้อย่างสมบูรณ์! และนางจะสามารถใช้พลังนี้เพื่อสร้างทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นมาใหม่ได้!
ทันใดเสียงในหัวของนางก็ดังขึ้นทันที
"เงื่อนไขสำเร็จแล้ว! เวลาหนึ่งเค่อ เริ่มนับถอยหลัง!"
มู่ชิงเหยียนรู้สึกราวกับหัวใจจะหลุดออกมาจากอก นางมีเวลาแค่ 15 นาที! นางต้องรีบคว้าทุกสิ่งที่จำเป็ที่สุดในตอนนี้! นางรีบวิ่งเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็วราวกับลมพายุ
สิ่งที่นาง้าที่สุดในตอนนี้คือ ยา! ยาปฏิชีวนะ ยาแก้ปวด และยาขยายหลอดลมที่นางใช้รักษาท่านปู่เมื่อคืนนี้ เพื่อใช้ในการรักษาอาการป่วยของครอบครัวในระยะยาว นางหยิบขวดยาทั้งหมดใส่ถุงผ้าที่นำมาจากบ้านในโลกเดิมอย่างรวดเร็ว
จากนั้นก็ตรงไปยังชั้นวางหนังสือ ตำราวิทยาศาสตร์การแพทย์สมัยใหม่ เป็สิ่งที่นาง้ามากที่สุด! การมีตำราเหล่านี้จะทำให้นางสามารถใช้ความรู้ทางการแพทย์สมัยใหม่ได้อย่างเต็มที่โดยไม่ต้องพึ่งพาความทรงจำที่อาจเลือนหายไปได้ทุกเมื่อ นางรีบหยิบตำราเล่มหนาหลายเล่มยัดใส่ถุงผ้าตามไปอย่างรวดเร็ว
และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ น้ำพุิญญา! นางใช้ขวดเปล่าที่นำมาตักน้ำพุิญญาใส่จนเต็ม แล้วรีบวิ่งไปที่สมุนไพรต่างๆ นางตัดสินใจหยิบของพื้นฐานที่รู้จักออกมาก่อนนางหยิบ โสมคนอย่างรวดเร็ว 10 หัว และเด็ดเห็ดลินจืออย่างระมัดระวังอีก 10 ดอก ตอนนี้ของก็เต็มไม้เต็มมือไปหมดแล้ว
ในขณะนั้นสายตาของนางก็พลันเหลือบไปเห็นอีกมุมหนึ่งของห้องที่ดูแตกต่างออกไป มันไม่ใช่ชั้นวางตำราหรือสมุนไพร แต่เป็เหมือน สวนเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยพืชผักแปลกตา
พืชผักเ่าั้มีขนาดเล็กจิ๋วราวกับของเล่น แต่กลับเปล่งแสงเรืองรองในสีสันที่แตกต่างกันออกไป บางต้นมีใบสีรุ้งราวกับปีกของผีเสื้อ บางต้นมีดอกสีฟ้าสดใสราวกับน้ำแข็ง และบางต้นก็มีผลสีแดงเข้มที่ดูเหมือนอัญมณีล้ำค่า
มู่ชิงเหยียนเดินเข้าไปใกล้ด้วยความอยากรู้อยากเห็น นางเอื้อมมือไปััต้นผักกาดที่ดูธรรมดาที่สุด แต่แล้ว... กระดาษสีทองโบราณ อีกแผ่นก็พลันลอยขึ้นมากลางอากาศ เปล่งแสงเรืองรองและบรรยายสรรพคุณของพืชผักเหล่านี้…
ช่วยเพิ่มพลัง!!! สั้นๆ เท่านั้นไม่ได้อธิบายอย่างอื่น ซึ่งพืชเล็กจิ๋วที่ถูกเรียกว่าพืชิญญานี้มีหลากหลายชนิดด้วยกันทั้ง
แตกกวา ข้าวโพด ถั่วลิสง ข้าวสาลี มะเขือเทศ มันฝรั่ง แอปเปิล พริก หัวไชเท้า กล้วย แตงโม กีวี่ องุ่น เชอร์รี่ ส้ม ลูกท้อ สตอร์เบอร์รี่ ต้นหอม หัวหอม ผักกาด ถั่วหลายชนิด
มู่ชิงเหยียนอ่านสรรพคุณว่ามัน เพิ่มพลังก็งวยงงเล็กน้อย เพราะว่าพืชผักเหล่านี้มันต้นเล็กจิ๋วจริงๆ จะเพิ่มพลังได้อย่างไร? นางรู้สึกราวกับกำลังยืนอยู่ท่ามกลางขุมสมบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก นางไม่เพียงแต่จะมีสมุนไพรและยาชั้นเลิศเท่านั้น แต่ยังมี แหล่งอาหารทิพย์ ที่จะช่วยบำรุงและเสริมสร้างร่างกายให้กับครอบครัวของนาง! ไม่รอช้านางรีบหยิบพืชผักิญญามาอย่างละนิดละหน่อยเอาไปลองดู ทำให้ตอนนี้ในอ้อมแขนนั้นเต็มไปหมดแทบจะถือไม่ไหวแล้ว
"เวลาหมดแล้ว! ประตูจะปิดลงในอีก5 นาที!"
เสียงในหัวของนางดังขึ้นอย่างกะทันหัน มู่ชิงเหยียนหันไปหยิบผลไม้อายุวัฒนะออกมาอีก 3 ลูกตอนนี้ของเต็มอ้อมแขนแล้ว นางต้องรีบแล้ว! นางคว้าถุงผ้าในมือให้แน่น แล้วรีบวิ่งตรงไปยังประตูที่กำลังค่อยๆ ปิดลงอย่างรวดเร็ว
“เวลาจะหมดลงในอีก
5...
4...
3...
2..
. 1!”
เสียงในหัวของมู่ชิงเหยียนดังขึ้นอย่างกะทันหันจนนางถึงกับหน้าซีดเผือดรีบวิ่งตรงไปยังประตูที่กำลังค่อยๆ ปิดลงอย่างรวดเร็ว ในความเร่งรีบนั้นเอง ผลไม้ทับทิมทอง สองลูกที่เธอเพิ่งเด็ดมาก็พลันร่วงหลุดจากมือของเธอไป
นางไม่มีเวลาแม้แต่จะหันกลับไปมอง เพราะในวินาทีสุดท้ายก่อนที่ประตูจะปิดลงอย่างสมบูรณ์ มู่ชิงเหยียนรู้สึกราวกับมีพลังงานบางอย่างที่มองไม่เห็นผลักนางออกมาจากมิติ!
โครม!
เสียงประตูปิดลงอย่างรุนแรง ราวกับเป็เสียงกัมปนาทของ์ที่เตือนให้นางรู้ว่าได้ออกห่างจากโลกแห่งปาฏิหาริย์มาแล้ว มู่ชิงเหยียนล้มลงกับพื้น นางทำได้แล้ว!
นางค่อยๆ ยันกายลุกขึ้นอย่างช้าๆ แล้วมองสำรวจสิ่งของที่อยู่ในถุงผ้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความดีใจและความหวัง ตอนนี้นางสามารถรักษาครอบครัวให้หายขาดจากโรคภัยไข้เจ็บได้แล้ว! และของเหล่านี้ไม่แน่ว่าอาจจะสามารถเปลี่ยนเป็เงินทองให้ครอบครัวของนางได้ โดยเฉพาะโสมคน และเห็ดหลินจือที่นางเด็ดมาหลายดอกทีเดียว
แต่แล้วสายตาของนางก็พลันเหลือบไปเห็นสิ่งที่อยู่ในถุงผ้า... ผลไม้ทับทิมทองที่นางเด็ดมาหายไปสองลูก! มู่ชิงเหยียนใจหายวาบ!นางสูญเสียของวิเศษไปสองลูกแล้วหรือนี่!
ด้วยความเสียดายและผิดหวังที่ท่วมท้นในใจ นางหันหลังกลับไปมองภายในประตูอีกครั้ง
ภาพที่เห็นทำให้ดวงตาของนางต้องเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง! ผลไม้ทับทิมทองสองลูกที่ร่วงหล่นไปจากมือของนาง บัดนี้กลับไปอยู่บนต้นเช่นเดิม ราวกับว่าไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น!
มู่ชิงเหยียนถึงกับหยุดหายใจไปชั่วขณะ ความรู้สึกที่ผสมปนเปกันระหว่างความตกตะลึงและความดีใจนั้นรุนแรงจนแทบจะทำให้นางสลบลงไปอีกครั้ง หมอสาวตระหนักได้ในทันที...
สวนพฤกษาแห่งิญญาแห่งนี้ ก็ถูก รีเซ็ตทุกๆ 24 ชั่วโมงเช่นกัน!
นั่นหมายความว่านางไม่ได้มีแค่ของกินของใช้ที่ไม่มีวันหมด... แต่นางยังมี ยาอายุวัฒนะ และ ผลไม้เสริมพลัง ที่สามารถใช้ได้อย่างไม่จำกัด! นี่คือพลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่์มอบให้นาง แต่ต้องทำเงื่อนไขของมันเท่านั้นเอง ไม่แน่ในอนาคตหากว่านางรักษาคนป่วยได้อีก นางก็สามารถเข้ามาเดินเล่นได้อีกเช่นกัน และครั้งหน้านางจะเตรียมตัวให้ดีกว่านี่ จะขนออกมาให้เยอะที่สุดเลย!!!
เมื่อมีของดีแล้วก็ต้องลอง! มู่ชิงเหยียนมองดูพืชผักิญญาจิ๋วที่นางได้มาหลากหลายชนิด สายตาของนางไปสะดุดกับองุ่นิญญาผลหนึ่งที่เปล่งแสงสีม่วงอ่อนๆ ด้วยสัญชาตญาณบางอย่าง นางก็เลือกองุ่นลูกนี้ขึ้นมา นางนำองุ่นผลนั้นเข้าปาก...
ทันใดนั้น! กระแสพลังงานอันร้อนแรงราวกับสายฟ้าฟาด ก็พลันแล่นปราดไปทั่วทั้งร่างกาย! เืในกายของนางเดือดพล่านราวกับลาวาในูเาไฟ กล้ามเนื้อทุกส่วนที่เคยอ่อนแอและผอมแห้งบัดนี้กลับแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว! มู่ชิงเหยียนรู้สึกราวกับตัวเองกำลังถูกชโลมด้วยแสงสว่างจากสรวง์ที่ปลุกทุกเซลล์ในร่างกายให้ตื่นขึ้น!
ฟู่!
มู่ชิงเหยียนรู้สึกว่าพลังทั้งหมดที่นางเคยมีในฐานะศัลยแพทย์หลินเยว่ได้กลับคืนมาอย่างสมบูรณ์ และไม่ใช่แค่นั้น! นางยังรู้สึกถึงพละกำลังมหาศาลที่เพิ่มขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์!
ในขณะที่พลังงานนั้นกำลังหลั่งไหลเข้ามาในร่างกาย ข้อมูลและสรรพคุณขององุ่นิญญาก็พลันหลั่งไหลเข้ามาในสมองของนาง! มันไม่ใช่การอ่าน แต่เป็การทำความเข้าใจโดยตรงจากพลังิญญาของพืช!
สรรพคุณขององุ่นิญญา:
มู่ชิงเหยียนเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง! นี่มันคือยาโด๊ปที่วิเศษที่สุดในโลก! นางไม่ต้องกลัวความอ่อนแออีกต่อไปแล้ว เพราะนางมีแหล่งพลังงานที่ไม่มีวันหมดสิ้น!
ในที่สุดความหวังของนางก็กลับมาลุกโชนอีกครั้งอย่างรุนแรง มิตินี้ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ มู่ชิงเหยียนรีบนำของทั้งหมดที่หยิบมาได้มาวางบนโต๊ะเพื่อที่จะจัดสรร เพราะว่านางคงจะไม่สามารถที่จะนำออกไปข้างนอกได้ทั้งหมด และตอนนี้สิ่งที่ครอบครัวของนาง้ามากที่สุดคือ อาหาร ซึ่งการที่นางจะนำอาหารออกไปอย่างโจ่งแจ้งนั้น คงจะยากที่จะตอบคำถามของทุกคนได้ว่านางนำของมาจากไหน ยิ่งท่านอาหญิงใหญ่ที่สายตาจับจ้องราวกับเหยี่ยวนั้นอีก นอกจากเสียจากว่านางจะต้องมีเงินเพื่อไปซื้ออาหารมา และเงินที่นางจะนำไปซื้อนั้นก็คงต้องมาจาก....
สายตาของมู่ชิงเหยียนเหลือบมองไปที่ โสมคน และ เห็ดหลินจือ หลายดอกที่นางนำออกมาจากมิติ พวกมันเปล่งแสงสีทองอร่ามและส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วห้อง ราวกับกำลังรอคอยที่จะถูกนำไปใช้ประโยชน์
'หึหึหึ...'
รอยยิ้มเ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนาง นี่คือสมบัติที่ล้ำค่าที่สุดในยุคนี้ เป็ของวิเศษที่สามารถนำไปแลกเปลี่ยนเป็เงินได้มหาศาล และด้วยเงินจำนวนนี้ นางจะสามารถซื้ออาหารและสิ่งของที่จำเป็สำหรับครอบครัวได้โดยไม่ต้องสงสัย นี่คือแผนการที่สมบูรณ์แบบ!
***
